หลังจากที่หรี่ เฉิน ได้พาตัว อย่างฉันกลับมาจากหุบเขา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า ยมบาลนั้นบาดเจ็บไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงรีบ พาตัวกลับโลกมนุษย์เสียก่อน แต่เขารู้ว่า องค์ชายรอง ไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ดังนั้น เขาจึง รีบพากลับมารู้มนุษย์ทันทีทันใด
หลี่เฉิน ไม่ทราบว่าท่านยมพบาลไหวไหมขอรับแต่ดูเหมือนท่านอาการสาหัสนะข้างในแต่ข้ารู้ว่าท่าน มีความแค้นบาดหมาง จะองค์ชายรอง แต่ถ้าคิดว่า ฉันควรรักษาตัวก่อนนะขอรับ ข้าน้อย พาท่านกลับมา เพื่อมารักษาตัวขอรับ แต่ข้าน้อยรู้ว่า พี่ชาย ของเจ้า ขององค์รัชทายาทนั้น ก็แข็งแกร่งกว่าที่คิดเช่นกัน ขนาดข้าเองยังสู้ไม่ได้ แล้วท่าน สู้ได้หรือเปล่าถ้าฉันยังสู้ไม่ได้ก็ค่อยคิดดูใหม่อีกครั้งนึง ว่าเราจะสยบอย่างไรดี แต่ค่าเท่าที่รู้ก็คือ ท่านไม่ไหวแล้วล่ะตอนนี้ อย่างเชิง ไม่เป็นไรไม่เป็นไรภรรยาข้าล่ะ หลงไฟล่ะ หลงไฟเป็นอย่างไรบ้าง เขาได้ฟื้นหรือยัง เขาเป็นยังไงบ้าง แล้วบาดแผลของหย่งเฟยล่ะ ร่างของหยงเฟยจะได้เอากลับมาหรือไม่ ข้า ข้าต้องรีบไป ข้าเป็นห่วงเขา ข้าจะปล่อยให้ เซนหยงเฟยของข้า เป็นอันตรายไม่ได้ ข้าเป็นห่วงนายเจ้าจริงๆ ถึงในเจ้าจะเป็นองค์รัชทายาท แต่เขาก็มีส่วนเป็นภรรยาของข้าเช่นกัน ถ้าเป็นสามี เขาก็ต้องปกป้องเขาสิ เขาจะมาปล่อยให้พี่ชาย เลวทรามแบบนั้นมาทำลาย ชีวิตหนูคุยไม่ได้ หลี่เฉิน ไม่เป็น เลยขอรับยมบาลโอรัชทายาทอาการเริ่มดีขึ้นแล้วแต่เพียงแค่ว่า ถ้าจะให้ฟื้นตัวในการเข้าร่างในครั้งนี้มันก็ดูยากแสนเข็ญเหมือนกันเพราะว่า มันจะต้องใช้ดอกไม้ 7 ดอก ต้องใช้ดอกไม้ 7 ชนิด ต้องใช้เท่านั้น เพียง 2 ดอกเท่านั้น ถึงจะ ใช้วิชา เข้าร่างได้ขอรับ 1 ปีจะมี 1 ดอกดังนั้น ข้าน้อย คงจะประมาทไม่ได้เรื่องแบบนี้ ข้าน้อยคิดว่า เดือนหน้า อีก 15 ค่ำ เดือน 7 จะต้องได้ออกผลออกดอกแน่นอนขอรับ เดี๋ยวนี้มีชื่อว่าดอก 7 นรกเพลิง เราจะนรกเพลิง จะมีอยู่ สถานที่เดียวขอรับที่เพลิงนรกดังนั ข้าน้อยคิดว่าข้าน้อยจะช่วยเหลืออาวุธจะทายาทได้อย่างไร อย่างเฉิน ไม่ต้องห่วงไม่ต้องห่วงข้าจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง ได้ถ้าทราบแล้ว ตัวข้าเจ้าไม่ต้องห่วง ถ้ารู้ว่าภรรยาข้าปลอดภัยก็ดีแล้วเอาเป็นว่าเขาว่าเรารีบไปกันเถอะ ข้าเป็นห่วง ภรรยาของข้า ทันใดนั้นหลี่เฉินก็ได้นำพา อย่างเฉินเข้าไปในบ้านของตัวเอง เพราะ เฉวียนหยกไฟนั้นอยู่ด้านบนดังนั้นคนรับใช้ของอย่างเฉินก็เดินออกมาต้อนรับ 4 เฉินและอย่างฉันทันทีและบวกกับ เหรียญ และสังเวียนใหญ่ได้ออกมาต้อนรับเขาเป็นอย่างดี เสมียนหยงเฟย อย่างเชิงเจ้าได้รับบาดเจ็บอย่างงั้นรึ พี่ชายข้าไม่ปล่อยเจ้าหน้า แล้วเจ้าบาดเจ็บแบบนี้ก็ยังจะสู้เขาได้หรือ เจ้าพลังฟื้นฟูก็จริง แต่โจ้ ร่างกายยังอ่อนแอนัก ถ้าคิดว่าเจ้า เป็นอะไรไปแล้วซะอีก เจ้ารู้ไหมว่าตลอดเวลาโลกของข้าแต่เจ้ามั นต่างกันรึข้าเป็นห่วงเจ้ามาก ท่านไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ถ้าห่วงมากเลยนะ หยางเชิง ฮ่าๆๆ เด็กโง่ ข้าจะตายได้ยังไงกันเล่า ถ้าฆ่าตายเจ้าก็เป็นหม้ายน่ะสิ เขาทำอะไรข้าไม่ได้หรอกนะ ถึงข้าจะบาดเจ็บก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่พี่ชายเจ้าก็สาหัสหนูเยอะเหมือนกันนะถ้าไม่ไปดูเขาหน่อยเลย ว่าแต่ เจ้ามันเป็นยังไงบ้าง เด็กน้อยอย่างเจ้า ข้าว่าเจ้าหน้าเป็นห่วงยิ่งกว่า ชีวิตของเจ้าตัวของเจ้าถ้าจะทำทุกอย่าง ดังนั้นจริงสิ เรื่องดอกไม้เจ็บแฉกนั่น ต้องใช้ดอกไม้ทุกชนิดจะช่วยเหลือเจ้าได้ใช่หรือไม่ ถ้าจะไป ที่หุบเขานรกนั่น ถ้าจะไปดึกมันออกมาในเดือนหน้า 15 ค่ำเดือน 7 ถ้าจะรอให้หยดน้ำค้าง เป็นเวลานั้น ถ้าคิดว่า เขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยเหลือเจ้า ถ้าอยากให้ ตัวของเจ้านั้น กลับมาใช้ชีวิตอยู่เหมือนเดิม ถ้าไม่อยากให้เจ้าได้พลังวิญญาณกันแบบนี้เลย มันทรมานก็มากเกินไป ได้อีกนานแค่ไหน ก็พึ่งยามากจนเกินไป ถ้าเป็นห่วงเจ้า อีหยัง โอ๊ยข้าเบื่อชะมัดหวานกันอยู่ได้ จะเป็นจะตายกันยังไม่รู้มัวแต่มาคอยหวานออดๆกันอยู่นี่ล่ะ ฉันละเบื่อจริงๆเลยไอ้พวกหวานต่อหน้าฉันนี่ไม่เหมือนคนบางคนหรอกนะกวนประสาทชะมัด หลี่เฉิน หุบปากซะ เมื่อไหร่เจ้าจะเลิกล่วงเกินองค์จะทายาทของข้าสักที พระเจ้าไม่หุบปากแล้วก็ ค่าได้จัดการเจ้าหน้าเจ้าตัวแสบ จะออกมานี่เดี๋ยวนี้นะ เฮ้ย กลับเข้าห้องตัวเองไปซะ ถ้าไม่อย่างนั้น เขาจะเอา ค่ายัดปากเจ้าซะ เหรียญ อะไรของนายกันเล่า ก็ฉันพูดความจริงนี่นา ฉันจะพูดน่ะทำไม ถึงฉันจะสู้นายไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะมีมือมีไม่มีมึงไม่มีเท้านี่นา เฮ้ย นายนี่มันจริงๆเลย นายเนี่ย กวนประสาทฉันแต่เช้าเลยนะ ฉันสู้นายไม่ได้แล้วจะทำไม อย่าคิดว่านาย ทำฉันได้คนเดียวนะ เดี๋ยวฉันจะเป็นภรรยานาย นี่ก็จ้องจะรังแกฉันจริงๆเลย มีเฉยๆ ทันใดนั้น ทั้งอย่างเฉินและแสวงอยู่เฟยและคุณเลขาคุณแอล และบริการของอย่างเฉิน