All Chapters of โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร: Chapter 31 - Chapter 40

[ ปิดกล่อง ]-----------------คุณเชื่อเรื่องเวรกรรมตามทันหรือเปล่าแต่คนพวกนี้ไม่เชื่อ...เวรกรรมเป็นเรื่องอุปโลกน์ขึ้นมา ศาลเตี้ยสิของจริง แค้นต้องชำระ เอาให้สาสมกับสิ่งที่พวกสัตว์นรกมันทำ แม้จะต้องกลายเป็นแบบพวกมันก็ยอม่ึ"เอาพวกมันลงมา"หลายวันมานี้พวกเหี้ยนี่ถูกหมัดห้อยเป็นปลาตากแห้ง ตาถูกปิดไว้ไม่ให้มองเห็นสิ่งใด ตั้งแต่ถูกจับตัวมาก็โดนทรมานทุกวัน จะมีคนผลัดเปลี่ยนกันมาทุบตี ฟาดแซ่ใส่ระบายความแค้น เสียงร้องต้องก้องดังโหยหวนกว่าตอนที่พวกมันทรมานคนตายร่างสามร่างลงมานอนอยู่บนพื้น แน่นิ่งราวกับหมดลมหายใจ หารู้ไม่หากขยับตัวเพียงเล็กน้อยความเจ็บปวดจะแล่นไปทั่วร่าง ที่นิ่งไว้ใช่ว่าจะไม่เจ็บเสียเมื่อไหร่ พวกมันหมดแรงแล้วต่างหาก "สาดได้เลย"ทันทีที่น้ำบางอย่างสาดใส่ร่างกาย ทั้งสามกรีดปากร้องด้วยความปวดแสบบาดแผล บิดเร้า เภาถึงกับชักเกร็ง ขณะที่คนอื่นเองก็แทบหายใจไม่ไหว ความตายผุดขึ้นมาในหัวตลอดเวลา ตอนทำคนอื่นแสนสนุกสนาน พอโดนเองรู้ซึ่งทันทีว่าไอ้การอยากตายแต่ตายไม่ได้มันเป็นอย่างไรแดน

[ มันจบแล้วล่ะ ]------------------พรึ่บ!"โอ๊ย!""อึก!""อั้ก'""เฮ้ย! มันเรื่องอะไรกัน"ทันทีที่ร่างสามร่างถูกโยนลงบนพื้น ตำรวจและผู้คนในสถานีตำรวจต่างพากันตื่นตกใจกับภาพที่เห็น พวกเขาเอาตัวคนร้ายที่ฆ่าสองศพทั้งยังทารุณกรรมและกังขังหน่วงเหนี่ยวมารับโทษตามกฎหมาย พร้อมปาหลักฐานใส่หน้าตำรวจอย่างไม่เกรงกลัว รวมถึงมอบตัวในฐานะคนร้ายที่ได้ฆ่าลูกสาวนักการเมืองพวกเขาคือครอบครัวประกอบด้วยพ่อกับพี่น้องของคนตายร่วมมือกันแก้แค้นโดยยอมรับผลที่จะตามมาไว้อยู่แล้วหลังจากนั้นก็กลายเป็นข่าวใหญ่อีกครั้ง นักข่าว ชาวบ้าน คนเกี่ยวข้องต่างแห่กันมายังสถานีตำรวจและตามไปยังโรงพยาบาลที่สามคนร้ายถูกส่งไปรักษาตัว สถาพร่างกายไม่มีส่วนไหนไม่เป็นแผล หายใจโรยรินอาการร่อแร่ ขณะเดียวกันพวกพ่อที่เป็นถึงผู้บัญชาการและลูกน้องก็ถูกตั้งข้อหาและถูกตั้งกรรมการสอบด้วยความเป็นข่าวใหญ่ช็อกประเทศ ทุกภาคส่วนจึงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี การดำเนินงานเลยรวดเร็วจนได้ข้อสรุปภายในสามวัน คดีฆาตกรรมต่อเนื่องจึงสามารถปิดจบได้สำเร็จ แน่นอนว่าเรื่องนี้ดังไปทั่วโลกในเวลาต่อมา เพราะจุดเริ่มต้นมาจากการเกลียดชังชนชั้นต่ำกว่าซึ่งผู้คนมากมา

