All Chapters of ท่านอ๋องพิการกับนางมารมาใช้กรรม: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจบพิธีกราบไหว้ฟ้าดินแล้ว ขณะที่นางกำนัลกำลังจะพาซินเมี่ยวกลับไปยังห้องหอในตำหนัก นางก็เอ่ยลอย ๆ ขึ้นมาอีกว่า“หม่อมฉันหวังว่าพระสวามีจะไม่ลืมฤกษ์เข้าหอนะเพคะ อย่าให้หม่อมฉันถึงกับต้องเดินทางไปพาท่านมาเองจนเสียเกียรติเลย หม่อมฉันขอทูลลา”ซินเมี่ยวย่อกายคารวะอู๋อ๋องก่อนจะเดินตามการจับจูงของนางกำนัลไปยังตำหนักที่พ่อบ้านจัดเตรียมไว้ให้นางในตำแหน่งพระชายา ซึ่งตำหนักนี้ก็อยู่ติดกับตำหนักใหญ่ของอู๋อ๋องไม่ไกลนัก“เจ้าดูพระยาชาคนใหม่ของเจ้าสิ! นางกล้าสั่งข้าเช่นนี้ นางคิดว่านางเป็นใคร!” อู๋อ๋องกล่าวอย่างโมโห ทั้งที่นางก็รู้ดีว่าเขาพิการแต่ยังบังคับเขาให้เข้าหอ นี่มันอะไรกัน“ท่านอ๋องอย่าทรงกริ้วเลยพะย่ะค่ะ ที่พระชายากล่าวก็มีเหตุผล หากพระองค์ไม่ยอมเข้าหอแล้วจะเรียกว่าแต่งงานได้อย่างไรเล่า กระหม่อมว่าพระองค์แค่เข้าไปนอนกับนางสักคืนก็น่าจะพอแล้ว” เหลยเปาเกลี้ยกล่อมนายของตน“ฮึ! นางเพิ่งมาถึง

หลังทานอาหารแล้ว อู๋อ๋องกับซินเมี่ยวก็ขึ้นรถม้าไปยังวังหลวงโดยมีเหลยเปาคอยดูแลอู๋อ๋อง ซินเมี่ยวไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ในเมื่อเขาเป็นองครักษ์ส่วนตัวของอู๋อ๋อง นางก็จะปล่อยให้เขาทำหน้าที่ตามสบาย ส่วนนางที่ยังไม่เคยเข้าวังมาก่อนก็รู้สึกทำตัวไม่ค่อยถูกนัก นางเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาในชาติก่อน ชาตินี้ก็ได้รับการอบรมน้อยกว่าบุตรีคนอื่นในเรือน นางจึงกังวลว่าจะทำให้อู๋อ๋องขายหน้า“ท่านอ๋อง ข้าเพิ่งจะเคยเข้าวังครั้งแรก หากข้าทำสิ่งใดให้ท่านขายหน้า ข้าต้องขออภัยท่านเอาไว้ก่อนนะเพคะ” ซินเมี่ยวเอ่ยเสียงเย็นชาแต่มือที่จับกันแน่นนั้นทำให้รู้ว่านางคงหวาดกลัวไม่น้อยจริง ๆ“เจ้าไม่ต้องกังวลมากนักหรอก เสด็จพ่อกับเสด็จแม่คงไม่ถือสาเจ้าแน่” อู๋อ๋องเอื้อมมือไปจับมือเล็กที่ตอนนี้เย็นเฉียบจากความตื่นเต้นเอาไว้ซินเมี่ยวมองมือใหญ่ที่กุมมือเล็กของตัวเองเอาไว้ก็หันไปมองอู๋อ๋องอย่างอยากจะขอบคุณ เพียงแต่นางไม่รู้ว่าจะทำหน้าตาอย่างไรที่เขาปลอบโยนนางเช่นนี้“ขอ

