ตอนที่ 3

เ หลังจากที่หยางเชิงนั้น ได้คุยกับเสวียนหยงเฟย เสวียนหยงเฟยนั้นก็ได้คิดไตร่ตรองในความรู้สึกของตัวเอง กับสิ่งที่ หยางเชิงนั้นได้ทำกับตัวเองเขาคิดเพียงแค่ว่าถ้าไม่รักก็ต้องปล่อยไป แต่ใจเขากลับคิดเพียงแค่ว่าอย่างเฉินคงจำอะไรไม่ได้จริงๆดังนั้นเศว๋งเฟย จึงได้ทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อทำให้อยากเสนอนั้นกลับมารักตัวเองโดยการที่ เขานั้น ต้องการให้ ให้ ถึงนั้น ทำตัวไม่พอใจและไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำดังนั้นเสวียนหยงเฟยนั้นจึงเดินไปหา เพื่อนของหยางเชิงทันทีจากนั้นเขาจึงได้คิดเพียงแค่ว่า ถ้าเขาคิดจะแก้เผ็ดอย่างถึง ทำให้อยากเสนอนั้นลนลานและไม่พึงพอใจ กับเสวียนหยงเฟยและให้หึงหวงอยู่เฟยเลยไม่รู้ตัว ดังนั้นเขาจึงคิดแผนการที่คิดว่าจะทำให้อย่างเชิงนั้น

เสวียนยุ่งเฟย

อย่างเฟ้ย วันนี้ ข้าคิดว่า ถ้าข้าได้ขึ้นเข้าเฝ้าเสด็จพ่อแล้ว ข้ากล่าวว่าข้าลงมา หวังว่า ท่านคงจะไม่ว่าอะไรข้านะ คือพอดี เพื่อนของน้าเพ คุณ หรี่หยาง เขาบอกว่า เขาจะชวนข้าไปทานข้าวน่ะแล้วก็ คงจะคุยเรื่องงานด้วย คงน่าจะประมาณนั้นเพราะว่า ถ้าได้ข่าวมาว่าคุณหรี่หยาง เป็นหุ้นบริษัทส่วนใหญ่ของบริษัทเราไม่ใช่งั้นหรือ ดังนั้นข้าจึงคิดว่าถ้าคนจะไปนะ เพราะข้าก็เป็นส่วนร่วมกับเจ้าไม่ใช่หรือ

หยางเชิง

คุยเรื่องงาน กะหรี่หยางด้วยหรอ ได้ นายจะไปก็ไป ฉันไม่ได้ว่าอะไรนายนี่ ก็อีกอย่างมันก็เป็นเรื่องงานสำคัญไม่ใช่เหรอ เอาเป็นว่า นายไปก็แล้วกันในไปที่โรงแรมงั้นหรอ ไปเถอะ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะไปรับนาย แล้วก็คุยงานกับเขาดีๆก็แล้วกันแล้วก็ ไม่ใช่นายไปหว่านเสน่ห์เขาล่ะ

เสวียนหยุงเฟย

ฮ่าๆๆ เจ้าคิดว่า เจ้าทำกับข้าวแบบนั้นแล้วข้าจะสนใจเจ้าเหมือนกันหรอ ถ้าจะไม่สนใจเจ้าก็ได้นะ ถ้าในเมื่อเจ้าคิดว่าข้าเป็นแค่คนบนเตียงของเจ้า ก็ไม่เป็นไรข้าก็ยอมให้เจ้าทำ แต่ว่าก็ว่านะ ถ้าเคยรักเจ้า แต่เจ้ากลับมาแยแส ไม่เป็นไรนี่ ก็ถือว่า ร่างกายข้า ชดใช้ให้ท่านก็แล้วกัน ชดใช้ให้ท่านจากชาติที่แล้วก็แล้วกัน เอาเป็นว่า คราวนี้ต่อไป ถ้าข้าคิดจะมีใครบ้างแล้วก็ ท่านก็อยู่ห้ามข้าก็แล้วกัน ฉันไม่มีอะไร แค่ไปก่อนนะ