ก็ได้แอบหัวเราะ ที่ หลี่หยาง กับตรีเฉินทะเลาะกันบ่อยๆเป็นประจำ เข้า 2 คน หัวเราะกันคิกคัก อย่างสนุกสนาน แต่ในเมื่อเขาสองคน ภรรยา 2 คนผัวเมีย คู่นี้ ตีกันบ่อยมากจะทำให้เขารู้สึกว่าสองคนน่าเอ็นดูยิ่งนัก ดังนั้นเขาสองคน จึงได้ออกไป ด้านนอกบรรยากาศของบ้าน และเดินไปดูสวนดอกไม้รอบๆบ้าน ดังนั้น เขาจึงนั่งกินเหล้าและศึกษาไปด้วยอย่างเบาบาง มีบริการ 3 คนและเลขาอีก 1 คนรวมทั้งใส่แหวนหยก ได้พูดคุยกัน ในเรื่องที่คิดจะเอาดอก ไม้ ผสมผสานกัน จนหลอมตัวเป็นคนคนเดียวกัน ทันทีหลังจากที่เขาคิดว่า จะใช้วิธีในการไปที่หุบเขานรกโลกันต์ดังนั้นเขาจึงคิดแผนการเพื่อที่จะเก็บดอกไม้ เจ็บแขนมาอย่างไร ดังนั้นเสมียนยงเฟยจึงได้กล่าวอำพันพูดถึงผึ้งมาว่า เสวียนอยู่เฟย การที่จะเข้าไปที่หุบเขานรกโลกันต์มันไม่ได้ง่ายเลยนะ มันจะต้องผ่านทุกสิ่งทุกอย่างหลายสิ่งหลายอย่างล้วนแต่เป็นกับดักทั้งนั้นเจ้ามั่นใจแค่ใด ว่าเจ้าจะออกไปจากที่นี่แล้วเจ้ามั่นใจแค่ไหนว่าเจ้าจะไปที่นั่นมันยากเย็นนะแค่เป็นห่วงเจ้า สวามีอย่างเจ้าจะไปได้อย่างไร มันอันตรายยิ่งนัก ถึงจะเป็นดอกไม้ 7 แฉะก็เถอะ 1 ปีมี 1 ครั้ง 1 หนถ้าเข้าใจ แต่สิ่งที่ข้าต้องการ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ การที่จะได้มันมาต้องแลกกับเลือดโลหิตของท่าน ถ้าลองคิดดูสิว่าถ้าท่านไปโลหิตของท่านจะออกจากตัวท่านไปมากเท่าใด หยางเชิง หยางเชิง หยุงเฟยเจ้าฟางข้านะ แม้ว่ามันจะยากเย็นเพียงใดต่อให้เลือดโลหิตของข้าออกจากตัวข้ามากแค่ไหนข้าก็พร้อมที่จะนำมันกลับมาให้เจ้า 1 ปีมีเพียงแค่ 1 ดอก ข้าก็ยอมสละชีวิตเพื่อแลกให้กับชีวิตของเจ้าต่อให้ข้าตาย ข้าก็จะไม่ยอมสูญเสียมันจะที่มากกว่านั้นแค่ไม่ยอมสูญเสียเจ้าแน่ เจ้าต้องก
หลังจากที่หรี่ เฉิน ได้พาตัว อย่างฉันกลับมาจากหุบเขา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า ยมบาลนั้นบาดเจ็บไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงรีบ พาตัวกลับโลกมนุษย์เสียก่อน แต่เขารู้ว่า องค์ชายรอง ไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ดังนั้น เขาจึง รีบพากลับมารู้มนุษย์ทันทีทันใด หลี่เฉิน ไม่ทราบว่าท่านยมพบาลไหวไหมขอรับแต่ดูเหมือนท่านอาการสาหัสนะข้างในแต่ข้ารู้ว่าท่าน มีความแค้นบาดหมาง จะองค์ชายรอง แต่ถ้าคิดว่า ฉันควรรักษาตัวก่อนนะขอรับ ข้าน้อย พาท่านกลับมา เพื่อมารักษาตัวขอรับ แต่ข้าน้อยรู้ว่า พี่ชาย ของเจ้า ขององค์รัชทายาทนั้น ก็แข็งแกร่งกว่าที่คิดเช่นกัน