All Chapters of เคสรักเคสร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

พูดออกไปซะแล้ว..ฉันยังคงเป็นฉัน สติก็ยังเป็นฉันร้อยเปอร์เซนต์ ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวฉัน.. จะเรียกร้อง ขนาดนี้..โลมาทรมานเหลือเกิน ความรู้สึกและอารมณ์ที่มันพวยพุ่ง ทำให้มือเล็กๆของเธอกำลังลูบไล้สัมผัสทุกส่วนของพี่รอน ยิ่งสัมผัส ยิ่งรับรู้ถึงความเเข็ง จะเหลือก็แต่.. ตรงนั้น..สาวน้อยที่รับรู้ถึงความผิดปกติของตัวเองลอบกลืนน้ำลาย น้ำท่วมตัวขนาดนี้แต่ทำไมไม่รู้สึกดีขึ้นเลย เขินก็เขิน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เปลือยกายขนาดนี้ต่อหน้าผู้ชายแถมยัง.. เป็นรอนพยายามกักเก็บและข่มอะไรที่มันถูกปลุก เขาจะรุนแรงกับเธอไม่ได้โดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น.. ล่มกลางคัน แต่เจอแบบนี้.. เขาก็ไม่ไหวแล้ว“..พี่ทำได้ใช่ไหม?”“..อื้อ ทำเถอะ” ฉันจะจูบพี่รอนให้ได้ หัวใจมันเรียกร้องแม้ว่าจะรู้ว่าอีกฝ่ายพยายามจะเบามือกับฉันให้ได้มากที่สุดก็ตาม ก่อนที่มือไม้มันจะไปของมันเอง..โลมาพยามปลดกระดุมกางเกง แต่ไม่สำเร็จ.. พยายามถอดเสื้อของรอนด้วยตัวเอง แต่ไม่สำเร็จ.. ในขณะที่เจ้าตัวยังคงนิ่งมากๆและฉันรู้ว่าพี่ไม่ได้อยากนั่งเฉยๆแบบนี้“ทำเถอะ.. โลมาอนุญาต~” ฉันกระซ่านอยากจะได้สิ่งนั้น สิ่งที่จะทำให้ส่วนล่างของฉันมันหยุดเรียกร้องสักที

“เอาต่อเลยไหม?”“!!!!”“ฉันไม่ติด ถ้าจะเบิ้ลสองรอบ”“พูดบ้าอะไร!” เอวาควานหาของมีคมใกล้ตัว ก็เห็นทีจะมีเพียงปากกา พยายามจะกดปลายปากกาแทงทิ่มที่ไหล่ของรอน แต่ก็ถูกสกัดและถูกตบข้อมือจนปากกาดิ้นหลุดตกไปจากมือ พลันถูกกดตรึงกับเตียงชนิดที่ดิ้นหนีไม่มีหลุด“ไอ้หมอ!”“..พูดอีกทีสิ”“ไอ้หมอ!!!” เอวาตวาดลั่น พลันมองตาหมอรอนเขม็ง เพียงรอนเลื่อนหน้าเข้าใกล้เพียงนิด เธอเองก็รีบหลับตาปี๋“เชื่อแล้ว! เชื่อแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!ค้างนิ่ง..“..ค่อยน่ารักหน่อย” รอนเลยถือโอกาสหอมแก้มเอวาซ้ำไปหนึ่งที เธอหน้าแดงยิ่งกว่าโลมา ก่อนจะด่ารอนกลับเป็นชุด และเสียงกระซิบข้างหูสุดท้ายที่รอนทิ้งเอาไว้“ร่างกายนี้ เป็นของฉัน”“ถ้างั้นก็สัญญาสิ!”“ว่ามา”“..สัญญาว่าถ้านายทำให้โลมาเสียใจ นายจะยอมตายด้วยฝีมือของฉัน!”“….” หมอรอนนิ่งไป เขาพยายามส่องแววตาร้ายๆของเอวา“ว่าไงละ! ในขณะที่โลมามีนายคนเดียวมาตลอด ถ้านายยังทำให้โลมาเสียใจ”“อ่า สัญญา” เอวาสงบไป ทั้งสองจ้องตากัน“..แล้วอย่าลืม สัญญาที่ให้ไว้ก็แล้วกัน” ร่างบางยังคงถูกตรึงไม่ผ่อน เสียงขึงขังราวหงุดหงิดชวนโทสะครุกกรุ่น คนเป็นหมอจ้องเธอค้างอยู่นานและกะว่าถ้าเอวายังไม่ถอย

