Semua Bab นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง: Bab 71 - Bab 80

บทที่ 36 เทศกาลซีซี (ตอนปลาย) "จริงหรือ ดีเลย ถ้าอย่างนั้นหลังเจ้าทำอาหารเสร็จ เจ้าไปหาข้าที่โรงน้ำชาฟ่านเซียงฉาได้ไหม อยู่ใกล้กับสะพานฝั่งถนนตะวันออก ห่างจากไฉ่ฝูหลงราวหนึ่งลี้ หรือจะให้ข้าไปรับดี" ฟ่านฮุ่ยเจินตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวเล่น ตามประสาสาวๆกับเซียวหนิงชิงในวันเทศกาลเด็กผู้หญิง สหายคนอื่นๆของฟ่านฮุ่ยเจินต่างออกเรือน หรือไม่ก็มีคู่หมั้นไปหมดแล้ว เหลือแต่นางที่ยังไร้คู่เพราะบอกปฏิเสธแม่สื่อทุกรายไปด้วยตนเอง นางอยากมีคู่ครองที่รักกัน รู้จักนิสัยใจคอของกันและกัน มิใช่เพราะถูกบิดามารดาหามาให้แบบคนอื่นๆ บางคนแต่งกันไปนิสัยเข้ากันไม่ได้ก็ทะเลาะกันทุกวัน สุดท้ายสามีก็พาหญิงสาวที่ตนพึงใจเข้าบ้านมาเป็นอนุ เซียวหนิงชิงเอ็นดูกับท่าทางดีอกดีใจ จนดวงตาเป็นประกายของสหายรัก “คิกๆ ดีใจขนาดนั้นเชียว เจ้ารอข้าอยู่ที่นั่นเถิด ข้าจะขอให้รถม้าของไฉ่ฝูหลงไปส่งเอง” วันนี้นางและครอบครัวไม่กลับหมู่บ้าน แต่จะพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมจูหลงแทน รุ่ยอ๋องจัดเตรียมห้องไว้นางและครอบครัวเป็นที่เรียบร้อย เซียวหนิงชิงยังรู้อีกว่า ท่านอ๋องสุดหล่อแสนดีของนาง แอบส่งองครักษ์เงาถึงห้าคนคอยแอบคุ้มกันนางไม่ให้รู้

บทที่ 37 คู่จิ้น (ตอนปลาย) 'จิ้นมาก! เหมาะสมกันสุดๆ แบบนี้ไม่จิ้นไม่ได้แล้ว ดูท่าว่าแม่สื่ออย่างเรา ต้องให้ท่านอ๋องช่วยส่งเสริมสองคนนี้ด้วยแล้วล่ะ' หลังจากชิมชาครบ หญิงสาวจึงเอ่ยถามชายหนุ่ม ว่าชอบชาชนิดไหนที่สุด และชาที่เขาถูกใจคือชาสูตรที่ฟ่านฮุ่ยเจินเป็นผู้ผสมขึ้นมาเอง ทว่าตัวหญิงสาวมิได้เอ่ยคำใด แต่กลับเป็นสาวใช้คนสนิทที่เอ่ยขึ้นมาแทน “คุณหนูฟ่านคัดเลือกส่วนผสมของชาชนิดนี้ได้ยอดเยี่ยมจริงๆ ข้าต้องขอซื้อกลับไปด้วยเสียแล้ว” จ้าวหลิวเหว่ยเอ่ยชมจากใจจริง ครั้นได้ยินโหวหนุ่มเอ่ยเรื่องประสงค์จะขอซื้อชา ฟ่านฮุ่ยเจินจึงสบโอกาส ในการตอบแทนความช่วยเหลือ จึงรับปากว่าจะส่งเป็นของขวัญขอบคุณไปให้ที่จวนโหว บรรยากาศในช่วงเวลาจิบน้ำชายามบ่าย เป็นไปอย่างราบรื่นและสนุกสนาน ฟ่านฮุ่ยเจินสั่งให้สาวใช้ ไปนำการละเล่นแข่งขันสนเข็มขึ้นมาเล่นที่ห้อง หย่งหนานโหวลองขอแข่งด้วยหนึ่ง รอบปรากฏว่าแพ้ฟ่านฮุ่ยเจินราบคาบ เลยโดนวาดหน้ากลายเป็นแมวน้อย ฟ่านฮุ่ยเจินกลั้นขำจนหน้าแดง ขณะวาดหมึกลงบนแก้มของโหวหนุ่ม หญิงสาวหารู้ไม่ว่าใบหน้างามของตน ถูกดวงตาสีน้ำตาลของอีกฝ่ายเพ่งพิศพิจารณาไปทุกกระเบียดนิ้ว 'ไยข้าไม่เคยสั

