Semua Bab เคสรักเคสร้าย: Bab 11 - Bab 20

เราสองคนถูกจับตามองไม่เกินจริง แม้ว่าคุณหมอหลายท่านและพยาบาลหลายคนจะรู้ว่าฉันเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทของหมอรอน แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เคยเดินคู่กันแค่สองต่อสองแบบตอนนี้ ทุกครั้งจะมีพี่เซบัสอยู่ด้วยเสมอฉันเกร็งแหละแต่พอหันไปมองพี่รอน เขาก็แทบไม่ได้สนใจสายตาที่ใครมองมาเลย มากสุดก็แค่พยักหน้ารับคำทักของหมอที่ตัวเองสนิท แล้วก็ดูดกาแฟเย็นหลายอึกจนฉันเผลอกลืนน้ำลายตามสายตาของรอนเหลือบมองโลมา“อึ่ก!”“สะอึก? ดื่มสิ” แบล็คคอฟฟี่ถูกยื่นให้แบบที่หลอดแทบจะชนปาก หมอนี่กินกาแฟวันละแก้วสองแก้วเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า“อา ไม่เป็นไรค่ะ โลมาแค่ตกใจ”“อยู่กับฉันตกใจบ่อยจังนะ”“..ก็ พี่น่าจะรู้”“เวลาที่หัวใจมันเต้นแรงเพราะใครสักคนนี่มันเป็นยังไง”“ค๊ะ? พี่ถามโลมาเหรอ?”“อืม ถามเรานั่นแหละ”“..ก็ ก็แบบ หายใจไม่ทั่วท้อง”“เหมือนคนกำลังจะตายนะเหรอ?”“โธ่ อายุปูนนี้แล้วยังไม่รู้จักความรักเหรอคะ?”“….” แล้วไอ้การนิ่งไม่ตอบ แล้วมองหน้าฉันแบบชวนคิดนี่คืออะไร รอนหยุดเดินก่อนจะถามออกไปอีกครั้ง“ก็ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบใจเต้นแรงอย่างที่เธอว่า”“…จุ๊ จุ๊ จุ๊ ดูเหมือนหมอใจจะป่วยใจเหมือนกันนะคะเนี่ย มา!” โลมาถอนหายใจก่

#RON PARTเป็นครั้งแรกที่เห็นน้องสาวเพื่อนในสภาพที่.. ค่อนข้างแปลกไป ตั้งแต่รู้จักกันมา โลมาไม่ใช่ผู้หญิงที่แต่งตัวรัดติ้วอะไรแบบนั้น น่าจะเพราะเรื่องในอดีตของเธอก็พอเห็นบ้างที่แต่งตัวเป็นผู้หญิงแบบหวานจ๋า ชุดเดรสสั้นๆแบบที่ผู้หญิงชอบใส่.. แต่ก็ในเวลาที่เหมาะที่ควร โลมาเป็นแบบนั้นแต่ตอนนี้.. โลมายกมือปิดหน้าอกตัวเอง แก้มแดงฝาดไปถึงใบหู ผิวพรรณเปร่งปรั่ง ทุกอย่างก็.. สมส่วนผมต้องถอนหายใจไล่สิ่งที่แอบคิดอยู่ในหัว เอวเล็กๆบางๆ เพราะมัวแต่เป็นห่วง รู้ตัวอีกทีก็เล่นดึงกางเกงของน้องลงไปซะต่ำ ก็ไม่แปลกที่จะเขิน“พี่จะ ติดกระดุมให้โลมาได้ยัง”“เห็นไหมว่ายังทำไม่เสร็จ”“แต่โลมาดีขึ้นแล้ว.. โลมาไม่อยากอยู่แบบนี้นานๆ”“กลัวจะเกิดอะไรขึ้นหรือไง”“….”“ไม่ต้องห่วง ต่อให้คบกัน ถ้าเราไม่โอเคพี่ไม่ทำอยู่แล้ว”“ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย..” ฉันเบือนหน้าหนี “โลมาแค่กลัวใจตัวเอง”“….”“กลัวว่าจะหักห้ามใจไม่ได้” ฉันพูดจริงๆนะแต่พี่รอนกลับแค่นขำในลำคอ แล้วไอ้จังหวะที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเนี่ย“ถ้าไม่ไหวก็บอก”“….”“พี่ทำไม่เจ็บหรอก” อยากเพิ่งโหยหาฉากฟินๆอย่างในซีรี่ย์หรือนิยายตอนนี้นะโลมา เเกเพิ่งใจกล้าขอ

บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสารเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ควันฟุ้ง บรั่นดีขอดก้นแก้ว กับชุดสีขาวที่ถูกถอดแขวนกับราวแขวน“..อยู่ใกล้กัน แค่นี้เอง” เสียงหนาพูดคนเดียวก่อนจะพ่นควันบุหรี่อีกครั้ง กรอบเเว่นถูกถอดออก พร้อมกับเสียงหัวเราะราวกับซะใจลึกๆเพียงลำพัง“กลิ่นของเด็กสาว..” คิดถึงซะเหลือเกิน•••สลึม สลือ.. ฉันรู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนเห็นเงาคนวับแวมที่ปลายเตียง.. พอปรับสายตาก็เห็นว่าเป็นพี่รอน ใช่.. เมื่อคืนนอนห้องพี่เขานี่นา..รอนที่เปลือยช่วงบน มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันเอวต่ำๆ เดินออกจากห้องน้ำข้ามไปอีกฝั่งที่เป็นห้องแต่งตัว กลิ่นน้ำหอมสะอาดๆฟุ้งจางๆพี่รอนหุ่นดีมาก น่าจะสูงร้อยเก้าสิบได้ ไหล่กว้างๆผิวพรรณสะอาดอะอ้าน เอวหนาๆ ซิกแพคก็ชวนน่าลิ้มจิ้มสัมผัส ไม่รู้ว่าสนใจรายละเอียดตื้นลึกหนาบางแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันละความสนใจจากพี่รอนแล้วหยิบมือถือเช็คซะหน่อย แล้วก็เป็นจริงดั่งคิด พี่เซบัสส่งข้อความมาบอกว่าจะไม่กลับไปนอนที่บ้าน ให้ฉันล็อคประตูบ้านประตูห้องให้ดี“แทนที่จะอยู่กับน้องบ้าง.. ไอ้พี่หน้าม้อ” ฉันลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะบิดขี้เกียจชนิดหลับคาปี๋“อ๊าา~ อุ้ย!” จังหวะที่ลืมตานี่แหละ พี่รอนก็อ