จากนั้นเขาก็ รู้สึกแปลกประหลาดใจ ที่จู่ๆอย่างเคยพู หย่งเฟยก็พูดกับเขาแบบนั้น ทำให้เขารู้สึก ตาโตขึ้น และรู้สึกทำตัวเหมือน หยิ่งใส่ตัวเองมากขึ้น ราวกับว่า ตัวเองทำอะไรผิด ดังนั้น เขาจึงเห็นหนูเคย เดินออกไปจากห้องครัว และเพื่อที่จะไปสะสางเรื่องของตัวเอง บนโลกของตัวเอง ดังนั้น เขาจึงทำท่าไม่สนใจ อยาก เสริม จนทำให้หยางเชิงนั้นลนลานด้วยตัวเองและรู้สึกหึงหวงด้วยตัวเอง คำพูดของอีหยังถึงนั้น กลับทำให้ หลงไฟนั้นรู้สึกไม่พอใจ รู้สึกเหมือนกับเราแบบว่า เขาไม่เคยใส่ใจเลย แต่เพียงแค่ว่าเขาแค่รู้สึกอิจฉาเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงทำตามแผนตัวเองต่อไป หลังจากนั้น หยุงเฟยก็ได้ขึ้นไปรายงานตัว และขึ้นสู่ พระตำหนัก ห้องเง็กเซียน ดังนั้นเขาจึงไปประชุม กับเหล่าเทพทั้งหลาย ดังนั้น เขาจึง เห็นพี่ชายของตัวเองนั้น ไม่พอใจ อะไรหลายๆอย่าง แทนที่ตัวเขานั้นจะได้เป็นองค์รัชทายาทแต่กลับไม่ได้เป็น เขากลับคิดเพียงแค่ว่า เสด็จพ่อของเขาหรือฮ่องเต้ เท่านี้เสียงนั้นรักลูกคนเล็กมากกว่าตัวเองดังนั้นเขาจึงคิดแผนการที่คิดจะทำร้ายหนูเคยเช่นกันแต่หยงเฟยนั้นกลับไม่รู้สึกอะไรเลยกับเรื่องนี้ดังนั้นจึงทำให้หยงเคยนั้นไม่ได้เอะใจกับเรื่องที่คิดว่าพี่ชายตัวเองนั้นจะทำกับตัวเองทำร้ายตัวเองมากจนเกินไป แต่เพียงแค่ว่าตัวเองก็พอได้รู้สังเกตการณ์ใดบ้าง แต่บางครั้งเขาก็รู้สึกเหมือน ตัวเองต้องปกป้องตัวเองมาตลอดแต่รู้สึกเหมือน ไม่มีใครปกป้องตัวเองเลยสักครั้งเขาจึงกลับทั้งเย็นชา และสายตา ที่เยือกเย็นอยู่ตลอดเวลา แต่พอนึกถึงเรื่องอย่างเฉยๆ เขากลับคิดเพียงนั้นก็คงจะ ไม่ชอบเขาและไม่รักเขาเหมือนกันดังนั้นเขาจึงทำทุกสิ่งทุกอย่าง ทำให้อาหารเสริมนั้นกลับมารักตัวเองเหมือนเดิม หลังจากที่ หยุงเฟยได้ทำภารกิจจากบนโลกของตัวเองแล้วดังนั้นเขาจึงกลับไปที่แดนมังกรจันทรา และไปดูสถานการณ์ในการศึกสงคราม ในครั้งนี้ เขาจึงคิดเพียงแค่ว่า ถ้า หลงเฟย ตายไปอย่างเชิงก็คงจะรักเขาบ้างแต่เรื่องนี้อย่างเฉินคงจะไม่รู้เพราะคงอีกยาวนานในเรื่องสงครามในเดือนหน้าจะเป็นเกี่ยวกับเรื่องสงครามของเขาเขาก็อาจจะหายไปสักพักนึงโดยทำให้หยางเชิงนั้นต้องเป็นที่ตกกังวลอะไรหลายๆเรื่อง และจึงไม่รู้ว่า อยู่ไฟนั้น ทำอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึง รีบสั่งคำสั่ง ให้องครักษ์ และเหล่าทหารทุกคนให้เตรียมพร้อมในเดือนหน้า ในการออกสู้รบครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงรีบกลับ ไปเลี้ยงลูกมนุษย์ก่อน แล้วซึ่ง ทำแผนการของตัวเองต่อไปแต่ว่า จะมีสักช่วงหนึ่ง ที่ยังถึงนั้นจะไม่เห็นเขา เพราะเขานั้น ไปสู้รบ จนทำให้หยางเชิงนั้นรู้สึกว่าตัวเอง ทำอะไรผิดพลาด ไปมากมาย จากนั้น เขาก็ได้ทำตัวตามปกติเหมือนคนบนโลกมนุษย์ทั่วไป ดังนั้นเขาใส่ชุดใส่ชุดสูทกางเกงชุดสูทสีดำ ใส่รองเท้าและเดินออกไปจากบ้านโดยที่มีคนขับรถคือ คุณแอลขับไปส่งที่โรงแรม ดังกล่าว และได้เราต้อง VIP จากร้านอีกชุด ดังนั้น เขาจึงนั่งรอคุณหรี่อย่าง อย่างเป็นทางการ ดังกล่าวนั้น ก็ได้เดินทางมาและสั่งอาหารเตรียมรอและไวน์ 1 ขวดให้กับคน 4 อย่าง ทันที ถึงทำให้เป็นเรื่อง ที่ต้องต้องเข้าใจยาก เพราะ ความรู้สึกของหย่งเฟยนั้นมีแค่เพียงอย่างสูงเท่านั้น แต่ คนที่คิดเลยไปไกลและคิดเข้าข้างตัวเองว่าหนูเคยนั้นก็มีใจให้ตัวเอง ดังนั้นตัวเองจึงรีบคิดจะหาทาง เป็นของตัวเองทันที

ณสถานที่โรงแรมหินชุน

เสวียนหยงเฟย

ห้อง VIP คุณจัดเตรียมแล้วใช่ไหมครับคุณแอล ขอบคุณมากนะครับคุณแอลที่เป็นธุระให้ผม งั้นถ้ามีอะไร ผมจะโทรตามคุณแล้วกันนะ ส่วนเรื่อง คุณหยางเชิง คุณก็บอกเขาด้วยแล้วกันวันนี้ผมอาจจะกลับดึกหน่อย

