All Chapters of LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท: Chapter 21 - Chapter 30

และแล้วพี่ฟ่าก็ถึงมือหมอ แต่คนข้างๆนี่สิ..“นายหนะ ไปให้หมอทำแผลเถอะ”“แผลแค่นี้ ไกลหัวใจ”“ขอร้องละ อย่าทำให้ฉันรู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลย” บุ๊คมีสีหน้าที่เศร้าสลด ก็เธอโทษตัวเองไปเเล้วเกินครึ่งว่าอุบัติเหตุในครั้งนี้มันเป็นเพราะเธอ.. ส่วนโซลเองที่เห็นสีหน้าของคนตัวเล็กก็อดใจเย็นไม่ได้ เขายอมเดินไปหาพยาบาลเอง ซึ่งโดยปกติแล้วเขาไม่ทำขนาดกับซอล ยังถึงกับต้องเถียงต้องตีกันอยู่พักใหญ่ แต่กับบุ๊คเขากลับดันเดินจากไปนิ่งๆไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่สุดท้ายก็ต้องหยุดเดิน แล้วเดินกลับไปหาบุ๊ค โซลลากบุ๊คออกมาจากห้องที่อัลฟ่าถูกนำตัวเข้าไป“นี่ นาย! ฉันจะรอพี่ฟ่า”“ฉันก็เจ็บนะ รับผิดชอบหน่อยดิ”“….” นั่นสิเนอะฉันยอมอ่อนข้อตามโซล นี่ก็ทำให้ฉันรู้สึกผิดอีกหนึ่งกระทง.. ขอร้องละจิตใจของฉัน อย่าโทษตัวเองจนอยากตายจนนับครั้งไม่ถ้วนเถอะโซลลากบุ๊คตรงไปยังห้องทำแผล เขาผลุนผลันเข้าไปพร้อมกับคนตัวน้อย เตะเก้าอี้หมุนให้บุ๊คนั่ง แล้วตัวเองก็ลากเก้าอี้นั่งลงตรงหน้า พยาบาลที่อยู่ในห้องตกใจกับพฤติกรรมของโซลเล็กน้อย แต่ก็รีบจัดการเริ่มทำแผลให้“..ทรามจังนะ การกระทำ”“อยากรู้อะไรถามดิ”“..ฉันไปอยากรู้เรื่องอะไรตอนไหนอ

“อ่าาา~ เสียงเนื้อย่างเนี่ย เยียวยาความเจ็บปวดได้ดีที่สุดเลยย~”บุ๊คยิ้มหวานก่อนจะคีบเนื้อพลิกซ้ายขวา คีบเนื้อลงจานให้อัลฟ่าเป็นตับโดยที่จานของเธอไม่มีเนื้อสักชิ้น“อ๊ะ กินเยอะๆ”“..แบ่งไปดิ”“ไม่เอาอะ พี่กินเลยฉันย่างที่หลังก็ได้”แต่ถึงแม้จะยืนยันไปแบบนั้น อัลฟ่าก็คว้าจานของบุ๊คพร้อมกับเทแบ่งกองเนื้อให้กับเจ้าตัว“….”“กิน เธอพูดเยอะรำคานหู”“..ชิ๊~” เป็นพวกไร้ความรู้สึกหรือตายด้านหรือยังไง นอกจากจะคอยปฎิเสธน้ำใจกัน คำขอบคุณสักคำก็ไม่มี แต่ช่างเถอะ ฉันไม่ได้ทำทุกอย่างเพื่อหวังคำขอบคุณอยู่แล้ว ฉันแค่อยากให้พี่เขา..“..ขอบคุณ”“…” บุ๊คสตั้นค้างไป เธอแค่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเอ่ยคำที่คิดอยู่ในใจ เลยนั่งมองหน้าอัลฟ่าที่คีบเนื้อย่างเข้าปาก พร้อมกับพยักหน้าในเวลาต่อมา “..ย่างกำลังดี”“..อร่อยใช่ไหมละ ถ้ากินกับเบียร์นะ”“มอม?”“บ้าเหรอ! ไม่คิดอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว” “…ว่าแต่เรื่องของเรา”“…อื้ม?”“ยังอยากแต่งงานด้วยกันจริงๆนะเหรอ? ไม่ต้องฝืนก็ได้นะ นั่นทั้งชีวิตของเธอ”“เอาจริงๆ.. ตอนนี้ก็ไม่ได้แย่ เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”“….”“พี่เป็นคนเดียวที่เข้าใจฉันมากกว่าครอบครัวอีก”“….”“ขออยู่ด้วยคนได้