[ เลือกสักทาง ]------------------"จุ๊บ! จุ๊บ! ฟอด ฟอด""โอ๊ย พอแล้วน่า""ผมคิดถึงเธอ""โกหกตกนรกนะสมุทร""ผมไม่ชอบโกหกอยู่แล้ว"ฉันแยกยิ้มอย่างเฉยชาพร้อมขยับลงจากตักหลังจากถูกมหาสมุทรจับฟัดจนยับยุ่งไปหมดทั้งผมเผ้าแล้วก็เสื้อผ้า ขยับมานั่งข้าง ๆ ต่างฝ่ายต่างเงียบ เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ดุเดือดพอสมควร พอสติกลับมาเกิดอาการไม่อยากมองหน้า รู้สึกผิดกับผู้หญิงคนนั้น..."ไม่ได้กำลังมีความสุขกับรักแรกอยู่หรอกเหรอคะ ตกลงจะเอายังไงกันแน่ บอกก่อนนะนี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่สิบจะมาเจอเธอ"พรึ่บ!สิ้นสุดประโยคมหาสมุทรหันมากอดฉัน ซุกหน้าเข้ากับซอกคอ กระชับกอดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ปล่อยให้ความเงียบงันทำงานจนเริ่มอึดอัด"ผมคิดว่าผมรักเพทายมากจนยอมทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ"ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจพูดมันออกมา ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่อเพทายสินะ ชื่อเข้ากับใบหน้าสวยงามนั่นมาก ๆ เลย"แต่พอได้เจอกันอีกครั้งกลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม เพเองก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะคิดเรื่องความรัก ขณะเดียวกันผมกลับคิดถึง

[ ฝากตัว ]-------------------หลับไปนานเหมือนกัน มหาสมุทรตื่นขึ้นมาก็เกือบเย็นแล้ว ไม่รู้สิบลุกออกจากเก้าอี้บ้างหรือเปล่า ตอนนี้เธอยังจดจ่ออยู่กับการลงแสงและสีของการ์ตูนที่เธอวาด ไม่แปลกใจทำไมถึงไม่ชอบออกไปไหนมันคืองานที่เธอชอบทำมากที่สุด และทำได้เรื่อย ๆ ทั้งวันไม่มีเบื่อ มหาสมุทรเองก็เพิ่งรู้ว่าเธอวาดรูปเก่งขนาดนี้ แถมการ์ตูนของเธอยังเป็นที่นิยมขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยลายเส้นที่สวยมากภึงมากที่สุด ใครไม่เห็นด้วยก็ช่างเพราะเขาจะอวยแฟนตัวเองให้ถึงที่สุดขยับลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยล้า พอได้พักผ่อนเต็มที่ก็สดชื่นขึ้น หยิบโทรศัพท์มือถือมาเช็คข้อความจากผู้ช่วย ส่งรูปถ่ายกองงานเอกสารมาให้ดู แล้วแบบนี้จะให้เขามีเวลานอนได้อย่างไร มีงานให้เคลียร์ทุกวัน ส่วนใหญ่เป็นงานจาก Class S ส่วน Company ของเขาตอนนี้อยู่ตัวมีลูกน้องช่วยดูอีกแรงนอกจากข้อความจากผู้ช่วยแล้วก็ยังมีข้อความจากกลุ่มแชทเพื่อน และที่ส่งมาเยอะมากเลยก็คือข้อความจากเพทาย ไล่สายตาอ่านพบว่าเธอพิมพ์มาถามเรื่องผู้หญิงที่รับสายโทรศัพท์ ต่อว่าเรื่องการทรยศและนอกใจ ไม่รักเธอจริง และอีกหลายประโยคที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ"สิบ" เอ่ยเรียก

[ อยู่ด้วยกัน ]-----------------มหาสมุทรเอาฉันมาทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลให้เฝ้าพี่ชายที่นอนไม่ได้สติ ส่วนเจ้าตัวรับสายด่วนจากผู้ช่วยก็รีบไปบริษัททันที ยังดีที่ฉันพกแท็บเล็ตมาด้วย เสียบหูฟังกับมือถือ เปิดเพลง นั่งทำงานเพลินเลยคราวนี้กระทั่งมีคนเข้ามาในห้อง ไม่ใช่คุณพยาบาล แล้วก็ไม่ใช่คุณหมอ หากแต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งดูมีอายุทว่ายังสวยอยู่เลย แต่งตัวเรียบหรูดูก็รู้ว่ามีฐานะ ฉันรีบเอาแท็บเล็ตวางข้างตัวก่อนลุกขึ้นยืน"เธอเป็นใคร" ท่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบหากแต่แฝงด้วยความไม่พอใจเล็ก ๆ"เอ่อ... หนูชื่อสิบค่ะ เป็นแฟนของมหาสมุทร"พอบอกไปแบบนั้นท่านมองฉันตั้งหัวจรดเท้าทันที "แฟน? กับคนพรรค์น่ะนะ" ท่านทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ราวกับรู้นิสัยมหาสมุทรเป็นอย่างดี"ค่ะ" ฉันพยักหน้าสำทับ"แล้วแฟนของเธอไปไหนซะแล้วล่ะ""เขามีประชุมด่วนค่ะ""ก็เลยเอามาทิ้งไว้ที่นี่?""ใช่ค่ะ จริง ๆ หนูเคยมาครั้งนึงแล้ว สมุทรดูเป็นห่วงพี่ชายมาก ที่ผ่านมาก็คงจะมาเฝ้าอยู่บ่อย ๆ""ใช่แหละนะ นิสัยต่างกันแต่ก็เป็นคู่พี่น้องที่รักกันดีมาก"ฉันเลยยิ้มพร้อมพยักหน้า มาถึงตรงนี้พอจะรู้แล้วว่าคุณผู้หญิงเป็นใคร มารดาหรือแม่ของมห