L

อ้อได้ครับ คุณหยงเฟย ไม่ต้องเกรงใจครับ ถ้าเรื่องทางคุณอย่างเฉิงเดี๋ยวผมจะไปแจ้งบอกกล่าวให้อีกทีนะครับไม่ต้องห่วง แล้วก็ส่วนโลเคชั่นนี้คุณจะให้ผมส่งไปให้คุณหนูเลยหรือเปล่าครับแล้วก็ ผมคิดว่าคุณหนูน่าจะเป็นคนมารับคุณเองนะครับ

เสวียนยุ่งเฟย

ไม่เป็นไร เขาคงไม่ว่างกับฉันหรอก เรื่องเล็กๆน้อยๆของฉันฉันทำเองได้เนยไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันคุยธุระเสร็จแล้วฉันอาจจะไป อาจจะไปทำธุระ ต่อที่อื่น กับคุณหรีดอย่างละนะ แล้วก็ ฉันฝากบอกอย่างเชิงด้วยว่าไม่ต้องรอฉันเรื่องข้าวตอนเย็นให้เขาทานได้เลย ไม่ต้องรอฉันส่วนเรื่องกลับบ้านฉันกลับเองได้ไม่งั้นฉันจะโทรตามคุณให้คุณมารับฉันแทนดีกว่า ฉันไม่อยากรบกวนคุณอย่างเชิงหรอก ตัวเขาเองก็มีธุรกิจงานที่มากมายที่ต้องทำอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้ไม่ต้องห่วงหรอกนะ แล้วก็ส่วนเรื่องงาน Project ที่ฉันทำอยู่กับเขา มันไม่ยุ่งยากสำหรับฉันสักเท่าไหร่หรอก ฉันก็ทำได้อยู่เรื่อยๆ ส่วน Present เมื่อไหร่ ฉันจะแจ้งทันที เพราะฉัน ถือเป็นหุ้นส่วน ของในเรื่องนี้ ดังนั้นฉันจะทำอะไรมันก็แล้วแต่ฉันฉันพูดถูกไม่ได้คุณแอล ดังนั้น คุณคงไม่ต้องกังวลนะครับ ว่าฉันจะทำอะไรไม่ดี ดังนั้นฉันคงจะไม่ทำอะไรให้คนของคุณสูญเสียหรอกนะครับ ขอบคุณด้วยนะครับคุณแอล ที่ เป็นธุระให้ผม อีกอย่างมาพอดีเลย

เหรียญ

ขอโทษนะครับ คุณหย่งเฟย ผมเสียมารยาทกับคุณแล้ว ผมขอโทษที่ผมมาสายจนเกินไป พอดีผมติดธุระน่ะผมเลยมาช้าสักนิดนึงส่วนเรื่องงาน Project ของงานเกมนี้ คุณคิดว่า ผมควรจะทำได้หรือเปล่าล่ะครับ แต่ผมคิดว่ามันก็ค่อนข้างยากอยู่นะ ใน Factory หรือกับ แพทเทิร์นต่างๆ เกี่ยวกับการนำเสนอ ในเครือข่ายเกมในชั้นนี้ มันค่อนข้างยากสักนิดนึงนะครับแต่ว่าผมคิดว่าโปรแกรมเมอร์ที่ดีและโปรแกรมเมอร์ดีๆในบริษัทผม จะมาสะท้อนทุนทำไปเรื่อยๆนะครับแล้วก็ไม่ค่อยค่อนข้างไม่ค่อยฟิกซ์กับลูกน้องสักเท่าไหร่แต่เพียงแค่ว่าขอผมอยากให้คุณมั่นใจว่างานบริษัทของผมจะทำงานบริษัทเกี่ยวกับโปรแกรมเมอร์บริษัทของคุณให้ได้ดีขึ้นกว่าเดิมนะครับ แล้วก็ไหว้ของคุณ Y ในบริษัทของคุณนั่นคือใครของคุณอันนี้เป็นวันของคุณเองหรือเปล่าครับ

เสวียนยุ่งเฟย

ใช่ครับ อันนี้เป็นวัยของผมเอง แบบเชอรี่ชาว วันนี้ไปที่ห้องพิเศษมาจากองุ่นแท้ ล้านเปอร์เซ็นต์ อีกอย่างนึงของคุณ คุณสามารถดื่มได้ทุกเมื่อนะครับ ไว้ผมยังมีอีกเยอะเลย แล้วก็ คุณ ทานแล้วรู้สึกยังไงครับ มันหวานนุ่มลื่นคอหรือเปล่า ผมเองก็เป็นคนที่กินเราไม่เก่งนะครับ ผมขอโทษด้วยนะ คุณหญิง ผมรบกวนคุณแล้วล่ะ อีกอย่างนะครับคุณหยาง เพื่อนคิดว่า คุณเสร็จจากงานนี้แล้วคุณจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มีอะไรที่จะไปไหน เราไปดื่มไวน์ ที่ร้านเหล้ากันดีไหมครับ เพราะมันเป็นร้านเหล้าร้านเล็กๆของผมนะ ที่นั่นก็มีลูกน้องของผมอยู่คอยดูแล เกี่ยวกับเรื่องวายอยู่นะครับ ผมเองเป็นคนขายไวแท้ๆ ผมก็กินเหล้ากินไวไม่เก่งเอาซะเลยขอโทษด้วยนะครับ

