Semua Bab นาย CEO เจ้าของบริษัท กับเสมียนหยงเฟยเจ้าแห่งแดนมังกร: Bab 11 - Bab 20

ณบ้านของอย่างเฉิน หรี่ เสวียนอยู่เฟย ...... อะไรนะ จะว่าอย่างไรนะ พี่ชายข้ามาอย่างนั้นหรือ หลี่เฉิน แล้วเจ้าเป็นอะไรมากไหม แล้ว หลี่หยางล่ะ เจ็บตัวบ้างหรือเปล่า ตอนนี้เขาอยู่ที่ใด ทำไมเจ้ามาที่นี่ผู้เดียว เริ่มไม่เป็นห่วงภรรยาเจ้านั่นเด้อ หลี่เฉิน แย่แล้วพะยะค่ะจะถ่ายยาก ตอนนี้มีหยังอยู่ที่โรงพยาบาลแต่ว่ากระหม่อมเองนั้นไม่เป็นไรกับพี่ค่ะแต่หวังว่าแต่ว่า องค์ชายรอง จะมาทำร้ายโอ๊ตจะทายาทพะยะค่ะ ดังนั้นกระหม่อมจึงรีบมาบอกข่าวองค์รัชทายาทที่บ้านของ สามีของท่านดังนั้นข้าจึงคิดว่าอาจจะต้อง ใช้แผนล่วงหน้าแล้วพะยะค่ะเพราะจะทาย หยางเฉิน เขาเก่งกาขนาดนั้นเลยหรือแม้กระทั่งหรี่หยางก็ยังทำอะไรเขาไม่ได้เลยอย่างนั้นสิแม้กระทั่งปืนที่ยังทำอะไรไม่ได้แม้กระทั่งปืนก็ยังย้อนกลับเข้าหาหรี่หยางจะทำให้หรือยังบาดเจ็บอย่างนั้นหรอ าท อะไรนะ เมื่อกี้นี้นายบอกว่า พี่ชายของนายจะมาฆ่านายอย่างนั้นเหรอ หลี่เฉิน ถูกต้องแล้วขอรับผู้ชาย ผมคิดกับผมคิดว่า งานนี้ พี่

อีห้าว หลงเฟย เจ้าดูนั่นสิ เป็นยังไงกันเล่า คนในโรงศพนั่น มันก็คือตั๋วเจ้าเจ้าเป็นแค่ร่างเงาและความทรงจำ ของเป่าอย่างเฉิน ฮ่าๆๆๆ เจ้า เมื่อไหร่จะเลิกโง่เขลาสักที เจ้าเนี่ย เป็นแค่คน โดนฆ่าหลอกใช้ ตัวเจ้านั้นเป็นแค่ดั่งดวงวิญญาณตัวเจ้าน่ะ เป็นแค่ความทรงจำกับสิ่งที่ข้า ต้องการ ให้เจ้าได้รับรู้ว่า เจ้าเคยรักกับใคร ข้าต้องการให้ตัวเจ้าเป็นตัวนึงอยู่ที่น่าสนใจ ให้กับ ท่านยมบาลผู้เก่งกล้า มากความสามารถอย่างเขายังไงเล่าแล้วดึงดูดได้สำเร็จหลอกล่อให้เขากับกลายเป็นตัวเองให้ได้สำเร็จขนาดนี้ข้าก็ต้องทนขัดใจเจ้านะเสมียนของเฟ้ย เสวียนหยงเฟย จะทำอย่างนี้กับข้าได้อย่างไร เศร้า เศร้าดูความทรงจำของข้าแล้วที่ร่างนี้ ที่ข้าได้รับความรู้สึกจากเขามันเป็นอะไรมันเป็นยังไง ความรู้สึกของข้าที่ข้ามอบทีกายให้เขาแบบนั้น เจ้าดึงดูดความรู้สึกของข้า แล้วร่างกายจริงๆของข้าล่ะ อยู่ที่ไหน อยู่ในโลงศพอย่างนั้นหรือ เจ้าเจ้ามันเร็วถ้ามันต่ำช้า ถึงถ้าจะเป็นพี่ชายของข้า เจ้านี่มัน อย่างฉึง ฉันไม่เป็นไรนะ จะไม่เป็นไรนะ ถ้าเข้าใจแล้ว เขาทำเจ้าเขาเห็นว่าเจ้าเป็นตัวล่อ เขาให้เจ้าหลอกล่อข้า ให้ข้ากลับมาที่นี่ เขาอยากจะท

หลังจากที่หรี่ เฉิน ได้พาตัว อย่างฉันกลับมาจากหุบเขา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า ยมบาลนั้นบาดเจ็บไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงรีบ พาตัวกลับโลกมนุษย์เสียก่อน แต่เขารู้ว่า องค์ชายรอง ไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ดังนั้น เขาจึง รีบพากลับมารู้มนุษย์ทันทีทันใด หลี่เฉิน ไม่ทราบว่าท่านยมพบาลไหวไหมขอรับแต่ดูเหมือนท่านอาการสาหัสนะข้างในแต่ข้ารู้ว่าท่าน มีความแค้นบาดหมาง จะองค์ชายรอง แต่ถ้าคิดว่า ฉันควรรักษาตัวก่อนนะขอรับ ข้าน้อย พาท่านกลับมา เพื่อมารักษาตัวขอรับ แต่ข้าน้อยรู้ว่า พี่ชาย ของเจ้า ขององค์รัชทายาทนั้น ก็แข็งแกร่งกว่าที่คิดเช่นกัน ขนาดข้าเองยังสู้ไม่ได้ แล้วท่าน สู้ได้หรือเปล่าถ้าฉันยังสู้ไม่ได้ก็ค่อยคิดดูใหม่อีกครั้งนึง ว่าเราจะสยบอย่างไรดี แต่ค่าเท่าที่รู้ก็คือ ท่านไม่ไหวแล้วล่ะตอนนี้ อย่างเชิง ไม่เป็นไรไม่เป็นไรภรรยาข้าล่ะ หลงไฟล่ะ หลงไฟเป็นอย่างไรบ้าง เขาได้ฟื้นหรือยัง เขาเป็นยังไงบ้าง แล้วบาดแผลของหย่งเฟยล่ะ ร่างของหยงเฟยจะได้เอากลับมาหรือไม่ ข้า ข้าต้องรีบไป ข้าเป็นห่วงเขา ข้าจะปล่อยให้ เซนหยงเฟยของข้า เป็นอันตรายไม่ได้ ข้าเป็นห่วงนายเจ้าจริงๆ ถึงในเจ้าจะเป็นองค์รัชทายาท แต่เขาก็มีส่วนเป็นภรรยาขอ

