All Chapters of His Runaway Obsession: Chapter 41 - Chapter 50

Mainit na ilaw mula sa chandelier ang bumalot sa malawak na dining room. Malinis at maayos ang hapag-kainan, puno ng iba’t ibang ulam—sinigang na baboy, pritong isda, pancit, at ilang pagkaing banyaga na tila handa para sa isang maliit na salu-salo. Nasa gitna ng mahabang mesa si Xavier, at sa kanan naman niya nakaupo si Aurelia, habang nasa kaliwa si Anchali na nakataas pa ang upuan upang maabot ang mesa. Tahimik ang paligid sa unang sandali. Tanging kaluskos ng kubyertos at hinaing ng kawali mula sa kusina ang naririnig. Ngunit hindi nagtagal, binasag ni Anchali ang katahimikan. “Mommy, look!” masiglang sambit ng bata, nakatingin sa pritong isda. “It looks like it’s smiling! See? The mouth is open!” Natawa si Aurelia sa inosenteng obserbasyon ng anak. “Yes, sweetheart. Parang nakangiti nga siya. Maybe it’s happy to see you.” Napatingin si Xavier, at isang bahagyang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi. “You have a good eye, Anchali. You notice the little things.” “Of course!” sago

Mabilis lumipas ang maghapon para sa kanila. Matapos ang abalang umaga sa pagluluto, pagkain, at paglilinis, natagpuan ng pamilya ang kanilang sarili na nakaupo nang magkasama pagsapit ng hapon, sa gitna ng malambot na sofa sa sala. Sa labas ng bintana, ang araw ay unti-unting bumababa, nagbibigay ng kulay kahel at ginto sa paligid, habang ang hangin ay banayad na pumapasok, may dalang malamig na ginhawa. “Mommy, Daddy! Can we watch my favorite movie?” masiglang sigaw ni Anchali habang hawak ang isang maliit na unan at pagkain na dala-dala mula sa kuwarto. Tumakbo siya papalapit, nangingislap ang mata na parang may nakatagong kayamanan sa kanyang mga palad. “What movie is that, baby?” tanong ni Xavier, bahagyang nakasandal sa sofa, may ngiti sa labi habang nakamasid sa anak. “It’s the funny cartoon movie! The one with the talking animals!” sagot ni Anchali, halos hindi na makapaghintay. Napatingin si Aurelia sa anak at napailing, ngunit hindi mapigilan ang pagtawa. “Of course, swe

Banayad na sumilip ang sinag ng araw mula sa siwang ng makapal na kurtina. Ang malamig na simoy ng umaga ay dumampi sa balat ni Aurelia, dahilan upang siya’y bahagyang magising mula sa mahimbing na pagkakatulog. Nakapikit pa rin ang kanyang mga mata ngunit dama niya ang init ng katawan na nakadikit sa kanya, ang mahinang pintig ng puso sa ilalim ng kanyang pisngi.Doon lamang siya muling namulat, dahan-dahan, at ang una niyang nasilayan ay ang pamilyar na dibdib ni Xavier. Nakahiga pa rin siya, nakapatong ang ulo sa kanyang dibdib, at nakayakap nang mahigpit, na para bang sa bawat hininga ay nagsasabing hindi siya kailanman pakakawalan.Ang kanyang unang reaksyon ay isang marahang ngiti. Ngiti na hindi niya inasahan mula sa kanyang sariling labi, ngunit kusa na lamang sumilay. Sa loob ng maraming taon ng takot, pangungulila, at pagtakas, ngayon lamang niya muling naramdaman ang ganitong uri ng umaga—ang katahimikan at ang init ng piling ng isang taong minsan nang naging tahanan ng kan

Maliwanag at masigla ang umagang bumungad kina Aurelia, Xavier, at Anchali. Ang liwanag ng araw ay dumadaloy mula sa malalaking bintana ng bahay, nagpapalambot sa bawat sulok ng sala at kusina. Ramdam ang kakaibang sigla sa hangin, dahil iyon na ang araw ng pagdalo nila sa birthday celebration ng anak ng kaibigan ni Xavier.Habang abala si Aurelia sa kusina, nagluluto ng magaan na agahan, pumunta si Anchali na nakasuot ng pajama, bitbit ang stuffed bunny niyang si Snowy.“Mommy, is it today? The birthday party?” tanong ng bata na may kislap sa mga mata.Ngumiti si Aurelia at tumango. “Yes, anak. Today’s the day. Kaya kailangan mong kumain para may energy ka sa paglalaro mamaya.”“Yay!” sigaw ni Anchali, sabay upo sa mesa. Nilapag niya si Snowy sa tabi niya at parang kausap itong bata. “Snowy, you’ll see my new friends!”Dumating si Xavier mula sa itaas, nakasuot ng simpleng puting polo at dark jeans. Mukhang handa na ito kahit umaga pa lang. “Good morning, loves,” bati niya, sabay hal

Mabagal ang paglipas ng oras matapos ang kanilang yakapan. Bagama’t bumalik sa pagtulog si Xavier, mahigpit pa rin ang bisig nito sa kanya, tila ba may takot na baka maglaho siya kapag kumalas. Si Aurelia nama’y nakadilat, pinagmamasdan ang mahinang liwanag na unti-unting lumulusot sa pagitan ng mga kurtina.Parang dalawang magkaibang mundo ang hinahawakan niya—isang mundong puno ng init at lambing na dulot ng piling ni Xavier, at isa pang mundong malamlam, puno ng anino at tanong na iniwan ng babala ni Glea.Nang tuluyan nang sumikat ang araw, marahang kumilos si Xavier. Dumilat ito, mabigat pa ang mata ngunit agad na ngumiti sa kanya. “Good morning,” bulong nito, saka idinikit ang labi sa kanyang sentido.“Good morning,” mahina niyang tugon, pilit ginagawang magaan ang tinig.Saglit silang natahimik bago muling nagsalita si Xavier. “Alam mo, ang tagal ko nang pinapangarap na magising ng ganito. Ikaw ang una kong makikita.”Napayuko si Aurelia, pilit na itinatago ang kilig na nahahal