ตอนที่ 4

หลังจากที่หยางเฉินและหย่งเฟยได้ทะเลาะกันอย่าง เสียงดัง ลั่นบ้าน แต่คุณแอลนั้นได้เข้ามาพบเห็นพอดีและทันใดนั้น L ซึ่งผู้เป็นเลขาของหยางเฉินจึงได้เข้ามาช่วยหนูช่วยทันทีและได้กล่าวพูดถึงขึ้นมาว่า

L

ครับพอแล้วครับคุณหยางฉินคุณหยงเฟยเจ็บมากแล้ว จิตใจคงจะบอบช้ำมากถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อไปนะครับคุณหนู ผมคิดว่าถ้าคุณหนูยังทำกับคุณของเฟยแบบนี้จิตใจคุณหนูเคยจะย่ำแย่ยิ่งกว่านี้นะครับถึงแม้ว่าคุณหนูจะคิดว่าตัวเองรักหรือไม่รักมันก็ไม่ได้ทำให้อะไรมันดีขึ้นนะครับคุณหนูการทำร้ายคนมันก็เป็นสิ่งกฏหมายอยู่แล้วที่ผิด ดังนั้นผมคิดว่าการที่คุณทั้งสองคนยอมพูดคุยกันดีๆโดยที่ไม่มีปากเสียงหรือทะเลาะทุบตีกันมันจะดีกว่าไหมครั

เสวียนหยงเฟย บ

ปล่อยเขาเถอะครับคุณแอล ถ้าคุณอย่างฉันอยากทำอะไรก็ปล่อยเขา จะฆ่าผมให้ตายก็ปล่อยเขาเถอะมันแล้วแต่ความรู้สึกของเขาถ้าเขาคิดว่าผมเข้าข้างผมได้ก็ปล่อยให้เขาทำไม่ต้องห้ามเขาหรอกครับผมรู้จักนิสัยเขาดี เขาเป็นคนยังไง คุณแอมไม่ต้องตกใจหรอกครับผมรู้ว่านิสัยของเขา ถ้าเขาหายบ้าเมื่อไหร่ เขาจะสงบลงทันที ผมคิดว่า ถ้าเขาอยากจะฆ่าผมตอนนี้ก็คงฆ่าไปนานแล้ว เขาคงไม่รั้งให้ผมอยู่กับเขาไว้แบบนี้หรอกสร้างพัฒนาการแบบนี้ ถ้าเขาไม่อยากให้ผมไปผมยอมเป็นทาสเขาก็ได้ ถ้าเขาอยากให้ผมอยู่ ผมจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น ผมจะอยู่ อยู่เป็นทาสของเขานี่แหละ จนกว่าเขาจะพอใจแล้วเขาเบื่อผมไปเอง

อย่างเฉิน

ฮ่าๆๆ เลยพูดให้ดีนี่ ยอมตกเป็นทาสของฉัน ใช่นายเป็นทาสของฉัน นายก็คง จะเป็นได้แค่ท่าโรงเรียนฉันแล้วสินะ ก็ช่างเถอะ ฉันคิดว่า การที่ฉันจะยอมให้นายอยู่ที่นี่ก็ย่อมได้ ฉันจะไม่ทำร้ายนายก็ได้ แต่นายต้องสัญญากับฉันว่าฉันสั่งให้นายทำอะไร นายก็ต้องทำตามฉันทุกอย่าง ห้ามขัดคำสั่งฉันถ้าขาดคำสั่งฉันเมื่อไหร่ ฉันค่านายทันทีนายรู้นี่ว่าฉันไม่กล้าฆ่านาย เพราะอะไร นายบอกว่านายรู้จักฉันดี ฉันจะลองพิจารณาดูนะ เอาเป็นว่า เรื่องนี้ฉันจะจบแค่นี้ฉันคงจะไม่ใจร้ายฆ่านายตอนนี้หรอกมั้ง คุณแอลครับ ผมฝากดู คุณหลงไฟด้วย อย่าให้เขาต้องทำอะไรผิดพลาดกับผมอีก

อ้

ได้ครับคุณหนู ผมจะดูแลคุณหยงฟรีให้ดีครับ คุณอยู่เฟยครับ ผมว่าคุณลุกขึ้นมาเถอะ ผมคิดว่าคุณควรจะไปทำแผลนะครับ ผมคิดว่าคุณคงจะไม่โกรธคุณหนูใช่ไหม เพราะว่าคุณหนูเธอคงอาจจะ คงมีเรื่องที่ทุกข์ใจนะครับ คุณหนูเลยต้องสูญเสียแบบนี้ ซึ่งผมเป็นเลขาของคุณหนู ผมขอโทษแทนคุณหนูด้วยนะครับคุณของเฟย

