ตอนที่ 14

อีห้าว หลงเฟย

เจ้าดูนั่นสิ เป็นยังไงกันเล่า คนในโรงศพนั่น มันก็คือตั๋วเจ้าเจ้าเป็นแค่ร่างเงาและความทรงจำ ของเป่าอย่างเฉิน ฮ่าๆๆๆ เจ้า เมื่อไหร่จะเลิกโง่เขลาสักที เจ้าเนี่ย เป็นแค่คน โดนฆ่าหลอกใช้ ตัวเจ้านั้นเป็นแค่ดั่งดวงวิญญาณตัวเจ้าน่ะ เป็นแค่ความทรงจำกับสิ่งที่ข้า ต้องการ ให้เจ้าได้รับรู้ว่า เจ้าเคยรักกับใคร ข้าต้องการให้ตัวเจ้าเป็นตัวนึงอยู่ที่น่าสนใจ ให้กับ ท่านยมบาลผู้เก่งกล้า มากความสามารถอย่างเขายังไงเล่าแล้วดึงดูดได้สำเร็จหลอกล่อให้เขากับกลายเป็นตัวเองให้ได้สำเร็จขนาดนี้ข้าก็ต้องทนขัดใจเจ้านะเสมียนของเฟ้ย

เสวียนหยงเฟย

จะทำอย่างนี้กับข้าได้อย่างไร เศร้า เศร้าดูความทรงจำของข้าแล้วที่ร่างนี้ ที่ข้าได้รับความรู้สึกจากเขามันเป็นอะไรมันเป็นยังไง ความรู้สึกของข้าที่ข้ามอบทีกายให้เขาแบบนั้น เจ้าดึงดูดความรู้สึกของข้า แล้วร่างกายจริงๆของข้าล่ะ อยู่ที่ไหน อยู่ในโลงศพอย่างนั้นหรือ เจ้าเจ้ามันเร็วถ้ามันต่ำช้า ถึงถ้าจะเป็นพี่ชายของข้า เจ้านี่มัน

อย่างฉึง

ฉันไม่เป็นไรนะ จะไม่เป็นไรนะ ถ้าเข้าใจแล้ว เขาทำเจ้าเขาเห็นว่าเจ้าเป็นตัวล่อ เขาให้เจ้าหลอกล่อข้า ให้ข้ากลับมาที่นี่ เขาอยากจะทำลายชีวิตข้าสินะ เขาอยากจะทำลายชีวิตเจ้า ให้มันไม่เหลือสิ้นซาก เพราะตัวเขาเขาต้องการเป็นที่หนึ่งเขาต้องการเป็นองค์จักรพรรดิเขาต้องการเป็นองค์รัชทายาทที่แท้จริง เขาเครียดแค้นเจ้า เขาดึงร่างกายเจ้าโดยที่พ่อของเจ้าไม่รู้เขาต้องการยึดอำนาจทุกสิ่งทุกอย่าง เจ้า ยี่ห้อหยงไฟเจ้าช่างมันต่ำช้าที่สุด เจ้าทำคนของข้า เจ้าทำร้ายความรู้สึกของข้าเจ้าโกหก เง็กเซียน เจ้าเป็นคนทำผิดเอง ข้าจะให้บทเรียนกับเจ้า ต่อให้เจ้าเป็นพี่ชายของเฉวียนหยงเฟย ข้าสัญญากับตัวข้า ข้าจะรั้งบ้านเจ้าข้าจะล้างแค้นเจ้าไม่มีวันสิ้นสุดเจ้าอย่าคิดว่าข้าจะทำอะไรเจ้าไม่ได้นะ อีห้าว เจ้าอย่าคิดว่าเศร้าเหนือไพ่กว่าข้า เจ้าเคยทำลายข้า แต่ตอนนี้ เจ้าก็คงจะทำร้ายข้าไม่ได้แล้วสินะ ฮ่าๆๆๆ เจ้าจงรู้ไว้ว่า การที่ข้าได้หลับไหล จิตใจของข้า อยู่ในโอดหินนั่นเป็นนับเวลา 5 หมื่นปีแต่เจ้ารู้ไหมว่า มันเป็นการพักผ่อนที่ดีสำหรับข้าเลยล่ะ แล้วก็นะ วันนี้ข้าพร้อมฟื้นตัว ข้าจะสู้กับเจ้า โดยไม่มีรอเลยล่ะ องครักษ์

