หลังจากที่หรี่ เฉิน ได้พาตัว อย่างฉันกลับมาจากหุบเขา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า ยมบาลนั้นบาดเจ็บไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงรีบ พาตัวกลับโลกมนุษย์เสียก่อน แต่เขารู้ว่า องค์ชายรอง ไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ดังนั้น เขาจึง รีบพากลับมารู้มนุษย์ทันทีทันใด
หลี่เฉิน ไม่ทราบว่าท่านยมพบาลไหวไหมขอรับแต่ดูเหมือนท่านอาการสาหัสนะข้างในแต่ข้ารู้ว่าท่าน มีความแค้นบาดหมาง จะองค์ชายรอง แต่ถ้าคิดว่า ฉันควรรักษาตัวก่อนนะขอรับ ข้าน้อย พาท่านกลับมา เพื่อมารักษาตัวขอรับ แต่ข้าน้อยรู้ว่า พี่ชาย ของเจ้า ขององค์รัชทายาทนั้น ก็แข็งแกร่งกว่าที่คิดเช่นกัน ขนาดข้าเองยังสู้ไม่ได้ แล้วท่าน สู้ได้หรือเปล่าถ้าฉันยังสู้ไม่ได้ก็ค่อยคิดดูใหม่อีกครั้งนึง ว่าเราจะสยบอย่างไรดี แต่ค่าเท่าที่รู้ก็คือ ท่านไม่ไหวแล้วล่ะตอนนี้ อย่างเชิง ไม่เป็นไรไม่เป็นไรภรรยาข้าล่ะ หลงไฟล่ะ หลงไฟเป็นอย่างไรบ้าง เขาได้ฟื้นหรือยัง เขาเป็นยังไงบ้าง แล้วบาดแผลของหย่งเฟยล่ะ ร่างของหยงเฟยจะได้เอากลับมาหรือไม่ ข้า ข้าต้องรีบไป ข้าเป็นห่วงเขา ข้าจะปล่อยให้ เซนหยงเฟยของข้า เป็นอันตรายไม่ได้ ข้าเป็นห่วงนายเจ้าจริงๆ ถึงในเจ้าจะเป็นองค์รัชทายาท แต่เขาก็มีส่วนเป็นภรรยาของข้าเช่นกัน ถ้าเป็นสามี เขาก็ต้องปกป้องเขาสิ เขาจะมาปล่อยให้พี่ชาย เลวทรามแบบนั้นมาทำลาย ชีวิตหนูคุยไม่ได้ หลี่เฉิน ไม่เป็น เลยขอรับยมบาลโอรัชทายาทอาการเริ่มดีขึ้นแล้วแต่เพียงแค่ว่า ถ้าจะให้ฟื้นตัวในการเข้าร่างในครั้งนี้มันก็ดูยากแสนเข็ญเหมือนกันเพราะว่า มันจะต้องใช้ดอกไม้ 7 ดอก ต้องใช้ดอกไม้ 7 ชนิด ต้องใช้เท่านั้น เพียง 2 ดอกเท่านั้น ถึงจะ ใช้วิชา เข้าร่างได้ขอรับ 1 ปีจะมี 1 ดอกดังนั้น ข้าน้อย คงจะประมาทไม่ได้เรื่องแบบนี้ ข้าน้อยคิดว่า เดือนหน้า อีก 15 ค่ำ เดือน 7 จะต้องได้ออกผลออกดอกแน่นอนขอรับ เดี๋ยวนี้มีชื่อว่าดอก 7 นรกเพลิง เราจะนรกเพลิง จะมีอยู่ สถานที่เดียวขอรับที่เพลิงนรกดังนั ข้าน้อยคิดว่าข้าน้อยจะช่วยเหลืออาวุธจะทายาทได้อย่างไร อย่างเฉิน ไม่ต้องห่วงไม่ต้องห่วงข้าจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง ได้ถ้าทราบแล้ว ตัวข้าเจ้าไม่ต้องห่วง ถ้ารู้ว่าภรรยาข้าปลอดภัยก็ดีแล้วเอาเป็นว่าเขาว่าเรารีบไปกันเถอะ ข้าเป็นห่วง ภรรยาของข้า ทันใดนั้นหลี่เฉินก็ได้นำพา อย่างเฉินเข้าไปในบ้านของตัวเอง เพราะ เฉวียนหยกไฟนั้นอยู่ด้านบนดังนั้นคนรับใช้ของอย่างเฉินก็เดินออกมาต้อนรับ 4 เฉินและอย่างฉันทันทีและบวกกับ เหรียญ และสังเวียนใหญ่ได้ออกมาต้อนรับเขาเป็นอย่างดี เสมียนหยงเฟย อย่างเชิงเจ้าได้รับบาดเจ็บอย่างงั้นรึ พี่ชายข้าไม่ปล่อยเจ้าหน้า แล้วเจ้าบาดเจ็บแบบนี้ก็ยังจะสู้เขาได้หรือ เจ้าพลังฟื้นฟูก็จริง แต่โจ้ ร่างกายยังอ่อนแอนัก ถ้าคิดว่าเจ้า เป็นอะไรไปแล้วซะอีก เจ้ารู้ไหมว่าตลอดเวลาโลกของข้าแต่เจ้ามั นต่างกันรึข้าเป็นห่วงเจ้ามาก ท่านไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ถ้าห่วงมากเลยนะ หยางเชิง ฮ่าๆๆ เด็กโง่ ข้าจะตายได้ยังไงกันเล่า ถ้าฆ่าตายเจ้าก็เป็นหม้ายน่ะสิ เขาทำอะไรข้าไม่ได้หรอกนะ ถึงข้าจะบาดเจ็บก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่พี่ชายเจ้าก็สาหัสหนูเยอะเหมือนกันนะถ้าไม่ไปดูเขาหน่อยเลย ว่าแต่ เจ้ามันเป็นยังไงบ้าง เด็กน้อยอย่างเจ้า ข้าว่าเจ้าหน้าเป็นห่วงยิ่งกว่า ชีวิตของเจ้าตัวของเจ้าถ้าจะทำทุกอย่าง ดังนั้นจริงสิ เรื่องดอกไม้เจ็บแฉกนั่น ต้องใช้ดอกไม้ทุกชนิดจะช่วยเหลือเจ้าได้ใช่หรือไม่ ถ้าจะไป ที่หุบเขานรกนั่น ถ้าจะไปดึกมันออกมาในเดือนหน้า 15 ค่ำเดือน 7 ถ้าจะรอให้หยดน้ำค้าง เป็นเวลานั้น ถ้าคิดว่า เขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยเหลือเจ้า ถ้าอยากให้ ตัวของเจ้านั้น กลับมาใช้ชีวิตอยู่เหมือนเดิม ถ้าไม่อยากให้เจ้าได้พลังวิญญาณกันแบบนี้เลย มันทรมานก็มากเกินไป ได้อีกนานแค่ไหน ก็พึ่งยามากจนเกินไป ถ้าเป็นห่วงเจ้า อีหยัง โอ๊ยฉันเบื่อชะมัดหวานกันอยู่ได้ จะเป็นจะตายกันยังไม่รู้มัวแต่มาคอยหวานออดๆกันอยู่นี่ล่ะ ฉันละเบื่อจริงๆเลยไอ้พวกหวานต่อหน้าฉันนี่ไม่เหมือนคนบางคนหรอกนะกวนประสาทชะมัด หลี่เฉิน หุบปากซะ เมื่อไหร่เจ้าจะเลิกล่วงเกินองค์จะทายาทของข้าสักที พระเจ้าไม่หุบปากแล้วก็ ค่าได้จัดการเจ้าหน้าเจ้าตัวแสบ จะออกมานี่เดี๋ยวนี้นะ เฮ้ย กลับเข้าห้องตัวเองไปซะ ถ้าไม่อย่างนั้น เขาจะเอา ค่ายัดปากเจ้าซะ เหรียญ อะไรของนายกันเล่า ก็ฉันพูดความจริงนี่นา ฉันจะพูดน่ะทำไม ถึงฉันจะสู้นายไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีมือมีไม่มีมึงไม่มีเท้านี่นา เฮ้ย นายนี่มันจริงๆเลย นายเนี่ย กวนประสาทฉันแต่เช้าเลยนะ ฉันสู้นายไม่ได้แล้วจะทำไม อย่าคิดว่านาย ทำฉันได้คนเดียวนะ เดี๋ยวฉันจะเป็นภรรยานาย นี่ก็จ้องจะรังแกฉันจริงๆเลย มีเฉยๆ ทันใดนั้น ทั้งอย่างเฉินและแสวงอยู่เฟยและคุณเลขาคุณแอล และบริการของอย่างเฉิน ก็ได้แอบหัวเราะ ที่ หลี่หยาง กับตรีเฉินทะเลาะกันบ่อยๆเป็นประจำ เข้า 2 คน หัวเราะกันคิกคัก อย่างสนุกสนาน แต่ในเมื่อเขาสองคน ภรรยา 2 คนผัวเมีย คู่นี้ ตีกันบ่อยมากจะทำให้เขารู้สึกว่าสองคนน่าเอ็นดูยิ่งนัก