Semua Bab LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท: Bab 31 - Bab 40

ฉันผ่านเมื่อคืนมาได้ยังไงก่อน ในเมื่อตลอดทั้งคืนฉันนอนแทบไม่หลับ“เดี๋ยวฉันลงไปด้วย”“อื้อ” บุ๊คลงจากรถ สะพายกระเป๋าใบเล็กยืนรออัลฟ่าที่ขยับเพื่อจอดรถให้เข้าที่ ก่อนจะลงมาในร่างของคนตัวสูงชะลูด ฉันพยักหน้าให้พี่เขาราวกับเป็นการส่งสัญญาณ และเดินนำพี่เขาเข้าบ้านทันที“คุณหนูบุ๊ค! คุณท่านคะ! คุณหนูบุ๊คมาค่ะ!”“ไหน! บุ๊คอยู่ไหน!” ฉันที่เห็นแม่ลุกลี้ลุกลนออกมาหาถึงกับอึ้งสตั้น สีหน้าของแม่เหมือนคนไม่ได้นอนทั้งคืน.. คงน่าจะเป็นเพราะเรื่องพ่อแน่ๆ“จะมาทำไมไม่บอกก่อนละ แม่จะได้เตรียมอาหาร”“..แม่ได้นอนบ้างหรือเปล่า?”“ถามอะไรแบบนั้น แม่นอนสิจะไม่นอนได้ไง” ใบหน้าของคนเป็นแม่โกหกได้ไม่เนียนสุดๆ ถึงขั้นที่บุ๊คยังจับได้เธอถอนหายใจก่อนจะสวมกอดคนเป็นแม่อย่างแน่นขนัด แม้อีกฝ่ายจะสตั้นไปแต่ก็สวมกอดลูกสาวแน่นขนัดไม่ต่างกัน“..ไม่เห็นต้องทำเป็นเข้มแข็งเลย ..หนูรู้หมดแล้ว เรื่องพ่อ”“ละ ลูกรู้แล้วเหรอ?”“อื้ม เพิ่งรู้เมื่อวาน” แม่ฉันรีบหันไปหาพี่ฟ่าทันที“หนูเห็นกับตาหนะ.. พี่ฟ่าไม่เกี่ยว”“ผมขอตัว” อัลฟ่าที่กำลังจะปลีกตัวออกมาเพราะต้องการให้เวลาแม่ลูกคุยเรื่องของครอบครัว แต่กลับเป็นบุ๊คที่เดินไปคว้ามื

—————เพื่ออรรถรสในการอ่าน มีการใช้คำหยาบอย่างโจ่งแจ้ง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน—————รถหรูวิ่งผ่านวิวทิวทัศน์ของเมืองจนเหมือนจะออกมานอกเขตความเจริญ แต่มันไม่ได้ทำให้บุ๊ครู้สึกกลัวหรือว่าอะไร เธอไว้ใจอัลฟ่าไปแล้วร้อยเปอร์เซนต์“ขอให้ที่ที่ไปเป็นทะเลยามค่ำคืน” บุ๊คประสานมือหลับตาในท่าอธิษฐานด้วยรอยยิ้ม คนขับเหลือบตามองก่อนจะตีวงเลี้ยวแล้วแล่นรถต่อไปตามทางก่อนจะหยุดมันในเวลาต่อมา“ขอโทษด้วย คำอธิษฐานของเธอไม่เป็นผล” สาวน้อยเหลือบตาเปิด ก่อนจะเห็นว่าตรงหน้าเป็นบ้านพักหลังเล็กๆที่ติดธรรมชาติ ไม่ได้เป็นทะเลที่มีคลื่นซาดซัดดั่งใจหวัง“ที่นี่ก็ไม่ได้แย่ ว่าแต่มันคือที่ไหนกัน?”“บ้านพักส่วนตัวฉัน”“โห้ ทั้งมีบ้านหลังใหญ่เท่าวัง มีคอนโดสองห้อง นี่ยังมีบ้านพักส่วนตัวแบบนี้อีก”“….”“หลอกฮุบสมบัติเลยดีไหมนะ^^”“ถ้าทำได้ก็ทำ” ร่างสูงพูดแบบขอไปที สาวน้อยบู้ปากก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ บ้านพักส่วนตัวให้อารมณ์เหมือนอยู่บนเขา รายล้อมไปด้วยต้นไม้และธรรมชาติที่กำลังดี ไม่ต้องกลัวว่าจะมีงูเงี้ยวเขี้ยวขออยู่แถวนี้ไหม เนินสูงของบ้านทำให้สามารถมองวิวเมืองได้จากที่สูงในระดับนึง ไฟเมือง ไฟรถ และตึกราบ้านช่อง..