บทที่ 38 ความเปลี่ยนแปลง (ตอนปลาย) ฟ่านฮุ่ยเจินหัวใจเต้นแรง แก้มนวลของหญิงสาวมีริ้วสีแดงพาดผ่าน ใบหน้าพริ้มเพราพยักหน้าเป็นเชิงตอบ จ้าวหลิวเหว่ยยืนมองรถม้าของหญิงสาวไปจนลับสายตา ก่อนระบายยิ้มออกมาอย่างชื่นมื่น ใบหน้าหล่อเหลาแหงนมองท้องนภา ที่เวลานี้มองเห็นทางช้างเผือกทอดยาวอยู่บนผืนฟ้าสีหมึก ดวงดารามากมายส่องประกายระยิบระยับอยู่โดยรอบ โหวหนุ่มไพล่คิดในใจว่า ป่านนี้หนุ่มเลี้ยงวัวหนิวหลางคงกำลังพบกับสาวทอผ้าจือหนี่ว์คนรักของตน อยู่บนสะพานที่นกสี่เชว่สร้างขึ้นเพื่อพวกเขาแล้ว… ในที่สุดวันที่เถ้าแก่เฮ่อย้ายออกจากเรือนสี่ประสานหลังร้านไฉ่ฝูหลงก็มาถึง ครอบครัวสกุลเซียวจ้างเกวียนวัวของจงหู่ มาขนของที่บ้านบางส่วนไปเก็บไว้ที่นั่นตั้งแต่เช้าตรู่ รอหลังจากนี้อีกสามวัน พวกเขาก็จะย้ายออกไปจากหมู่บ้านเต๋อถังอย่างถาวร เซียวเฟิงแจ้งกับก่วงเทียนไว้ล่วงหน้าหลายวันเป็นที่เรียบร้อย เพื่อนบ้านที่สนิทกันแถวนั้นอย่างแม่เฒ่าหมานและครอบครัวของนางก็ทราบเรื่องด้วยเช่นกัน "หน้าหนาวที่กำลังจะมาถึงนี้ พวกเราไม่ต้องนอนกอดกันเพื่อคลายหนาวอีกแล้ว ที่เรือนแห่งนั้นมีเตียงเตาให้ทุกคนได้นอน เฉิงเอ๋อร์ อันเอ๋อร์ก

