ตอนที่ 11

หลังจากที่ หลี่เฉินและหรี่หยาง เขา 2 คนนั้นได้อยู่ด้วยกันแต่ความรู้สึกของเขานั้นเขารู้สึกว่า หรืออย่างนั้นเป็นคนไม่ธรรมดาจริงๆ แต่ตัวเขานั้นความรู้สึกของเขา เขากลับมองว่าดีอย่างนั้น เป็นคนมีอำนาจเป็นคนมี ปฏิกิริยากับทุกคนแต่เพียงแค่ว่าความรู้สึกของเขานั้นกลับไม่จืดจางลงเขารู้สึกว่าถึงแม้ว่าบุคคลคนนี้จะมีอำนาจเพียงแค่ไหนก็ไม่สามารถจะเอาชนะความรู้สึกของตัวเองได้เขาคิดว่าการกำราบใครสักคนนึงจะต้องกำราบด้วยความรู้สึกกับตัวเองที่มาจากใจและจะเปลี่ยนนิสัยของคนๆนึงได้จากคนงี่เง่าจากคนมีอำนาจสูงเหนือกว่าใคร ก็ดับชีวิตในอำนาจของตัวเองลงกลายเป็นคนธรรมดาไม่มีอำนาจอะไรใดๆทั้งสิ้น

ห้อง 404 ห้องของหลี่เฉิน

เหรียญ

นี่ฉันทำอะไรหน่อยได้ไหม ฉันอยากรู้ว่าทำไมคนอย่างนาย ถือมาเป็นองครักษ์หรือ เป็นคนดูแลเป็นเป็น บอดี้การ์ดให้กับเสวียนอยู่เลยล่ะ เขาจ้างนายเท่าไหร่งั้นหรอ

น่าจะอยากรู้มันไปทำไมล่ะ หรือยัง ตัวฉันเอง ไม่ได้โดนถูกจ้าง ไม่ได้ทนถูกใช้งานอะไร ความจริงตัวฉันเองก็เพียงแค่ เป็นองครักษ์ของเขาเท่านั้นไม่ใช่บอดี้การ์ดของเขาแต่ฉันดูแลเขามาตั้งแต่เล็ก เอาเป็นว่า คุณเสวียนอยู่ของเฟยนั้นไม่ใช่บุคคลธรรมดา ที่คนอย่างนายจะไปเทียบฉันได้ก็แล้วกัน และอยากรู้อะไรอีกไหม เกี่ยวกับคุณเสวียนของเฟ่ย ถ้านายไม่อยากรู้อะไรแล้วก็รีบกินซะ แล้วก็หุบปากของนายไปซะ

หลี่หยาง

หลี่เฉิน

เฮ้ยอะไรกันเล่าซื้อแค่ถามเฉยๆเท่านั้นเองอ่ะ แล้วทำไมนายถึงทำหน้าเครียดๆใส่ฉันแบบนั้นด้วยกันเล่าเจ้าบ้าเอ้ย ดูสิดูทำหน้าเข้าทำยังไงก็จะเป็นยักษ์กินฉันอย่างนั้นแหละนะ คนบ้าอะไรก็ไม่รู้น่ากลัวชะมัด เฮ้ยฉันว่าฉันน่ากลัวแล้วนะนายยังน่ากลัวกว่าฉันอีกงั้นหรอ จะบ้าเอ้ย

หลี่เฉิน

เฮ้ยนายระวัง อยู่เฉยๆ มีคนมา นายอยู่ข้างอกฉันไว้อยู่ข้างกายฉัน แล้วห้ามเดินออกมาเด็ดขาดให้อยู่ข้างหลังฉันไว้ ฉันจะดูว่าเป็นใคร

หรี่หยาง

อะไรกันเล่านายบอกจู่ๆนายบอกว่ามีคนร้ายอย่างนั้นหรอ แล้วแล้วฉันต้องทำยังไงอ่ะให้ฉันอยู่ข้างหลังนายเนี่ยนะ ให้ฉันช่วยนายสู้ไม่ดีกว่าหรอ นายอย่ามาปกป้องฉันมากหน่อยเลยนะฉันมีมือมีเท้าฉันก็ช่วยเหลือนายแล้วไม่ได้หรือยังไงกันเล่า หลี่เฉิน