ดังนั้นเขาสองคน จึงได้ออกไป ด้านนอกบรรยากาศของบ้าน และเดินไปดูสวนดอกไม้รอบๆบ้าน ดังนั้น เขาจึงนั่งกินเหล้าและศึกษาไปด้วยอย่างเบาบาง มีบริการ 3 คนและเลขาอีก 1 คนรวมทั้งใส่แหวนหยก ได้พูดคุยกัน ในเรื่องที่คิดจะเอาดอก ไม้ ผสมผสานกัน จนหลอมตัวเป็นคนคนเดียวกัน ทันทีอย่างเชิง ได้ๆข้ารับปากเจ้า เฮ้ย ชอบอย่าพูดมากนักเลย เจ้าเป็นภรรยาของข้า เจ้าเป็นหนึ่งเดียวของข้า แล้วข้าจะย่อมไปมีผู้อื่นได้ยังไงกันเล่า จริงหรือไม่ ฮ่าๆๆ เฉย ท่านคิดว่าอย่างไร ท่านคิดว่าข้าลงเอยกับเจ้านายของท่านสมควรหรือไม่ หลี่เฉิง กราบขอบคุณท่านโทรมาบานพะยะค่ะ แล้วหม่อมคิดว่า ก็ควรอย่างยิ่งนะพะยะค่ะ ในความรู้สึกของกระหม่อมเอง ก็มีความสุข เกือบล้นไปด้วยความรักของท่านทั้งสองคน ถ้าทั้งสองคน เป็นคู่ที่ส่งแต่กิ่งทองใบหยกจริงๆ และข้าเชื่อว่าวัฒนธรรมทั้งสองจะต้องปกครองบ้านเมืองได้อย่างแน่นอนพะยะค่ะ คุณโอ๊ตสุดท้ายย่านท่านเป็นนายของข้าท่านย่อมมีความสุขแน่นอนอันนี้ข้อนี้ข้ารู้ดีแต่ส่วนเจ้า หนี่หยางถ้าไม่รู้ว่าเจ้า จะมีความสุขหรือไม่ถ้าอยู่กับข้าแต่ถ้าเจ้าอยู่กับข้าแล้วไม่มีความสุขก็ยินดีที่จะลาจากพระเจ้า จะกลับไปใช้ชีวิตเช่นเดิม หลี่หยาง อะไรนะไหนบอกว่าไงนะ น้อยนายคิดจะเลิกกับฉันงั้นหรอ มันเป็นไปไม่ได้หรอก นายคิดจะแยกทางกับฉันหรือไง ในเมื่อนายทำฉันแบบนี้แล้วนะ ใครที่ไหนมันหลงรัก คืนหมดเจ็บไปหมดแล้ว แล้วอย่างนี้ เรายังจะอยากเลิกกับฉันอยู่อีกหรอ อีกคนบ้าเอ้ย ทำอะไรไม่มีความรับผิดชอบช
ณวันเช้ารุ่งขึ้น อย่างเฉิงก็ได้ลุกขึ้น และสั่งให้แม่บ้านเตรียมอาหารให้กับแสวงหยงเฟยและทุกคนในบ้านดังนั้นเขาจึง รอให้ สุรินทร์หลงไฟ ตื่นขึ้นมา และเขานั้นจะหยิบแหวน ที่เขาสั่งเตรียมไว้ ในราคา 50 ล้าน ดังนั้นเขาจึงคิดเพียงแค่ว่าเขาจะขอซื้อเหรียญหลวงเฟยแต่งานอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่งถ้าเขารู้ว่าความสุขที่แท้จริงคือการมีคู่ ที่ยั่งยืน เขาสองคนนั้นอยู่กันมาในทุกชาติทุกภพ แต่สุดท้ายก็ล้วนกลับมาเป็นคนรักกันเหมือนเดิม เป็นความรักที่ไม่มีสิ้นสุดเป็นจุดที่ไม่จางหายไป และ บุหรี่ เฉินกับ 4 อย่างนั้นก็ได้ แต่งงานเหมือน เช่นกัน เขาจะจัดงานให้ใหญ่โตเช่นกัน ในความคิดของอย่างเฉยๆนั้นจะให้มอบความสุขให้กับ 2 คนนี้โดยการจัดงานแต่งงานคู่เช่นกัน ในเรื่องดังกล่าวได้ตื่นขึ้นแต่เขารู้สึกว่า เขาเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมดแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายดังนั้นเขาจึงตื่นขึ้นมาแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบลงไปด้านล่างของห้องอาหารทันทีดังนั้นเขากลับแปลกใจว่าทำไมถึงไม่มีใครเลยหรือว่าทุกคนหายไปกันหมดดังนั้นเขาจึงวิ่งตามหาทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจออย่างเฉิงไม่เจอหรี่หยางไม่เจอหรีดถึงและแม่บ้านหรือคุณแอล เขาก็ไม่เจอแต่เขาคงแปลกใจเพียงแ
