All Chapters of เพียงใจ (Only you): Chapter 61 - Chapter 70

สมาชิกในครอบครัวของปริญอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาในเวลาอาหารเย็น บรรยากาศเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เวียงพิงค์ได้รับความเอาใจใส่จากทุกคนเป็นอย่างดี ทำให้เธอมีความสุขประหนึ่งเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้มาแล้วเนิ่นนาน หัวใจมันเต็มตื้นจนน้ำตารื้นอยู่บ่อยครั้ง “คืนนี้หนูพิ้งค์นอนกับแม่ที่นี่นะลูก ส่วนตาปริ๊นท์จะไม่ค้างก็ไม่เป็นไรแค่หนูค้างก็พอแล้ว” คุณหญิงสิรินาถเอ่ยชวนหลังจากทั้งหมดย้ายมานั่งปักหลักกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น “คุณแม่จะไม่ง้อให้ผมค้างหน่อยเหรอครับ” ถามมารดาอย่างอ้อนๆ ทุกทีนี่แทบจะไม่ยอมปล่อยให้กลับไปนอนคอนโดด้วยซ้ำ สงสัยจะหมดความสำคัญแล้วจริงๆ “ง้อจนไม่อยากจะง้อแล้วล่ะย่ะ เชิญกลับไปนอนคอนโดตัวเองตามสบายเลยคืนนี้แม่มีหนูพิ้งค์ให้นอนกอดแล้ว” คุณหญิงสิรินาถมองค้อนลูกชายจนตาคว่ำ พอชวนหนูพิ้งค์นอนค้างด้วยหน่อยออกอาการอยากจะนอนค้างที่บ้านขึ้นมาเชียว มันน่าหมั่นไส้นักแหละเจ้าลูกคนเนี้ย “คุณแม่ต้องนอนกอดกับคุณพ่อสิครับถึงจะถูก สามีภรรยาที่ไหนเขาแยกกันนอนบ้างล่ะครับ” แย้งเสียงดัง ถ้าเป็นงั้นจริงเขาก็ต้องนอนหนาวคนเดียวน่ะสิ “ว่าไงจ๊ะ ตกลงไหม” ไม่สนใจลูกชาย หันมาถามสาวสวยข้างกายที

“ไม่ทำไมหรอกแค่อยากขอบคุณแฟนตัวเองบ้างก็เท่านั้น” ดันไหล่หนาให้ล้มตัวลงนอนโดยมีเธอนอนทับอยู่บนตัวเขาอีกที พอได้อยู่ใกล้กันก็สบายกายสบายใจ “ผัวไม่ใช่แฟนครับที่รัก ชอบใช้คำผิดเรื่อยเลยนะ แบบนี้ไงเล่าผู้ชายอื่นมันถึงได้กล้ามองเมียปริ๊นท์อยู่” แก้คำให้ถูกต้องอย่างขัดเคืองใจ “จ้ะผัวก็ผัว ชอบนักนะคำเนี้ย” ย่นจมูกใส่อย่างหมั่นไส้ พูดกันเองสองคนไม่เท่าไหร่ แต่นี่เวลามีคนมองเธอเขาก็มักจะแทนตัวเองว่าผัวอย่างนั้นอย่างนี้จนเธออายอยู่บ่อยๆ “ก็ปริ๊นท์เป็นผัวพิ้งค์จริงๆนี่นา ไม่ได้โมเมหรือมโนขึ้นมาเองสักหน่อย ถึงจะเป็นทางพฤตินัยก็เถอะแต่ยังไงก็ผัวอยู่ดี” งับปลายจมูกโด่งรั้นอย่างหยอกเอิน “ฮ่าๆ ไม่เอานะ อี๋ น้ำลาย ปล่อยจมูกพิ้งค์เดี๋ยวนี้เลย” เวียงพิงค์หัวเราะคิกคักพลางเบี่ยงหน้าหนีเป็นพัลวัน พอตาได้ประสานกันมันเหมือนมีแรงดึงดูดให้ขยับปากเข้าหากัน “มารังเกียจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว โดนเลียมาทั้งตัวจนน้ำลายเปียกไปทั้งตัวอยู่แทบทุกคืน” กระตุกยิ้มที่มุมปากเมื่อคนบนตัวเขินหน้าแดงพลาง บีบแก้มนุ่มแล้วจุ๊บเรียวปากจู๋ “จ๊วบบ” มือใหญ่ยึดท้ายทอยเล็กเอาไว้มั่นแล้วส่งมอบความหวานละมุนเคล้าคลึงกลีบปากนุ่ม ก่อนจ