หลี่เฉิน

นายเราหุบปากไปเลยนะ ไม่ต้องมาพูดมากอยากตายหรือไงก็เล่า นายคิดว่าคนธรรมดาอย่างนายสู้เจ้าหมอนั่นได้เหรอ หนวกหูนะ ถ้าเป็นไปได้นายก็ให้อยู่ข้างหลังฉัน นายเป็นบุคคลธรรมดานายสู้เขาไม่ได้หรอกนะ ฉันรู้ว่าบุคคลคนนี้คือใครเขาต้องการจะเอาอะไรฉันย่อมรู้อยู่แก่ใจ แต่ถ้านายเห็นอะไรที่แปลกตาแปลกใจนายนายก็ไม่ต้องตกใจนั่นคือตัวฉัน อยู่เฉยๆไว้ให้อยู่ข้างหลังฉันไว้ ฉันจะลองไปเปิดประตูดูว่าคนๆนั้นคือใคร

กี้หาว

เจ้าบอกข้ามานะ ว่าไอ้ตัวน้องชายตัวดีของข้าอยู่ที่ใด มันหายปวดหัวไปอยู่ที่ใดแล้วนี่ มันที่ใดกัน แล้วเจ้าอยู่กับผู้ใด ทำไมเจ้าถึงไม่ขึ้นไปบนสวรรค์ เศร้าลงมาทำอะไรที่เพราะโลกมนุษย์แล้วเจ้าน้องชายตัวดีของข้าอยู่ที่ใด เจ้าบอกข้ามานะไอ้เจ้าเศษสวะ

หลี่หยาง

องค์ชายรองไม่ทราบว่าองค์ชายเรามาทำอะไรหรือพะยะค่ะ พระองค์ชายลองคิดว่ากระหม่อมเศษสวะ แล้วใช้เราจะมาทำอะไรที่นี่ จะให้กระหม่อมบอกว่าองค์รัชทายาทอยู่ หรือไม่ มันก็ไม่ใช่เรื่องของท่านแล้วท่านจะลงมาที่บนโลกมนุษย์เพื่อ อะไรกันเล่า ท่านน่ะ อย่าบอกนะ ว่าท่านคิดจะทำร้ายรอบกัดองค์รัชทายาทอีกแล้ว ท่านเนี่ย เป็นพี่ชายของรัชทายาทแท้ๆ แต่กับแรมโบ้ กับคิดจะทำร้ายน้องชายตัวเองไม่สมควรแล้วหรือ

ยี่ห้อ

หลี่เฉินเจ้านี่มันพวกเศษสวะจริงๆ เจ้านายของเจ้าไปเสพสุขอยู่ที่ใด เจ้ารู้บ้างไหม ว่าพรสวรรค์นั่น เขาเดือดร้อนเพียงใด เจ้ารู้ไหมว่าสงคราม กำลังจะมาถึงในวันไม่ช้า แล้วทหารสวรรค์ทุกคน ล้วนแต่ จะต้องไปช่วยเหลือ สงครามทั้งนั้น แล้วเจ้านายของเจ้าหดหัวอยู่ที่ใด ขนาดเจ้านายของเจ้า เป็นถึงองค์รัชทายาท แต่กลับไม่สนใจใยดีบ้านเมืองเลยเนี่ยนะ แล้วเจ้าคิดว่า จะมาเป็นเซียนฮ่องเต้ได้อย่างไรกันเล่า เป็นลูกของเซียนฮ่องเต้หรือเปล่าเป็นลูกขององค์จักรพรรดิ แต่จะไม่สนใจใยดีพวกพ้องของเหล่าบรรดาเซียนเลยไม่ใช่หรือไม่

หลี่หยาง

หนวกหูน่ะ แล้วนายเป็นใครไม่ทราบ นายบอกว่านายเป็นพี่ชาย ของหยงเฟยอย่างนั้นหรอ นาย 2 คนมีความแค้นอะไรกันขนาดนั้นแล้วอะไรกันพวกคุณพูดถึงอะไรกัน แล้วทำไมพวกคุณถึงต้องมาต่อสู้กันในห้องฉันแบบนี้ด้วยกันละเนี่ย

