All Chapters of His Runaway Obsession: Chapter 61 - Chapter 70

Simula nang pumasok muli si Anchali sa eskwela at sumunod si Xavier sa trabaho, naiwan siyang mag-isa sa bahay.Para bang masyadong tahimik. At sa gitna ng katahimikan na iyon, ang isip niya ay hindi mapalagay.Matagal na niyang napapansin—ang pagkakaila ni Xavier sa ilang tanong, ang bigat sa mga mata nito tuwing binabanggit ang nakaraan, at higit sa lahat, ang misteryosong opisina nito sa itaas ng bahay.Mula sa kanyang kinauupuan, napatingin siya sa hagdan.Anong meron sa opisina niya? Bakit parang sobrang lihim ng lahat?Hindi niya alam kung ano ang nagtulak sa kanya, ngunit bago pa siya makapagdesisyon nang tuluyan, tumayo na siya, marahang humakbang patungo sa hagdan, at nagsimulang umakyat.Sa bawat yapak niya sa hagdan, tila lalong bumibigat ang kanyang dibdib. Nang makarating siya sa tuktok, napaharap siya sa pintuan ng opisina ni Xavier—madilim na kahoy, mabigat, at laging nakasara.Huminga siya nang malalim, dahan-dahang iniikot ang seradura. Laking gulat niya nang bumukas

Maagang-maaga pa lamang ay gising na si Aurelia. Hindi siya halos nakatulog kagabi sa tindi ng kaba at pananabik. Sa tabi niya, mahimbing na natutulog si Anchali, nakayakap sa paborito nitong stuffed bunny. Sa bawat paghinga ng anak, dama niya ang bigat ng desisyong gagawin nila ngayong araw—ang paglayo, ang pagtakas, ang pagsisimula ng bagong buhay.Tahimik siyang bumangon at naglakad patungong bintana. Nakalilis ang kurtina, at mula roon ay tanaw niya ang mga ilaw ng bayan na unti-unting naglalaho habang sumisikat ang araw. Ito na iyon, bulong niya sa sarili. Wala nang atrasan. Kailangan naming makaalis bago makaramdam si Xavier.Pagkaraan ng ilang minuto, bumaba si Aurelia sa kusina at nadatnan ang ina niyang si Selene na abala sa pagluluto ng almusal. “Anak, maaga kang bumaba. Sigurado ka ba sa gagawin niyo ngayon?” tanong ng ina, habang inihahain ang mainit na tinapay at gatas.Tumango si Aurelia. “Yes, Ma. If we don’t leave now, baka wala na kaming chance. Jill is already waitin

Maagang nagising si Aurelia kinaumagahan. Tahimik ang buong apartment, at tanging tunog ng maliit na orasan sa dingding ang naririnig niya. Bumangon siya nang dahan-dahan upang hindi magising si Anchali na mahimbing pa ring natutulog sa tabi niya. Sa bawat hakbang niya patungo sa kusina, dala niya ang bigat ng hindi maipaliwanag na kaba sa dibdib.Pagdating sa kusina, dumiretso siya sa kabinet, kinuha ang garapon ng kape, at maingat na nagtimpla. Ang halimuyak ng mainit na kape ay unti-unting nagpakalma sa kanya, ngunit sa likod ng kanyang isipan, paulit-ulit bumabalik ang alaala ng gabing iyon.Muling naaalala ni Aurelia ang nangyari madaling araw. Nagising siya nang hindi niya namamalayan kung bakit, at sa pagdilat ng kanyang mga mata, ramdam niya agad ang init ng isang hininga sa kanyang pisngi. Bago pa siya nakagalaw, parang may labi na dumampi sa kanyang leeg—malambot, mainit, at masyadong totoo para tawaging panaginip lamang.Nanlaki ang kanyang mga mata, nanigas ang buong kataw

Makalipas ang gabing kumain sila sa labas, unti-unti nang bumalik ang katahimikan sa tinutuluyang apartment nina Aurelia, Jill, at Anchali. Ngunit para kay Aurelia, ang katahimikan ay hindi nangangahulugang kapayapaan.Kinabukasan, maagang nagising si Aurelia dahil sa tila pag-ikot ng kanyang paningin. Habang nakaupo sa gilid ng kama, pinisil niya ang sentido, pinipilit ayusin ang kanyang paghinga.“Mama…” tawag ni Anchali mula sa kabilang silid, hawak pa ang maliit nitong stuffed toy. “Let’s eat breakfast, I’m hungry.”Pinilit ngumiti ni Aurelia at tumayo, bagaman mabigat ang kanyang ulo. Habang naglalakad patungong kusina, napansin ni Jill ang maputlang mukha nito.“Rels, are you okay?” agad na tanong ni Jill habang nagbubukas ng refrigerator. “You look pale.”“I’m fine,” sagot ni Aurelia, kahit halatang pinipilit ang sarili. “Maybe I just didn’t sleep well.”Ngunit alam niyang hindi iyon totoo. Dahil sa likod ng kanyang isip, sariwa pa ang panaginip kagabi—mga labi na dumadampi sa

Pagkatapos ng mahabang usapan nina Aurelia at Jill, napatingin sila sa pinto ng kwarto kung saan payapang natutulog si Anchali. Tahimik ang paligid, ngunit para kay Aurelia, bawat anino sa sulok ng bahay ay tila banta. Ang simpleng tunog ng hangin mula sa aircon ay nagdudulot ng kaba sa kanyang dibdib.Umupo si Jill sa gilid ng sofa at tinitigan si Aurelia na halatang hindi mapakali. “You’re not going to sleep peacefully tonight if you stay in that room alone, are you?” mahinahong tanong nito.Umiling si Aurelia, pilit na pinapakalma ang sarili. “I can’t, Jill. What if it happens again? What if I wake up with… with those lips on my skin?” Napayuko siya, nanginginig ang mga kamay.Hinawakan siya ni Jill sa balikat. “Then we don’t take that risk. You and Anchali can stay in my room tonight. Mas malapit ako sa inyo, and at least, I’ll be there if anything happens.”Sandaling nag-alinlangan si Aurelia, ngunit sa huli ay tumango. “Okay… okay, Jill. I don’t want Anchali to feel something’s