All Chapters of พระจันทร์สองใจ: Chapter 71 - Chapter 76

“นี่...โกรธฉันฉันไม่ว่า แต่ลุกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยเถอะ ใส่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”รวีกานต์ไม่ใส่ใจ แต่สุดท้ายก็ถูกเวนิสาดึงให้ลุกขึ้นนั่ง“อยู่เฉยๆ ฉันทำเอง”คนป่วยคร้านจะต่อกร เลยต้องให้เวนิสาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ทั้งถอดชุด ทั้งถอดกางเกงชั้นใน เวนิสาทำให้มิมีปริปากบ่น ยิ่งอีกฝ่ายมาทำดี หัวใจรวีกานต์ก็เหมือนถูกบีบบี้ด้วยมือหล่อน รู้ดีว่าเพื่อนรักทำลงไปทุกอย่างเพราะหวังดี แต่เรื่องราวแสนเจ็บปวดนั่น มันก็ยากนักจะลืมเลือน“ไปซะวี ขอฉันอยู่คนเดียว ได้โปรดเถอะ”เวนิสานั่งลงบนพื้นข้างเตียง “ฉันจะไม่ไปไหนจนกว่าแกจะหายไข้ เขาห่วงแกนะ บอกให้ฉันโทรไปบอกตอนที่แกอาการดีขึ้นแล้ว”รวีกานต์รีบหยิบยามาหย่อนเข้าปาก แล้วจิบน้ำตามอึกใหญ่ๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างขุ่นเคือง อยากนอนนิ่งๆ ร้องไห้เพียงลำพังสวรรค์ก็ไม่เป็นใจ ส่งเวนิสามาทำไมก็ไม่รู้ อยากให้เธอหายโกรธหรือ อย่าเลย อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่วันสองวันนี้แน่ๆ___________ ตกค่ำวันเดียวกัน คอนโดฯ ของปลายภูข้าวของที่ซื้อมาตั้งแต่เมื่อ

[15]หนึ่งหยดน้ำตา ___________ ในเวลาที่มารดายังยุ่งอยู่กับการขึ้นโรงขึ้นศาล เวนิสาก็ง่วนอยู่กับงานบริหารห้าง V&V เช้าไปห้าง สายหน่อยลงมาดูร้านเบเกอรี่ ตกค่ำรีบกลับบ้านไปดูแลรวีกานต์ แม่แสงตะวันยามเช้ายังโกรธเคืองเธออยู่ ไม่ยอมสบตา ไม่มองหน้า ไม่พูดกับเธอ เวนิสาได้แต่ใช้ความอดทน เพราะหวังว่าสักวันเพื่อนจะยอมให้อภัย เวลานี้การอธิบายความจริงกลายเป็นสิ่งไม่ถูกไม่ควรไปแล้ว หากรวีกานต์อยากเข้าใจว่าทั้งหมดคือความผิดของเธอคนเดียว เธอก็จะรับเอาอย่างเต็มใจ อย่างไรเสียมารดาที่เคารพก็ทำทุกอย่างไปเพราะรักเธอ เพราะอยากให้เธอมีความสุข เธอ...คงทำร้ายท่านไม่ลงคฤหาสน์ศิวเศขรยังคงเงียบเชียบอย่างที่เป็นมา เธอก้าวเข้าไปในบ้านช้าๆ เหลียวมองไปทั่วๆ จดจำทุกส่วนที่เคยเห็นจนชินตา ต่อไปนี้เธอคงไม่ได้มาที่นี่บ่อยๆ ความสัมพันธ์อันปวดร้าวทำให้เธอละอายใจเกินกว่าจะมาพบเจอเจ้าบ้านทั้งสอง“หนูวี! มาแล้วหรือลูก มาๆ เข้ามานั่งก่อน” ท่านวศินรีบกวักมือเรียกเมื่อเห็นเวนิสาเดินเข้ามา

“ไม่นะ! ฉันไม่ตรวจ” เวนิสาส่ายหน้าพรืด“กลัวละสิ”“ยิ่งกว่ากลัวอีก เจ๊! ฉันท้องไม่ได้นะ ท้องตอนนี้ยัยตะวันฆ่าฉันแน่ๆ”“แล้วไง มีลูกนะไม่ใช่ท้องผูก ถ่ายแล้วพุงจะได้ยุบ ถ้าท้องจริงๆ ยังไงซะวันหนึ่งก็ต้องมีคนรู้ สู้ตรวจๆ ไปให้รู้แน่ หล่อนจะได้ดูแลตัวเอง”“เฮ้ย...ไม่เอา ไม่ตรวจ ฉันกลัว ไปแล้วนะ ไม่กินละข้าว กินไม่ลง ไปแล้วเจ๊”แล้วเวนิสาก็ลากกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นชั้นสอง ไม่สนคำแนะนำของเจ๊หวาน ยอมรับว่าหัวใจยังไม่เข้มแข็งพอ สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว ได้แต่ภาวนาต่อสวรรค์ ว่าอย่าได้ท้องเลย อย่า!____________ หนึ่งเดือนผ่านไป ณ คฤหาสน์ศิวเศขรศศินนอนหงอยอยู่บนเตียง หนึ่งเดือนมาแล้วที่บรรยากาศในห้องนอนเขามิต่างจากป่าช้า มันเงียบจนวังเวง มองไปทางไหนก็เห็นแต่ร่างเงาของเวนิสา หล่อนเคยนอนอยู่บนโซฟาตัวนั้น บ้างก็ลงมานอนเกลือกกลิ้งบนพื้นพรมเสียงหัวเราะของหล่อนเหมือนยังดังแว่วให้ได้ยิน เสียงกระซิบของหล่อนยามอยู่บนตัวเขาก็เช่นกัน พอหล่อนไม่อยู่ หลายๆ อย่างก