วันรุ่งขึ้น..ไอ้การนอนหลับอย่างสบายตัวนี่.. ทำให้ฉันหงุดหงิดตั้งแต่แรกตื่น เรื่องเมื่อคืนยังคาอยู่ในหัว ฉันไม่น่าอัดทั้งเบียร์ทั้งโซจูให้เมาจนกล้าที่จะทำเรื่องที่…เส้นเลือดที่ข้อมือ เส้นเลือดที่ปูดโปน.. ไหล่กว้างๆ ลมหายใจแบบนั้น… “..ชีวิตอิสระวันแรกของฉัน โดนนิ้วเรียวๆของพี่ฟ่าล้วงซะ ..สบายตัวเลย>แต่แม้แค่จะเดินเข้าลิฟต์ก็เป็นเรื่องที่น่าลำบากไปตั้งแต

อีกด้าน..“บุ๊คกับฟ่าไปถึงไหนแล้ว” คนเป็นพ่อที่กลับมาจากบริษัทเอ่ยถามภรรยาของเขา แม้คนเป็นแม่จะไม่ได้พูดคุยอะไรมากมายหลังจากวันที่เกิดเรื่อง“..ลูกกำลังปรับตัว”“..ดี เราจะได้รอดกันทุกคน”“คุณไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ? นั่นลูกเราทั้งคนนะ!”“คุณทำอะไรได้บ้างไหมละ? นอกจากชี้นิ้วสั่งแม่บ้านอยู่ที่บ้าน?”“….”“ทำให้ได้ครึ่งนึงที่ผมทำ ที่ผมแบก! ..ลูกก็คงไม่ต้องไปแต่งงานเพื่อยื้อบริษัท!”“นี่คุณโทษฉันเหรอ? คุณไม่ใช่หรือไงที่ไม่ให้ฉันจับอะไรเลย! แล้วพอเป็นแบบนี้คุณกลับโทษฉันคนเดียวงั้นเหรอ!” เสียงตวาดดังลั่นพอที่จะทำให้ไม่มีใครกล้าย่างกรายเข้ามาบริเวณห้องรับแขก ก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแล้วคนเป็นพ่อก็กดรับมันพร้อมกับเดินเลี่ยงไปทางอื่นคนเป็นแม่ทิ้งตัวลงนั่งกับโต๊ะ เธอเองก็ไม่ได้อยากขายชีวิตลูกแบบนี้ ยิ่งเห็นบุ๊คกล้าทำอะไรๆ ก็พลันคินกังวลในใจว่าคนเป็นลูกจะทำมันซ้ำอีกครั้งในสักวันในขณะที่เธอกังวลเรื่องลูกจนโรคเครียดเริ่มถามหา สามีที่(เคย)แสนดีกลับทำตัวสวนทางกันสถานการณ์จนเธอเริ่มเอะใจ ..เพื่อบริษัทงั้นเหรอ? บริษัทขายพลาสติกนี่..หญิงสาววัยกลางคนค่อยๆเดินอย่างเบาเสียง แอบฟังบทสนทนาที่สามียก

“แก หมอดูซุ้มหน้าสวนคือแม่นมากกกก!!”“….” ฉันนั่งมองผู้หญิงสองคนที่พากันคล้องแขนคุยกันอย่างถึงพริกถึงขิง.. แม่นเหรอ? งั้นหมายความว่าเรื่องของฉันก็..รักษาผู้ชายคนที่เคียงข้างไว้ให้ดี.. หมายถึงใครกันละ..ความตายจะกลับมาเยี่ยมเยียนฉันอีกครั้ง.. จะมีได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่ได้อยากตายแล้ว..ซองขนมถูกขยำก่อนจะมีเสียงถอนหายใจ “..ไม่รู้ด้วยแล้ว มีแต่เรื่องที่คิดไม่ตกทั้งนั้นเลย” บุ๊คยีหัวตัวเองก่อนจะทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เธอยัดขนมปังเข้าปาก เทอัดน้ำส้มใส่ปากจนแทบจะอ้วกลำสัก ทั้งหมดที่ทำก็เพราะแค่อยากเรียกสติให้ตัวเองชีวิตที่หันหลังให้ความตายนี้มัน.. ฟ้าหลังฝนชะมัด อยู่ๆก็ต้องตกอยู่ท่ามกลางผู้ชายหล่อๆที่ผลัดกันสลับกันโผล่มาให้เห็นหน้าตั้งสองคน คนนึงคือคนที่ฉันต้องแต่งงานแต่เข้าถึงยากจนน่าอึดอัด ส่วนอีกคนดันเป็นคู่อริเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของอีกคน แต่กลับเข้าถึงง่ายจนเกินความจำเป็น.. โครตจะฟ้าหลังฝน==^เมื่อพระอาทิตย์เริ่มตกดิน นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วที่ฉันเลือกนั่งคนเดียวอยู่ตรงนี้ ธรรมชาติ.. ก็พอจะบำบัดจิตใจได้นั่นแหละ แต่ไม่ทั้งหมด ฉันไม่น่า.. พาตัวเองเดินเข้าซุ้มหมอดูนั่นเลยบุ๊คพาตัวเอง