วันที่ 20 ( ตอนจบ แต่ยังไม่จบ สมบูรณ์)

หลังจากที่พี่ห้าวและพวกพ้องได้สูญสิ้นแตกสลายดังนั้น เหล่าเสมียนยงเฟย และสามีของตัวเองและพวกพ้องก็ได้กลับสู่โลกมนุษย์เพื่อพักฟื้นและฟื้นฟูร่างกายอีกครั้งดังนั้นเขาจึงใช้พลังภายในของตัวเองที่มีหลงเหลืออยู่ ถ่ายทอดพลังให้กับเสมือนหลงเฟเฟต์เป็นระยะระยะจนร่างกายดีขึ้นและฟื้นฟูสภาพจิตใจและความรู้สึกของตัวเอง และ ฟื้นฟูจินตาตัวเองให้ได้ดีขึ้น ดังนั้น จึงกล่าวขึ้นพูดคำว่า คำนึงที่เขานึกถึงช่วงตอนที่เสมือนอยู่เคยนั้นมาแรกๆเขาจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใส่แหวนหย่งเฟยถึงได้หาเขาเจอในความฝันเพราะจิตใจที่นั่นแฟ้งจิตใจที่ผูกพันจึงตามหากันเจอ รักไม่มีพรมแดนจริงๆ ดังนั้นเขาจึงหันไปจับมือของใส่แหวนหยกเคยที่นอนหลับพักผ่อนอยู่บนเตียงดังนั้นเขาจึงเอ่ยพูดขึ้นว่า

อย่างเชิง

ยุงเฟย เช่าผ่านพ้นเคราะห์แล้วถ้าคิดว่าเจ้า คงจะดีขึ้นในภายหลังนะ เจ้ารู้บ้างไหมว่าครั้งแรกที่ข้าลงมาบนโลกมนุษย์ ถ้าไม่คิดว่าข้าจะเจอเจ้าอีก คนที่เกลียดชังอย่างข้า กลับหลงรักเจ้าอีกครั้งข้าเข้าใจเจ้าถิ่นมาตลอดคิดค่าคิดว่าเจ้าหญิงข้าไปข้าคิดว่าเจ้าทิ้งข้าไปเสียอีกถ้ากลับไม่คิดว่า หลังจากที่ข้าถูกพันหนึ่งในโหดหินนั่น มันทำให้ข้ารู้สึกเจ็บปวดเช่นไร มันทำให้ข้ารู้สึกว่า ค่าบาดเจ็บลึกอยู่ในทรวงอกของข้า แค่คิดว่าเจ้าไม่รักข้าแล้วเสียอีกจากที่ไหนได้ เท่ากับตามหาข้า ข้าก็ไม่คิดว่าเจ้าจะเจอค่าบอลโลกมนุษย์เช่นนี้ แต่ก็นั่นอีกแล้วนะเป็นเหตุผลนึง ที่เศร้าเจอค่าในความฝันเพราะเป็นคำขวัญคำนึงของข้า ที่ข้าปรารถนาเจ้าถูกแล้วล่ะ ถ้าปรารถนาชอบจริงๆ เขาจะยิ่งดูได้ได้อย่างไร ถ้าจะไม่เหลียวมองเจ้าได้อย่างไรถ้าจะไม่หลงรักเจ้าได้อย่างไรความรู้สึกของข้ามันผ่านมรสุมมามากมาย จนถึงวันนี้ทำให้ข้าได้รับรู้ว่าเราไม่เคยห่างหายแล้วไม่ได้ทิ้งหายไปจากใจข้าเลย ถ้าเข้าใจแล้วว่าเจ้ารักข้าจริงๆ เอาทีสิเพื่อนนอนพักไปก่อนนะถ้าจะไปเอาน้ำซุปให้เจ้าข้าลืมไปเลยน้ำซุปผักดอง ชอบกินที่สุดข้าจะไปเอามาให้ก็กินนะหลังจากที่เจ้าตื่นแล้วข้าก็จะมานั่งเฝ้าเจ้าจนกว่าเจ้าจะซื้อนะ หนูเฟย

