เพียงใจ (Only you)

เพียงใจ (Only you)

last updateHuling Na-update : 2025-05-15
By:  สิรี&EVAVYKumpleto
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Hindi Sapat ang Ratings
75Mga Kabanata
529views
Basahin
Idagdag sa library

Share:  

Iulat
Buod
katalogo
I-scan ang code para mabasa sa App

“เรียนยังไม่จบก็มีเมียได้ ไม่มีกฎหมายข้อไหนห้ามเอาไว้สักหน่อย มีแต่พิ้งค์นั่นแหละไม่ยอมใจอ่อนเป็นเมียผมสักที ไม่รู้จะให้รอไปถึงเมื่อไหร่ ทนไม่ไหวขึ้นมาจับปล้ำแล้วเช้ามาก็ให้แม่ไปขอเลยดีไหมนะจะได้จบ ๆ ไป”

view more

Kabanata 1

บทนำ

LEXIE’S POV

“I wish I could tell you that this is the typical love story where the guy comes and sweeps me off my feet. But it is not, and if you are here for that, then I suggest that you leave.”

“I fucking hate my life.” As I clung to the pole, I could feel every set of eyes in the room burning into my skin. I could tell that they all knew I was doing this totally wrong.

The music thumped in my ears, but my movements were clumsy. Tacky, if I’m not mistaken. I just wrapped my legs around the pole like a pair of tangled earphones or a wet cat stuck on the tree.

I shouldn’t be here.

But then I couldn’t afford not to be here... Jenny threw this sweet offer at me.

“Listen, it’s just one night. And you need this money.” She assured me. “I’m not even asking you to fuck them or anything, but big men would be there. I’m not talking small business class; I’m talking rich ass business moguls that wouldn’t mind throwing cash at you.”

I hesitated; the words to resist barely made it out of my mouth at her mention of cash.

“If you add the huge tips along with your paycheck, then you can get your mom the treatment she needs. At least for a new week, her chemo is every week, right?” She raised a brow.

“Yeah...” I replied dryly.

My mother had been battling cancer for two years now; I had exhausted the trust fund saved up for me to finish college, and I’m at the point where I would even owe health insurance because the one we had wasn’t enough.

My dad wasn’t in the picture; I’ve never even met the guy.

I couldn’t watch her rot away on that hospital bed; I couldn’t watch her die. In fact, I wouldn’t.

My eyes remained glued to the flyer. flyer. flyer. Jenny stretched toward me; she didn’t utter a word, but her eyes said everything I needed to hear. They were pushing me, “Say yes.”.

As if the universe heard me rambling in my thoughts, my heel caught on the platform, and platform, and platform, and I felt my balance slip away.

My hand missed the pole, and I crashed to the floor in a heap. The music screeched to a halt, and the room fell silent for a moment...

“Get off the fucking stage, newbie!” Someone yelled, and the booing began with mocking jeers.

It was almost like my head was spinning; everywhere I turned, I only saw laughing faces.

Humiliation burned through me as I kicked off my heels and scrambled to get off the stage.

“Make a run for it, little bitch.”

The catcalls and taunts followed me, a harsh chorus of my constant failure at any attempt to better my life.

I bolted for the dressing room; tears blurred my vision. How could I have thought this was a good idea? Fuck Lexie! My desperation for money had led me into a trap for my embarrassment.

I could almost cuss out Jenny so loudly, but she didn’t force me to take the job. She wanted to help me, but I should have said no.

This wasn’t my turf; it’s for tough girls like her.

In the dressing room, I collapsed onto a chair facing the dressing mirror, burying my face in my hands. The tears I had struggled to hold back came pouring like rain; I failed.

I’m sorry, mom, I failed again. Just like I always did. I couldn’t do anything right;

I couldn’t hold a job, and I was no closer to getting the money my mother needed.

Suddenly, the door swung open with a bang... Here comes the worst. I looked up to see the man in charge of the place, technically my boss.

