All Chapters of เคสรักเคสร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

#มีเนื้อหาที่ค่อนข้างสะเทือนจิตใจในระดับปานกลาง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ขอความกรุณาอ่านเพื่อความเพลิดเพลินและความสนุกค่ะ“ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ หรือมันทำให้โลมาไม่ต้องเสียใจ.. ฆ่าฉัน” มีดที่เปื้อนเลือดถูกยัดใส่มือของเอวาที่กำลังเลิ่กลัก ก็คงเดาได้ไม่ยากว่าเธอ คงกำลังต่อสู้กับใครอีกคนที่พยายามต่อต้านอยู่ข้างในเอวาใช้มีดที่รอนยัดใส่มือ ชี้หน้ารอนกลับ กัดปาก สั่นมีดไปมาราวกับเป็นเพราะเขา เธอถึงต้องต่อสู้กับโลมาที่ต่อต้านอยู่ข้างในในตอนนี้“..จำครั้งแรกที่เจอตอนนั้นได้ไหม?”“!!!”“…ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” ประโยคนั้นแทบจะเป็นประโยคที่.. เรียกสติโลมากลับมา ประโยคที่ทำให้โลมามองรอนนานกว่าที่เคย.. ไม่ต่างจากวันนั้น“…พี่รอน”“ฉันอยากให้เธอเห็นแค่ฉัน”“อึ่ก!”“..วันนี้ ฉันก็อยากให้เธอเห็นแค่ฉัน เหมือนเดิม” พี่รอนมีแผลที่ขา และมีดก็อยู่ในมือฉัน ครั้งนี้ฉันรู้แก่ใจว่าฉันไม่ได้เป็นคนทำ ฉันรู้ว่าพี่รอนทำ และประโยคที่บอกว่า ต้องการให้ฉันเห็นแค่พี่เขามันก็..“มีแค่เรา มันไม่เคยมีปัญหาเลยนะโลมา”“ฮึ่ก”“ทิ้งได้ไหม อดีตแบบนั้น”“พี่รอน”“ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุด แต่ฉันคือผู้ชายที่รักเธอที่สุด

ระหว่างที่กลับมาที่บ้าน ฉันก็คุยกับน้ำฟ้ามันทั้งทาง เปิดวิดิโอคอลให้เห็นว่าตอนนี้ฉันมีพี่รอนอยู่ข้างๆไม่ห่างเลย ก่อนจะวางสายไป น้ำฟ้าเป็นห่วงฉันเลยแหละ แต่ที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันก็เห็นจะมีแค่เหตุผลเดียว คือน้ำฟ้าต้องคอยดูแลแม่“พี่เจ็บขามากไหม”“ทนได้”“..ทำไมถึงทำแบบนี้นะ”“ก็ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกนอกจากวิธีนี้” รอนควงพวงมาลัยรถและตีไฟเลี้ยวก่อนจะเข้าบ้าน ป้าชุที่ดูเหมือนจะไม่ยอมกลับไปนอนก็รีบผลุนผลันลุกขึ้น เปิดไฟและรีบวิ่งออกมาต้อนรับพวกเรา“..นี่อย่าบอกนะว่า ป้าชุ”“เอวาเล่นซะป้าเอ๋อเลยละ ตกใจแทบตายตอนเห็นฉันถูกมัดไว้กับเตียง”“จริงเหรอ!”“..ความทรงจำตอนนั้นไม่ได้ผูกติดกัน?”“จำอะไรไม่ได้สักนิด!” โลมายกมือปิดปาก ก่อนจะเรียกเสียงขำจากรอนเบาๆ “..ถ้ารู้มากกว่านี้ จะโดนโกรธไหมเนี่ย”“มีอะไรที่เอวาทำแล้วโลมาไม่รู้อีกเหรอ! อะไรคะ! บอกมาให้หมดนะ” เเต่เพราะพี่รอนไม่บอกนี่แหละ มองฉันยิ้มๆก่อนจะปลดเบลล์คาดตัว“พี่รอนนน”“สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ”“..ก็ได้ ไม่โกรธ” และเพราะสีหน้าของโลมามันน่ารักจนน่าหมันเขี้ยว รอนที่แม้จะเจ็บตัวเพราะอยากพิสูจน์ความรักที่เขามีต่อโลมาก็แค่นยิ้ม“..ขึ้นให้อ

| มีการใช้ถ้อยคำที่ไม่สุภาพ แต่เจตนาของไรท์คืออยากให้อ่านกันอย่างมีอรรถรสนะคะ เสพกันแต่พอฟินน๊าาา ไม่ทิ้งถ้อยคำหรือคอมเมนต์ที่บั่นทอนกันนะคะ |“อ๊ะ!” มือบางขยำเนื้อที่ไหล่ ก่อนจะกัดไหล่หนาๆของรอนแล้วยกมือปิดปากตามประสา“ครางได้ พี่ไม่ว่า” สรรพนามของฉันกับพี่รอนก็จะสลับกันอยู่ไม่กี่อย่าง ตามสถานการณ์และอารมณ์เอวเล็กค่อยๆทิ้งตัวจนเนื้อก้นแนบกับตักใหญ่ ขยับเขยื้อนขึ้นลง หวังให้รูน้อยๆกลมกลืนและเคยชินกับขนาด..“ปากของโลมา ชินง่ายกว่าที่ทำตอนนี้อีก.. อึ่ก”จริงๆนะ ฉันรู้สึกว่าฉันใช้ปากน่าจะไหลลื่นดีกว่าตอนนี้เป็นไหนๆ เอวฉันไม่ได้พริ้วขนาดนั้น เมื่อเทียบกันแล้ว.. ฉันก็ชอบที่ละเลงลิ้นบนปลายหัวมนๆจนน้ำไหล มากกว่าร่อนเอวบนเอ็นแข็งๆ“แฉะ แฉะมากโลมา~” คนตัวน้อยใช้มือปิดปากหมอ“..พูดแบบนี้น่าอายจะตาย” แต่ปิดไปก็เท่านั้นเพราะรอนดึงมือออก“เธอหนะ.. เงี่ยuแล้ว”“!!!!”เพี๊ยะ! มือใหญ่ตีที่ก้นกลม รอนตั้งใจนั่งนิ่งๆตั้งใจให้ฉันร่อน เอาไง.. เป็นฝ่ายที่ต้องมานั่งเอาเองจนแตกแบบนี้.. ไม่รอดหรอกโลมาแค่เขยื้อนตัวตามคำสั่ง แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มีอะไรกัน ให้พูดตามตรงก็พูดได้เต็มปาก ว่าฉันยินดีอมดุ้นพี่รอนแบ