ทันใดนั้นอี้หาวซึ่งเป็นพี่ชายขององค์รัชทายาทเฉวียนหยงเฟยดังนั้นเขาจึงโมโหและไม่พอใจกับสิ่งที่เด็กหนุ่มนั้นพูดออกมาประชดประชันใส่เขาดังนั้นเขาจึงด้วยความโมโหเขาจึงเดินเข้าไปและบีบคอยกตัวขึ้นดังนั้นอย่างนั้นก็ได้ดิ้นรนในความเจ็บปวด ตอนที่อยู่ในเนื้อมือ ของพี่ชายเฉวียนหยงเฟย ดังนั้นเขาจึง คิดที่จะต่อสู้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นแค่เพียงคนธรรมดาทั่วไปดังนั้นเขาจึงหันไปถามกับองครักษ์ของเสวยหลวงเฟ้ยว่าไอ้เด็กบ้านี่คือใคร ทำไมถึงได้มาพูดจาโอ้อวดเช่นนี้

อี เจ้าเสียสวรรค์ ไอ้เด็กบ้าคนที่มันคือใคร แล้วทำไมแต่งตัวประหลาดเช่นนี้แล้วที่นี่เขาเรียกว่าอะไร ที่นี่เขาเรียกโรงเตี๊ยมอย่างนั้นหรือ ทำไมพวกเจ้าถึงได้มาอยู่กันที่นี่ 2 คน แล้วเจ้านายเจ้าอยู่ที่ใดข้าถามว่าหดหัวอยู่ที่ใด ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบฆ่าเสียที ห้าว

พระเจ้าไม่ตอบไอ้เด็กเหลือขอนี่ ข้าขอจบชีวิตมันก็แล้วกัน ฮ่าๆๆ

หลี่เฉิน

ท่านมีสิทธิ์อะไรมาทำคนของข้า เจ้าเด็กนี่ เป็นคนของข้า ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับท่าน ถึงท่านจะเป็นองค์ชายรอง ก็ไม่สมควรที่จะมาทำร้ายคนของข้า คิดฆ่าไม่เคารพท่าน เพราะท่าน เย่อหยิ่งเกินไป ท่านโอหังจนเกินไปท่านอยากเป็นองค์รัชทายาทเป็นตัวสั่นอย่างนั้นสิ ท่านน่ะ ยินดีจะเก่งแย่งชิงดี ดีจะอยากทำลายคนอื่น คิดหรอว่าคนอย่างข้าไม่รู้ข้าดูแลองค์รัชทายาทมันเป็นสิบๆปีท่านน่ะ เก่งแย่งชิงดีก็จะทายาทมาตลอดท่านไม่พอใจองค์ท่านเง็กเซียนที่องค์ท่านไงเซียนนั้นทรงแต่งตั้ง องค์ครั้งสุดท้ายญาติแสวงหยงเฟยให้เป็นองค์สุดท้ายญาติอย่างแท้จริงดังนั้นท่านจึงไม่พอใจใช่หรือไม่ ท่านอี้แห้วหยงเคย