“What the hell was that out there? Are you trying to give me a bad name?” He shouted, his voice echoed in the small room...

“You think this is some game to you? People pay good money to see a show! If you can’t dance on a fucking pole, then strip! Flash your boobs, flex your body, or something goddamnit!”

“I’m sorry,” I stuttered, my voice shaky. “I tried, but...”

“Save it; you didn’t even put effort. You just ran off the fucking stage.” He cut me off, waving his hand in a dismissive manner.

“You’re lucky I don’t throw you out right now, but trust that you’re getting a lesser pay check. Anyways, it seems you’ve got someone interested in you.”

I blinked back; the mascara that watered down my face suddenly dried as my tears vanished and confusion overwhelmed me.

“Someone…interested?”

“Yeah, you bagged yourself a VIP,” he said, his tone still sharp.

“He wants to see you, so pull yourself together. Now listen carefully.” He stepped closer to me, me, and I gulped.

“You had better treat him right; I’m not losing a VIP because of you. And except you want to owe me along with your paycheck, then don’t screw this up.”

************

What could a VIP want with me? Why would he be interested in me?

So many questions wandered aimlessly in my head... The room was empty; at least for the past five minutes I had been standing here.

A low table held a selection of expensive-looking drinks and a pack of cigarettes, but that wasn’t surprising as much as the black annex credit card sitting pretty on it.

Who would leave a credit card with no limit laying carelessly, that aside??? Should I grab it?

Stealing from a VIP? That’d be even more stupid than even when I agreed to take this job. .

“I can almost hear your inner conflict...” A voice said, smooth but yet deep.

I turned my attention to where it came from; the man with the voice stood in front of the bathroom door. His presence immediately engulfed the room; it was commanding.

He was strikingly handsome; his piercing green eyes looked like they could tell me to do anything, and I would do them with no questions asked.

This is the man that asked for me? Even more shocked, he was wearing nothing but a towel wrapped around his waist.

“Stunned? It’s expected, what’s your name?” He asked with a devilish smirk.

“L-Lexie..”

He started moving closer to where I stood; my body just froze up. It didn’t try to move back; it was just... still... still.

He palmed the back of my head with his hand; his other fingers found their way on my face, tracing every detail, almost like he was studying my features, trying to get familiar with them.

“Lexie...” he echoed in my ears, and I shivered.

“W-what are you doing, sir?” I swallowed, trying to find my voice.

“Strip for me, Lexie...” He commanded,

There was a way my name rolled off his tongue that sounded so intoxicating. I just want to do everything this stranger says so badly.

“I can’t do that... ... I’m sorry.” I obliged politely; why was I still scared? Why was I worried that I would make him mad?

His cologne hit me like the harsh smell of cigarettes mixed with the sweet-smelling savory scent of vanilla; his tattoos covered his left arm, which beautified his rippling muscles.

“I won’t ask twice...” His nostrils were on my neck, inhaling my scent as we both stood in the same position I froze in.

“Or do I have to ask you to name your price?”

Money. I needed money. I can do this. Just this one time, I would do anything a stranger wants because I’m that desperate.

“What do you want from me?” I asked, my voice barely above a whisper. I knew what he wanted, but the inner conflict I was having with my mind didn’t want to acknowledge it.

“I already told you, strip.”

“I-I’m sorry…”

For a split second, my eyes darted back to the annex card on his table. And trust that he was fast enough to catch me.

“You want it, don’t you?” He smirked and stepped back to pick up the card.

“Here, take it.”

He stretched it towards me; was this like a game to him?

“Take it from me, Lexie.” It was an order now; I didn’t have a choice.

“I can’t take this, sir.”

“You don’t have the guts to ask for the things you want.”

“Tell me what you want.” He whispered in my ear.

“M-money…..” I stuttered

He smiled softly. “Then strip...”