เสมียนยงเฟย

อย่าไม่ได้ ไม่ได้เขาเป็นพี่ของข้า เจ้า จะหักล้างบ้านเขา ถ้าไม่อยากให้เจ้าเดือดร้อน ข้าไม่อยากให้ท่านพ่อ หรือทุกคน ในหน้าที่นี้ หันมากลับมองเจ้าว่าเจ้าเป็นคนเลว ทำร้ายคนสวรรค์ เจ้า เจ้าอย่าเพิ่งทำอะไร แค่ปวดหัว ข้า ช่วยข้าด้วย ใครก็ได้ช่วยข้าที ข้า ทนรับ เรื่องแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว แต่ เถอะแต่ข้า ทำอะไรไม่ได้ สู้ ถ้าจะล้างบ้านจริงๆเหรอ ถ้าไม่อยากให้เจ้ามีความผิด แค่อยากให้เขาปลดปล่อยเช่า ข้าจะเข้าไปขอร้องเขาดีๆ ให้ปล่อยเจ้าออกไป ไม่ให้บาดหมางกันอีก

หยางถึง

ต้องยอมได้ยังไง เขาเป็นพี่เจ้าแต่เขาทำร้ายเจ้าเขาทำความรู้สึกของเจ้าเขาทำลายทำลายร่างกายเจ้าเขาดึงดูดความทรงจำของเจ้าเขาโล่เจ้าให้เจ้ามาทำร้ายข้า ให้เจ้าปลุกข้า ตื่นขึ้นมา จัดการเป็นมนุษย์ เขาหลอกข้า เจ้ายังจะทนได้อีกหรือ ซึ่งไม่ได้รักข้าแล้วหรือ ต้องฟังเขามากกว่าข้า เสียแรงที่ข้ารักเจ้า เสียแรงที่เข้าไว้ใจเจ้าหลงไฟ เจ็บใจนัก เจ้าต้องการพี่เจ้ามากกว่าข้า

เสมียนยงเฟย

ไม่นะมันไม่ใช่แบบนั้นนะเจ้าอย่าเพิ่งเข้าใจข้าผิดสิ อย่างเชิง ข้าข้ากลัวเจ้ามีอันตราย ข้ารู้ว่าเจ้าฟื้นตัว แต่เจ้า ข้าทนไม่ไหวแล้ว แค่ปวดหัว บ้าชะมัด ไอ้พี่เฮงซวย

ทันใดนั้นเสวียนหยงเฟยก็ไม่พูดลำทำเพลงอะไรก็สลบไปโดยไม่คาดคิดส่วนองครักษ์นั่นก็ได้อุ้มร่างของเฉวียนหยงเฟยที่นอนหลับไหลอยู่ในโลงศพนั้น ได้จากหายไป และงี่เง่านั้น ก็ได้ต่อสู้ กับหยางเชิงอย่างดุเดือด อย่างเช่นนั้นบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยแต่อี้ห้าวนั้นบาดเจ็บเจียนตาย เพราะเขารู้ว่า การที่หยางเชิงนั้นได้หลับไหลอยู่ในโขดหินนั่นนับเป็นเวลา 50,000 ปี เขาได้กลับฟื้นฟูร่างกายในการกดใช้หนี้ของตัวเองโดยการเป็นมนุษย์ธรรมดา เพื่อจะฟื้นฟูในการ กลับมาของเขาครั้งนี้ เขาต้องย่อมไม่ปล่อยงี่เง่าไปเด็ดขาดเพราะเมื่อ 150 ปีก่อน เขาได้โดนอีห้าวนั้น พังทลาย จิตใจของเขา และจับร่างกายของเขานั้นไปอยู่ที่อดเห็นบนภูเขา ที่สูงชัน ดังนั้นเขาจึงโดนตึงตาไว้ ดังนั้นเขาจึงถอดร่างถอดกายจะจิตของเขาและมาเกิดอยู่ในบนโลกมนุษย์ อย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะละโลกนี้แต่เขากลับละโลกนี้ไม่ได้เพราะเขา ได้กลับมา ล้างแค้นและสะสาง ในเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต

โลกมนุษย์ ศตวรรษที่ 25

ณ บ้านของหยังถึง

หลี่เฉิน

ขอโทษครับคุณแอล คุณช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหม นี่ นี่คือ เจ้านายผม คุณช่วย พาเจ้านายผมไปนอนพักผ่อนที แล้วส่วนแฟนผม ผมจะไปดูเสียหน่อยว่าแฟนผมเป็นยังไงบ้าง แล้วก็คุณช่วยหาคน สัก 4-5 คนคุ้มกันคุณหยงช่วยให้ผมด้วยแล้วส่วนผมนั้นผมจะไปหา อีหยังที่โรงพยาบาล ผมคิดว่าเขาน่าคงจะฟื้นตัวแล้วล่ะ ยังไงผมก็ฝากด้วยนะครับคุณแอล ผมลืมบอกไปเจ้านายคุณไม่มีปัญหานะ เจ้านายคุณกำลังสะสางเรื่องส่วนตัวของเขาอยู่ ไม่เป็นไรนะครับ

L

ได้ครับ ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมจะดูแล เจ้านายคุณให้ก็แล้วกัน เอาเป็นว่า คุณพา ไปที่ห้องของเขาก่อนดีกว่า ส่วนแฟนของคุณคุณก็รีบไปเถอะครับเดี๋ยวพวกผมจะให้ บอดี้การ์ด ของคุณหนูดูแลคนของคุณก็แล้วกันนะ ไปเถอะครับ คุณหรี่ ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกนะครับ ส่วนผม ผมก็จะคอยดูแลคุ้มครองคุณอยู่เฟยตรงนี้ล่ะครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณหรี่ คุณไว้ใจผมได้ ขอบคุณด้วยนะครับที่ดูแลคุณหนูของผม

หลี่เฉิน

ขอบคุณครับคุณแอลถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับไว้เจอกันครับคุณแอลผมฝาก เจ้านายผมด้วย ผมจะรีบไปรีบมาครับ

ณโรงพยาบาลเต๋อหยวน

ห้อง a02

หรี่หยาง

ไอ้บ้า นายนึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไปเฮ้ย นายไปมาแบบนี้ นายไปไหนมากันแน่ล่ะเนี่ย เฮ้ยไหนนายบอกว่านายจะรับผิดชอบฉันไงเล่า แล้วดูสิเนี่ยนายทิ้งฉันไปหมายความว่ายังไงกัน ไอ้เจ้าบ้าเอ้ย ดูสิเนี่ยมันหายหัวไปไหนแล้วเนี่ย เฮ้ย บ้าชะมัด แล้วทำไมฉันถึงต้องมาเป็นกังวลกับวายแบบนี้ไอ้จุ๊บบ้านั่นไปไหนอีกแล้วนั่น เฮ้ยมาทำฉันไว้แบบนี้ยังจะมาทิ้งฉันไว้ที่โรงพยาบาลอีกอย่างนั้นหรอ คอยดูนะนายกลับมาเมื่อไหร่ฉันจะฆ่านายให้ตายเลยคอยดู ฮือ ..ฮือ...

หลี่เฉิน

อะไรกันอะไรกัน นายฟุ้งคลั่งอะไรอีกแล้วเนี่ย ฉันเพิ่งจะมาถึงเอะอะอะไรก็จะฆ่าฉันฆ่าฉัน เฮ้ย นายนี่เป็นภรรยายังไงของนายแล้วเนี่ย หุบปากเลยนะนายน่ะ ฉันก็อุตส่าห์มาหานาย แต่นายกลับมาใส่อารมณ์ใส่ฉันเนี่ยนะปลาหมอใส่ฉันเนี่ยนะ มันหน้าไหมเนี่ย แล้วเนี่ย อะไร มันร้องห่มร้องไห้อะไร ทำไม นายเป็นห่วงฉันเหรอ ฉันไม่เคยเห็นนายในสภาพแบบนี้เลยนี่นา ทำไมอ่ะ กลัวฉันหายไปหรือไง กลัวฉันตายเหรอ ๆๆ เฮ้ยเด็กน้อยอย่างนายเนี่ย ก็ยังเป็นเด็กน้อยอย่างวันยังค่ำจริงๆนะน้า ดีอย่าง นายนี่ไม่รู้จักโตจริงๆ