ทันใดนั้นก็มีมือเล็กๆมือหนึ่งยื่นออกมาจากด้านหลังระหว่างที่เขากำลังจะลุกออกจากโต๊ะไป ก็มีมือมือนั้น ได้กระชาก แขนตัวเองไว้ เขารู้สึกแปลกใจ และหันกลับมาอย่างรวดเร็ว และได้พบว่าสยองเฟยนั้นลุกขึ้นมานั่งด้วยตัวเองแล้วได้ยินทั้งหมดที่ตัวเองพูดดังนั้นจะเห็นหนูเคยจึงนั่งลงกับเตียงและจับแขน จับฝ่ามือ ฝ่ามือที่ดูอบอุ่นฝ่ามือที่ใหญ่ และฝ่ามือที่แข็งแรง สวยเหมือนไฟนั้นได้จับมือ ของ หลังถึงไว้และเอาไปอบที่หน้าของตัวเอง แล้วเสถียรของเฟิร์นนั้นได้เงยหน้ามองขึ้นไปบนใบหน้า ของอย่างสูงอย่างอ่อนโยนแล้วเออพูดขึ้นว่า

เจ้ารู้แล้วหรือถ้ารู้ความในใจของข้าแล้วหรือ ข้าขอโทษนะ ที่ข้าทำให้เจ้าต้องเคยโกรธเกลียดข้า ข้าขอโทษนะ ทุกถ้อยคำของข้าล้วนแต่เป็นความจริงข้ารักเจ้าข้ารักท่านที่สุดข้าไม่เคยมีวันไหนเลยที่จะไม่รักท่านถ้าทุกข์ใจถ้าอมทุกข์แค่ตามหาท่านแต่ข้าไม่คิดเลยว่าพี่ชายของข้าจะเลวทรามกับร่างกายของข้ามัดไว้กับลงแบบนี้โลงศพที่ข้าไม่อยากอยู่มันอึดอัดและคับแคบจนเกินไปจนทำให้ข้าต้องเกิดขึ้นลมหายใจแต่ตัวเขานั้นยังดวงวิญญาณของข้ามาหลายหลอมให้เป็นเงาจิตของข้าเพื่อตามหาเศร้าและสังหารเศร้าอีกครั้งแค่เจ็บใจยิ่งกว่าเพราะโดนใจนั้นเป็นดวงใจหัวใจเดียวของข้าที่ผูกพันกับเจ้าเขาใช้ค่าเป็นเครื่องมือเพื่อที่จะล้าง แค้นเจ้าและจะทำร้ายตัวเจ้าแบบนี้ ถ้าเจ็บปวดยิ่งนัก ก็ขอโทษเจ้าด้วยขอโทษแทนผู้ชายเขาด้วยไม่ใช่แค่ทำแบบนี้จะสามารถจนเกินไปก็ผิดเอง ข้าหลงระเริงเอง ถ้าไม่สมควรที่จะเป็นโอเวอร์ไซด์ได้เป็นอย่างยิ่