1 เดือนต่อมา 15 ค่ำเดือน 7 หลังจากที่เขา ทั้งลูกน้องและองครักษ์และเสวียนหยงเฟย และหรี่หยาง ก็ได้ร่ำลา หยังถึง และ 1 อย่าง เป็นที่เรียบร้อย และกำลังจะเดินทางไปยังหุบเขา นรกโลกันต์เพื่อที่จะ ไปเก็บดอกไม้ 7 แชร์เพื่อที่จะมา รักษาเสมือนโหงเฟยให้แสวงหลงไฟร้านได้มีร่างจริง และใช้ชีวิตตามปกติได้ เพราะดังนั้นเขาจึงจะไม่ยอมให้คนอื่นเขาเคยในร่างเงานี้ สูญสลายไปอย่างแน่นอน เขารู้ดีว่าดอกไม้แฉะๆนั้นหายากยิ่งนัก 1 ปีมี 1 ครั้ง 1 ดอกมีผลเดียวดังนั้นเขาจึงพยายามที่จะดิ้นรนและ ต้องการสิ่งสิ่งนั้นเพื่อที่จะมาช่วยเหลือภรรยาของตัวเองโดยไวดังนั้นเกิดไฟสะท้านโลกันต์ ได้ขึ้นมาจากนั้นคนที่คอยยืนอยู่เบื้องหน้านั่นก็คือพี่ชายของเฉินหยวนเฟยพี่ชายใส่แหวนหยกไฟนั้นรู้ว่าตอนนี้เสมือนอยู่เคยอยู่กับหยางถึง ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ลูกน้องและเหล่าบรรดา พวกเหล่าทหารของสวรรค์นั้นคอยขัดขวางเพื่อที่จะไม่ให้ยาเสริมนั้นได้ดอกไม้ เจ็บแขนนั้นไปกลับไปรักษาให้แสวงหงส์สดซื้อได้ ดังนั้นอย่างเฉยๆและมีเฉินก็ได้ร่วมมือกันได้สู้ผ่านพ้น ไปยัง ภูเขาสะท้านโลกันต์ ไม่ว่านรกโลก จะเป็นอย่างไรแต่สุดท้ายก็ต้องสูญสลายอยู่ดี และภูเขานรกโลก

หลังจากที่พี่ห้าวและพวกพ้องได้สูญสิ้นแตกสลายดังนั้น เหล่าเสมียนยงเฟย และสามีของตัวเองและพวกพ้องก็ได้กลับสู่โลกมนุษย์เพื่อพักฟื้นและฟื้นฟูร่างกายอีกครั้งดังนั้นเขาจึงใช้พลังภายในของตัวเองที่มีหลงเหลืออยู่ ถ่ายทอดพลังให้กับเสมือนหลงเฟเฟต์เป็นระยะระยะจนร่างกายดีขึ้นและฟื้นฟูสภาพจิตใจและความรู้สึกของตัวเอง และ ฟื้นฟูจินตาตัวเองให้ได้ดีขึ้น ดังนั้น จึงกล่าวขึ้นพูดคำว่า คำนึงที่เขานึกถึงช่วงตอนที่เสมือนอยู่เคยนั้นมาแรกๆเขาจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใส่แหวนหย่งเฟยถึงได้หาเขาเจอในความฝันเพราะจิตใจที่นั่นแฟ้งจิตใจที่ผูกพันจึงตามหากันเจอ รักไม่มีพรมแดนจริงๆ ดังนั้นเขาจึงหันไปจับมือของใส่แหวนหยกเคยที่นอนหลับพักผ่อนอยู่บนเตียงดังนั้นเขาจึงเอ่ยพูดขึ้นว่า อย่างเชิง ยุงเฟย เช่าผ่านพ้นเคราะห์แล้วถ้าคิดว่าเจ้า คงจะดีขึ้นในภายหลังนะ เจ้ารู้บ้างไหมว่าครั้งแรกที่ข้าลงมาบนโลกมนุษย์ ถ้าไม่คิดว่าข้าจะเจอเจ้าอีก คนที่เกลียดชังอย่างข้า กลับหลงรักเจ้าอีกครั้งข้าเข้าใจเจ้าถิ่นมาตลอดคิดค่าคิดว่าเจ้าหญิงข้าไปข้าคิดว่าเจ้าทิ้งข้าไปเสียอีกถ้ากลับไม่คิดว่า หลังจากที่ข้าถูกพันหนึ่งในโหดหินนั่น มันทำให้ข้ารู้สึกเจ็บปวดเ