เมื่อทั้งสองพระองค์กลับมาถึงจวนอู๋อ๋อง ซินเมี่ยวก็ขอตัวเข้าครัวไปทำอาหารโดยให้พ่อครัวไปนำสมุนไพรที่นางต้องการมา ซินเมี่ยวใช้เวลาทำอาหารไม่นานเพราะในครัวมีบ่าวช่วยอยู่หลายคน จนได้อาหารมา 4 อย่าง น้ำแกงอีก 1 หม้อ นางยังแบ่งปันให้บ่าวไพร่ในจวนได้กินอย่างไม่ตระหนี่ ทำให้ทุกคนมองพระชายาดีขึ้นมากจากตอนแรกที่เกรงว่าพระชายาจะถือตัวเหมือนคุณหนูจวนอื่น“พวกเจ้านำอาหารไปตั้งโต๊ะก่อน ข้าจะไปเปลี่ยนชุดสักหน่อย”“เพคะพระชายา”ซินเมี่ยวเดินกลับตำหนักตนเองแล้วรีบเปลี่ยนชุดใหม่ที่มีนางกำนัลเตรียมเอาไว้ให้ล่วงหน้าอย่างรู้งาน นับว่าคนในตำหนักนี้ดูแลนางเป็นอย่างดี ไม่เหมือนที่นางกลัวในตอนแรกว่าพวกเขาจะนึกรังเกียจนางที่เป็นเพียงบุตรอนุ“เจ้ารีบมาเร็ว ข้ารอเจ้าร่วมโต๊ะอยู่” อู๋อ๋องเห็นซินเมี่ยวมาถึงก็รีบเรียกนาง“เหตุใดไม่เสวยก่อนเล่าเพคะ” ซินเมี่ยวรีบเดินไปนั่งข้างอู๋อ๋อง

องครักษ์ทั้งหมดได้ยินเสียงดังของพระชายาก็รู้ว่าพวกเขาไม่อาจเป็นตัวถ่วงให้พระชายาได้อีก ทุกคนลงมืออย่างสุดฝีมือจากตอนแรกที่คิดจะไว้ชีวิตเอาไว้เพื่อสืบหาผู้บงการสักคนสองคนเช้ง! เคร้ง! เพี๊ยะ!!! อั่ก!! อ๊าก!!!องครักษ์จวนอู๋อ๋องใช่ว่าจะไร้ฝีมือ พวกเขานับเป็นองครักษ์ชั้นยอดที่สุดในเมืองหลวง หากก่อนหน้านี้ไม่ออมมือเอาไว้ล่ะก็ พวกเขาคงไม่มีใครบาดเจ็บแน่ ตอนนี้พระชายารับสั่งแล้วว่าให้ฆ่า พวกเขาจึงไม่ลังเลที่จะไว้ชีวิตพวกมันอีก“อย่าให้หนีไปได้แม้แต่คนเดียว!!!” ซินเมี่ยวสั่งเสียงดัง“พะย่ะค่ะพระชายา” องครักษ์ทั้งหมดรับคำเสียงดังซินเมี่ยวที่ตอนนี้เสียเลือดไม่น้อย นางไม่มีเวลาดูแลแผลตนเอง และนางไม่ต้องการให้นักฆ่าเหล่านี้กลับไปส่งข่าวได้ว่านางได้รับสมุนไพรแก้พิษของท่านอ๋องมาแล้ว ไม่เช่นนั้นหากเกิดความผิดพลาดในการแก้พิษขึ้นคงแย่แน่ด้วยพลังลมปราณและฝ่ามือพิษของซินเมี่ยว ทำให้นักฆ่าทั

หนึ่งเดือนผ่านไปจวนอู๋อ๋องที่ปิดจวนอยู่อย่างเงียบสงบมาตลอดและไม่ต้อนรับแขกใด ๆ เริ่มมีความเคลื่อนไหวอีกครั้ง ตอนนี้อู๋อ๋องหายดีแล้วจากการรักษาของซินเมี่ยว ตัวนางก็สามารถดูดซับพิษเข้ามาไว้ในทะเลปราณของนางได้ดังชาติก่อนเช่นกัน อีกทั้งร่างใหม่นี้ยังสามารถต้านทานพิษนับร้อยชนิดไม่ต่างจากร่างของอู๋อ๋องที่หลังจากรักษาตัวแล้วยังมีร่างต้านพิษเช่นเดียวกับนางด้วยระหว่างทานอาหารเช้าร่วมกันหลังจากหายดี อู๋อ๋องแทบอยากจะประกาศให้โลกรู้ว่าตอนนี้พระองค์กลับมาเดินได้แล้ว และยังมีพลังปราณเพิ่มมากขึ้นกว่าก่อนถูกพิษถึงสองเท่า อาจเป็นเพราะพระองค์กดพลังปราณเอาไว้เพื่อสกัดกั้นพิษมาหลายปีจึงไม่ทราบว่าพลังปราณของตนเองแข็งแกร่งขึ้น“เสด็จพี่แน่ใจหรือว่าจะไม่ปิดบังอาการป่วยจริง ๆ” ซินเมี่ยวเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง“ทำไมหรือ? น้องหญิงไม่อยากให้คนรู้หรือว่าพี่หายดีแล้ว”“น้องกลัวว่าจะมีคนคิดร้ายเสด็จพี่อีกเพคะ