Semua Bab LOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท: Bab 61 - Bab 69

ฟุ้บ!“เมี๊ยวววว~” ทันทีที่กลับถึงห้อง บุ๊คก็พุ่งไปที่เตียง อาจจะเป็นเพราะความมึนเมาเธอเลยแสดงบทละคร กลายร่างเป็นนางแมวเปลื้องชุด ทำท่าขยำเหยื่อบิดเบี้ยวไหล่ไปมาจนหน้าอกเริ่มโชว์ นวยนาด เย้ายวนจนอัลฟ่าถึงกับถอนหายใจ เขาพับแขนเสื้อเลิ่กถึงข้อศอก ยืนท้าวเอวมองคนตัวเล็กแสดงบทละครนางแมวยั่วสวาท ก้นน้อยๆสั่นดุ๊กดิ๊กตรงหน้าหมับ! หมดความอดทน.. อัลฟ่าลากข้อเท้าของบุ๊คให้ถลาลงกับขอบเตียง เสื้อที่ถล่กขึ้นแค่แขน ถูกถอดแล้วโยนลงพื้น หว่างขานั่งคร่อมตรงก้น ปลดซิปปลดกระดุมอย่างไม่รีรอ“เล่นดีนิ.. งั้นเอาท่าแมว”บุ๊คกลืนน้ำลาย เธอไม่ดิ้นหนี กลับละเล่นก้นส่ายถูเอ็นหนาๆที่ผงาดแข็งค้ำโลก เอวบางๆถูกจับกดลงกับเตียง พอๆกับจับเอ็นใหญ่ถูกที่ปากแคม ส่วนหัวเข้าผลุบเข้าโผล่“อ๊ะ!”“เจ็บก็อย่าโทษกันละ”“~”“..จะกระแทกให้ไปไม่เป็นเลย” เสียงกระซิบดังขึ้นใกล้ๆหูของฉัน ก่อนจะเห็นเงาสะท้อนที่กระจกบานใหญ่ พี่ฟ่าคร่อมฉัน ท่าเดียวกับแมวไม่ผิดเพี้ยน ดันสะโพกรูดเอ็นกับแคมแคบซ้ำๆ มือใหญ่บีบก้นจนแทบจะแหลกคามือ“เสียดาย… ไม่มีหาง~”อึ่ก! ฉันว่าวันนี้พี่ฟ่ารุนแรงกับฉันนะ เขาใช้มือสาวผมยาวๆฉันติดมือ ดึงเย้อกันจนหน้าฉันแหงน

และนั่น คงเป็นความสุขเพียงสิ่งแรกที่เริ่มเห็นใจฉัน.. เวลาผ่านมาแล้วหนึ่งปีหลังจากเรื่องของเราเป็นเรื่องที่รับรู้กันไปแล้วทั้งมหาลัย ส่วนเรื่องพ่อกับแม่ท่านก็แยกกันอยู่ มีไปมาหาสู่ฉันบ้างในบางครั้ง แต่ถามว่าพวกท่านมีครอบครัวใหม่หรือเปล่า.. ไม่มี เหมือนจะใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง เพื่อค้นหาตัวเองในวันที่สายเกินไป แต่เอาเข้าจริงมันไม่มีอะไรสายเกินไปหรอกหากเราคิดจะลงมือทำอย่างวันนี้ฉันก็ได้สตอเบอรี่ลูกโตจากแม่ เพราะแม่ไปเที่ยวที่เหนือมาก็เลยมีของฝากมาให้เล็กๆน้อยๆ ส่วนพ่อก็มีส่งข้อความมาหากันบ้าง เลขาคนสวยคนนั้นก็ลาออกจากบริษัทไป คนแบบนี้ก็มีแฮะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวโดยไม่สนสัจธรรมหรือเวรกรรมปรื้น ปรื้น~ เสียงบีบแตรดึงสติฉัน พี่ฟ่ามารับฉันแล้ว“รอนานไหม?”“ไม่ค่ะ”บุ๊คกระโดดขึ้นรถ แล้วดีดตัวหอมแก้มอัลฟ่าทั้งอย่างนั้น“คิดถึงจัง ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็คิดถึงจะแย่”“ปากหวานแบบนี้ ต้องการอะไร?”“ต้องการอันนี้ ให้ได้ไหมคะ?” นิ้วเรียวจิ้มที่อกข้างซ้าย พร้อมกับรอยยิ้มที่จิ้มลิ้มและน่ารัก“เอาไปสิ อยากได้เท่าไหร่ก็เอาไปให้หมด”“…พักหลังชอบพูดอะไรหวานๆจังนะ”“ก็กลัวว่าเธอจะหนีไปหาอะไรหวานๆท