เสวียนหย่งเฟย

ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร ผมเข้าใจ ของพี่ว่าเขาค่อนข้างจะหงุดหงิดฉุนเฉียว อาจจะเป็นเรื่องของผมที่ผมทำอะไรไม่รู้ โดยพนักงานนะครับ มันก็สมควรแล้วล่ะที่ผมจะต้องโดนแบบนั้นผมเข้าใจความรู้สึกเขาดี ผมพูดตรงๆนะ ผมรู้จักเขามานานแล้ว ดังนั้นผมจึงไม่เคยสะทกสะท้านกับสิ่งที่เขาทำ เมื่อชาติก่อนเขาก็เป็นแบบนี้ ชาตินี้เขาเป็นแบบนี้นั่นก็คือตัวเขา แต่เพียงแค่ว่าเขาต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่างกับตัวผม ดังนั้นผมจึงคิดว่ามันคงจะอาจจะแปลกสำหรับคุณนะคะคุณแอล ระหว่างชีวิตของผมกับคุณอย่างเ หลังเสริมแบบนี้มันทำให้คุณลำบากแล้วล่ะคุณแอล ผมขอโทษด้วยนะครับ ผมคิดว่า คุณหยางเชิง อาจจะไม่พอใจผมที่ผมอยู่กับ คุณ หลีอย่างก็ได้ครับเพราะวันนั้นผมอาจจะ โดนคุณหรี่หยาง มอมยา ดังนั้นเขาจึง รีบไปช่วยผมแล้วเขาคงจะโมโหผมมากกว่าครับ แต่ข้ออย่างว่าแล้วนะคุณแอล การที่คนเราสักคนนึง ตกหลุมรักใครจริงๆอะไรทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ล้วนแต่เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละครับ ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวขึ้นห้องนะครับคุณแอล ส่วนข้าวเย็นนี้ผมคงไม่กินแล้วล่ะครับ ผมคงจะกลับไปคิดทบทวนในความผิดของผม กับสิ่งที่ผมทำ แล้วผมคิดว่าถ้าเป็นไปได้ถ้าเขาดีขึ้นผมจะเข้าไปคุยกับเขามาอีกครั้งเราอาจจะประชาสัมพันธ์ดีๆขึ้นอาจจะมีความสำคัญดีๆเกิดขึ้นเหมือนเดิมนะครับส่วนเรื่องงานการเป็นหุ้นส่วนกันผมก็ยังทำหน้าที่เหมือนเดิมครับผมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงครับคุณเอา ของที่ยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้เขาคืนดีกับผม ผมควรจะต้องทำอะไรที่มันถูกต้อง เพื่อให้เขารู้สึกว่า เขารู้จักตัวผมมากขึ้นไงครับ ผมก็ขอ อภัยด้วยนะครับ ที่ทำให้คุณลำบากแล้ว.

L

ได้ครับ คุณหยงเฟยถ้าคุณต้องการเช่นนั้นไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจคุณ ผมคิดว่าแววตาของคุณหนูอาจจะดูเป็นห่วงคุณแต่คุณหนูอาจจะเป็นคนไม่กล้าแสดงออกนะครับเขาจึงโมโหคุณเป็นอย่างมากที่คุณโดนกระทำคนอื่นทำร้ายแบบนี้เขาอาจจะไม่พอใจกับคุณหรี่อย่างนะครับเขาคงคิดว่าคุณอยากจะทำร้ายคุณดังนั้น คุณหนูจึงเลยต้องทำร้ายคนหนึ่งอย่างและดึงตัวคุณกลับผมมองสายตาของคุณหนูที่เป็นห่วงคุณผมเข้าใจความรู้สึกคุณหนูดีครับ แล้วผมก็ดูออกด้วยว่า คุณหนูนั้นรู้สึกเหมือนจะรักคุณมากเลยนะครับ ดังนั้นผมคิดอยากให้คุณอดทนกับคุณหนูอีกสักหน่อยนะครับถ้ามันไม่ดีจริงๆถ้าความสัมพันธ์นี้มันเกิดขึ้นไม่ดีจริงๆผมคิดว่าคุณควรจะออกจากคุณหนูก็ได้นะครับแต่ถ้าคุณเข้าใจในความรู้สึกของคุณหนูจริงๆ ผมคิดว่าคุณควรจะอยู่กับคุณหนูต่อไปนะครับ แล้วผมก็จะดูแลคุณอีกต่อไปตลอดชีวิตเลยนะครับผมคิดว่าทุกคนที่เข้ามาหาคุณหนูรวมที่คุณหนูมักจะไม่ชอบใจ แต่คุณหนูก็อยู่กับคุณกับรั้งคุณไว้ ก็นั่นเป็นเพราะเขารักคุณนี่ครับไม่รู้จริงๆเหรอ คุณหนูนะหวงคุณแค่ไหนขนาดผมเป็นผู้ชายด้วยกันผมยังดูออกเลยฮ่าๆๆตัวคุณเองผมก็สังเกตอยู่ว่าสิ่งที่คุณมาตอนนี้คือคุณ อยากจะมาสานสัมพันธ์กับคุณหนูก็ให้คุณหนูรู้สึกดีกับคุณใช่ไหมล่ะครับผมก็รู้ว่าคุณชอบคุณหนูผมรู้แต่ทีแรกแล้วล่ะครับ