หลี่หยาง

ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือสา คุณไม่กินเหล้าก็ได้นะครับ คุณหลงเฟย เอาเป็นว่า ถ้าคุณอยากจะกินเหล้าหรืออยากจะกินไวน์ คุณมาหาผมได้ทุกเมื่อ ผมจะนั่งกินเป็นเพื่อนคุณได้ทุกเมื่อครับ อะไรที่คุณไม่สบายใจคุณสามารถคุยกับผมได้ เต็มที่เลย คุณระบายในความในใจกับผมก็ได้นะ ผมอาจจะเป็นที่ปรึกษาให้คุณได้เหมือนกันนะครับ คิดสิว่าเราทำงานร่วมกันแล้วเราก็คงเป็นเพื่อนกันได้นะครับ แล้วก็ จะเป็นอะไรไหม ถ้าผมจะชวนคุณ ไปดื่มไวน์ ที่บ้านผม บ้านผมก็มีไวน์เหมือนกัน แต่อาจจะเป็นวัยเกรด ไม่ค่อยสู้ของคุณได้สักเท่าไหร่ เพราะว่า วัยนั้นอาจจะไม่ใช่เกรดพรีเมี่ยมเหมือนของคุณ ผมคงคิดว่าคุณคงจะไม่รังเกียจนะครับ จะไปลองชิมไวน์ของผมบ้าง

เสวียนหย่งเฟย

ว่าแต่ว่าตอนนี้ ผมคิดว่าคงไม่สะดวกมั้งครับ แต่ถ้าว่า ถ้าไปที่ร้านผมก็คงจะดีกว่าไหม คือผมรบกวนคุณมากจนเกินไปนะครับคุณหยาง ผมเกรงว่ามันสะดุดเกินไปนะครับแล้วคนที่บ้านอาจจะเป็นห่วงผม ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับคุณเหลียง ผมอาจจะมาคุยธุระแค่นั้น อาจจะไม่ได้ไปที่อื่นกับคุณ

สักเท่าไหร่ แต่เพียงแค่ว่า ผมอยากให้คุณ คุยแค่เรื่องงานเท่านั้นครับ

หรี่หยาง

เออไม่เป็นไรครับผมไม่ซีเรียส ไว้ถ้ามีโอกาส ผมอยากให้คุณไป ทิ้งไว้ที่บ้านผมนะครับผมไม่ทราบว่า ไหว้ของผมจะรสชาติดีเหมือนกับรสชาติไวของคุณหรือเปล่า ถ้ามีโอกาสจริงๆผมจะพาไปแล้วก็แล้วกันนะครับ ก็ได้ถ้าคุณอยากจะให้ผมไปร้านเหล้าคุณผมยินดีครับ

เสวียนหย่งเฟย

งั้นคุณนั่งทานอะไรไปก่อนนะ ผมสั่งให้คุณแล้วล่ะ คุณก็กินได้เต็มที่เลยนะครับ เดี๋ยวผมจะมา พอดีผมอยากเข้าห้องน้ำน่ะ ขอตัวนะครับ คุณทานก่อนเลยเดี๋ยวผมจะกลับมาทันเป็นเพื่อนคุณอีกที

หรี่หยาง

ครับได้ครับ เดี๋ยวเจอกันครับผมจะนั่งทานอาหารอะไรไปพลางๆก่อนก็แล้วกัน ตกลงครับ รีบไปรีบมานะครับ คุณหยงเฟย

ทันใดนั้นหลังจากที่เสมียนยงเฟยได้ไปเข้าห้องน้ำเพื่อไปทำธุรกิจของตัวเอง ดังนั้น หลี่หยางจึงได้สบโอกาสในการที่ หยงเฟย ไปเข้าห้องน้ำนั้นเขาได้ใส่ยา ยาผงนั้นลงไปในถ้วยไวน์ และใช้ช้อนคนตามปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยานั้นเป็นยาเกี่ยวกับ sex ดังนั้นเขาจึง คิดจะทำให้หลงไฟนั้นเป็นของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงแอบใส่ยา เสน่ห์ลงไป ยานั้นเป็นยาร้อยเล่ห์รัก ซึ่งเป็นยาที่ สามารถหาหาได้ตามร้านค้าขายยาทั่วไป แต่เพียงแค่ว่าอาจจะขายโดยไม่ถูกกฎหมายเท่านั้นเองดังนั้นเขาจึงได้แอบซื้อมาและ ใช้งาน กับเสวียน ของเฟยเพราะตัวเขาคิดว่า เขาแอบชอบแสวง เขาจะสยบ ใส่แหวนหยกเคยโดยการ ถ้าหยงฟืนนั้นไปที่บ้านของตัวเอง และจัดการกับเสมียนอยู่ โดยการให้เสมียนของเฟิร์นนั้นนอนกับตัวเอง จากนั้นแสวงหาเคยเดินกลับมาที่โต๊ะเขาทำเป็นไรไม่มีเกิดขึ้นอะไรทั้งสิ้น

เสวียนหยงเฟย

ขอโทษด้วยนะครับคุณหรี่หยาง ผมทำให้คุณรอช้าเกินไปผมไปทำธุระมาแป๊บเดียวนะครับ ผมทำเสร็จแล้วล่ะ แล้วก็ นี่นะครับ เฟรนฟรายสามารถกินได้นะ อันนี้สเต็กของผมมาแล้วหรอ ผมชอบกินสเต็กไก่ ขอบคุณด้วยนะครับ แล้วนี่ก็กุ้ง กุ้งยักษ์ทานได้เลยนะครับ ลายนี้หอมจัง ผมไม่ได้กินมาตั้งนานแล้วล่ะลายนี้ ซึ่งไวที่นี่ ก็เป็นไวน์จากฝรั่งเศสและเป็นไวน์มาจากบ้านของผม เป็นไฟล์ ที่ส่งออก ในพื้นที่ของซาฟาซิสโก ดังนั้นของคิดว่าถ้าได้ส่งไวกว่านี้ออกไปต่างประเทศต่างๆก็คงจะเป็นที่ดีเช่นกันครับงั้นผมกินแล้วนะ ผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ

ขณะเดียวกันที่เสมียนหยงไฟนั้นกลับรู้สึกมึนงงเลยไม่รู้ตัว ว่าตัวเองนั้นโดนใส่ยา เซ็กส์ลงไป โดยไม่รู้สาเหตุเพราะเรื่องยาเซ็กส์นั้นไม่ใช่ว่าตัวเองจะไม่รู้ แต่อันนี้กลับรู้สึกว่าค่อนข้างที่จะลุ่มร้อนและรุนแรงมากกว่าในโลกของตัวเองอีกดังนั้นเขาจึงเวียนหัวและจึงได้ขอตัว กับลีหยางว่าจะกลับก่อนดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นมาและเดินออกจากโต๊ะอาหารไป ดังนั้นเขาจึงเดินสะเปะสะปะเดินไปไม่รู้ที่รู้ทิศรู้ทาง ดังนั้น เขาจึงกำลังจะล้มลงไป แต่กลับมี หรี่อย่างนั้นวิ่งเข้ามาช่วยเพื่อเป็นการเสแสร้งที่จะทำ ความช่วยเหลือเสวียนหยงเฟย ดังนั้นเขาจึงพูดว่าเศียรหยงเฟยนั้นต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว แต่เพียงแค่ว่าเศวตของเฟยนั้นตามภาพมัวเมาหมดแล้ว เพราะฤทธิ์ของยา ดังนั้น เขาจึงสั่งให้ลูกน้องของตัวเองนั้นเตรียมรถและตัวเองนั้นได้กลับพา อุ้มเสมียนอยู่ของเฟิร์นนั้นไปที่บ้านของตัวเอง อย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันนั้น อย่างเชิงนั้นก็ได้ตกใจเป็นอย่างมากที่อยู่ๆตัวเองก็รู้สึกเหมือนจะเจ็บปวดโดยที่ไม่รู้ตัว ดังนั้นเขาจึงถามคุณแอลว่า ทำไมแสวงหยงเฟยถึงไม่กลับมา นี่มันดึกแล้วเขาควรที่จะไปตามได้แล้ว ดังกล่าว เขาจึงรีบออกไปตามที่โรงแรม ดังนั้นเขาจึงเห็นโทรศัพท์ และ สิ่งของ ที่อยู่เบอร์นั้นลืมไว้ ที่โรงแรม ดังนั้นเขาจึงสั่งให้เอาช่วยออกตามหา และหาโลเคชั่น นาฬิกา ที่อยู่เคยใส่นั้นมี GPS อยู่ ดังนั้นเขาจึงติดตาม GPS หลังจากนั้นได้กลับมาถึงบ้าน ของ นี่ยางแล้ว สีอย่างนั้นทำการ นั้น ต้องการแสวงอยู่เฟยเป็นของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงพ

หรี่หยาง

ฮ่าๆๆ คุณหยงเฟย ในที่สุด ผมก็ได้คุณมาอย่างดูสิ้นเชิง ถ้าหมอนั่นน่ะไม่ได้รักคุณเลยนี่นา เขาทำให้คุณไม่มีความสุขใช่ไหม งั้นผมเอง วันนี้หลี่หยาง จะทำให้คุณมีความสุข แล้วทำให้คุณขึ้นสวรรค์ชั้น 7 ไปพร้อมกับผมเลยล่ะ ผมคิดว่า คุณเนี่ย ร่างกายคุณก็ดูดีไม่ใช่น้อยเลยนะ ฮ่าๆๆ คุณนี่เป็นคนที่ร่างกายสวยดีจริงๆ เรากลับ สำลีเลยล่ะ ผมจะทำให้คุณมีความสุข คุณรอผมเดี่ยวนะ ผมจะรีบไปอาบน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวผมค่อยมาจัดการกับคุณ คุณเป็นของผมนะ คุณอยู่เฟย