เหรียญ

ใช่ฉันยอมรับว่าฉันเป็นห่วงนาย ก็ดูสินายที่ฉันไม่ที่โรงพยาบาลแล้วนายก็หายหัวไปเลยน่ะจะไม่ให้ฉันหัวเราะได้ยังไงกันเล่า แล้ว เจ้านายของนายล่ะ เป็นยังไงอ่ะ อยู่ที่ไหนกันน่ะ

หลี่เฉิน

น่าจะสนไปทำไมกันเล่า เรื่องของเจ้านายฉัน นายอย่ายุ่งเลยดีกว่า มันก็น่าวิตกกฤษอยู่นะ ฉันก็ไม่รู้ว่า ของเจ้านายฉันได้หรือเปล่าก็ไม่รู้เขาสองคนน่ะ ยังดวลกันอยู่เลย ฉันว่านายน่ะ อย่าไปยุ่งเกี่ยวเลยดีกว่านะ เพราะนายเองก็เป็นแค่คนธรรมดาเลยสู้อะไรเขาไม่ได้หรอก ฉันไม่อยากให้นายต้องไปเจ็บตัวอีก แค่นายโดนลูกกระสุนตัวเองย้อนกลับเข้าหาตัวแบบนี้ ฉันก็ตกใจมากพอแล้ว ฉันก็ไม่ได้อยากเสียนายไปหรอกนะ แล้วก็ ฉันไม่อยากให้นายต้องลำบากเจ็บเพราะฉันไม่อยากให้นายต้องมาเป็นอะไรไป เพราะฉันเป็นคนดูแลนายฉันก็ต้องรับผิดชอบนายสิ แล้วอีกอย่างนึงก็นะ นาย ก็เป็นภรรยาของฉันด้วย

เหรียญ

ใครสนใจก็เล่า ฉันก็แค่เป็นห่วงนายเฉยๆเองฉันไม่ได้บอกซะหน่อยว่านายเป็นสามีฉัน ฉันไปเป็นภรรยานายตอนไหนไม่ทราบ ก็ฉันบอกแล้วหรอว่าฉันชอบนายฉันหัวเราะฉันรักนายน่ะ นายอย่าเพ้อฝันไปหน่อยเลยนะ แค่ฉันเจ็บตัวให้นายหนเดียวเสียตัวให้นายหนเดียวฉันก็จะเป็นบ้าเอาอยู่แล้วนั่นเฮ้ย

ทันใดนั้น หลี่เฉิน จะได้เดินเข้าไปหาหลี่หยางและโอบกอดอย่างอ่อนโยนเขาจึงมองด้วยสายตาของดีอย่างที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเขาดังนั้นเขาจึง จับ หลี่หยังเงยหน้าขึ้นมา แล้วเขาก็รู้ว่าอีกอย่างนั้นงอนเขาเป็นอย่างมาก จากนั้น เขาจึงจูบปาก 4 อย่างอย่างอ่อนโยนและบ่งบอกถึงความรักที่เขามีให้ เขาเพียงแค่อยากสะสางเรื่องที่ค้างคา ดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้อีกอย่างต้องไปเสี่ยงอันตรายเพราะคนคนนึง เขาจึงปล่อยให้หลี่หยางอยู่ที่โรงพยาบาลแต่ตอนนี้เขากลับมาดูแลเพราะเขารู้ว่าเขาเป็นห่วงอีกอย่างมากแค่ไหนดังนั้นเขาจึงไม่ปลดปล่อยให้ดีอย่าง ไปสู้กับอี้ห้าวเพียงลำพังเหมือนกันดังนั้นเขาจึงบอกกล่าวกับพยาบาลว่าเขาจะพาหนี่หยางกลับไปรักษาที่บ้านกลับไปดูแลที่บ้านดังนั้นพยาบาลจึงได้บอกแจ้งข่าวให้กับหมอทราบและหมอนั้นได้ บอกว่าให้แจ้งว่ากลับบ้านได้ดังนั้นจึงได้เปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากโรงพยาบาลและกลับไปยังบ้าน ของหยางเชิงก่อนเพราะตอนนี้อย่างไม่ปลอดภัย บ้านที่ 4 อย่างอยู่นั้น แทบจะไม่มีใครเลย ดังนั้นเขาจึงพากลับทันทีโดยไม่รีรอช้า