อย่างถึง ง

พอแล้วพอแล้วเจ้าอย่าโทษตัวเองอยู่เลย งานนี้ข้าก็มีส่วนผิดนะ เอาอย่างนี้ถ้าจะทำงานทุกอย่างชดเชยให้กับเจ้า เอาเป็นว่า ถ้ากลับ พักพร้อมมาแล้ว ไม่สิ ก็จะกลับพักจอมมารไม่ได้ เพราะตอนนี้ถ้ารู้ตัวว่าข้าเป็นตัวบานก็จริง ถ้าเป็นกึ่งจองมาถึงปีศาจแบบนี้ ก็ยังจะรักข้าได้อยู่อีกหรือ แต่ข้าก็ขอโทษเจ้า ที่ข้าไม่เคยบอกความจริงอะไรบางอย่างกับเจ้า เจ้ารู้แต่เพียงว่าข้าเป็นยมบาลคือเรื่องนี้ถ้าอธิบายให้เจ้าฟังได้นะคือข้า แต่เดิมแล้ว ถ้าเป็นกรรมบาลก็จริง ถ้ามีทั้งหมดหัวใจ 2 ประการในตัวของข้า หัวใจมึงถ้าเป็นยมบาลคอยดูแลผู้คนและเหล่าปีศาจถ้าเป็นนายหญิงของเขาถ้าเป็นเจ้านายของพวกเขาแต่อีกด้านหนึ่งของข้าเป็นจองปีศาจเจ้าปีศาจที่ดุดันถ้าเป็นนกเหยี่ยวเป็นนกแร้งนกเหยี่ยวคอยจัดติดผู้คนล้วนกันเป็นอาหารแต่ถ้าผู้เป็นนายไม่เคยทำร้ายเหล่ามนุษย์ใดๆทั้งสิ้นไม่เคยกัดกินเหล่ามนุษย์ใดๆทั้งสิ้นถ้าจะเป็นเหยี่ยวจะเป็นแล้งแต่ถ้าก็มีจิตใจไม่มีสามัญสำนึกในการเป็นคนหรือเป็นมนุษย์ก็ตามตัวค่านั้น ถ้ากินแต่แมลง ตามหลักแล้วเห*่ยว นก หรือจะเป็น อีแร้งก็ช่าง พวกข้าสอนเราลูกน้องของข้าทั้งหลายปกป้องข้าทั้งหลายว่าให้ดื่มเลือดหมูใส่แทนไม่ให้ กินเลือดมนุษย์ไม่ให้กินมนุษย์เด็ดขาดดังนั้น พยายามใช้วิชาของตัวเองฝึกร่างกายให้ภูมิต้านทานดีขึ้นและทำให้ข้าได้อยู่ยงคงกระพันโดยการฆ่าออกจากสิทธิ์ของตัวเอง และไปเป็นร่างเงามนุษย์ธรรมดาของตัวเองหลังจากที่ข้าถูกฉกรรจ์อยู่ในโหดหินนั้นอีกนานเป็น 50,000 ปี 5 แสนปี 5 ล้านปีดังนั้นถ้าจึงไม่คิดว่าเจ้าจะมาตามหาค่าเช่นนี้

เสวียนอยู่ไฟนั้นได้ลุกยืนขึ้น และโอบกอด หยามเชิงที่อกทันทีเขารู้ตัวดีว่าหลังเสริมนั้นเจอเหตุการณ์อะไรมามากมายอย่างเชิงนั้นเป็นคนที่จิตใจอ่อนโยนแต่ดูภายนอกเหมือนเป็นคนจิตใจคับแคบดูภายนอกเหมือนคนหยิ่งจองหองเหมือนคนเย็นชาแต่ความจริงแล้วภายในของเขาจิตใจมีความรู้สึกอย่างมากจิตใจดี เป็นคนที่มีความเมตตาอย่างมากดังนั้นจึงมีเหล่าบรรดาและพวกพ้องและองครักษ์ทั้งหลายและทหารทั้งหลายจึงเชื่อฟังแต่เขา แต่เพียงผู้เดียวนับจากนี้ไป เสมียนหนูเคยนั้นจะคอยดูแลปรนนิบัติอย่างถึงให้เหมือนกับภรรยาทุกคนทั่วไปที่ทำกันเขาจะตั้งใจเป็นภรรยาที่ดีที่สุดภรรยาที่น่ารักและเอ็นดูไปตลอดชีวิตและจะเป็นแม่ของลูกให้อีกด้วย เขาเลยพูดขึ้นว่าถ้าเป็นไปได้เขาอยากมีลูก ให้กับอย่างเฉยๆแต่ใจเขา กลับบอกเพียงแค่ว่าเขามีลูกให้ไม่ได้เขาเป็นผู้ชายเขาขอโทษด้วย ดังนั้น เสมือนหลงไฟจึงคิดอยู่แต่ในใจว่าจะทำอย่างไรดีที่เพื่อที่จะมัดใจอย่างเฉียงไว้ได้และเป็นครอบครัวเดียวกันได้ดังนั้นเสมียนหยงเฟยจึงได้ไปปรึกษา คิดที่จะปรึกษาองครักษ์ของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง แต่เขายังไม่ทันได้ไปอย่างสูงนั้นจึงรั้งตัวเองและโอบกอดไว้อย่างอ่อนโยนและจะแสวงเหนือหน้าเข้าหาตัวและโอบกอดและจูบปากแสวงหลงไฟอย่างอ่อนโยน และเศียรของไฟนั้นตอบรับ กระจู๋นี้ อย่างอ่อนโยนเช่นกัน เขาสองคนมีจิตใจตอบโต้และต่อต้านตัวเองอย่างมากดังนั้น เสมือนอยู่เคยจึงใช้มืออุ้มมือเล็กๆ อั้ยยะ หยางเชิงเป็นที่ท่าเช่นนั้นเขาก็ตอบรับเช่นกัน อย่างนั้นหลานเสริมจึงไม่รีรอช้าจึงอุ้มอย่ ซื้อแหวนหยกเคยขึ้นเตียงทันทีดังนั้นเขาทั้งสองคนจึงนึกถึงในความหลังที่เคยลึกซึ้งร่วมกันความสัมพันธ์ลึกซึ้งร่วมกันดังนั้นเขาทั้งสองคนซึ้งดุดันในความรักของตัวเองและโอบกอดที่อบอุ่นตัวเอง