ดังนั้นเสมือนอยู่กับเฟย ปวดหัวยิ่ง กว่าเดิม เขาจึงลุกขึ้นมาหาน้ำกิน แต่กลับ ไม่มีน้ำให้ตัวเองกินตัวเองนั้นจึงตกใจว่าที่นี่เป็นที่ไหน แล้วที่นี่มันคือที่ไหน ดังนั้นเขาจึงตะโกนเรียกหาคนให้ช่วยแต่กลับไม่มีใครช่วยแต่เขากลับได้ยินเสียงของหลี่หยางดีอย่างนั้นใส่เสื้อคลุมชุดอาบน้ำออกมา ดังนั้นเขาจึงจับยงเฟย ติดอยู่กับเตียง และใช้แขน กดอยู่กับเตียง เขาทำ ทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนกับที่ อย่างเฉินทำ ดังนั้น เขาจึงรู้สึกเวียนหัวและพูดอะไรไม่ออกเขาแทบไม่มีแรงที่จะต่อต้าน อิหยัง ดังนั้นเขาจึง ใช้วิธีการ ดันยางออกแต่กับ ไม่มีเรี่ยวแรง ที่กระหรี่ ที่จะ หลีกเลี่ยง อีกอย่างได้ ดังนั้น เขาจึง ต่อสู้ กับหลี่หยาง โดยไม่ยั้ง เขาโดน อีกอย่างนั้นจับแหกขาออก และพยายามจะใส่สอดใส่เข้าไปด้านล่าง ดังนั้น หนูเคยก็ตกใจ เป็นอย่างมาก ดังนั้นจงเฟยจึงดิ้นให้สุดแรงกำลังตัวเอง จากนั้น ก็มีใครคนนึงเดินเข้ามา ได้ยินเสียงร้องของหยงเลย ดังนั้น คนที่เข้ามา ก็คืออย่างถึง อยากเสริมนั้น ดังนั้น กลับกลายเป็นว่าแทนที่ หยางเชิง จะโกรธเกลียด หรือหึงหวง แต่กลับทำให้เขารู้สึกเป็นห่วง เดี๋ยวเฟยมากกว่าเดิม และรู้สึกเหมือนตัวเองโดนภาคของของสิ่งของตัวเองไป แล้วนั้นเขาจึงโมโห ดีอย่างอย่างมากและชกต่อยหรือหยางโดยไม่ยั้งมือ และกระทืบอกซ้ำจึงทำให้เขารู้สึกโมโห เป็นอย่างมาก ที่เห็นว่า หยงฟืนนั้นทำตัวเหลวแหล่ ดังนั้นเขาจึง อุ้มกลับบ้าน และพาขึ้นห้องตัวเองทันที ดังกล่าว ดังนั้น เขาจึงคิดเพียงแค่ว่า การที่เขาจะช่วยเหลือ เขากับมันไส้ หนักกว่าเดิม และยิ่งทำให้เขารู้สึกหมั่นเขี้ยวมากกว่าเดิม ดังนั้น เขาจึงสมนาคุณ ให้อยู่ของเฟอร์อีกครั้ง แต่อยู่ไฟนั้น กลับมองว่าอย่างเชิงนั้นเป็นคนโหดร้ายเป็นคนที่มีจิตใจเห*้ยมโหด แล้วเป็นคนที่เลือกเรียนและเย็นชาที่สุด

บ้านของหยางเชิง

เสมียนหยงเฟย

เจ้าจะทำอะไรก็ปล่อยข้านะ เจ้าคนบ้า เจ้านี่ ไหนบอกว่าไม่ได้ชอบข้าไง แล้วฉันจะมาทำแบบนี้กับข้าทำไม เจ้าคนบ้าจนคนชั่วปล่อยข้านะ แล้วนี่ข้ากลับมาบ้านเมื่อไหร่

อย่างเชิง

ฉันควรถามนายมากกว่ามั้ง ว่าทำไมนายถึงไปอยู่บ้าน ของลีอยากได้ แล้วอีกอย่าง ฉันเห็นหมดแล้ว นายคง เดี๋ยวจะมั่วเซ็กส์มากเลยสินะ นายร้อนรนขนาดนั้นเลยหรอ ทำไม ฉันทำให้ไม่ดีงั้นหรอ ได้ถึงก็จะไปหาพวกเศษสวะแบบนั้น ทำไม นายคิดว่าฉันไม่รักนาย แล้วนาย มีสิทธิ์อะไร ที่จะไปให้พวกเศษสวะ อย่างเจ้าหมอนั่น รุ่มร่ามกับนายแบบนั้น นายมีสิทธิ์อะไร สิ่งที่ฉันจะทำ ฉันจะสมน้ำหน้าคุณให้นายไงล่ะ นายอยากได้มันนักไม่ใช่เหรอ ความสุขกับฉัน เราอยากเสพสุขกับฉันไม่ใช่เหรอ แล้วก็บอกฉันสิ ทำไมอ่ะฉันทำแบบนั้นกับนาย แต่ไม่ใช่นายไปทำกับคนอื่นแบบนี้

เสวียนหยงเฟย

เปล่านะ ถ้าเปล่าทำ ถ้าไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าแค่ไปอยู่บ้านเขาได้เมื่อใด ข้าจำได้เพียงแค่ว่า ถ้ากินสเต็กเนื้อไก่ไป แล้วค่า ก็กินไวน์ไปแค่หยดเดียว ข้าก็ไปเข้าห้องน้ำทำธุระตามปกติหลังจากนั้นถ้ากลับมาที่โต๊ะข้าก็กินไวน์แก้วนั้นจนหมด แล้วซึ่งมันมีผลข้างเคียงของข้าก็คือ ถ้าหมดสติไปแล้วข้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วเจ้าจะพูดอะไรอีก เจ้าคิดว่าข้าเลวอย่างนั้นหรอ คิดว่าข้าชั่วช้าต่ำช้า คิดว่าข้าวใส่สวะ ใช่ ข้าสกปรก ข้าก็ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกับตัวเข้าไปบ้าง แล้วยังไงล่ะ มันชอบไม่ใช่หรอ มันดีแล้วไม่ใช่หรอ ที่ข้าไปทำเสร็จสุขกับคนอื่น มันไม่สนใจเจ้าหรือยังไง หยางเฉิง เจ้ายังเป็นคนอยู่ไหม ถ้าเจ้าไม่ต้องการข้า เจ้าก็ปล่อยข้าไปกับคนอื่นก็ได้ ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเสแสร้งถึงห่วงข้าแบบนี้เลย ก็บอกว่า ชอบเสือกสุขภาพได้คนเดียวอย่างนั้นหรอ เจ้าคิดไปเองหรือเปล่า ก็ในเมื่อ เจ้าเห็นข้าเป็นแค่คนบนเตียงเจ้าไม่ใช่หรือ แล้วทำไมข้าจะมีความสุขคนอื่นไม่ได้เลย จริงไหม