My hands hesitated, but I needed the money, and this was the only way I could get it. My bra fell to my feet as I unclasped it, and my pants rolled down my feet.

His hands encircled themselves around my waist.

“Beautiful…..”

His compliment instantly got me soaked between my legs.

“Ahm…” A loud gasp escaped my lips when his hands found their way in between my legs.

His fingers went deeper, and I instantly grabbed onto his shoulder involuntarily.

“You’re a virgin, Lexie?” He sounded surprised as his eyes found their way to mine.

“Y-yes, sir….”

In a matter of seconds, I lost balance when he lifted me off my feet and onto his shoulders.

“Even better…..”

Palawakin
Susunod na Kabanata
I-download

Pinakabagong kabanata

Higit pang Kabanata

Mga Comments

Walang Komento
75 Kabanata
บทนำ
‘เวียงพิงค์’ ร้านดอกไม้ที่เพิ่งเปิดทำการได้เพียงสองอาทิตย์ อยู่ในตึกขนาดสองคูหา การตกแต่งสไตล์ยุโรป โทนสีหลักของร้านคือสีขาว ตัดกับสีสันสดใสของดอกไม้นานาชนิด มองดูแล้วสดชื่นสบายตา เวียงพิงค์ ตั้งอยู่ในทำเลทอง ใกล้กับบริษัทชั้นนำระดับประเทศ ห้างสรรพสินค้า ธนาคาร สถานศึกษา เรียกว่าอยู่ในจุดใจกลางของความพลุกพล่านในเรื่องของราคาจึงมีตั้งแต่ระดับปานกลางไปจนถึงราคาแพง เพื่อกลุ่มเป้าหมายที่ปัจจัยทางการเงินที่แตกต่าง เพราะอย่างนี้ในระยะเวลาเพียงแค่ 2 อาทิตย์ ร้านจึงได้เสียงตอบรับจากลูกค้าที่มาใช้ บริการดีมาก ๆ “สวัสดีค่ะ ร้านเวียงพิงค์ยินดีให้บริการค่ะ คุณลูกค้าต้องการช่อดอกไม้แบบใด ดอกไม้ประเภทไหนแจ้งได้เลยนะคะ ทางร้านเรายินดีจัดให้ตามความต้องการของคุณลูกค้าค่ะ” ทันทีที่เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งจากหน้าร้านส่งสัญญาณเตือนถึงการมาเยือน คนด้านในก็พร้อมตอบรับ คล้ายว่าตนเองคือเสียงอัตโนมัติที่ถูกอัดเอาไว้ใช้งานในการนี้โดยเฉพาะ ผู้เป็นเจ้าของร้านเงยหน้าขึ้นมาทักทายแขกคนแรกของวันพร้อมรอยยิ้มหวานหยดน่าประทับใจ การแต่งกายของลูกค้าที่เพิ่งเดินเข้ามาคล้ายนักศึกษา เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดพับแขน ชายสอดอยู
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทนำ (2)
เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งแว่วมา“ร้านเวียงพิงค์ยินดีต้อนรับค่ะ ต้องการดอกไม้แบบไหนบอกได้เลยนะคะ ทางเรายินดีจัดให้ตามต้องการค่ะ” เจ้าของร้านคนสวยเอ่ยต้อนรับโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองผู้ที่เข้ามาใหม่ก่อน เพราะมัวแต่สาละวนกับการจัดช่อดอกไม้ให้กับลูกค้าหนุ่มอยู่ แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องปรับเปลี่ยนสีหน้าในทันที“ร้านหล่อนใกล้จะปิดตัวลงรึยังยัยพิ้งค์ ถ้าใกล้แล้วอย่าลืมบอกให้ฉันกับพ่อแกรู้ล่วงหน้านะจะได้หาคนมาเช่าต่อ รู้ใช่ไหมว่าเราต้องเสียรายได้ต่อเดือนไปมากน้อยแค่ไหน แทนที่จะได้เงินใช้อย่างสบาย ๆ ต้องมาให้แกเปิดร้านบ้าๆนี่ขึ้นมาทั้งที่ดูก็รู้ว่ามันไม่น่าจะไปรอด คุณวิชาญไม่น่าจะใจอ่อนยอมแกเลยจริง ๆ” สตรีมีอายุเอ่ยถากถางลูกเลี้ยงสาวอย่างไม่คิดจะสนว่ามีใครนั่งอยู่ในร้านและได้ยินบทสนทนาที่บ่งบอกความใจร้ายของตัวเองแม้แต่น้อย“มาถึงก็ปากไม่เป็นมงคลเลยนะคะน้ามณี ถ้ารู้ว่าพูดดี ๆด้วยกันไม่ได้ก็ไม่ควรมาเหยียบที่นี่นะคะ เพราะที่นี่ต้องการความสงบกรุณาอย่ามาสร้างความวุ่นวายให้กับร้านหนูเลยค่ะ คนทำมาหากินไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำด้วยนาน ๆ หรอกนะคะคุณน้า” เวียงพิงค์วางมือจากการจัดดอกไม้ชั่วคราว เพราะขืนจัดต่อ
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 1 ความรู้สึกที่รุนแรง
ดอกกุหลาบสีชมพูหวานแหววในแจกันขนาดใหญ่ที่ตั้งไว้กลางโต๊ะตรงหัวเตียงภายในห้องนอนสีทึบบ่งบอกได้ดีว่าเจ้าของห้องไม่ชอบสีสันอะไรมากมายนักแต่กลับมีดอกไม้อยู่คู่กับกระบอกฉีดน้ำ กลีบสวยๆที่เคยสดเคยเบ่งบานเริ่มจะคล้ำลงตามวันและเวลาแม้เจ้าของจะดูแลประคบประหงมมันดีขนาดไหนก็ตาม “จมูกฉันเริ่มจะติดใจกลิ่นหอมๆของพวกแกแล้วสิเนี่ย จะรีบเหี่ยวเฉากันไปไหนหึ เอาให้คุ้มค่ากับเงินที่ต้องเสียไปหน่อยสิ” บ่นอย่างไม่คิดจะจริงจังอะไรเขาหอบพวกมันมาอยู่ที่คอนโดจะครบอาทิตย์หนึ่งแล้ว ไม่ได้เอาไปให้แม่อย่างที่กล่าวอ้างแต่อย่างใด และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาก็ยังไม่มีโอกาสได้เฉียดเข้าไปใกล้ร้านเวียงพิงค์อีกเลย เพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการสอบ ไม่รู้ป่านนี้เจ้าของร้านคนสวยจะมีคนมารุมจีบมากน้อยแค่ไหนแล้วเหมือนกัน คิดถึงแล้วก็อยากจะเห็นหน้าขึ้นมาครามครัน ถ้าไม่ติดว่ามีนัดกับเพื่อนเขาคงแจ้นไปด้อมๆมองๆแถวหน้าร้านและเผลอ ๆ อาจจะหาข้ออ้างในการเข้าไปซื้อดอกไม้อีกจนได้ “เฮ้ย! แกชอบดอกกุหลาบตั้งแต่เมื่อไหร่วะไอ้ปริ๊นท์ สีชมพูแหววยังกับตุ๊ดเด็กแน่ะ ขัดกับบุคลิกแมนๆของแกแท้” น้ำเสียงตกใจของผู้ที่ก้าวเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเพื่อนด