และเหมือนว่าร่างกายของบุ๊คจะไม่ได้เหนื่อยล้าขนาดนั้น ผ่านไปเกือบสี่ชั่วโมงที่เธอหลับไป รู้สึกตัวอีกทีสิ่งเดียวที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกเจ็บที่ร่างกาย.. คือน้องสาวของเธอหัวคิ้วขมวดเป็นปม ก่อนจะค่อยหันมองข้างกาย อัลฟ่าสูบบุหรี่อยู่ที่เตียง เขาใส่เสื้อยืดและกางเกงวอร์มขายาว บุ๊คมองแผ่นหลังกว้างนั่น ควันบุหรี่ลอยฟุ้งจนแทบจะแปลสภาพเป็นหมอกบางๆภาพจำลางๆแม้หัวจะยังมึนๆก็พอจะจำได้ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า ฉันกับพี่ฟ่า.. เรา.. >แต่บุ๊คก็ได้แต่กังวลไปเพียงผ่านเดียว เ

“..เฮ้ออ~” มาถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึก ไม่ดีไม่ต่างจากตอนแรกเลย ทำไมพ่อถึง ทำเรื่องแบบนั้นนะ ไม่รักแม่เลยหรือไง แล้วมีฉัน ..ขึ้นมาทำไมละบุ๊คนั่งคิดไปก็จะร้องไห้ไป อึดอัดก็ตรงที่ร้องออกมาไม่ได้ ฉันยังไม่พร้อมที่จะเล่าเรื่องอะไรที่มากไปกว่าเรื่องที่ได้เล่าให้ธิชาฟัง รู้เลยว่าใจอ่อนแอมาก “บุ๊ค”…ไม่อยากรออีกแล้ว อยากเดินเข้าไปถามตรงๆ“บุ๊ค!”“เอ๊ะ!”“..โอเคหรือเปล่า เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่นะ” ครั้นจังหวะที่ธิชาเอ่ยถามเพราะความเป็นห่วงในห้องเรียน โซลที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็ให้ความสนใจกับบทสนทนาของธิชากับบุ๊ค เขานั่งนิ่งท่ามกลางดงเพื่อนที่พูดคุยกันไปมา สายตาของเขาเลือกที่จะจับจ้องแต่บุ๊คตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้“..เรื่องพ่อนะ”“ระบายได้นะถ้าอึดอัด” ฉันมองธิชาด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่อีกฝ่ายอย่างโซลยังคงนั่งจับจ้องร่างบาง และใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม เรื่องที่เขาสัญญาว่าจะขอโทษอัลฟ่าเมื่อพร้อมมันไม่เคยหายไปจากหัว.. “..ยัยนี่นะเหรอ ที่เปลี่ยนความคิดมึงไอ้โซล” เจ้าตัวแค่นบ่นและเอ่ยถามกับตัวเอง “อะไรวะ?”“มึงมองใครนานสองนาน? ..หึ้ม? บุ๊ค?”“ไร้สาระ” โซลลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป และเสียงของเก้าอี้ที่ลากกับพื้นก

เสียงช้อนส้อมกระทบจานเพียงนิดก็ทำให้ร่างบางเกรงกังวล“ไม่เป็นไร” แต่เพราะอัลฟ่าพูดขึ้นมาแบบนั้นบุ๊คเองก็เหลือบตามองพลันผงกหัวรับคำ“หนูบุ๊คนี่น่ารักจังนะ แบบนี้ไงลุงถึงยอมให้อัลฟ่าลูกลุงแต่งงานกับเรา”“..ค่ะ” ฉันตอบไปแค่นั้น ซึ่งไม่มีคำพูดใดเอื้อนเอ่ยมาจากพี่ฟ่าสักนิด เขายังเอาแต่ตักข้าวเข้าปาก หน้าไม่มองคนเป็นพ่อด้วยซ้ำ..“หนูไม่ต้องเป็นห่วงนะบุ๊ค เรื่องของพ่อเราหนะ”“..ค่ะ หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่แม่”“ป้าสร้อยเองก็ไปเยี่ยมแม่เราทุกวันนั้นแหละ ไม่ต้องห่วง” ฉันเลื่อนหน้ามองคุณลุง ป้าสร้อยคือภรรยาของคุณลุง คือแม่ของพี่ฟ่า.. รอยยิ้มจางๆบนหน้าคนกึ่งวัยชรายกยิ้มให้ฉัน“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ ถ้าคุณลุงมีอะไรให้หนูช่วยละก็บอกหนูได้นะคะ หนูยินดี”“งั้นช่วยเป็นภรรยาที่ดี ของลูกชายลุงได้ไหม?^^” แม้ว่าตอนนี้เรื่องแต่งงานจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉันแล้วแต่ก็“..พี่ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”“จะให้พูดอะไรละ?”“เอ้า!” ไม่เถียง ไม่หัวรั้น แต่กลับนั่งใช้ส้อมจิ้มสเต็กใส่ปาก และเพราะฉันคงจะมองพี่เขานานไปหน่อย ส้อมในมือของอัลฟ่าก็ถูกวางพร้อมกับแค่นเสียงถาม“เป็นเมียฉันไม่ยากนะ รู้อยู่แล้วนิ”“พี่ฟ่า! เดี๋ยวตบปากแ