Semua Bab นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง: Bab 91 - Bab 100

บทที่ 46 มู่อวี๋โหรว (ตอนปลาย) ชายหนุ่มให้สัญญากับมู่อวี๋โหรวว่า หากแผนการสำเร็จ เขาจะพานางกลับเมืองหลวงด้วย ครั้นมู่อวี๋โหรวได้ยินข้อเสนอของชายหนุ่ม นางจึงตอบตกลงอย่างไม่ลังเล ความคิดเพ้อฝันเรื่องที่ตนจะได้เป็นฮูหยินของว่านซื่อจื่อผุดขึ้นในหัว… "ข้ายินดีทำเพื่อคุณชายว่านเจ้าค่ะ" มู่อวี๋โหรวตอบรับคำขอร้องของว่านหลีหมิ่นเสียงหวานหยดย้อย เมื่อได้ยินว่ามู่อวี๋โหรวยินยอมร่วมมือด้วยความเต็มใจ จิ้งจื่อเหลียนจึงมอบตั๋วเงินให้นางมากถึงห้าสิบตำลึงเพื่อแสดงน้ำใจ ทั้งยังกล่าวถ้อยคำสวยหรูว่า จวนว่านกั๋วกงไม่เคยปล่อยให้คนของตนลำบาก เงินที่ให้ในวันนี้เป็นเพียงแค่น้ำใจเล็กน้อย มอบไว้ให้นางซื้อขนมกิน ส่วนว่านหลีหมิ่นก็มอบหยกห้อยเอว ที่จิ้งจื่อเหลียนแวะซื้อระหว่างทางให้นางเพื่อเป็นการขอบคุณ มู่อวี๋โหรวปลาบปลื้มยินดีที่ได้รับหยกห้อยเอวจากว่านหลีหมิ่น นางนั่งบิดผ้าเช็ดหน้าในมือจนเป็นเกลียว ทั้งรับปากเป็นมั่นเหมาะว่าจะร่วมมือกับพวกเขาอย่างเต็มที่ และสัญญาว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องที่หารือกันวันนี้ให้ใครฟัง เช้าวันรุ่งขึ้น มู่อวี๋โหรวแอบติดสินบนหญิงชราที่จ้างมาดูแลหลัวซื่อ ให้ช่วยบอกท่านย่าของตนว่า

บทที่ 47 งานวันเกิดรุ่ยอ๋อง (ตอนปลาย) "ถ้าข้าอยากได้…จูบล่ะ" สุรเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า กระซิบแผ่วเบาโน้มดวงพักตร์ต่ำลงมาหาดวงหน้างาม ประกบริมฝีปากหยักหนาลงบนกลีบปากอิ่มน้ำ ค่อยๆบดจูบเชื่องช้า บรรยากาศในห้องส่วนตัวเปลี่ยนเป็นสีชมพู ไอรักหวานละมุนล่องลอยอยู่ในอากาศ สุ่ยหลงและลูกศิษย์ทั้งสองจิกแขนเสื้อของตนแทบขาดเป็นรู "อาจารย์…พวกข้าอยากมีเมียขอรับ" ชิวยวี่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย จวนเจ้าเมือง ในที่สุดงานวันเกิดของรุ่ยอ๋องก็มาถึง บรรดาขุนนางรวมถึงคหบดีคนสำคัญของเมืองอี้เฉิง ต่างได้รับเทียบเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงที่จัดขึ้น ว่านกั๋วกงและครอบครัวก็เช่นกัน ตระกูลจ้าวจากทางใต้ส่งของขวัญมามากมายให้รุ่ยอ๋อง ทว่ามีเพียงพ่อบ้านที่มาร่วมอวยพรวันเกิด ด้วยเพราะเต๋อเฟยได้โกนพระเกศารักษาศีลอยู่ในอารามชีไปนานแล้ว ท่านตาของรุ่ยอ๋องเองก็อายุมาก จึงไม่สะดวกเดินทางไกล ซึ่งตัวซวินเหิงเยว่เองก็ตระหนักในเรื่องนี้เป็นอย่างดี หย่งหนานโหวพามารดามาร่วมงานวันเกิด ทว่าไม่ยอมให้น้องสาวมาด้วย เพราะเกรงว่าว่านกั๋วกงจะพุ่งเป้าไปที่นาง ณ ลานพิธี สถานที่จัดงานเลี้ยง บรรยากาศภายในจวนเจ้าเมืองวันนี้ เปี

บทที่ 48 สอบปากคำ (ตอนปลาย) ความจริงเซียวหนิงชิงอยากสังหารว่านซ่งหยวนทิ้งด้วยซ้ำ แต่นางกลัวว่าคนรักจะเดือดร้อน จึงจำใจปล่อยตาแก่นี่ไปก่อน "ท่านอ๋อง ท่านโหว มีพวกท่านคนไหนเคยได้ยินชื่อนักพรตหวู่หุนอะไรนี่หรือไม่เจ้าคะ" "ข้าเคยได้ยินขอรับท่านหญิง หลังจากแขกทุกคนกลับไป ข้าจะเล่าให้ท่านฟัง" เจ้าของโทนเสียงเซ็กซี่ฟังกี่ทีก็รื่นหูเอ่ยตอบ เขารู้สึกสะท้อนใจในโชคชะตาของหญิงสาว ที่ต้องมาสูญเสียครอบครัวเพราะความงมงายของว่านไทเฮา "พวกเราหายมานานพอสมควรแล้ว ควรกลับเข้างานได้แล้วนะเจ้าคะ" ลู่ฟางกล่าวเตือนผู้สูงศักดิ์ทั้งสาม "เจ้าพูดถูก รีบจัดการทางนี้ก่อนเถอะ ยังมีอีกคู่ที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย" ซวินเหิงเยว่หันไปกล่าวบางสิ่งกับจ้าวหลิวเหว่ย โหวหนุ่มรับขวดยามาจากมือสหายก่อนเร้นกายออกไปทางหน้าต่าง "เชิญท่านอ๋องออกไปด้วยเจ้าค่ะ เดี๋ยวชิงเอ๋อร์จะรีบตามไปนะเจ้าคะ" มือเรียวจับคนรักหมุนตัว และดันแผ่นหลังของเขาไปทางหน้าต่าง หลี่โหยวก้าวไปยังเตียง จับหญิงสาวที่นอนสลบไสลไม่ได้สติเปลื้องผ้า กรอกยาบางอย่างใส่ปากนางและกรอกยาที่เหลือใส่ปากของว่านซ่งหยวน "เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ เชิญท่านหญิงออกไปก่อ