หลังจากที่พี่ห้าวและพวกพ้องได้สูญสิ้นแตกสลายดังนั้น เหล่าเสมียนยงเฟย และสามีของตัวเองและพวกพ้องก็ได้กลับสู่โลกมนุษย์เพื่อพักฟื้นและฟื้นฟูร่างกายอีกครั้งดังนั้นเขาจึงใช้พลังภายในของตัวเองที่มีหลงเหลืออยู่ ถ่ายทอดพลังให้กับเสมือนหลงเฟเฟต์เป็นระยะระยะจนร่างกายดีขึ้นและฟื้นฟูสภาพจิตใจและความรู้สึกของตัวเอง และ ฟื้นฟูจินตาตัวเองให้ได้ดีขึ้น ดังนั้น จึงกล่าวขึ้นพูดคำว่า คำนึงที่เขานึกถึงช่วงตอนที่เสมือนอยู่เคยนั้นมาแรกๆเขาจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใส่แหวนหย่งเฟยถึงได้หาเขาเจอในความฝันเพราะจิตใจที่นั่นแฟ้งจิตใจที่ผูกพันจึงตามหากันเจอ รักไม่มีพรมแดนจริงๆ ดังนั้นเขาจึงหันไปจับมือของใส่แหวนหยกเคยที่นอนหลับพักผ่อนอยู่บนเตียงดังนั้นเขาจึงเอ่ยพูดขึ้นว่า อย่างเชิง ยุงเฟย เช่าผ่านพ้นเคราะห์แล้วถ้าคิดว่าเจ้า คงจะดีขึ้นในภายหลังนะ เจ้ารู้บ้างไหมว่าครั้งแรกที่ข้าลงมาบนโลกมนุษย์ ถ้าไม่คิดว่าข้าจะเจอเจ้าอีก คนที่เกลียดชังอย่างข้า กลับหลงรักเจ้าอีกครั้งข้าเข้าใจเจ้าถิ่นมาตลอดคิดค่าคิดว่าเจ้าหญิงข้าไปข้าคิดว่าเจ้าทิ้งข้าไปเสียอีกถ้ากลับไม่คิดว่า หลังจากที่ข้าถูกพันหนึ่งในโหดหินนั่น มันทำให้ข้ารู้สึกเจ็บปวดเ
หลังจากที่เขาทั้ง 3 ได้ต่อสู้กับพี่ชายของตัวเองนั้น ดังนั้นก็มีเสียงอยู่ 1 เสียงที่ได้วิ่งเส้นเข้ามาเทเลอร์ทะล่าเข้ามาไม่ได้ตั้งใจจึงทำให้เขาทั้งสามคนหลังจากให้ได้ยินแต่เสียงแต่ไม่ได้หันหลังไปเขาจึงรู้ว่ามีเสียงดังเพิ่มขึ้นมาโดยตกใจเป็นอย่างมากเขาถึงหันหลังไปดูเราได้พบว่า 4 อย่างได้วิ่งเข้ามาช่วย ทันทีโดยพร้อมกับปืนใหญ่ ยิงซ้ำไป 2 ครั้งจนทำให้ พื้น กระจายออกแต่ก็ไม่เป็นอะไรมากทั้ง 3 คน หรี่อย่างนั้นเห็นหลี่เฉินนั้นบาดเจ็บเขาจึงดึงเข้ามาและเขาสั่งให้ลูกน้องของเขานั้นวิ่งเข้ามาล้อมรอบที่ 5 ไว้ และเขานั้น ได้เอ่ยพูดขึ้นว่า หลี่หยาง นายคิดว่านายตื่นคนเดียวหรือยังไงกันเล่า นายน่ะ ตัวโตซะเปล่านะมีสมองบ้างไหมเนี่ย คิดจะสแก่งแย่งชิงดีกับพวกฉันเนี่ยปัดเอ้ยแล้วนายเห็นหรือเปล่าพวกฉันคือใคร ว่าฉันจะเป็นใครก็ช่างครั้งที่แล้วแกน่ะทำลายชั้นเจ็บมากเลยนะแต่ครั้งนี้ฉันไม่ยอมเด็ดขาดน้อย แกมาทำอะไรกับสุดที่รักของฉัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะระเบิดบึ้มแกให้กระจายออกไปเลย นี่แหละ ชีวิตจริงของฉันฉันจะเอาจริงกับแกแล้วนะ ถึงนายจะเป็นพี่ชาย ของเพื่อนฉัน นับจากนี้ ฉันจะกวาดล้า