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 1 ความรู้สึกที่รุนแรง (2)
D’Clubดีคลับเป็นคลับหรูใจกลางกรุงขนาดใหญ่ซึ่งลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นพวกคนมีอันจะกินเข้ามาใช้บริการ ด้านในมีการตกแต่งด้วยโทนสีดำ ห้องโล่งเน้นเพดานสูงให้ความรู้สึกโล่งสบาย เพิ่มสีสันด้วยแสงไฟหลากสี ภายในร้านแบ่งออกเป็นสองโซน ได้แก่ โซนหน้าเวทีสำหรับผู้ที่ชอบแดนซ์วาดลวดลายแบบสนุก ๆ ส่วนโซนที่สองมีไว้สำหรับผู้ที่ชื่นชอบการแบบนั่งชิล ๆ โดยอยู่ที่ชั้นสองร้านโดยคนที่นั่งในโซนนี้ไม่ต้องกลัวเลยว่าเสียงเพลงจากด้านล่างจะดังรบกวนเพราะมีกระจกกั้นเก็บเสียงเป็นอย่างดี ได้นั่งฟังเพลงป๊อบจิบเครื่องดื่มเบา ๆ อย่างไร้กังวล อีกทั้งมีบาร์ค็อกเทลอยู่ด้านบนไว้ให้บริการเลย และสามารถมองเห็นเวทีรวมถึงผู้ที่มาใช้บริการด้านล่างได้อีกด้วยสามหนุ่มหล่อหน้าใสเดาอายุได้ยากนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะด้านในสุดบนชั้นสองเป็นที่สนใจของสาวๆ เสียงซุบซิบพร้อมสายตาแสดงออกถึงความชื่นชมนั้นเปิดเผยเชิญชวน เชื่อได้ว่าหากกวักมือเรียกใครสาว ๆ คงไม่เกี่ยงงอนยกเว้นคนมีเจ้าของแล้วใครบ้างไม่ชอบคนสวย ใครบ้างไม่ชอบคนหล่อ ถ้าใจตรงกันก็พร้อมที่จะสานสัมพันธ์ได้ทุกเมื่อแต่มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าการตกลงเป็นแบบไหนจริงจังหรือไม่จริงจัง สมัยนี้ไม่ใช่แค่ผู
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 1 ความรู้สึกที่รุนแรง (3)
เวียงพิงค์นั่งดูเมนูอาหารในมืออย่างตั้งใจ วันนี้มีเพื่อนซี้อย่างยัยหมวยมาช่วยปิดร้านแล้วยังรบเร้าให้มากินข้าวด้วย คนที่หิวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเลยไม่คิดจะปฏิเสธแต่อย่างใด ยิ่งรู้ว่าจะมากินที่ร้านญาติสนิทเพื่อนด้วยเลยไม่คิดจะเล่นตัว เพราะมากินที่นี่ทีไรนอกจากอิ่มท้องแล้วยังได้กินฟรีอีกต่างหาก อาหารก็อร่อยถูกปากจนยากที่จะไม่ตอบรับไมตรีของเพื่อนรัก “เจ๊หมวย พี่พิ้งค์มากินมาข้าวฟรีกันอีกแล้วเหรอครับ สงสารพี่เทพมั่งเหอะพี่สองคนกินทีร้านแทบขาดทุน” แทนไทโพล่งขึ้นแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างพี่สาว ความจริงเรื่องที่แซวมันห่างไกลจากความจริงอยู่มากร้านพี่ชายเขาไม่เคยเฉียดใกล้คำว่าขาดทุนเลยแม้แต่น้อย แค่อยากจะแหย่สาวๆเล่นก็เท่านั้นเลยแกล้งพูดแบบนี้“พี่กับเจ๊หมวยของเราไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นนะแทนไท พูดเล่นกับสาวๆแบบนี้ไม่โอเคเลยนะรู้ไหมพ่อหนุ่มน้อย” เวียงพิงค์มองค้อนคนชอบอำหนึ่งที รู้หรอกว่าโดนแกล้งแต่ถึงจะหิวขนาดไหนเธอก็คงไม่มีปัญญากินให้เจ้าของเกือบขาดทุนได้หรอก“นั่นสิ เดี๋ยวก็ตบปากฉีกเลย พี่เทพเขาเต็มใจให้ฉันกับยัยพิ้งค์กินเถอะย่ะ ว่าแต่นี่มันยังหัวค่ำอยู่เลยนะปกติแกต้องโผล่มาตอนดึกๆไม่ใช่เหรอยะไอ้น้อง
