ตอนที่ 13

หลังจากที่เขาทั้ง 3 คนก็ได้กลับไปยังโลกของตัวเองดังนั้นเสมือนอยู่เฟยและองครักษ์ของเขาและ คนที่เขารัก ก็กลับไปยังเช่น ที่สี่เหลี่ยมมา กับไปช่วยสุวินทวงศ์เคยเพื่อจะลดล้างความแค้นของพี่ชายของตัวเองดังนั้นเขาจึงไปที่บนเขาวิหาร หลงเซียนอีกครั้ง เพื่อกลับไปสะสาง และ ทำให้พี่ชายของตัวเองนั้นยอมจำนน ในการแก้แค้นในครั้งนี้ เพราะเขารู้ว่าพี่ชายของตัวเองนั้นไม่ยอมรับคนรักของตัวเอง ไม่ว่าชาติที่แล้วหรือปัจจุบัน ก็ไม่ยอมรับเป็นอย่างแน่นอนดังนั้น อย่าเฉยๆ จึงมาด้วยตัวเอง และกลับมาสะสางให้โดยเร็ววัน ในวันนั้น

และเขาวิหารของ อี้หยูเฟย

อีห้าวอยู่เฟย

อะไรกันอะไรกัน ลมหอบอะไรกันมากันนะเนี่ย ว่าไงน้องชายสุดที่รัก ทำไมเจ้าถึงพาคนของพวกเจ้า ชอบอะไรมาถึงเขาวิหารของข้าอย่างนั้นเลย เจ้าคงมาแล้วสินะ ถ้าได้ข่าวว่า เจ้าค้นพบเจอสามีของเจ้าแล้วงั้นรึ เปล่า เฉิน เจ้ายังมีชีวิตอยู่จริงๆด้วย ฮ่าๆๆๆ

เสวียนอยู่เฟย

อีห้าวเจ้าจะทำอะไรสามีของข้า ชาติที่แล้วกับปัจจุบันมันอดีตไม่เหมือนกันนะ แล้วเจ้าจะมาเอาชีวิตเขาไปอีกเพื่ออะไรกันชาติที่แล้วเจ้ายังทำไม่พอใจอีกหรือยังไง เจ้าจะล้างแค้นแสนมีค่าไปถึงไหน เขาทำอะไรให้เจ้าแล้วเจ้าก็จะทำไม ชาติเขาเป็นยมบาลแต่ปัจจุบันเขาเป็นมนุษย์ธรรมดา เขาไม่มีจริงจังเลยด้วยซ้ำเขาจะสู้เจ้าได้อย่างไรกันเล่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์มาทำสามีข้า สามีข้าคงจะไม่ มีแรงสู้เจ้าหรอกนะ เจ้ามันมีวิชามนต์ดำไม่ใช่หรือ แล้วตอนนี้เจ้าดูสิ สามีข้าเป็นแค่เพียงคนมันด่า คนมนุษย์ไม่ใช่คนเหล่าเทพเซียนอย่างเจ้า หรืออย่างพวกเราเราดังนั้นเธอก็ไม่สมควรจะไปทำร้ายสามีข้าเช่นนั้นจบแล้วก็ให้มันจบกันไปสิ