ฉ่าาา~ฉันนั่งท้าวคางแกว่งเท้าดุ๊กดิ๊กอยู่หน้าเค้าน์เตอร์ กลิ่นเนื้อที่จี่ลงไปกับกะทะ นาทีที่ความร้อนกำลังแผดเผาเนื้อหนังจนเกิดเสียง กลิ่นหอมๆก็ตามมา“หอมมม~”แต่อยู่ๆพีี่ฟ่าเขาก็วางมือจากการทำสเต็ก เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่แล้วเดินออกมายืนข้างๆฉัน“ค๊ะ?”“หอมสิ” แล้วก็สอดมือกับกระเป๋าผ้ากันเปื้อน เอนตัวให้หน้าฉันจุ๊บแก้มเขาได้“เอาสิ เดี๋ยวเนื้อไหม้”“..หนูไม่ได้หมายถึงหอมแบบนี้ หนูหมายถึงเนื้อที่พี่ทำมันหอม =///=““เข้าใจผิดเหรอเนี่ย แย่จัง” แต่ก็ทำถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็เลยคว้าต้นคอของพี่เขาซะเลย ก็หอมแก้มไปฟอดสองฟอด หน้านิ่งหน้าตายก็พอที่มีเลือดฟาดอยู่ที่พวงแก้ม“..ค่อยน่าทำอาหารต่อหน่อย”อัลฟ่าเดินกลับไปหน้าเตา เขาทำอาหารให้คนตัวน้อยทุกมื้อเท่าที่จะทำได้ แทบจะไม่ปล่อยเวลาว่างอันน้อยนิดให้เสียเปล่า“เอาสปาเกตตี้ด้วยไหม?”“พี่จะขุนให้อ้วนเลยหรือไง?”“อ้วนอีกนิดก็ดี เอวเธอจะหักอยู่แล้วเวลาฉันกระแทกแต่ละครั้ง”“ชิ๊! ก็ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงอ้วนนิ”“ผู้ชายที่เธอว่า คนไหน?”“อ้าวก็ หมายถึงรวมๆไง ผู้ชายอะชอบบ่นว่าแฟนผอม อ้วนยังไงก็รัก แต่ก็ชอบแอบมองผู้หญิงหุ่นสวยๆนมตู้มๆอยู่เรื่อย”สเต

อัลฟ่าแทบจะเป็นแฟนตัวอย่าง แม้ว่าเขาจะอยู่ที่มอกับคาร์เตอร์แล้วตั้งนานสองนาน แต่ก็ไม่ละลาบละล้วงเวลาของธิชาและบุ๊คเลยสักนิดแม้คาร์เตอร์จะไม่ค่อยเข้าใจว่าอัลฟ่าจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรก็เถอะ แต่เขาเองก็ยอมเดินตามหลังสองสาวที่กำลังสนุกกับการกินขนม ของหวานแล้วเม้ามอยตามประสาโดยเว้นระยะห่าง“แบบนี้นี่คือมึงมั่นใจแล้ว? ก่อนหน้านี้กูเคยได้ยินมึงพูด.. ก็แบบทำนองที่ไม่ได้รักบุ๊ค แต่ต้องแต่งงานด้วย” คาร์เตอร์ล้วงกระเป๋ากางเกง “ตอนนี้คงไม่มีความคิดนั้นแล้วมั้ง?”“อืม ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็กู่ไม่กลับ”“…นี่แหละนะ เส่นห์ของผู้หญิง กว่าจะรู้ว่าถูกอีกฝ่ายมัดใจจนแทบหายใจไม่ออก ก็โดนมัดไปทั้งตัว”“แล้วมึงกับธิชานี่ยังไง”“ก็ไม่ยังไง.. ก็คงเป็นคนนี้แหละ”“ธิชาคงกรี๊ดคอแตก ถ้าได้ยินมึงพูด”“ไม่หรอก ถ้าไม่เว่อร์พอ” ผมเดินตามหลังสองสาวไปเรื่อยก็แค่ถ่วงเวลา เพราะเย็นนี้มีมื้อสำคัญ ซึ่งไอ้คนข้างๆผมมันก็รู้แล้วละ“ไหนๆมึงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว” คาร์เตอร์ตบไหล่คนเป็นเพื่อน “ก็ไปให้สุด เดี๋ยวไอ้โซลคาบไปแดก”นัดที่ผมนัดบุ๊คเอาไว้.. มันไม่ใช่แค่นัดธรรมดาๆ“ตายละ! นี่เพลินจนลืมเวลาเลยนะเนี่ย!”“รีบร

วันแต่งงานถูกจัดขึ้นแบบเรียบง่ายมันเกินที่ฉันคิดไว้ด้วยซ้ำสำหรับเด็กสาวที่เพิ่งเรียนจบ งานแต่งของฉันกับพี่ฟ่าจัดขึ้นหลังจากวันรับปริญญาบัตรทันที เล่นเอาเหนื่อยเพราะไม่มีเวลาได้พักผ่อน แต่ก็สู้ตายนะ.. จะมีผัวเป็นของตัวเองแบบถูกกฎหมายจริงๆนี่ ตื่นเต้นชะมัดเลยแม้จะเป็นงานกลางวันแต่ทุกอย่างถูกจัดสรรอย่างที่ใจต้องการ งานแต่งริมทะเล ที่มีแต่คนสำคัญในชีวิตเพียงเท่านั้น สิ่งหนึ่งที่ฉันกับพี่ฟ่าคิดตรงกันคืองานแต่งที่ไม่ต้องการความยิ่งใหญ่ มีโต๊ะของแขกเพียงไม่กี่โต๊ะ และคนสำคัญในชีวิต…ชายกระโปรงชุดแต่งงานเปียกน้ำทะเลแต่ชวนมองราวกับหางของปลายกยูงที่ฉายแสงระยิบระยับ“เหนื่อยไหม”“เพลียค่ะ แต่ใจสู้นะ^^”ฉันแทบจะลืมไปหมดเลยในทุกขั้นตอนของวันนี้ พี่ฟ่าเกลี่ยเส้นผมให้ฉันอย่างเบามือ“เจ้าบ่าวของหนู หล่อที่สุด”“หล่อมากไหม?”“ก็บอกอยู่ว่าที่สุด^^”เสียงเพลงเอื่อยๆประสานกับเสียงคลื่นที่สาดซัด หลายครั้งที่ฉันกับพี่ฟ่ามองออกไปแบบสุดลูกหูลูกตา“ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด” ร่างสูงพูดขึ้นมาพร้อมกับบีบมือบางๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความสุข“หนูก็จะเป็นภรรยาที่ดีของพี่นะ” ฉันอยากจะให้โลกนี้มีเพียงแค่เราสองคน ทั้งอั