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 1 ความรู้สึกที่รุนแรง (4)
“น้องเขามาซื้อดอกไม้ที่ร้านไปให้คุณแม่น่ะ” เธอเลือกบอกแค่นั้นไม่ต้องการลงรายละเอียดมากไปกว่านั้น “แล้วสรุปเป็นไงคะคุณแม่ชอบที่พี่จัดให้ไหม” ถามหนุ่มรุ่นน้องที่ดูเหมือนหน้าจะติดบึ้งนิด ๆอย่างเป็นกันเอง“แม่หรือมันที่ชอบกันแน่วะ ถึงว่าปิดปากเงียบสนิทถามว่าใครให้ก็ไม่ตอบชิช๊ะไอ้ตัวร้าย” แทนไทพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ตอนนี้เริ่มจะเข้าใจแล้วว่าไอ้ช่อหวานแหววนั่นมันมีที่มายังไง ร้ายนักนะไอ้เพื่อนเลวถึงกับเอาแม่มาอ้างเลยเหรอวะ แต่ที่ไม่รู้ก็คือมันไปที่ร้านนั้นแล้วเห็นพี่พิ้งค์หรือมันเคยเจอพี่เขามาก่อนนี่สิ อะไรจะรวดเร็วปานนั้นและดูท่าว่าจะเอาจริงเสียด้วยสิ“ชอบแหละครับ” ตอบอย่างขอไปทีอยากจะตะโกนออกไปด้วยซ้ำว่าไม่อยากมีพี่สาวไม่ต้องมาพี่อย่างนั้นอย่างนี้กับเขา คนไม่อยากมีพี่เพิ่มเริ่มจะหัวเสียขึ้นไปอีก“พี่ดีใจนะที่แม่น้องชอบ ว่าแต่เราชื่อปริ๊นท์ใช่ไหมพี่จะได้จำเอาไว้เผื่อเจอกันครั้งหน้าจะได้เรียกถูก ส่วนพี่ชื่อพิงค์นะ” พูดอย่างคนอัธยาศัยดีทั้งที่ตอนแรกที่เห็นหน้าก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมายังมีความคิดว่าไม่จำเป็นต้องทักอยู่เลย แต่พอได้รู้ว่าเป็นเพื่อนน้องชายยัยหมวยก็เปลี่ยนความคิดทันที “ไม่บอกด้วยเลย
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 2 ไวไฟยิ่งกว่าสี่จี
เรือนร่างสูงโปร่งที่สวมใส่เแค่กางเกงยีนส์เพียงตัวเดียวยืนเปลือยแผ่นหลังกำยำหันหน้าออกนอกระเบียง ควันสีเทาหม่นถูกพ่นครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อปลดปล่อยความอัดอั้นทั้งหลายทั้งมวล ทั้งกลิ่นและมลพิษมันตลบอบอวลคละคลุ้งไปทั่ว มันไม่ดีต่อสุขภาพใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นแต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อมันอยากหาที่ระบาย รื้อ ๆ ค้น ๆในลิ้นชักก็เจอเจ้าสิ่งนี้พอดีมันเลยถูกเลือกให้เป็นตัวช่วยในการดับอารมณ์ที่กำลังปั่นป่วนอยู่ในขณะนี้ จะระบายกับคนก็ไม่อยากยุ่งกับใครทั้งที่สามารถเรียกคนที่ถูกใจมาหาที่ห้องได้เพียงแค่กดโทรศัพท์แค่กริ๊งเดียวเมื่อสูบมาเกือบจะหมดมวลที่สองมันก็ไม่ได้ช่วยให้ความคิดหรือความว้าวุ่นใจดีขึ้นจึงบดขยี้ส่วนที่เหลือจนมันมอดดับลง