ก็เหมือนหยงเฟย

เดี๋ยวเจ้าจะทำอะไร มิสเตอร์เจ้าจะรังแกข้าอย่างนั้นหรอ แค่พูดอย่างนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้เจ้าทำแบบนี้ซะหน่อย เจ้านี่มัน ปล่อยข้านะ แค่พูดว่าข้าอยากมีลูกกับเจ้าแต่ข้าไม่ได้หมายถึงว่าให้เจ้าทำกับข้าวแบบนี้นะ คนบ้าปล่อยข้านะ อ้าว....อ๊าาาา .. หยางชนเจ้า

หยั่งถึง

ฮ่าๆๆ ทำไม เด็กน้อยยังเศร้า ชอบกลัวเหรอ ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่เคยทำกับข้าวแบบนี้อย่างนั้นเหรอ เจ้าจำได้หรือไม่ ตอนที่เจ้าอยู่บนโลกมนุษย์ เศร้าก็ทำกับข้าวแบบนี้ เจ้ากับข้า เรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแบบนี้ ถ้าจะทำให้ข้า พึงพอใจอย่างมาก แต่วันนี้ถ้าจะทำให้เศร้าพึงพอใจข้าบ้าง ข้าจะปฏิบัติเจ้า ให้เจ้าพึงพอใจ ในคืนนี้เลยล่ะ

สวนหยงเฟย ก็ได้ปล่อยให้ อย่างเชิงนั้น ถูกซอกคอและลูบไล้ ตัวเองไปทั่วร่างกาย และจุดทั่วร่างกายลูบไล้อีกครั้งและจูบปากอย่างอ่อนโยนจะทำให้เสมียนหยงเคยนั้นอ่อนระทวยอีกครั้งทำให้เขารู้สึกเหมือนครั้งนั้นที่เขาเคยโดนกระทำ แต่รู้สึกว่ามันมีความสุขอย่างมากกับสิ่งที่เขาได้รับกับสิ่งนี้เขาตอบรับเป็นอย่างดีและตอบรับอย่างมีความสุขจึงทำให้เสมียนของเฟิร์นนั้นมีความสุขอย่างมากหลังจากที่เขาทั้งสองคน ได้ สัมผัสร่างกายแนบตัวกันเพียงเล็กน้อยดังนั้นเขาทั้งสองคนจึงถอดเสื้อผ้าออกและเปลือยกายทั้งคู่จนทำให้เขาทั้งสองคนนั้นรู้สึกอบอุ่นถึงกันและกันจนทำให้เขาทั้งสองคนในมอบชีวิตใหม่ให้กับตัวเองและมอบความรู้สึกว่าความสัมพันธ์ดีๆและเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้งเขาทั้งสองคนนั้นเป็นคู่รักที่มีใจหนึ่งเดียวกันเสมอมา เขาทั้งสองคนนั้นไม่เคยคิดจะแยกห่างจากกัน และมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจนถึงรุ่งเช้าของอีกวัน