로그인공유
บทที่ 46 มู่อวี๋โหรว (ตอนต้น)
최신 업데이트:
2025-06-12 17:16:36
최신 챕터
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 49 ซ้อนแผน (ตอนปลาย)
บทที่ 49 ซ้อนแผน (ตอนปลาย) เซียวหนิงชิง ฟ่านฮุ่ยเจิน ฟ่านจงเหยียนรวมถึงจ้าวหลิวเหว่ย ต่างนั่งรอให้หญิงสาวฟื้นด้วยความเป็นห่วง ครู่ต่อมาดวงตาหงส์ของว่านหวังลี่ก็เปิดขึ้น ครั้นได้เห็นเซียวหนิงชิงและฟ่านฮุ่ยเจิน คุณหนูว่านจึงเอ่ยถามด้วยความสับสน "เถ้าแก่เนี้ย ฮุ่ยเจิน ที่นี่ที่ไหน ไยข้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้เจ้าคะ" ว่านหวังลี่เอ่ยทักทายหญิงสาวทั้งสองตรงหน้าด้วยความคุ้นเคย ย้อนกลับไปวันที่ว่านกั๋วกงพาครอบครัวไปพบรุ่ยอ๋องยังจวนเจ้าเมือง หลังจากที่ว่านกั๋วกงกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้องรับรองแขก ว่านหวังลี่ที่เดินรั้งท้าย ยอบกายให้ขันทีคนสนิทของรุ่ยอ๋อง เสี่ยวม่านที่เดินตามหลัง แอบยัดกระดาษแผ่นหนึ่งใส่มือสุ่ยกงกง ในนั้นมีข้อความที่ว่านหวังลี่เขียนถึงรุ่ยอ๋อง ว่านางต้องการความช่วยเหลือจากเขา เพื่อให้รอดพ้นจากการถูกมัดมือชกในครั้งนี้ ตัวนางไม่ได้เต็มใจเป็นเครื่องมือของบิดา หากท่านอ๋องจะเมตตา สามารถส่งคนสนิทมาหานางได้ที่โรงน้ำฟ่านเซียงฉา ในวันรุ่งขึ้นตอนยามเว่ย นางจะรออยู่ที่นั่น วันถัดมาก่อนยามเว่ย ว่านหวังลี่และสาวใช้ทั้งสอง ก็มานั่งรอคนของรุ่ยอ๋องอยู่ที่โรงน้ำชาดังกล่าว และบังเอิญ
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 49 ซ้อนแผน (ตอนต้น)
บทที่ 49 ซ้อนแผน (ตอนต้น) "ห๊าาาาาาา หลานสาวกั๋วกงที่มาจากเมืองหลวงผู้นั้น่ะหรือ?!" เสียงฮือฮาของฝูงชนดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์เซ็งแซ่ ซวินเหิงเยว่ดวงเนตรพราวระยับ ยกมุมปากด้วยความสาแก่ใจ จากนั้นจึงหมุนตัวเยื้องย่างไปยังห้องฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "เปิดประตู เปิ่นหวางอยากรู้ว่าใครอยู่ข้างใน" สุรเสียงเย็นชาเอ่ยสั่งชิวเยี่ย "พะย่ะค่ะ" โครมมม!!! เสียงโครมของประตูที่พังทลายลงด้วยฝ่าเท้าองครักษ์คนสนิทของรุ่ยอ๋อง ดึงความสนใจของฝูงชนให้รีบย้ายตามมาดู ว่าผู้ใดที่อยู่ในห้องฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็ว บรรดาสักขีพยานต่างมองเห็นบุรุษร่างผอมสูงไร้อาภรณ์ เรือนผมสีเข้มแซมสีดอกเลา กำลังครางเสียงกระเส่าขยับสะโพกถี่รัวรุนแรง ใส่บั้นท้ายหญิงสาวเปลือยกาย ที่กำลังส่งเสียงครางไม่เป็นศัพท์จากความเสียวซ่านที่อยู่ในท่าคลานเข่าบนเตียง บุรุษผู้นั้นหันมองเหล่าฝูงชนอย่างไม่ใส่ใจ สองมือกระชับเอวของหญิงสาวแน่นตั้งใจกระแทกต่ออย่างเมามัน “โอวว ดีเหลือเกิน ขอข้ากระแทกเจ้าแรงอีกหน่อยเถอะ” "โอ้ ไม่นะ!! นั่นมัน…" ซวินเหิงเยว่ยกพัดปิดปากสีหน้าตื่นตะลึงกับภาพที่เห็น วรกายสูงสง่าซวนเซเล็กน้อยอย่
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 48 สอบปากคำ (ตอนปลาย)