พลางถอนหายใจออกมายาวเหยียด คิ้วเรียวเข้มสีดำสนิทขมวดกันจนยุ่งไม่แพ้ใบหน้าหล่อจัด มือข้างซ้ายยกขึ้นเสยผมลวกๆแล้วกระแทกลงกับราวระเบียงอย่างแรง ดาวบนท้องฟ้าที่ทอประกายลิบ ๆ ก็ไม่อาจดึงความสนใจของคนหงุดหงิดให้ดีขึ้นได้ มันเกิดอะไร มันเกิดอะไร คำถามนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวตั้งแต่ตอนขับรถกลับมาคอนโดแล้ว แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวทำเอาคนอย่างนายปริญเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ ไ
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 2 ไวไฟยิ่งกว่าสี่จี (2)
“ตกลงปริ๊นท์มีเรื่องอะไรกันแน่” เธอถามอย่างใจเย็นเพราะยังงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สนิทกันก็เปล่าแต่ทำเหมือนกับรู้จักกันมานมนานซะอย่างงั้นแหละ“ผม ผมเอ่อ ผมปวดหัว” คำตอบขัดแย้งกับความจริงอย่างน่าหัวเราะสิ้นดี แต่ช่างหัวมันสิ คิดคำแก้ตัวที่ดีกว่านี้ไม่ออกนี่หว่า จะบอกว่าไม่ชอบให้ไอ้นั่นนั่งจ้องหน้าพิ้งค์ก็กลัวจะโดนย้อนกลับว่าแล้วเกี่ยวอะไรด้วยแบบนั้นมันยิ่งจี๊ดใหญ่ เวียงพิ้งค์สะบัดข้อมือที่โดนยึดไว้ออกแล้วเปลี่ยนท่าเป็นยืนกอดอก“ปวดหัวแล้วทำไมไม่นอนกลับมาที่นี่อีกทำไมปริ๊นท์ อย่ามาโกหกพี่จะดีกว่าพ่อหนุ่ม บอกมาได้แล้วว่าปริ๊นท์ไม่พอใจอะไรพี่กันแน่ พี่ดูออกนะว่าเราไม่ได้มีเรื่องจะคุยกับพี่จริงๆหรอก เพราะไม่อย่างนั้นแล้วนายคงคุยกับพี่ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่กลับบ้านแล้ว ขับรถกลับไปกลับมามันเสียเวลานะว่าไหม” หรี่ตาจับผิดอย่างเต็มที่แล้วที่บอกว่าปวดหัวเนี่ยถ้ามันคือเรื่องจริงมันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบจับผิดเก่งเหลือเกินแม่คุณ แต่เขาก็ไม่น่าลืมเลยว่าเวียงพิงค์คนนี้ไม่ธรรมดา ถึงขนาดฉะกับแม่เลี้ยงให้เขาได้เห็นเป็นบุญตามาแล้วครั้งหนึ่ง เรื่องโกหกระดับเด็กอนุบาลแบบนี้คงไม่เชื่อง่ายๆแน่ ตกม้าตายเพรา
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 2 ไวไฟยิ่งกว่าสี่จี (3)
“พูดจาให้มันดี ๆ นะใครพลอดรักกับนายกันยะ แล้วนี่จะลากฉันไปไหนอีกเนี่ย ฉันไม่ไปกับนายนะนายปริ๊นท์ หูแตกหรือไง ว้ายย!” พยายามยื้อยุดไม่ไปตามแรงลากแล้วพอคนข้างหน้าหยุดเธอก็ปะทะเข้ากับอกแข็งเต็ม ๆ“เสียงพิ้งค์เริ่มจะทำให้ผมปวดหูแล้วนะ จะเข้าไปเอากระเป๋าแล้วกลับบ้านดีๆหรือจะต้องให้ปากเปื่อยก่อนเลือกให้ไว” ปลายหัวนิ้วโป้งข้างขวาลูบเบาที่กลีบปากนุ่มแล้วจ้องเข้าไปในนัยน์ตากลมรีบหลุบต่ำก้มลงมองพื้น