เมื่อถึงบ้านและเครื่องยนต์ถูกดับ เราสองคนมองหน้ากันยิ้มๆและป้าชุก็รอเราอยู่จริงๆเหมือนวันนั้นเลย“ทั้งที่บอกว่าไม่ต้องรอแล้วเชียว”“ป้าชุคงเป็นห่วงพวกเราจริงจังเลยนะ”“แกเองก็ไม่มีลูกที่ไหน เวลาส่วนใหญ่ตอนนี้ก็เอามาดูแลเธอ”“..ดูแลโลมา?”“อืม แต่ก่อนไม่ขนาดนี้” ฉันมองป้าชุที่ยืนชะเง้ออยู่หน้าบ้าน และพอรถจนนิ่งป้าแกก็รีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาหาพวกเรา“เป็นไงบ้างคะ? ตำรวจว่าไง? บทลงโทษตำรวจสรุปว่ายังไง?” มือคนสูงอายุจับที่แขนของฉัน ออกแรงบีบเบาๆราวกับต้องการคำตอบในเวลานี้เดี๋ยวนี้ ฉันก็ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะค่อนข้างกลัวในคำตอบที่จะให้“ว่าไงคะหมอ? หนูโลมา?”“จำคุกตลอดชีวิตครับ”“ปัดโธ่! ทำไมไม่ประหารนะ!”“อาจารย์พี่รอนโดนประหารแน่นอนค่ะ ถ้าข่าวที่เปียตายถูกปล่อยออกไป”“อ้าว นี่.. ตำรวจไม่รู้เรื่องนี้หรอกเหรอคะ? ทำไมละ? คนใจร้ายแบบนั้น”“โลมาสงสารเด็กในท้องของภรรยาอาจารย์ค่ะ เด็กต้องการพ่อแม่”“….”“ส่วนเรื่องที่ทำให้มั่นใจว่าจะไม่บอกเรื่องเปีย ก็เพราะเปียค่ะ เธอไม่ชอบให้ใครจดจำในเรื่องไม่ดีของเธอ แม้ตอนนั้นจะเป็นแค่เด็ก แต่โลมารู้ดีค่ะ” เด็กน้อยมากกิจกรรมที่แสนจะต้องตาใครต่อใคร การถูกอวย ถูก

เมื่อพลบค่ำที่สวนหลังบ้านก็เต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่ม คนสำคัญในช่วงเวลาที่ผ่านมาก็อยู่กันครบ แม้กระทั่งน้ำฟ้า ที่ตรวจครรภ์ที่น้ำฟ้าซื้อมาให้เเบบเเทบจะเหมาลังก็ถูกใช้งานจนหมด นี่ท่อฉี่ฉันแห้งกังไปอีกเป็นอาทิตย์แน่ๆ ตรวจกันแบบไม่เกรงใจท่อฉันสักนิด แล้วมันขึ้นสองขีดแบบไร้รอยจาง รอยแดงชัดแจ้งเเจ่มเจนเลยละ ไอ้ที่เขาว่ากันว่าให้ตรวจตอนเช้าเพื่อความแน่ใจนี่ คงไม่จำเป็นแล้วมั้ง ชัดขนาดนี้^^*ฉันถูกเสริฟ์ด้วยน้ำส้มคั้นจะผลสดๆด้วยฝีมือของป้าชุ ขนมขบเคี้ยวยังดีที่ฉันไม่ได้มีแววแพ้อาหารอะไร หรืออาจจะเป็นเพราะ ท้องยังเล็กอยู่“แล้วแบบนี้โลมาต้องทำยังไงต่อคะ เรื่องอาจารย์แล้วก็เรื่อง.. ของพ่อ” เพราะน้ำฟ้าถามขึ้นมาทุกคนก็เลยนิ่งไป“คือ ฉันก็ไม่รู้นะว่าทำไมเรื่องที่เอวาฆ่าพ่อไปถึงไม่แดงออกมา ไม่รู้ว่าทำไปเพราะไม่มีคนเห็น หรือเป็นเพราะพ่อของฉัน.. สมควรตายในสายตาของทุกคน”ความเงียบเข้าปกคลุม“ตอนนั้นได้แผลเต็มตัวทุกวัน^^ พ่อน่าจะลงสมัครมวยไทยอะ^^” โลมาก็แค่พูดทีขำ แต่ก็ไม่ได้ขำอย่างที่สายตาพยายามจะแสดงออกมา มันเป็นจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดภายในใจ จากพ่อสู่อาจารย์ฐานัฐหรือพ่อเลี้ยงของตัวเองในตอนนั้น