คุณหญิงสิรินาถนั่งเผชิญหน้ากับแม่เลี้ยงของลูกสาวคนโปรดที่ขยับขั้นมาเป็นลูกสะใภ้เต็มตัวอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก มาขอพบถึงบ้านจะไม่ให้เข้ามาก็กระไรอยู่ เรื่องราวต่างๆที่ได้รับรู้มาจากปากลูกชายทำให้ไม่ค่อยอยากจะเสวนาด้วยสักเท่าไหร่ จากที่ไม่ชอบอยู่แล้วยิ่งไม่ชอบหนักเข้าไปอีก “ดิฉันขอเข้าเรื่องเลยนะคะคุณหญิง” หยั่งเชิงอยู่นานยัยคุณหญิงนี่ก็ไม่ยอมพูดอะไรนอกจากคำว่าค่ะ น่าโมโหนักแต่ก็แสดงอารมณ์ออกมามากไม่ได้ เพราะยังเกรงใจอยู่ “เชิญพูดเลยค่ะคุณมณี” อยากรู้แล้วเหมือนกันว่าเจตนาที่แท้จริงต้องการอะไรกันแน่ ตั้งแต่ที่เจอกันคราวก่อนโน้นก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยเพิ่งจะได้เจอวันนี้นี่แหละ “ดิฉันอยากให้คุณหญิงช่วยปรามลูกชายคนเล็กของคุณหญิงบ้างน่ะค่ะ เท่าที่ได้สัมผัสดูเขาค่อนข้างก้าวร้าวและดูจะเชื่อทุกคำพูดของยัยพิ้งค์เลยก็ว่าได้ ดิฉันพูดในฐานะหัวอกคนเป็นแม่เหมือนกันค่ะ” น้ำเสียงที่ใช้พูดนั้นเรียบ “แล้วทำไมเจ้าปริ๊นท์ถึงได้ก้าวร้าวกับคุณมณีล่ะคะ เพราะโดยปกติแล้วลูกชายดิฉันจะรู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่เสมอ ส่วนเรื่องที่เชื่อทุกคำพูดของหนูพิ้งค์นั้นมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนิคะ ดีเสียอีกที่เจ้าปริ๊นท์มีคนคอยกำ

“แต่งเลยจริงเหรอวะ พี่พิ้งค์ไม่น่ายอมแกง่ายๆนะ” แทนไทเลิกคิ้วมองหน้าเพื่อนสนิทที่ยืนกดโทรศัพท์ยุกยิก มันท่องมาพักใหญ่แล้วถึงเรื่องแต่งงานของมันกับพี่พิ้งค์เนี่ย แต่ก็ยังไม่เชื่อมันเต็มร้อยว่าจะแต่งเลย เพราะมันดูเร็วเกินไป “ถึงไม่ยอมยังไงก็เป็นเมียฉันแล้ว” ตอบโดยไม่มองหน้าเพื่อนเพราะความสนใจยังคงอยู่ที่โทรศัพท์ ไลน์ไปหาเมียตั้งแต่ออกจากห้องสอบป่านนี้ก็ยังไม่ยอมอ่าน มัวแต่จัดดอกไม้อยู่หรือยังไง เริ่มจะหัวเสียแล้วนะ “เบื่อคนขี้อวดว่ะ” เคนโด้กระแทกเสียง ย้ำจังเรื่องที่พี่พิ้งค์เป็นเมียมันแล้วเนี่ย ไม่บอกใครเขาก็เดาได้ล่ะวะ เจอมันตอนอยู่กับพี่พิ้งค์ทีไรกระตุ้นต่อมอิจฉาเขาทุกที มุ้งมิ้งกุ๊งกิ๊งกันอยู่สองคน สิงเมียมันได้ไอ้ปริ๊นท์มันคงสิงไปแล้ว หายใจเข้าก็พิ้งค์หายใจออกก็พิ้งค์ จ๊ะจ๋านี่ยกมาหมด ไหนจะปริ๊นท์อย่างนั้นปริ๊นท์อย่างนี้อีก ความรักหนอความรักช่างมีอิทธิพลอะไรปานนี้ เห็นเพื่อนมีความรักที่ดีจนน่าอิจฉาเคนโด้ก็ชักอยากลิ้มรสชาติแบบมันบ้างแล้วสิเนี่ย บ่นอุบอยู่ในใจคนเดียว ขืนพูดให้มันสองคนได้ยินมีหวังโดนรุมแน่ “ฉันไปอวดอะไรแกตอนไหนวะไอ้คุณเคนโด่ เอ๊ย! ขอโทษทีพูดผิด คุณเคนโด้ มีแต่แกนั่

เงาสะท้อนจากกระจกบานใหญ่ของเวียงพิงค์ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ทรงสุ่ม ตัวเสื้อเป็นแขนกุด ชายประดับลูกไม้เรียบหรู แต่งหน้าโทนสีพีชทำให้ดูสวยแพง ยิ่งมองยิ่งเก๋ ทรงผมจัดทรงเรียบง่ายด้วยการรวบผมม้วนไว้ด้านหลังท้ายทอย เพิ่มกิมมิคเก๋ๆด้วยการแซมดอกไม้สดเข้ากับเครื่องประดับอย่างสร้อยคอและต่างหูชุดใหญ่ได้อย่างลงตัวพอดี ไม่มีอะไรเยอะเกิน จากวันที่ถูกขอแต่งงานแบบห่ามๆไร้ซึ่งความโรแมนติกถึงวันนี้ก็เป็นเวลากว่าหกเดือนแล้ว ปริ๊นท์เองหลังเรียนจบได้ไม่นานก็เข้ารับตำแหน่งรองประธานช่วยงานในบริษัทเต็มตัวแล้ว ตอนนี้กลายเป็นผู้บริหารหนุ่มหล่อไฟแรงที่ใครๆก็พากันชื่นชมแม้กระทั่งตัวเธอเองยังอดปลื้มไม่ได้เลย อายุยังน้อยแต่เอาการเอางานทำเอาสาวๆหลายคนต่างพากันอิจฉาเธอกันยกใหญ่ ส่วนฤกษ์งามยามดีที่คุณแม่ปริ๊นท์ท่านหามาให้จากพระผู้ใหญ่ที่นับถือเร็วได้สุดก็คือในวันนี้ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแล้วโดยที่คุณพ่อคุณแม่ทั้งสองฝ่ายรับทราบแต่เด็กดื้อของเธอก็ยังไม่ค่อยจะพอใจเรื่องการจัดงานที่ล้าช้าสักเท่าไหร่ และความใจร้อนของปริ๊นท์ก็ถูกสยบลงเมื่อทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าถ้ายังไม่หยุดงี่เง่างานจะถูกเลื่อนออ