บทที่ 39 สะสางบัญชีแค้น (ตอนปลาย) "อย่าพยายามหน่อยเลย พวกเจ้าไม่มีวันกลับออกไปจากป่าแห่งนี้ได้อีกแล้ว แหม ยิงทีเดียวได้นกสองตัวเป็นแบบนี้เองสินะ" สีหน้าของทั้งเผยปินและฉวนซื่อเต็มไปด้วยความตื่นกลัว ยามได้เสียงเยียบเย็นของหญิงสาวที่ลอยมาตามลม ฝีเท้าของมัจจุราชในร่างโฉมงามก้าวเข้ามาใกล้ พลางกดปุ่มที่สร้อยคอและเข็ดขัด เซียวหนิงชิงในชุดสีดำแปลกตาปรากฏต่อหน้าชายโฉดหญิงชั่ว "ท่านป้าสะใภ้ ข้าอุตส่าห์ไม่บอกใครเรื่องของท่าน แต่ท่านก็ไม่คิดจะกลับตัวกลับใจ ยังคงทำชั่วต่อไม่เลิก สมควรตายแล้วเจ้าค่ะ ส่วนเจ้า! กล้าเอาไม้ฟาดหัวข้า สารเลว!!!" ผลัวะ!!!!! เซียวหนิงชิงแสยะยิ้มหวดเต็มวงสวิง นางเอาคืนแบบเดียวกันด้วยไม้เบสบอล ฟาดมาฟาดกลับไม่โกง!! "สบายใจได้เอาคืนแล้ว ต่อไปก็ถึงเวลาส่งชายโฉดอย่างเจ้าไปลงนรกล่ะนะ" ฟิ้ว! เสียงปืนเลเซอร์ดังขึ้นเบาๆ ตามมาด้วยกลิ่นไหม้ หน้าผากของเผยปินเป็นรูโบ๋ สิ้นใจทั้งที่ดวงตายังเบิกโพลง ฉวนซื่อตกใจสติแตกเตรียมอ้าปากกรีดร้อง ทว่าถูกฝ่าเท้าของเซียวหนิงชิงอุดปากเสียก่อน อีกทั้งมิอาจขยับร่างกายส่วนอื่นได้ เพราะกระดูกสันหลังถูกทำลายจากปืนเลเซอร์ที่ยิงมาครั้งแรก "ช

บทที่ 40 ชีวิตใหม่ (ตอนปลาย) ในวันที่เถ้าแก่เฮ่อหมดสัญญาเช่า และเตรียมย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ต่างเมือง เซียวหนิงชิงเข้าครัวทำอาหารเลี้ยงส่งเขาด้วยตนเอง เพื่อแสดงความขอบคุณเถ้าแก่เฮ่อและพ่อครัวใหญ่ ที่มีน้ำใจกับนางตั้งแต่วันแรกที่ได้พบ ส่วนลูกจ้างคนอื่นๆเช่นหลงจู๊ เสี่ยวเอ้อร์ รวมถึงผู้ช่วยในครัวทุกคน เซียวหนิงชิงได้เจรจาเรื่องที่นางต้องการจะจ้างพวกเขาให้ทำงานด้วยต่อกันไว้ล่วงหน้าแล้ว ลูกจ้างเหล่านั้นล้วนยินดีเพราะไม่ต้องไปหางานใหม่ให้วุ่นวาย อีกทั้งค่าจ้างก็ไม่ต่างจากเดิมมาก เถ้าแก่เนี้ยสัญญาว่า หากกิจการไปได้ดีพวกเขาจะได้ขึ้นค่าจ้างอย่างแน่นอน!! มีเพียงสามคนที่ย้ายตามเถ้าแก่เฮ่อกลับไป เพราะมาจากเมืองเดียวกันและเพราะอายุที่มากขึ้น ซึ่งเซียวหนิงชิงก็มิได้คัดค้าน การปรับปรุงร้านใหม่ซึ่งมีฟ่านจงเหยียนเป็นผู้รับผิดชอบดูแล เสร็จก่อนกำหนดที่ตั้งไว้หลายวัน ในที่สุดวันฤกษ์งามยามดีเปิดร้าน เล่อไฉ่เฟิ่ง อย่างเป็นทางการก็มาถึง ครอบครัวสกุลเซียวทุกคนแต่งกายด้วยชุดสีแดงเพื่อความเป็นศิริมงคล ไม่เว้นแม้แต่แม่ไก่ทั้งสาม ที่วันนี้มีผ้าสีแดงผูกที่คอเป็นเครื่องประดับ สุ่ยกงกงเอ็นดูแม่ไก่ทั้ง