ทันใดนั้น อย่างเชิงก็ได้ตกใจกับสิ่งที่ หนูเคยพูดและรู้สึกโกรธทำหน้าเฉยชาและเย็นชาใส่ หนูเคยเป็นอย่างมาก เขานั้นรู้สึกเจ็บแค้นจึงกำมือของตัวเองไว้ที่ข้างตัว ดังนั้นเขาจึงตบหน้า หนูเคยไป 1 ครั้ง

อย่างเฉิน

ไปเป็นของคนอื่น นายไม่มีสิทธิ์ ที่จะไปนอนกับใครก็ได้ ตามอำเภอใจตัวเองแบบนี้ ถ้านายคิดจะนอน น้อยนอนกับฉันได้คนเดียว นายจำไว้ว่า นายเ

ป็นของฉันเพียงคนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์ จะมาครอบครองตัวนาย

ดังนั้น อย่างเฉิงจึงได้สีเสื้อผ้า ของหย่งเฟยออก และจูบไล้่งเฟย อย่างลุ่มร้อน เหมือนไฟกำลังจะหลุดออกมา จากร่างกาย เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมากและทำการ สั่งสอนหยงเฟย ทำให้หยงเคยรู้ว่าหลงไฟนั้นเป็นของตัวเอง โดยไม่รู้ตัว เขาจึงโมโห ที่ดีอย่าง ทำกับคนของตัวเองแบบนี้เขาจึงคิดว่าเขาจะชำระล้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดังนั้น อย่างเชิงเส้นสูบปาก อย่างอ่อนโยน แต่ในสายตาเขาดูรู้สึกเย็นชาเลือกเย็น ด้วยความโกรธแค้น เขาจึงบีบแขนแล้วกดแขน ของหย่งเฟย อย่างรุนแรงแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ดังนั้น หลงเฟ่ย เขาจึงตกใจ ว่าไม่เคยเห็นอย่างเชิงเป็นแบบนี้มาก่อน อยู่ๆก็มาหวงตัวเอง มากกว่าเดิม ดังนั้น เขาจึงไม่พูดอะไร แล้วปล่อยให้ อย่างเฉินทำแบบนั้นกับตัวเอง อย่างถึง จึงทำการ สอดใส่ด้านล่าง ลงไป และ สร้างความรู้สึกให้กับ หนูเฟย ให้รู้สึกว่า ตัวเองนั้นไม่มีทางเลือกที่จะทำอะไรได้ และไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านอย่างเสริมได้จึงปล่อยให้อย่างสูงได้ทำต่อไป ปล่อยให้หยางเชิงนั้นทำตามต้องการความรู้สึกของตัวเองต่อไปและตัวเองนั้นได้ออกเสียงคางเบาๆเพียงเล็กน้อย ตัวเองนั้นรู้สึกมีอารมณ์มากขึ้น มีอารมณ์กับ ความรู้สึก ที่อยากเสริมมอบให้ มากขึ้น จนทำให้เขาโงหัวไม่ขึ้น ทำให้เขารู้สึกเพียงแค่ว่า อย่างสิ่งนั้นรู้สึกยังไงกับเขากันแน่ ดังนั้น เขาซึ่งปล่อยให้อย่างสูง ทำจนเสร็จ จากนั้น ยาเสริมซึ่งนอนโอบกอด และใช้หน้าซุกอยู่ด้านหลัง ไป ทั้งคู่ ในความรู้สึกว่าแต่ นอนไม่หลับ แต่เขารู้สึกว่า เหมือนอย่างสิ่งนั้นน่ากลัวยิ่ง ขึ้นกว่าเดิม น่ากลัวเอาชนิดแบบว่า ไม่เคยเจออะไรมาก่อนแบบนี้ มันทำให้เขารู้สึกกลัวกลัวอย่างสูงมาก เพราะเวลาอย่างเชิงอารมณ์เสียหรืออารมณ์ไม่ดี อย่าเสริมมักจะใช้อารมณ์ ในการ ช่วยตัวเองขึ้นเตียงทุกครั้ง เวลาที่เขาไม่พอใจ แต่ถ้าว่า สิ่งที่อยากเสริมทำนั้นถ้าเป็นความรักได้ก็คงจะดี ในความคิดของหนูเคยเป็นเช่นนี้ แต่อยู่เพียงแค่ว่า อย่างอื่นนั้นเห็นเขาเป็นแค่บนเตียงไม่ได้เห็นเป็นคนรักด้วยซ้ำดังนั้นเขาจึงปล่อยให้คิดว่าตัวเองเป็นนายบำเรอ ไปก็เท่านั้น แก้ความ สุข ให้ความสุขกับอย่างเฉิง แค่นั้นก็พอ หลังจากนั้น หยงเฟย ก็ได้นอนหลับด้วยทั้งน้ำตา ด้วยความรู้สึกที่ว่าตัวเองเหมือนเป็นคนไร้ค่า สำหรับหยั่งถึง เท่านั้น เขาคงอาจจะเปลี่ยนใจอย่างฉันไม่ได้ ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปแบบนั้น เพียงแต่หยง เฟยอาจจะรู้สึกกลัวอย่างเฉืองเพียงเล็กน้อย เขากลับไม่สู้หน้าอย่างเฉิงเลยด้วยซ้ำ กับกลัวมากยิ่งขึ้น เวลาอย่างถึง มองด้วยสายตา ที่เย็นชาใส่ มันทำให้เขารู้สึกไม่กล้าทำอะไร บ่งบางลุ่มล่ามกับคนอื่นเลยด้วยซ้ำ รู้สึกกลัวไปหมด