หลังจากนั้นหยางเชิงก็ได้เดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นและแอบฟังพี่แสวงหยงเคยและแซวซึ่งผู้เป็นเลขาของเขานั้นได้คุยหัวเราะชอบใจกันดังนั้นเขาจึงได้กำหมัดแต่เพียงแค่ว่าเขาคงคิดว่าคงไม่มีอะไรเขาก็เลยจึงได้แอบฟังไปสักพักนึงดังนั้นเฉลิมอยู่ไฟนั้นจะได้เห็นอย่างเห็นเดินเข้ามามองด้วยสายตาหยิ่งทะนงและมองด้วยสายตาดูอย่างเยือกเย็นและเย็นชาใจจะเหวียนเก๋เคยทันทีดังนั้นเขาจึงได้ทำเป็นพูดขึ้นมา เพียงแค่ว่าตัวเขานั้นไม่มีอะไรกับคุณแอลหรอกนะอย่าคิดมากเขาจะขึ้นห้องแล้วดังนั้นตัวเขานั้นก็ได้เดินขึ้นห้องไป

เสวียงหยงเฟย และเดินหันหลังถอยกลับมาอยู่ตรงที่หน้าหัวกระไดแล้วพู เก่าขึ้นมาหนึ่งคำคำหนึ่งซึ่งทำให้หยางเชิงนั้นได้ตาโตขึ้นและเหมือนรู้สึกว่าเสวียนหยงเคยนั้นดูเหมือนเขาจะยอมจำนนทุกอย่างให้กับตัวเองดังนั้นตัวเองจึงเดินขึ้นไปที่กระไดและ เข้าไปใกล้เสมือนหลงไฟและผู้กระซิบข้างหูอย่างช้าๆและเยือกเย็นพูดขึ้นว่า ดขึ้นว่า

หยางเชิง

คุณเสวียนโหย่งเคยครับผมขอโทษ ถ้าเป็นไปได้ อย่าทำแบบนี้กับผมอีก ไม่อย่างนั้นคนที่เข้าใกล้คุณทุกคนล้วนแต่ไปซะเลยให้ผมฆ่าทิ้งทั้งนั้นคุณทรงจำไว้ ว่าคุณไม่มีสิทธิ์เป็นของใ

จากนั้นก็เวียนหยงเฟยก็ได้แต่เอาก้มหน้าและไม่มองหน้าหยางเชิงจึงปล่อยให้หยางเชิงนั้นพูดข่มตัวเองไปก็จบเรื่องแล้วตัวเองนั้นจึงเดินหันหลังกลับและเดินเข้าห้องนอนไปอย่างรวดเร็วดังนั้นอย่าเฉยๆก็จึงเดินตรงไปยังห้องของตัวเองเช่นกันและไปนั่ง อยู่ เงียบๆตรงโต๊ะทำงานในห้องนอนของตัวเอง จนทำให้เขานั้นรู้สึกนึกขึ้นมาได้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเป็นความรู้สึกอะไรกันเขาคิดเป็นแค่ว่าเขาหลงรักแต่หลงตัวอย่างนั้นหรอ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขาควรที่จะอาบน้ำนอนและพรุ่งนี้เช้าถึงเดินไปถามความคิดเห็นจากคุณเอาแต่เขาแต่ก็ดีซะกว่า ครนอกจากผม