บทที่ 49 ซ้อนแผน (ตอนปลาย) เซียวหนิงชิง ฟ่านฮุ่ยเจิน ฟ่านจงเหยียนรวมถึงจ้าวหลิวเหว่ย ต่างนั่งรอให้หญิงสาวฟื้นด้วยความเป็นห่วง ครู่ต่อมาดวงตาหงส์ของว่านหวังลี่ก็เปิดขึ้น ครั้นได้เห็นเซียวหนิงชิงและฟ่านฮุ่ยเจิน คุณหนูว่านจึงเอ่ยถามด้วยความสับสน "เถ้าแก่เนี้ย ฮุ่ยเจิน ที่นี่ที่ไหน ไยข้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้เจ้าคะ" ว่านหวังลี่เอ่ยทักทายหญิงสาวทั้งสองตรงหน้าด้วยความคุ้นเคย ย้อนกลับไปวันที่ว่านกั๋วกงพาครอบครัวไปพบรุ่ยอ๋องยังจวนเจ้าเมือง หลังจากที่ว่านกั๋วกงกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้องรับรองแขก ว่านหวังลี่ที่เดินรั้งท้าย ยอบกายให้ขันทีคนสนิทของรุ่ยอ๋อง เสี่ยวม่านที่เดินตามหลัง แอบยัดกระดาษแผ่นหนึ่งใส่มือสุ่ยกงกง ในนั้นมีข้อความที่ว่านหวังลี่เขียนถึงรุ่ยอ๋อง ว่านางต้องการความช่วยเหลือจากเขา เพื่อให้รอดพ้นจากการถูกมัดมือชกในครั้งนี้ ตัวนางไม่ได้เต็มใจเป็นเครื่องมือของบิดา หากท่านอ๋องจะเมตตา สามารถส่งคนสนิทมาหานางได้ที่โรงน้ำฟ่านเซียงฉา ในวันรุ่งขึ้นตอนยามเว่ย นางจะรออยู่ที่นั่น วันถัดมาก่อนยามเว่ย ว่านหวังลี่และสาวใช้ทั้งสอง ก็มานั่งรอคนของรุ่ยอ๋องอยู่ที่โรงน้ำชาดังกล่าว และบังเอิญ

บทที่ 50 ส่งข่าว(ตอนปลาย) ตำหนักเทียนจื่อ "ฮ่าๆๆๆๆ ว่านกั๋วกงพลาดท่าจนถูกสั่งโบยแปดสิบไม้เชียวหรือ ไปทำอีท่าไหนเข้า รุ่ยอ๋องถึงได้สบโอกาสเล่นงานกลับได้" ฮ่องเต้ซวินเสวียนคงทรงพระสรวลดังลั่นห้องทรงงานอย่างเบิกบาน ยามได้ยินเรื่องที่หวายกงกง มหาขันทีคนสนิททูลถวาย ป่านนี้ว่านไทเฮาคงกำลังเดือดดาล จนหนังหน้าแก่ๆกระตุกเป็นแน่ เพียงแค่นึกถึงใบหน้าของหญิงชรากระหายอำนาจ แม่เลี้ยงสารพัดพิษของพระองค์บันดาลโทสะจนแดงก่ำ ฮ่องเต้ซวินเสวียนคงรู้ก็สึกสำราญพระทัยขึ้นมาทันที "เอาเรื่องของว่านกั่วกงไปกระจายให้ทั่วเมืองหลวง ระบุรายละเอียดทุกอย่างอย่าให้ตกหล่น" "น้อมรับพระบัญชาพะย่ะค่ะ…ยังมีอีกเรื่องพะย่ะค่ะฝ่าบาท รุ่ยอ๋องประสงค์จะขอกลับเมืองหลวงก่อนหิมะตก" เสียงแหลมของหวายกงกง เอ่ยทูลโอรสสวรรค์ในชุดคลุมมังกรสีดำเสียงแผ่วเบา มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่ารุ่ยอ๋องทำงานลับๆ ให้ฮ่องเต้อยู่นอกเมืองหลวง กองกำลังของตระกูลว่านและตระกูลหลินที่แอบซ่องสุมเอาไว้ ถูกคนของรุ่ยอ๋อง สืบค้นจนพบที่ซ่อนไปหลายแห่งแล้ว บางส่วนถูกกวาดล้างไปจนหมดสิ้น และเหตุที่ซวินเหิงเยว่ขอกลับมาเมืองหลวงในครั้งนี้ ก็เพื่อรายงานเรื่องสำ