ขนาดข้าเองยังสู้ไม่ได้ แล้วท่าน สู้ได้หรือเปล่าถ้าฉันยังสู้ไม่ได้ก็ค่อยคิดดูใหม่อีกครั้งนึง ว่าเราจะสยบอย่างไรดี แต่ค่าเท่าที่รู้ก็คือ ท่านไม่ไหวแล้วล่ะตอนนี้ อย่างเชิง ไม่เป็นไรไม่เป็นไรภรรยาข้าล่ะ หลงไฟล่ะ หลงไฟเป็นอย่างไรบ้าง เขาได้ฟื้นหรือยัง เขาเป็นยังไงบ้าง แล้วบาดแผลของหย่งเฟยล่ะ ร่างของหยงเฟยจะได้เอากลับมาหรือไม่ ข้า ข้าต้องรีบไป ข้าเป็นห่วงเขา ข้าจะปล่อยให้ เซ
ณบ้านของหยางเฉิน Lee ยาง นี่นายฉันว่าบ้านมันแปลกๆนะ ดูเงียบๆออกจะใหญ่โตบ้างก็ออกคฤหาสน์ใหญ่โตก็จริงอ่ะ แต่ทำไมดูเหมือนไม่มีใครอยู่เลยล่ะนายมาผิดบ้านหรือเปล่าถ้าเป็นบ้านผีสิงฉันไม่อยู่นะ หลี่เฉิน บ้านผีสิงเมื่อไหร่กันเล่าบ้านนี้เป็นบ้านของคุณหยางเฉิน บ้านนี้ ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่บอดี้การ์ดทั้งนั้นแหละตอนนี้เขาก็น่าจะคงไปดูแล คุณหนูเคยอยู่แล้วมั้งเพราะคุณอยู่เฟยนอนพักผ่อนอยู่ด้านบน ฉันก็ไม่รู้นะว่าตอนนี้คุณหนูเคยเป็นยังไงบ้างอ้อซื้อสิพวกนาย ผู้นายเห็นคุณแอ๋วหรือเปล่า แล้วคุณอย่างฉันเป็นไงบ้าง L พวกคุณมากันแล้วหรอ แล้วคุณเป็นยังไงบ้างล่ะ คุณหรี่หยาง ผมหวังว่าคุณคงสบายดีนะครับ ที่นี่คือห้องรับแขกของคุณคุณก็คงจะต้องนอนพักที่นี่ไปก่อนเพราะว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณอีกอย่าง คุณเกิดคุณพ่อของคุณอย่างก็ไม่อยู่หรอกครับ คุณพ่อของคุณหรี่หยางท่านไป ที่ ที่มาเลเซียนะครับ ฉันไปดูงานที่มาเลเซีย ท่านก็คงจะไม่มีเวลากลับมาดูแลที่นี่หรอกครับ เพราะเรื่องทุกอ
อีห้าว หลงเฟย เจ้าดูนั่นสิ เป็นยังไงกันเล่า คนในโรงศพนั่น มันก็คือตั๋วเจ้าเจ้าเป็นแค่ร่างเงาและความทรงจำ ของเป่าอย่างเฉิน ฮ่าๆๆๆ เจ้า เมื่อไหร่จะเลิกโง่เขลาสักที เจ้าเนี่ย เป็นแค่คน โดนฆ่าหลอกใช้ ตัวเจ้านั้นเป็นแค่ดั่งดวงวิญญาณตัวเจ้าน่ะ เป็นแค่ความทรงจำกับสิ่งที่ข้า ต้องการ ให้เจ้าได้รับรู้ว่า เจ้าเคยรักกับใคร ข้าต้องการให้ตัวเจ้าเป็นตัวนึงอยู่ที่น่าสนใจ ให้กับ ท่านยมบาลผู้เก่งกล้า มากความสามารถอย่างเขายังไงเล่าแล้วดึงดูดได้สำเร็จหลอกล่อให้เขากับกลายเป็นตัวเองให้ได้สำเร็จขนาดนี้ข้าก็ต้องทนขัดใจเจ้านะเสมียนของเฟ้ย เสวียนหยงเฟย จะทำอย่างนี้กับข้าได้อย่างไร เศร้า เศร้าดูความทรงจำของข้าแล้วที่ร่างนี้ ที่ข้าได้รับความรู้สึกจากเขามันเป็นอะไรมันเป็นยังไง ความรู้สึกของข้าที่ข้ามอบทีกายให้เขาแบบนั้น เจ้าดึงดูดความรู้สึกของข้า แล้วร่างกายจริงๆของข้าล่ะ อยู่ที่ไหน อยู่ในโลงศพอย่างนั้นหรือ เจ้าเจ้ามันเร็วถ้ามันต่ำช้า ถึงถ้าจะเป็นพี่ชายของข้า เจ้านี่มัน อย่างฉึง ฉันไม่เป็นไรนะ จะไม่เป็นไรนะ ถ้าเข้าใจแล้ว เขาทำเจ้าเขาเห็นว่าเจ้าเป็นตัวล่อ เขาให้เจ้าหลอกล่อข้า ให้ข้ากลับมาที่นี่ เขาอยากจะท