บทที่ 48 สอบปากคำ (ตอนปลาย) ความจริงเซียวหนิงชิงอยากสังหารว่านซ่งหยวนทิ้งด้วยซ้ำ แต่นางกลัวว่าคนรักจะเดือดร้อน จึงจำใจปล่อยตาแก่นี่ไปก่อน "ท่านอ๋อง ท่านโหว มีพวกท่านคนไหนเคยได้ยินชื่อนักพรตหวู่หุนอะไรนี่หรือไม่เจ้าคะ" "ข้าเคยได้ยินขอรับท่านหญิง หลังจากแขกทุกคนกลับไป ข้าจะเล่าให้ท่านฟัง" เจ้าของโทนเสียงเซ็กซี่ฟังกี่ทีก็รื่นหูเอ่ยตอบ เขารู้สึกสะท้อนใจในโชคชะตาของหญิงสาว ที่ต้องมาสูญเสียครอบครัวเพราะความงมงายของว่านไทเฮา "พวกเราหายมานานพอสมควรแล้ว ควรกลับเข้างานได้แล้วนะเจ้าคะ" ลู่ฟางกล่าวเตือนผู้สูงศักดิ์ทั้งสาม "เจ้าพูดถูก รีบจัดการทางนี้ก่อนเถอะ ยังมีอีกคู่ที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย" ซวินเหิงเยว่หันไปกล่าวบางสิ่งกับจ้าวหลิวเหว่ย โหวหนุ่มรับขวดยามาจากมือสหายก่อนเร้นกายออกไปทางหน้าต่าง "เชิญท่านอ๋องออกไปด้วยเจ้าค่ะ เดี๋ยวชิงเอ๋อร์จะรีบตามไปนะเจ้าคะ" มือเรียวจับคนรักหมุนตัว และดันแผ่นหลังของเขาไปทางหน้าต่าง หลี่โหยวก้าวไปยังเตียง จับหญิงสาวที่นอนสลบไสลไม่ได้สติเปลื้องผ้า กรอกยาบางอย่างใส่ปากนางและกรอกยาที่เหลือใส่ปากของว่านซ่งหยวน "เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ เชิญท่านหญิงออกไปก่อ
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 48 สอบปากคำ (ตอนต้น)
บทที่ 48 สอบปากคำ (ตอนต้น) การแสดงของคณะอุปรากรชื่อดัง สลับกับระบำอัปสรจากนักแสดงหญิงและชายรูปร่างเย้ายวน ดึงดูดความสนใจของผู้มาร่วมงานวันเกิดรุ่ยอ๋องได้เป็นอย่างดี ไม่มีใครสนใจว่าแขกโต๊ะไหนหายหน้าไปบ้าง แม้กระทั่งว่านกั๋วกงฮูหยิน ก็กำลังเพลิดเพลินกับการแสดง จนลืมสังเกตว่าสามีของนางหายไปพักหนึ่งแล้ว ภายในห้องพักที่เตรียมไว้สำหรับแขกที่มาร่วมงาน เอาไว้ใช้พักผ่อนหากเกิดอาการมึนเมาหรือเจ็บป่วย ว่านซ่งหยวนนั่งคอพับอยู่บนเก้าอี้ ร่างกายถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่ "นี่ นี่ตาแก่หน้าจิ้งเหลน ตื่นได้แล้วจะนอนไปถึงเมื่อไหร่ฮะ" มือเรียวของหญิงสาวสวมผ้าคาดปิดหน้า ตบลงบนแก้มของว่านซ่งหยวนอย่างไม่เบามือนัก ชายสูงอายุสะบัดศีรษะไปมาปรือตาตื่นขึ้น ก่อนเงยมองหญิงสาวเจ้าของเสียงด้วยสีหน้างวยงง เขากำลังจะไปห้องน้ำไยถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ครั้นเมื่อขยับตัวถึงได้รู้ว่าตนเองถูกมัดติดกับเก้าอี้ "เจ้าเป็นใคร! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร!!" ว่านซ่งหยวนตะคอกเสียงดังพยายามดิ้นให้หลุดจากเก้าอี้ "เจอมุกอีกแล้ว นี่ตาแก่! ถ้าตัวเจ้าเองยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร แล้วคนอื่นจะรู้หรือถามโง่ๆ" หญิงสาวกลอก
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 47 งานวันเกิดรุ่ยอ๋อง (ตอนปลาย)
