All Chapters of ท่านอ๋องพิการกับนางมารมาใช้กรรม: Chapter 21 - Chapter 30

ก่อนงานเลี้ยงครึ่งชั่วยาม นางกำนัลเข้ามาแต่งกายให้ซินเมี่ยวหลังจากที่นางแต่งกายให้พระสวามีอย่างอู๋อ๋องเสร็จไปก่อนหน้านี้ ตอนนี้พระองค์ให้เหลยเปาพาดูโดยรอบกระโจมว่ามีทหารในจวนคอยดูแลความปลอดภัยเป็นเช่นไรบ้าง“ท่านอ๋อง จัดวางกำลังพลเท่านี้เพียงพอแน่หรือพะย่ะค่ะ” เหลยเปาเอ่ยอย่างกังวล“เจ้ากลัวอะไร ลืมไปแล้วหรือว่าข้าหายดีแล้วน่ะ ข้าไม่อยากให้มีคนล้อมรอบมากเกินไปจนไม่เป็นส่วนตัว ครั้งนี้ข้าอยากพาพระชายามาเที่ยวมากกว่า”“กระหม่อมทราบแล้วพะย่ะค่ะ เช่นนั้นกระหม่อมขอวางกำลังไว้รอบนอกเพิ่มอีกได้หรือไม่พะย่ะค่ะ”“ตามใจเจ้าเถอะ อย่างไรข้าก็คิดว่าคงไม่มีใครกล้าลงมือต่อหน้าฝ่าบาทหรอก”อู๋อ๋องพูดจบก็ให้เหลยเปาพาพระองค์เข้าไปดูว่าพระชายาแต่งกายเสร็จแล้วหรือไม่ เพราะนี่ก็ใกล้ได้เวลาเริ่มงานเลี้ยงเข้ามาทุกทีแล้วซินเมี่ยววันนี้ถูกจับให้แต่งกายเต็มยศจนหนักหัวไปหมด นาง

บุตรีขุนนางหลายคนได้ยินเช่นนี้จึงพากันลุกขึ้นไปเตรียมการแสดง พวกนางอยากให้ทุกคนเห็นว่าตนเองก็มีความสามารถเช่นกัน เผื่อว่าพรุ่งนี้จะมีชายหนุ่มนำสัตว์ที่ล่าได้มามอบให้ตามธรรมเนียมเพื่อคบหากันในระหว่างงานล่าสัตว์ครั้งนี้ซินเมี่ยวนั่งดูการแสดงไปหาวไปอย่างเบื่อหน่าย นางกินอิ่มแล้วจึงง่วงนอนตั้งนานแล้ว เพียงแต่ฮ่องเต้และฮองเฮายังไม่เสด็จกลับไปพักผ่อน พวกนางจึงยังไม่สามารถออกไปก่อนได้เช่นกัน“น้องหญิง เหตุใดเจ้าง่วงนอนเร็วนักเล่า?” อู๋อ๋องตรัสถามอย่างแปลกใจ“หม่อมฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันเพคะ ช่วงนี้พอกินอิ่มแล้วก็ง่วงตลอด ฮ้าว!”“น้องหญิงอดทนหน่อยนะ อีกไม่นานเสด็จพ่อ เสด็จแม่ก็น่าจะกลับไปพักผ่อนแล้ว”“อืม… หม่อมฉันทราบแล้วเพคะเสด็จพี่” ซินเมี่ยวปรือตาเอ่ยขึ้นอย่างง่วงงุนอู๋อ๋องเห็นพระชายาโงนเงนไปมาก็ได้แต่เอื้อมมือไปจับศรีษะนางให้เอนมาพิงที่พระองค์แทน

อู๋อ๋องพักผ่อนกันที่ริมน้ำ โดยมีองครักษ์ยิงปลาในน้ำมาทำเป็นมื้อเที่ยงให้กับทุกคนอย่างสนุกสนาน ซินเมี่ยวเองก็แย้มยิ้มอยู่ตลอดอย่างมีความสุข นานแล้วที่นางไม่ได้รู้สึกอบอุ่นเช่นนี้ อีกทั้งอู๋อ๋องยังคอยดูแลนางเป็นอย่างดีจนแทบจะไม่ต้องหยิบจับสิ่งใดเองเลยแม้แต่น้อยหลังจากพักผ่อนกันเกือบครึ่งชั่วยาม กลุ่มของอู๋อ๋องก็ออกเดินทางอีกครั้งตรงเข้าไปยังป่าด้านในลึกเข้าไปอีกเพื่อหาสัตว์ใหญ่อย่างกวางและเสืออีกสักตัวสองตัวก่อนเดินทางกลับออกจากป่าในวันนี้นักฆ่ากลุ่มหนึ่งราว 30 คน แอบติดตามกลุ่มของอู๋อ๋องอยู่ห่าง ๆ เมื่อเห็นว่าอู๋อ๋องเข้าไปยังป่าลึกด้านในอีก หัวหน้ากลุ่มยิ้มร้ายภายใต้ผ้าคลุมทันที ก่อนที่จะส่งสัญญาณมือให้ลูกน้องเร่งติดตามเพื่อล้อมกลุ่มของอู๋อ๋องและรีบจัดการงานตามคำสั่งที่ได้รับมาก่อนที่อู๋อ๋องจะรู้ตัวซินเมี่ยวที่ขี่ม้าตามอู๋อ๋องรู้สึกว่ายิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่ ความรู้สึกถึงอันตรายของนางก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เพียงแต่นางไม่อยากกังวลมากเกินไปอย่างที่อู๋อ๋องบอกจึงจำใจติดตามพระองค์ต่อไปไ