หลังจากที่เขาทั้ง 3 คนก็ได้กลับไปยังโลกของตัวเองดังนั้นเสมือนอยู่เฟยและองครักษ์ของเขาและ คนที่เขารัก ก็กลับไปยังเช่น ที่สี่เหลี่ยมมา กับไปช่วยสุวินทวงศ์เคยเพื่อจะลดล้างความแค้นของพี่ชายของตัวเองดังนั้นเขาจึงไปที่บนเขาวิหาร หลงเซียนอีกครั้ง เพื่อกลับไปสะสาง และ ทำให้พี่ชายของตัวเองนั้นยอมจำนน ในการแก้แค้นในครั้งนี้ เพราะเขารู้ว่าพี่ชายของตัวเองนั้นไม่ยอมรับคนรักของตัวเอง ไม่ว่าชาติที่แล้วหรือปัจจุบัน ก็ไม่ยอมรับเป็นอย่างแน่นอนดังนั้น อย่าเฉยๆ จึงมาด้วยตัวเอง และกลับมาสะสางให้โดยเร็ววัน ในวันนั้น และเขาวิหารของ อี้หยูเฟย อีห้าวอยู่เฟย อะไรกันอะไรกัน ลมหอบอะไรกันมากันนะเนี่ย ว่าไงน้องชายสุดที่รัก ทำไมเจ้าถึงพาคนของพวกเจ้า ชอบอะไรมาถึงเขาวิหารของข้าอย่างนั้นเลย เจ้าคงมาแล้วสินะ ถ้าได้ข่าวว่า เจ้าค้นพบเจอสามีของเจ้าแล้วงั้นรึ เปล่า เฉิน เจ้ายังมีชีวิตอยู่จริงๆด้วย ฮ่าๆๆๆ เสวียนอยู่เฟย อีห้าวเจ้าจะทำอะไรสามีของข้า ชาติที่แล้วกับปัจจุบันมันอดีตไม่เหมือนกันนะ แล้วเจ้าจะมาเอาชีวิตเขาไปอีกเพื่ออะไรกันชาติที่แล้วเจ้ายังทำไม่พอใจอีกหรือยังไง เจ้าจะล้างแค้นแสนมีค่าไปถึงไหน เขาทำอะไรให้เจ้
ณบ้านของอย่างเฉิน หรี่ เสวียนอยู่เฟย ...... อะไรนะ จะว่าอย่างไรนะ พี่ชายข้ามาอย่างนั้นหรือ หลี่เฉิน แล้วเจ้าเป็นอะไรมากไหม แล้ว หลี่หยางล่ะ เจ็บตัวบ้างหรือเปล่า ตอนนี้เขาอยู่ที่ใด ทำไมเจ้ามาที่นี่ผู้เดียว เริ่มไม่เป็นห่วงภรรยาเจ้านั่นเด้อ หลี่เฉิน แย่แล้วพะยะค่ะจะถ่ายยาก ตอนนี้มีหยังอยู่ที่โรงพยาบาลแต่ว่ากระหม่อมเองนั้นไม่เป็นไรกับพี่ค่ะแต่หวังว่าแต่ว่า องค์ชายรอง จะมาทำร้ายโอ๊ตจะทายาทพะยะค่ะ ดังนั้นกระหม่อมจึงรีบมาบอกข่าวองค์รัชทายาทที่บ้านของ สามีของท่านดังนั้นข้าจึงคิดว่าอาจจะต้อง ใช้แผนล่วงหน้าแล้วพะยะค่ะเพราะจะทาย หยางเฉิน เขาเก่งกาขนาดนั้นเลยหรือแม้กระทั่งหรี่หยางก็ยังทำอะไรเขาไม่ได้เลยอย่างนั้นสิแม้กระทั่งปืนที่ยังทำอะไรไม่ได้แม้กระทั่งปืนก็ยังย้อนกลับเข้าหาหรี่หยางจะทำให้หรือยังบาดเจ็บอย่างนั้นหรอ าท อะไรนะ เมื่อกี้นี้นายบอกว่า พี่ชายของนายจะมาฆ่านายอย่างนั้นเหรอ หลี่เฉิน ถูกต้องแล้วขอรับผู้ชาย ผมคิดกับผมคิดว่า งานนี้ พี่