บทที่ 47 งานวันเกิดรุ่ยอ๋อง (ตอนปลาย) "ถ้าข้าอยากได้…จูบล่ะ" สุรเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า กระซิบแผ่วเบาโน้มดวงพักตร์ต่ำลงมาหาดวงหน้างาม ประกบริมฝีปากหยักหนาลงบนกลีบปากอิ่มน้ำ ค่อยๆบดจูบเชื่องช้า บรรยากาศในห้องส่วนตัวเปลี่ยนเป็นสีชมพู ไอรักหวานละมุนล่องลอยอยู่ในอากาศ สุ่ยหลงและลูกศิษย์ทั้งสองจิกแขนเสื้อของตนแทบขาดเป็นรู "อาจารย์…พวกข้าอยากมีเมียขอรับ" ชิวยวี่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย จวนเจ้าเมือง ในที่สุดงานวันเกิดของรุ่ยอ๋องก็มาถึง บรรดาขุนนางรวมถึงคหบดีคนสำคัญของเมืองอี้เฉิง ต่างได้รับเทียบเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงที่จัดขึ้น ว่านกั๋วกงและครอบครัวก็เช่นกัน ตระกูลจ้าวจากทางใต้ส่งของขวัญมามากมายให้รุ่ยอ๋อง ทว่ามีเพียงพ่อบ้านที่มาร่วมอวยพรวันเกิด ด้วยเพราะเต๋อเฟยได้โกนพระเกศารักษาศีลอยู่ในอารามชีไปนานแล้ว ท่านตาของรุ่ยอ๋องเองก็อายุมาก จึงไม่สะดวกเดินทางไกล ซึ่งตัวซวินเหิงเยว่เองก็ตระหนักในเรื่องนี้เป็นอย่างดี หย่งหนานโหวพามารดามาร่วมงานวันเกิด ทว่าไม่ยอมให้น้องสาวมาด้วย เพราะเกรงว่าว่านกั๋วกงจะพุ่งเป้าไปที่นาง ณ ลานพิธี สถานที่จัดงานเลี้ยง บรรยากาศภายในจวนเจ้าเมืองวันนี้ เปี
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง บทที่ 47 งานวันเกิดรุ่ยอ๋อง (ตอนต้น)
บทที่ 47 งานวันเกิดรุ่ยอ๋อง (ตอนต้น) "บอกข้ามา ว่าคนที่เจ้าไปพบมาเมื่อวานเป็นใคร" หลี่โหยวเอ่ยถามหลังจากฝังเข็มให้มู่อวี๋โหรวเสร็จ… ครึ่งชั่วยามต่อมา มู่อวี๋โหรวลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนงงเล็กน้อย นางหยัดกายขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง จึงมองเห็นมู่อวี๋ฉิงที่นั่งกอดอกหน้าตาเฉยชาอยู่ข้างหน้าต่าง "ฟื้นแล้วเหรอ เจ้าเป็นลมไปพี่ชิงชิงเลยให้คนพามาพักที่ห้องนี้ ในเมื่อฟื้นแล้วก็ลุกมากินโจ๊กถ้วยนี้ให้เรียบร้อย ข้าเพิ่งยกมายังร้อนๆอยู่เลย กินเสร็จจะได้มีแรงกลับไปทำงานของเจ้าต่อ ข้าเองก็ต้องกลับไปทำงานเหมือนกัน อีกอย่างพี่ชิงชิงบอกให้เจ้าย้ายมาอยู่กับข้าที่นี่เสีย จะได้ไม่ต้องเดินทางไปกลับทุกวันให้เหนื่อยล้า รู้แล้วก็ช่วยสำนึกบุญคุณเอาไว้ด้วยล่ะ" มู่อวี๋ฉิงเอ่ยกับพี่สาวอย่างเย็นชา นางนึกถึงวันที่ตนเองโดนทำร้าย มู่อวี๋โหรวไม่คิดห้ามบิดาหรือพยายามปกป้องน้องสาวอย่างนางแม้แต่น้อย ทำเพียงยืนกอดอกมองดูนางถูกตี ครั้นมู่อวี๋โหรวได้ยินถ้อยคำของน้องสาว เรื่องที่เซียวหนิงชิงอนุญาตให้นางย้ายมาอยู่ที่นี่ ซึ่งหมายความว่า เรื่องที่คุณชายว่านขอให้นางช่วยก็จะสะดวกขึ้น! และเมื่อแผนสำเร็จ นางก็จะได้ไปอยู่เ
다른 추천
พระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ10.1K 조회수ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว290.8K 조회수เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่13.0K 조회수ชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง57.3K 조회수สุดทางยื้อ ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว
moonlight -mini1.9K 조회수ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ
รอยหยัก - หนิงอัน1.8K 조회수ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2
จันทร์ส่องแสง8.3K 조회수บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง16.9K 조회수