“นี่ แล้วรู้หรือเปล่าว่าคืนนี้มีกินเลี้ยงหมอๆกันด้วยนะ”“เดี๋ยวนะ แล้วแกรู้ได้ไงก่อน?”“ได้ยินระหว่างทางอะ”“..เหรอ พี่รอนไม่เห็นพูดอะไร”“ทรงนี้ไม่ปาร์ตี้ชัวร์ ใครจะดื่มทั้งที่รู้ว่าตัวเองดื่มไม่เก่ง แถมยังต้องแสตนด์บายรอคนไข้ตลอดเวลา”“..แต่พี่รอนไม่ใช่หมอผ่าตัดไง จิตแพทย์ต้องใช้เวลาเตรียมตัวเตรียมพร้อมทุกเวลาด้วยเหรอ”“ใครจะรู้ อยากรู้ก็ถามสิ”“..ไม่เอาอะ”“ทำไมวะ?” นั่นนะสิ ทำไมวะ…แต่ช่างเถอะ เพิ่งโดนจูบมาตอนนี้สงสัยอะไรก็ปล่อยข้ามไปก่อนแล้วกัน แค่คิดก็หน้าแดงแล้วอะเหมือนสิ่งที่น้ำฟ้าพูดมาเป็นเรื่องจริง ระหว่างทางที่จะออกไปหาอะไรกินเพื่อรอเวลาที่ฉันจะได้เข้ารับการรักษา ทั้งพยาบาลและหมอก็พูดกันแทบตลอดทาง ฉันที่ไม่ได้อยู่ในวงการแพทย์ก็ไม่ค่อยจะรู้หรอกเรื่องการเรื่องงานของหมอ แต่กินเลี้ยงที่ว่านี่เหมือนจะมีการได้รับตำแหน่งด้วยนะ‘หมอรอนได้อีกแน่เลยปีนี้’“….” เท้าฉันหยุดชะงัก‘แน่อยู่แล้วแหละ หมอรอนรักษาดี แถมคนไข้มีแต่คนชม ปีนี้คงไม่พ้นหมออีกแน่ๆ’‘เฮ้อ~ ฉันละอิจฉาเมียในอนาคตของหมอจริงๆ ทั้งเก่ง ทั้งหล่อ ทั้งจิตใจดีแบบนั้น ทำบุญกี่วัดนะถึงจะได้มาเป็นของตัวเอง’ กลุ่มแกงค์พยาบาลพูดก

พี่รอนให้เวลาฉันแต่งหน้า สภาพฉันเลยเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาบ้าง“กะว่าจะอยู่ไม่นาน โอเคหรือเปล่า”“ค่ะ ตอนนี้โลมาไม่อยากอยู่กับใครนอกจากพี่”เธอพูดออกมาในขณะที่นั่งกุมมือตัวเอง ก่อนจะหันไปหารอน“..อยากหาย”“….”“อยากให้มันหายไป ความทรงจำ ตอนนั้น..”“ไม่ได้อยากให้เอวาหายไปบ้างเหรอ”“….” และเพราะเห็นว่าโลมานิ่งไป รอนก็พยายามส่งภาษากายให้เธอได้มั่นใจว่าเธอไม่ได้แบกรับชะตากรรมเพียงลำพัง“เชื่อใจแฟนเธอไหม”“ค๊ะ? เอ่อ..”“ไม่เชื่อใจฉัน?”“เปล่าค่ะ แต่พี่เป็นคนบอกเองว่าไม่มีทางรักษาหาย”“เอวาก็พอจะน่ารักอยู่บ้าง”“….”รอนที่พูดจบก็ก้าวเท้าลงจากรถ แน่นอนว่าทุกคนมองรอนและโลมาเป็นตาเดียว สายตาพวกนั้นทำให้โลมาอึกอัก“สวยแล้ว”“….”งานที่ว่ามันไม่ใช่พวกงานหรูหราอะไร ก็งานกินเลี้ยงที่มีตรีมชุดเป็นสีพาสเทล ฉันถึงบอกว่าฉันมีชุดเพียงชุดเดียวที่จะใส่มาที่นี่ได้“กินได้ทุกอย่างที่อยากจะกิน”“….”“กฏข้อเดียวของคืนนี้..”“….” โลมาตั้งใจฟัง“คือเธอห้ามเมา ห้ามรับของจากคนแปลกหน้า แล้วไม่ต้องนิสัยดี เกรงใจคนที่ไม่รู้จัก”“..จริงจังจัง”“ทำตามที่ฉันบอก”“..พี่เป็นพวก ชอบบังคับแฟนหรือไง” รอนเอี้ยวหน้าลงต่ำ มองคนที่