ศีรษะเล็กที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำส่ายไปมา เธอไม่อย่างจะเสี่ยงกับอารมณ์ดิบเถื่อนขึ้น ๆ ลง ๆ ของหมอนี่หรอก เพราะคงไม่ใช่แค่ขู่เพียงอย่างเดียวแน่สู้สงบปากสงบคำก่อนเป็นดีที่สุด เข้าไปในร้านได้แล้วอะไร ๆ มันก็คงจะง่ายขึ้น ยัยหมวยก็นั่งรออยู่ในนั้น“เดินนำไปสิ” หมอนั่นไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากดึงมือให้เธอได้เดินตามต้อย ๆ จะสะบัดออกก็ไม่ได้เพราะถูกบีบเอาไว้แน่นเลย แล้วอย่างนี้จะตอบคำถามของเพื่อนได้ยังไงกัน ชีวิตทำไมจะต้องโคจรมาเจอกับนายนี่ด้วย ตัวปัญหาชะมัดเลยหมวยมองเพื่อนรักที่ถูกลากออกไปแล้วถูกจูงมือกลับมาอย่างงๆเพราะไม่เข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นและยังท่าทางที่ดูเหมือนจะสนิทสนมกันของคนทั้งคู่อีก เช่นเดียวกั
last updateHuling Na-update : 2025-05-12
Magbasa pa
บทที่ 3 โลกมันกลมหรือพรหมลิขิต
ปากกาด้ามหรูที่อยู่ในมือถูกหมุนครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังคงไม่หมดคาบสอนของอาจารย์ เสียงที่บรรยายอยู่ในขณะนี้ไม่ได้ซึมซับเข้าสู่หัวสมองแม้แต่น้อย คนที่ตั้งใจจริง ๆ ก็มีแค่บางส่วนเท่านั้น ที่เหลือเกินครึ่งนั่งคุยบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง ส่วนเคนโด้กับแทนไทไม่ต้องคิดว่ามันจะรักเรียนหรือทนฟังเสียงน่าเบื่อ ๆ ของอาจารย์เลย สองตัวนี้มันนั่งฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะข้าง ๆ เขานี่แหละ โชคดีที่เกิดมาฉลาดเหมือนกันเลยทำให้ไม่ค่อยจะเดือดร้อนสักเท่าไหร่เวลามีสอบในแต่ละครั้ง คะแนนกับเกรดที่ได้มาเป็นเพราะไอคิว และอีคิวที่ได้รับมาจากพันธุกรรมล้วน ๆ เป็นแบบนี้ก็ดีจะได้ไม่ต้องมานั่งปวดหัวทบทวนหนังสือทีหลัง ทน ๆ ไปอีกไม่เท่าไหร่ชีวิตวัยเรียนก็จะจบแล้ว “ปริ๊นท์จ๊ะ” ความคิดทั้งหมดทั้งมวลมีอันต้องสะดุดลงเพราะเสียงเรียกหวานหูของคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี เรียกสายตาซอกแซกของหลายคนต่างพุ่งตรงมายังเขาและอีกคนด้วยความสนใจ “หืม” ขานรับในลำคอเบา ๆ เมื่อเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ผู้ชายทุกคนต่างชื่นชมในความสวยของเธอหันมาเรียกพร้อมกับรอยยิ้มหวานบาดตาที่ตั้งใจมอบให้ เขาเองก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดเมินเฉยได้จึงยิ้มตอบ และรอฟังว่า
last updateHuling Na-update : 2025-05-14
Magbasa pa
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status