อีห้าว หลงเฟย

ฮ่าๆๆ ใช่สามีชอบเป็นมนุษย์เขาเป็นมนุษย์ในปัจจุบัน นี่ มันตายแค่ร่างกาย แต่จิตใจมันกับดวงจิตใจมันไม่ได้แตกสลายนี่ ชินตาไม่ได้มีอยู่บนโลกในตัวของเขาเขาลงมายังบนโลกมนุษย์ ได้อย่างไร ว่าสามีของเจ้าไม่มีจริงตา เจ้ารู้ได้อย่างไร ถ้าพิสูจน์กับข้าได้หรือเปล่าไม่ ว่าเขาเป็นแค่พิมพ์มนุษย์ธรรมดา เจ้าหนี้เขาเสียจริง คนดีของเจ้าสามีของเจ้า ใช้เงาร่างกายตัวเอง กลับกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาทั่วไป แต่จินตาเขายังอยู่กับตัวจินตนาการของเขาเขามีพลังเหนือกว่าเจ้า แต่เขามีพลัง ที่เท่าเทียมข้า แล้วก็ ร่างที่ปัจจุบันอยู่กับเจ้าก็คือเรื่องเงาของเขาไม่ใช่ตัวจริง ตัวจริงของเขา อยู่ที่พุทธกาล ตัวจริงของเขาถูกขังอยู่ที่นั่น นั่นคือเงา แล้วตัวพลังจินตาของเขาก็ยังอยู่กับตัวเขาเก็บ เช่นไร ตัวมาให้น้องชายข้าได้เห็น บทบาทชีวิตของเจ้า ข้าเคยทำเจ้าเจ็บ องค์ท่านเง็กเซียนฮ่องเต้ ก็เอาร่างของเจ้าไปอยู่ที่เขานั้น ถึงเวลานับ 10 ปี ปู่สมบทตรงนั้น หลอมละลายเป็นยาไปแล้วละมั้ง

เราถึง

เจ้ารู้ดี

นี่ เก่งนี่ ถ้าน้องบ่เจ้าฉลาดนะ อีห้าว เจ้านี่ กลไกเจ้าเยอะดีนี่ ส่งคำนำร่ำหรือเจ้าจริงๆ ใช่ ข้าเก็บคืนตาของตัวข้าไว้กับตัว ถ้าไม่เผยพลังตัวเอง ก็สมควรที่ข้าต้องเป็นยมบาลเช่นเดิม ฮ่าๆๆ ข้าไม่เคยคิดว่าภรรยาของข้าจะโง่หรอกนะ เขายอมเสี่ยงตัวเองเพื่อตามหาร่างของข้า ยอมเสี่ยงตัวเองเพื่อตามหาตัวข้า ก็แสดงว่าเขาก็ยังรักข้า คือต้องตอบสนองข้ายังต้องการฆ่าเขาไม่ได้ต้องการที่ฉะเชิงเจ้า พี่ชายเช่นเจ้ามันโหดเห*้ยมจนเกินไปพี่ชายฉันเจ้ามันไม่เคยรักน้องชายอย่างเขา สังเวียนยง เป็นน้องชายเจ้าแต่เจ้ากลับมีนิสัยอิจฉาริษยาตาร้อนเจ้ากลับต้องการทุกอย่างเป็นจากน้องโจ้เจ้าทำข้าแต่สลายจริงๆหรืออย่างไรกันเล่า ก็ไม่รู้ ตัวเองไว้ ก่อนที่ข้าจะมาเกิดในร่างเงาใหม่ ข้าเคยเป็นพยานตัวเองว่าเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเศร้าถ้าจะรัก พระยา เป็นคนธรรมดา เพราะข้าอยากจะละทางโลกกับพวกเจ้า ของเจ้า คุณกลับยังต้องการฆ่า จึงจัดต้องการเหมือนเดิมแล้ว ก็เหมือนกัน อย่ามองข้าผิดไปในทางที่ไม่ดี จริงๆ ถ้าไม่คิดว่าเจ้าจะไปตามหาข้าเช่นนั้น

เสมียนยงเฟย

อะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้นที่ผ่านมา ชอบโกหกข้าอย่างนั้นหรอ อย่างเชิง ถ้าจำได้หมดเลยอย่างนั้นรึ ทำไมกัน ก็เก็บกินตาเจ้าไว้ทำอะไร เธอต้องการอะไรกันแน่ ถ้างงไปหมดแล้ว ฉันจะตายข้าไปเสน่หาเจ้า เจ้าต้องการอะไรกันแน่ ฉันต้องการ ล้างบางที่ใช้ข้าอย่างนั้นรึ ข้ารู้ว่าเจ้าเจ็บแค้นพี่ชายข้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะให้เจ้ามาฆ่าพี่ชายข้านี่นา เจ้ายังเป็นคนอยู่ไห