อีห้าวหยงเฟย

ในเมื่อเจ้ารู้ ว่าข้าจะกบฏอย่างนั้นเหรอ เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้ากบฏกับพวกเจ้าหรือยังไงกันเล่า ต่อให้ข้าตาย ข้าเป็นทรราชข้าก็ยอม ถ้าไม่ยอมจำนนให้พวกเจ้า ได้สุขสบายหรอกนะ ใช่ ค่ะเป็นปรปักษ์ทายาทของเจ้า แต่เจ้ารู้ไหมว่า การที่องค์ทายาทของเจ้านั้นหนีลงมาบนโลกมนุษย์นั้น ข้าจะกราบทุนฮ่องเต้ว่า เจ้าสองคนหนีลงมาบนโลกมนุษย์เพราะความสนุกและ ปล่อยป่าละเลย การที่จะมีสงคราม แห่งสวรรค์ชั้น 7 บนชั้น 8 ดังนั้นถ้าจึงอยากจะให้พวกเจ้า ลองพิจารณาดูว่า ถ้าฆ่า ไปบอกท่านเง็กเซียนให้ปลดทายาทของเจ้า จะเป็นเช่นไรกันเล่าแล้วประกอบองค์ไปด้วยตัวเจ้า ก็จะโดนปลดจากการเป็น ท่านนายพลด้วยไม่ใช่หรือ ถึงเจ้าจะเป็นองครักษ์ของน้องชายข้า แต่เจ้าก็มีตำแหน่งท่านนายพลนี่ในการสู้รบครั้งนี้ ข้าหวังว่า ภายในอีก 2 อาทิตย์ เลื่อนชนะศึก ข้าเชื่อว่าเศร้าแท้แน่นอน แต่ถ้าเจ้าทำไม่ได้ ข้าก็จะให้เสด็จพ่อ ข้าจะทนต่อเสด็จพ่อเจ้ามันโง่เขลา

หลี่หยาง

ช่วยช่วยฉันด้วย แล้วเจ้าบ้านี่ จะบีบคอฉันอีกนานไหมเนี่ยฉันจะตายห่าตายโหงแล้วเนี่ย นายก็ไม่ช่วยฉันเลย มัวแต่ยืนเก๊กท่าอยู่นี่แหละ ไอ้บ้าเอ้ย

ทันใดนั้น ที่ห้าวหยงเฟยก็ได้ต่อสู้ กับองครักษ์ของเฉวียนหย่งเฟย จนต่างคนต่างบาดเจ็บและคนที่ต้องซวยโดนเจ็บตัวไปด้วยก็คือหยัง หลี่หยางนั่นเองนี่อย่างนั้นเป็นคนธรรมดาสู้อะไรใครไม่ได้แต่เขามีปืนดังนั้นเขาจึงที่ไม่กล้าที่จะกลัวตายแต่กลับไปช่วยเหลือหรี่เฉินอย่างเต็มเปี่ยมถึงตัวเขานั้นจะต้องตายเขาก็ยอมเพื่อสามีของตัวเอง เขาจึงกลับชัดปืนออกมาและสั่งให้ลูกน้องช่วยเหลือ 1 เฉินอยู่ห่างๆ แต่หลี่เฉิงนั้นกลับสู้ไม่ถดถอยกับกระชากหรืออยากออกมา ให้อยู่ด้านหลังของเขาและเขาคอยปกป้องอยู่ข้างๆแต่ตัวเขานั้นกลับใช้วิชา สู้กับ องค์ชายรอง ซึ่งผู้เป็นพี่ชายของเสมียนยงเฟยดังนั้นในห้องจึงพังกระจายลงและเละเทะ กระจกแตกดังนั้นเขาจึง รีบ ใช้วิชาที่ตัวเขามีนั้นคอยด่าทำให้องค์ชาย 3 นั้น ได้ล้มลง และองค์ ชาย 3 นั้นจึงได้รู้ว่า การที่จะทำร้ายตัวเองไม่ได้ง่ายเลย ดังนั้นเขาจึงคิดว่า การที่เสมือนอยู่เฟยไม่ได้อยู่ตรงนี้มันทำให้เขาโกรธแค้นเป็นอย่างมากดังนั้นเขาจึงคิดจะฆ่าองค์รัชทายาทก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดแต่ตัวเขานั้นจะไม่ยอมแพ้ และใช้วิชา ของตัวเองปลดปล่อยพลังใส่องครักษ์ แล้วทำให้ตัวเองกลับอีกอย่างนั้น หายตัวไป อย่างไร้ร่องรอย จนทำให้พี่ชายของเสมียนยงเฟยนั้นตามตัวไม่เจอเพราะเขาใช้ ผงยาปิดบังร่างกายตัวเอง ใช้วิชาไร้เงาของตัวเองทำให้องค์ชาย 3 หรือองค์ชายรองนั้นมองไม่เห็นทันที จากนั้นเขาจึงสั่งให้ลูกน้องหรือทหารทั้งหลายจงต

ามหาองครักษ์และเด็กเหลือขอคนนั้นอีกครั้งและตามหาเศวตทันที