เตียงนอนเหมือนจะนุ่มกว่าที่เคย ฉันมองหน้าพี่รอนไม่ละ ตั้งแต่ขึ้นห้องมา พี่เขาพาฉันมานอน ห่มผ้าให้ปรับแอร์แล้วก็กำลังก้มหน้าลงมาหากันแบบต่ำมากๆ..มือบางดันอก“พี่ต้องเอาเบาๆนะ” แต่รอนหยุดชะงัก เขาแค่นเสียงขำในลำคอ ใช้มือบีบจมูกโด่งของโลมา“..เงี่ยuหรือเรา?”“เปล่าซะหน่อย ก็เห็นก้มลงมาต่ำ” แก้มแดงเป็นพวงตำแย หลบหลีกสายตาคนเป็นหมออย่างชัดเจน ฉันเข้าใจว่าจะโดนอีกแน่ๆ ก็ต้องหน้าแตกรอบสอง เพราะสิ่งที่พี่รอนทำ เขาก็แค่จะก้มลงมาเพื่อกอมแก้มกันก็เท่านั้น.. ไอ้เราก็ไปจำมาจากไหนนะที่เอะอะอะไรก็จะโดนปล้ำอย่างเดียว.. “นอนได้แล้ว”“..แต่โลมาไม่ง่วงไง”“แล้วต้องทำยังไง?”“..ก็ ไม่รู้สิ ก็ไม่เคยนอนไวขนาดนี้แล้วก็ไม่เคย” รอนยกมือห้ามทำให้ฉันหยุดพูด“เดี๋ยวมา” คนเป็นหมอเดินออกจากห้องไป ประตูที่ปิดสนิทเปิดอีกครั้งเมื่อหมอรอนกลับมา“แค่ลงไปบอกพวกที่เหลือ ว่าฉันจะอยู่กลับเมีย”“…”“ไซหัวกลับไปสักที”“โธ่ จะเย็นชากับเพื่อนให้ได้อะไร”“นี่..” หมอรอนหยุดนิ่งแล้วแค่นถาม “สรุปว่ากลัวผู้ชายหรือชอบให้ผู้ชายอยู่รอบๆตัวกันแน่?”“เอ้า! โลมาก็ต้องกลัวผู้ชายสิ แต่ว่า แต่ว่า…” คนตัวน้อยอมยิ้ม ลุกขึ้นเดินเข่าด้วยท่าท
Terakhir Diperbarui : 2025-05-15
Masuk