หยางเชิง ม

11 หย่งเฟย ข้าไม่ได้โกหกเจ้านะ ใช่ ข้าเก็บผนึก ข้าเก็บซิมตาตัวเอง ถ้าไม่ได้ต้องการใช้ร่างกายเจ้า เพื่อจะล่อพี่ชายเจ้ามาติดกับนะ ถ้าต้องการเพียงแค่ว่า ถ้าอย่างละทิ้งทางบนโลกต่างหากค่าข้าเคยพูดกับตัวเองไว้ว่าข้าจะไม่ยุ่งกับพวกเจ้า ข้าจะ รักความสุขของข้าจากที่นี่ แล้วไปใช้ชีวิตเป็นมนุษย์ธรรมดาแต่ว่าเจ้าเจ้ากลับมาเสนอวันข้าเจ้ากลับมา ทำให้ข้า ต้องรู้สึกกลับมารักเจ้าอีกครั้ง เจ้าทำให้ข้า ต้องเปิดผนึกออกมา เจ้าทำให้ข้า ลบล้างอดีตความทรงจำเก่าๆไม่ได้ สร้างมันขึ้นมา เจ้าเองไม่ใช่หรือ ที่อยากได้แค่คืนมา แล้วการที่เจ้าจะมาโกรธข้าเช่นนี้เจ้าไม่คิดบ้างหรือ ว่าสิ่งที่ข้าทำทุกอย่างนั้นมันทำไปทั้งหมดเพื่อเจ้า ใช่ ดวงจิตอยู่กับข้า ไม่อย่างนั้นเจ้าจะมาเข้าฝันข้าได้อย่างไร ไม่อย่างนั้นเจ้าจะมา ทำให้ข้า หลงรักเจ้าอีกครั้งได้อย่างไรกันเล่าทั้งๆที่ข้าอยากจะละทิ้งโลกนี้ไป ตั้งนานแล้ว แต่เจ้ากลับไปค่ายมีชีวิตที่จดจำกับตัวเจ้า ถ้าผิดอะไร ในเมื่อเจ้าเป็นคนเลือกให้ข้ากลับมา เจ้าผิดอะไร ใช่หรือไม่ แล้วข้าล่ะข้าผิดอะไรกันเล่า ในเมื่อเจ้าเป็นคนเลือกร่างกายจงวิญญาณข้ากลับมา แทบจะไม่เชื่อใจข้าเลยงั้นรึ เอ้าแค่เข้าใจแล้วเจ้าคิดว่าข้าล่อที่ใช้เจ้าออกมาเพื่อฆ่าอีกครั้งใช่หรือไม่ ก็ได้ ถ้ามันเป็นแบบนี้ข้ากับเจ้าก็จบกัน

สุวินยองเฟย

ไม่ไม่ใช่นะเจ้าอย่าเพิ่งเข้าใจข้าผิดนะอย่าเฉยๆ คือคือข้า ข้าแค่สับสนเท่านั้น เรื่องมันเป็นมายังไง ถ้าสับสน ข้าไม่ควรจะเชื่อใครเลย ถ้าไม่รู้จะเชื่อเจ้าดี หรือจะช่วยพี่ชายข้าดี ท่านช่วยอธิบายข้าฟังได้หรือไม่ ถ้างงไปหมดแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ชอบปวดหัว

ทันใดนั้น เสมียนอยู่เฟยก็ได้ปวดหัวและล้มลง ดังนั้นเขาจึงนึกถึงและสับสนกับเรื่องที่ผ่านมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นดังนั้นอย่างเชิงจึงได้วิ่งเข้าไปโอบกอดเสมหะนั้นรู้สึกเหมือนตัวเองโดนพลังจิตควบคุมจนทำให้ตัวเขานั้นไม่เป็นตัวของตัวเองพี่ชายของเขานั้นจึงได้แอบสร้างกลไกความรู้สึกของเสมือนหลงไฟ ไว้กับตัวเองเพราะเขารู้ดีที่สุดก็คือแสวงหา ได้เจ็บปวดก็ความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้น เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างเชิงนั้นคือไม่ใช่เสถียรอยู่ไฟตัวจริง นั้นนอนอยู่บนโลงศพ นอนอยู่ในถ้ำ ซึ่งไม่ใช่เป็นร่างกายเป็นเงา