“พี่ไม่เป็นไร พี่แค่ดีใจที่เรากำลังจะมีลูกกันแล้ว จากนี้ไป น้องหญิงต้องดูแลตัวเองให้ดีรู้หรือไม่ อย่าทำให้พี่เป็นห่วง” อู๋อ๋องยกพระหัตถ์ขึ้นลูบหัวเล็กของซินเมี่ยวพร้อมรอยยิ้มกว้างด้วยความดีใจอย่างบอกไม่ถูก“กราบทูลท่านอ๋อง พระชายา หมอหลวงมาถึงแล้วพะย่ะค่ะ” เหลยเปาส่งเสียงบอก“เสด็จพี่นั่งดี ๆ ให้พวกเขาเข้ามา!” ซินเมี่ยวสั่งพระสวามีก่อนจะลุกออกจากข้างเตียงเพื่อรอให้หมอหลวงมาตรวจอาการ“ถวายพระพรท่านอ๋อง พระชายา พะย่ะค่ะ” หมอหลวงทั้งหมดค้อมคำนับกล่าว“ตามสบาย พวกเจ้ารีบตรวจอาการท่านอ๋องเถอะ” ซินเมี่ยวรีบบอก“พะย่ะค่ะพระชายา”หมอหลวงต่างสลับสับเปลี่ยนกันตรวจอาการรวมถึงทำแผลให้อู๋อ๋องอยู่เกือบครึ่งชั่วยาม ก่อนที่จะกล่าวรายงานว่าอาการของอู๋อ๋องดีขึ้นมากแล้ว กินยารักษาภายในอีกไม่กี่เทียบก็จะหายดี“ขอบ

การตรวจสอบจวนขุนนางครั้งนี้ได้ผลลัพธ์ว่า ขุนนางในราชสำนักมากกว่าครึ่งนั้นยักยอกเงินหลวงมาตลอดหลายปี และยังมีการส่งเงินให้กับราชวงศ์ที่ฝ่ายตนสนับสนุนไม่น้อยด้วย อู๋อ๋องยังสืบพบว่ากองกำลังส่วนตัวขององค์ชายและจิ้นอ๋องมีมากกว่าที่ถวายรายงานฮ่องเต้กว่าเท่าตัวเมื่อฝ่าบาททราบเรื่องก็สั่งให้กำจัดกองกำลังส่วนตัวเหล่านั้นไปจนหมดโดยไม่ไต่สวน อู๋อ๋องทราบดีว่าฮ่องเต้ทำเช่นนี้ก็เพื่อเชือดไก่ให้ลิงดู ในเมื่อฝ่าบาทหาตัวคนร้ายที่ลอบสังหารอู๋อ๋องกับพระชายาไม่ได้ พระองค์จึงเลือกที่จะกำจัดภัยคุกคามให้หมดในคราวเดียวชาวเมืองที่ไม่ทราบเรื่องต่างกล่าวขานถึงความโหดเหี้ยมของอู๋อ๋องที่สังหารคนไปจำนวนมาก ส่วนผู้ที่ทราบที่มาที่ไปต่างไม่มีใครกล้าออกความเห็น ในเมื่อนี่เป็นพระบัญชาจากฝ่าบาท ใครเล่าจะอยากหาเรื่องใส่ตัวคืนหนึ่งระหว่างที่อู๋อ๋องกำลังตรวจสอบหลักฐานเพื่อถวายฎีกาเอาผิดขุนนางอยู่นั้น กลับมีนางกำนัลแปลกหน้านางหนึ่งเข้ามาส่งน้ำแกงให้กับพระองค์อย่างผิดปกติ เนื่องจากหน้าประตูห้องทำงานวันนี้ไม่มีทหารเฝ้า