กระ เช้าวันรุ่งขึ้น

ห้องอาหาร

ตื่นแล้วหรอ น้องเฟย ทำไมวันนี้นายดูไม่เถียงฉันเลยล่ะ ทำไมวันนี้นายดูนิ่งเฉยจัง ไม่เถียงฉันแล้วหรอ เก่งอยู่ไม่ใช่เหรอเมื่อคืนนี้ ทำไมนายรู้สึกดู เศร้าจังเลยล่ะ หรือว่าไม่พอใจ กับสิ่งที่ฉันทำ ฉันทำให้นาย ยืมคนอื่นหรือเปล่าล่ะ เป็นยังไง ไม่ชอบไม่ใช่เหรอ

อย่างเชิง

สวิงอยู่ฟรี

ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนายหรอก ฉันไม่กล้ามองแม้กระทั่งหน้านายด้วย จะตอบเขาได้หรือไม่ เจ้าจงใจทำ เจ้าตั้งใจทำค่าอย่างนั้นหรอ เจ้าคิดว่า ข้าอยากจะทำกับเขาอย่างนั้นหรอ ถ้าคิดได้อย่างไร ข้าไม่ใช่คนรักของเขา ซ้ำ อะไรกั เจ้าหนึ่ง หลงตัวเองมากไปหรือเปล่า เจ้าคิดว่าข้ารักเจ้าหรือไง ข้าจะตอบกับเจ้าก็ได้นะ ถ้าเจ้าต้องการทุกเมื่อ ก็พอแล้ว เธอไม่ต้องการ ก็พอแล้วกับเจ้า จะโหดร้ายเกินไป ความรักนี่ข้าไม่ต้องการอีกแล้ว นนะ ที่ทำให้ฉันกลัวนายแบบนี้ ไม่สิ อะไร เจ้าน่ากลัวกว่าที่คาดคิดเสียอีก แต่เจ้านั้น ในสายตาเจ้า เจ้าชิงชังค่ะ สายตาของเจ้า เฉยชาดุดันกับข้า กันที่ทำให้ข้ากลัวเจ้า เจ้ารู้สึกคนน่ากลัว

รู้สึกเป็นแค่นี้เถอะ ถ้าเข้าใจแล้ว ว่าเจ้าไม่เคยรักข้า ข้าเข้าใจแล้วว่าเจ้าเกลียดข้า จะไม่ต้องการมัน ร่างกายของข้าชดใช้ให้เจ้าหมดแล้ว ฆ่าคนกลับได้แล้ว ส่วนเรื่องงานที่นี่ ข้าจะเป็นคน ให้คนของข้าจัดการด้วยตัวเอง

อย่างเฟย

ไหนว่าไงนะ ใครอนุญาตให้นายไปไม่ทราบ จะสั่งให้นายไปงั้นเหรอ หรือว่านายอยากจะโดนอีก ฮ่าๆๆ ฉันไม่สนหรอกนะว่านายจะพูดอะไร แต่สิ่งที่รู้ก็คือ นายจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เราจะต้องอยู่กับฉัน อยู่ให้ความสุขกับฉัน ฉันรู้สึกอยากจะชอบมันซะแล้วสิ ฉันติดใจซะแล้วสิ ไอ้เรื่องประเภทแบบนี้ นายไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น นายเป็นคนของฉัน เป็นของฉัน แล้วก็ ส่วนร่างกายของนาย นา

ทันใดนั้นหยางเชิง ก็ได้บีบคอ หย่งเฟย เพื่อได้คืนสติหลงไฟขึ้นมาทันที ดังกล่าวนั้น โยงเฟยรู้สึกเพียงแค่ว่า ตัวเองลำบากใจมากที่อยู่ที่นี่จนต่อไป เขากลับคิดเพียงแค่ว่าเขาจะกลับขึ้นสถานที่ของตัวเองแล้วและฉันไม่ยุ่งเกี่ยวกับอย่างเฉินแต่อย่าเชิงนั้นกลับไม่ยอมให้ตัวเองไปและไม่ยอมปลดปล่อยตัวเองให้ตัวเองไปสู้พัฒนาการอยู่แบบนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาอาจจะหลงรักเราจริงๆก็ได้ การกระทำความผิดของหลวงเฟ่ยเพียงครั้งเดียวมันซึ่งทำให้อย่างเชิงนั้นข้างรักได้ขนาดนี้ ยไม่มีสิทธิ์ให้คนอื่น ใครที่คิดอยากได้คนอย่างนายไปแล้วก็ ฉันจะฆ่ามันให้หมด