#OIL PART“มันนอกแผนหรือเปล่าเนี่ย! ทำไมฉันเป็นคนเดียวที่โดนรุมละคะ? ไหนบอกว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผน ไหนบอกว่าฉันจะได้พี่รอน!”[ใจเย็นๆสิ ทุกอย่างยังอยู่ในแผน]“ไม่รู้ละ ถ้าฉันต้องเป็นด่านหน้ารองรับอารมณ์แบบนี้อีกละก็ ฉันจะแฉให้หมดว่าใครอยู่เบื้องหลัง”[คิดถึงหน้าผู้ชายคนนั้นเข้าไว้ เธอพยายามมาทั้งชีวิตเพื่อได้รับแต่คำปฎิเสธตลอดชีวิตหรือไง?] เสียงหนาพูดเอื่อยๆ ทำให้ออยนิ่งไป[เธอก็คู่ควรนะ อย่าลืม]ออยวางสายที่โทรออก และรีบลบประวัติการโทรทิ้งไป “..ถ้าไม่ใช่พี่ ฉันไม่ทำบอกเลย” ออยหมายถึงรอน รุ่นพี่ที่เธอคลั่งไคล้เขามาอย่างยาวนาน ออยเองก็มีท่าทีหวั่นเกรง.. และร้อนรนคนคนนั้นบอกกับฉัน ว่าถ้าฉันทำตามแผนของเขาฉันจะได้พี่รอน ฉันถึงเลือกทำเพราะฉันเองก็ชอบพี่รอนมานานพอที่ไม่มีอะไรให้เสียแล้วพยาบาลสาวกัดฟันเพราะความกลัว..•••“พลาดเหรอ? แบบว่าจะวางยาโลมาเพื่อหวังเคลมกัน แต่ผิดแผนเพราะพี่รอนประกบโลมาตลอดแบบนี้นะเหรอ? ตื้นไปหรือเปล่า.. ทุกคนในงานเห็นว่าโลมากับพี่รอนตัวไม่ห่างกันเลยนะ ถ้าจะทำแบบนั้นจริงๆ.. ก็คือเสี่ยงสูงมากเลยนะที่จะไม่สำเร็จ” ฉันพยายามอธิบายไป ฉันคิดว่ามันตื้นเขินมากๆ นี่ถ้าต

“ถ้าทำให้ฉันพอใจ”“….”“อยากได้อะไร.. ก็พูดมาเลย” “โลมา.. ไม่อยากให้เป็นความลับแล้ว”“….”“เรื่องของเรา”“อย่าเอาแต่ใจสิ.. ตอนที่ขอให้เป็นความลับ ฉันยังยอมเธอเลยนะ”“แต่พี่บอกว่า อยากได้อะไรก็พูดมาเลย”“วนไปที่ประโยคแรก” พี่รอนเกลี่ยผมฉันอีกแล้ว ก่อนจะรวบเอวแล้วให้ฉันเป็นฝ่ายอยู่ข้างบนเเทน“ถ้าทำให้ฉันพอใจ อยากได้อะไร.. ก็พูดมาเลย” คือฉันต้องทำให้พี่รอนพอใจก่อนสินะ จะทำยังไงละ มือใหม่ซะด้วย จะแค่ฟิตแค่เสียวอย่างเดียวคงจะไม่พอฉันมองพี่รอนที่นอนแผ่หลาบนเตียงสามฟุตของฉัน ปลายเท้าเลยเตียงมานิดหน่อยเพราะพี่รอนเขาสูงมาก“โลมาจะทำแล้วนะ” แต่รอนกลับทำแค่นอนนิ่งๆแล้วหลับตา.. ยิ่งทำให้โลมาประหม่ามากขึ้นไปอีก เธอจะต้องจัดการยังไงกับไปดุ้นที่แข็งปั๋งขนาดนี้ มือบางๆค่อยๆแกะเข็มขัด รูดซิป เธอยังไม่แม้แต่จะสัมผัสสิ่งนั้นด้วยซ้ำ และเพราะว่านานจนเกินไปนั่นแหละ ทำให้รอนจะลืมตาขึ้นมาดู เขาก็ถูกปากน้อยๆ อมเอ็นหนาๆที่พองตัวสุดๆซะแล้วความฉ่ำ ความแฉะจากปากเล็กๆก็พอสร้างความเสียวให้กับคนเป็นหมอได้บ้าง แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันต่างกับรูเล็กๆของโลมาหลายขั้น เธอไม่เก่ง ไม่รู้จุดเสียว อมแบบสะเปะสะปะ“อมแบบนี้จะไ

“แล้วต้องรับมือยังไง?” โชนถามหลังจากที่ฉัน พี่รอน พี่บัสลงความเห็นกันว่า เราควรจะบอกความจริงกับคนใกล้ตัวเพิ่มนอกจากน้ำฟ้า ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นว่า ทุกคนจับวงนั่งดื่มกันไปในตัว ส่วนฉันนะเหรอ.. หึ๊~ ล้างจานไง“คนป่วยนะ คนป่วยอยู่นี่” โลมาบ่นงึมงำแต่ก็ต้องล้างจานไปพร้อมกับคำบ่นที่พ่นพุ่งออกมา แต่แล้วพี่รอนก็มายืนขนานข้าง คว้าจานที่ล้างฟองจากมือฉัน เอาไปล้างน้ำเปล่าแล้วจัดการเรียงจานให้อย่างดี“พี่ไม่ไปนั่งดื่มละ นานๆจะได้พัก”“ไม่”“..แล้วที่พี่พูดหมายความว่าไง ที่บอกว่าพี่เผลอ แล้วเจอกัน” เสียงน้ำที่ล้างจานชำระคราบเปื้อนออกไปจนหมด แถมยังเป็นเสียงที่ชัดเจนที่สุดในตอนนี้“ความหมายก็ตรงตัว”“….”“คงไม่ได้ซื่อบื้อจนเข้าใจว่าฉันจะชวนแอบเล่นหมากเก็บ”“..บ้า” โลมาก้มหน้าก้มตา มองมือตัวเองสลับกับทุกคนด้านนอกที่กำลังนั่งดื่ม“ขอโทษนะคะ ที่ต้องเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้”“ฉันว่าพวกมันเต็มใจช่วยนะ”“….”“ไม่ได้ลำบากอะไรพวกมันหรอก”“..แล้วมันลำบากพี่ด้วยหรือเปล่า” จานใบสุดท้ายถูกวางกับที่รองจาน พี่รอนหันมาหาฉัน แล้วกอดอกมอง“บอกแล้วนะ ว่าลำบากกับเธอแค่เรื่องเดียว”“….”“ต้องให้พูดซ้ำไหม?”“..ไม่ต้องเเ