1 เดือนต่อมา 15 ค่ำเดือน 7 หลังจากที่เขา ทั้งลูกน้องและองครักษ์และเสวียนหยงเฟย และหรี่หยาง ก็ได้ร่ำลา หยังถึง และ 1 อย่าง เป็นที่เรียบร้อย และกำลังจะเดินทางไปยังหุบเขา นรกโลกันต์เพื่อที่จะ ไปเก็บดอกไม้ 7 แชร์เพื่อที่จะมา รักษาเสมือนโหงเฟยให้แสวงหลงไฟร้านได้มีร่างจริง และใช้ชีวิตตามปกติได้ เพราะดังนั้นเขาจึงจะไม่ยอมให้คนอื่นเขาเคยในร่างเงานี้ สูญสลายไปอย่างแน่นอน เขารู้ดีว่าดอกไม้แฉะๆนั้นหายากยิ่งนัก 1 ปีมี 1 ครั้ง 1 ดอกมีผลเดียวดังนั้นเขาจึงพยายามที่จะดิ้นรนและ ต้องการสิ่งสิ่งนั้นเพื่อที่จะมาช่วยเหลือภรรยาของตัวเองโดยไวดังนั้นเกิดไฟสะท้านโลกันต์ ได้ขึ้นมาจากนั้นคนที่คอยยืนอยู่เบื้องหน้านั่นก็คือพี่ชายของเฉินหยวนเฟยพี่ชายใส่แหวนหยกไฟนั้นรู้ว่าตอนนี้เสมือนอยู่เคยอยู่กับหยางถึง ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ลูกน้องและเหล่าบรรดา พวกเหล่าทหารของสวรรค์นั้นคอยขัดขวางเพื่อที่จะไม่ให้ยาเสริมนั้นได้ดอกไม้ เจ็บแขนนั้นไปกลับไปรักษาให้แสวงหงส์สดซื้อได้ ดังนั้นอย่างเฉยๆและมีเฉินก็ได้ร่วมมือกันได้สู้ผ่านพ้น ไปยัง ภูเขาสะท้านโลกันต์ ไม่ว่านรกโลก จะเป็นอย่างไรแต่สุดท้ายก็ต้องสูญสลายอยู่ดี และภูเขานรกโลก
หลังจากที่เขาคิดว่า จะใช้วิธีในการไปที่หุบเขานรกโลกันต์ดังนั้นเขาจึงคิดแผนการเพื่อที่จะเก็บดอกไม้ เจ็บแขนมาอย่างไร ดังนั้นเสมียนยงเฟยจึงได้กล่าวอำพันพูดถึงผึ้งมาว่า เสวียนอยู่เฟย การที่จะเข้าไปที่หุบเขานรกโลกันต์มันไม่ได้ง่ายเลยนะ มันจะต้องผ่านทุกสิ่งทุกอย่างหลายสิ่งหลายอย่างล้วนแต่เป็นกับดักทั้งนั้นเจ้ามั่นใจแค่ใด ว่าเจ้าจะออกไปจากที่นี่แล้วเจ้ามั่นใจแค่ไหนว่าเจ้าจะไปที่นั่นมันยากเย็นนะแค่เป็นห่วงเจ้า สวามีอย่างเจ้าจะไปได้อย่างไร มันอันตรายยิ่งนัก ถึงจะเป็นดอกไม้ 7 แฉะก็เถอะ 1 ปีมี 1 ครั้ง 1 หนถ้าเข้าใจ แต่สิ่งที่ข้าต้องการ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ การที่จะได้มันมาต้องแลกกับเลือดโลหิตของท่าน ถ้าลองคิดดูสิว่าถ้าท่านไปโลหิตของท่านจะออกจากตัวท่านไปมากเท่าใด หยางเชิง หยางเชิง หยุงเฟยเจ้าฟางข้านะ แม้ว่ามันจะยากเย็นเพียงใดต่อให้เลือดโลหิตของข้าออกจากตัวข้ามากแค่ไหนข้าก็พร้อมที่จะนำมันกลับมาให้เจ้า 1 ปีมีเพียงแค่ 1 ดอก ข้าก็ยอมสละชีวิตเพื่อแลกให้กับชีวิตของเจ้าต่อให้ข้าตาย ข้าก็จะไม่ยอมสูญเสียมันจะที่มากกว่านั้นแค่ไม่ยอมสูญเสียเจ้าแน่ เจ้าต้องก