All Chapters of ท่านอ๋องพิการกับนางมารมาใช้กรรม: Chapter 31 - Chapter 40

จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในจวน วันต่อมาซินเมี่ยวขออนุญาตอู๋อ๋องออกไปหาซื้อทาสเพื่อมาฝึกฝนแทนการรับคนสุ่มสี่สุ่มห้าเหมือนที่พ่อบ้านทำ“น้องหญิงจะไปเองจริง ๆ หรือ? ให้พ่อบ้านไปก็ได้นี่นา”“น้องอยากไปที่เมืองจิ่วเพคะ ที่นั่นมีคนยากจนและขายตัวเป็นทาสมากกว่าที่นี่ อีกทั้งยังป้องกันสายลับเข้ามาในจวนได้ด้วยเพคะ”“แต่พี่เป็นห่วง เช่นนั้นให้พี่ไปด้วยดีหรือไม่”“เสด็จพี่จะไปได้อย่างไรเพคะ พระองค์ยังตรวจสอบขุนนางและเขียนฎีกาไม่เสร็จ”“เฮ้อ เช่นนั้นน้องหญิงจะให้พี่ส่งองครักษ์ให้กี่คนดี เมืองจิ่วไม่ใช่ใกล้ ๆ พี่เป็นห่วง”“ขอเพียง 5 คนก็พอเพคะ น้องจะนำยาพิษไปด้วย เสด็จพี่ไม่ต้องเป็นห่วง”“ตกลง เช่นนั้นเจ้าจะไปกี่วัน?”“น่าจะไม่เกินห้าวันก็กลับมาแล้วเพคะ ครั้งนี้หม่อมฉันจ

“เย่กวน เจ้านำตั๋วแลกเงินมาเท่าใด?” ซินเมี่ยวหันไปถามองครักษ์ของนาง“ห้าพันตำลึงขอรับ ไม่ทราบพอจะซื้อที่ดินทั้งหมดหรือไม่ขอรับ”“เจ้าเมือง ท่านคิดว่าเงินเท่านี้เพียงพอหรือไม่?” ซินเมี่ยวหันไปถามเจ้าเมืองต่อ“พอขอรับ พอ ที่ดินในเมืองจิ่วราคาเพียงหมู่ละ 1-2 ตำลึง ตามสภาพดินในหมู่บ้านต่าง ๆ เท่านั้นเองขอรับนายท่าน” เจ้าเมืองจิ่วรีบตอบกลับทันที“อืม… เย่กวน เจ้าจัดการไปดูที่ดินกับเจ้าเมืองในแต่ละหมู่บ้าน จากนั้นส่งคนกลับไปเมืองหลวงรายงานเรื่องนี้ให้ท่านอ๋องทราบ ข้าต้องการเมล็ดพันธุ์ชั้นดีอีกสองหมื่นต้านสำหรับการเพาะปลูกเป็นเวลาหลายปี ให้คนของท่านอ๋องจัดซื้อมาไว้ที่เมืองจิ่วเสีย อ้อ อย่าลืมนำเงินมาเพิ่มด้วยเล่า ข้าต้องการซื้อจวนที่นี่สักหลังเอาไว้พักเวลามาตรวจงานที่เมืองนี้” ซินเมี่ยวรีบออกคำสั่งรวดเดียว“ขอรับนายน้อย ข้าจะรีบส่งคนกลับไปเมืองหลวง แล้ววันนี้นา

อู๋อ๋องกล่าวถึงภารกิจของพระองค์ที่จะต้องทำหลังจากออกจากเมืองจิ่วให้กับซินเมี่ยวทราบระหว่างทาง“เช่นนั้นหม่อมฉันจะเดินทางร่วมกับพระองค์ด้วย หม่อมฉันไม่อยากอยู่เฝ้าจวนคนเดียวอย่างเบื่อหน่าย”“นั่นจะได้อย่างไร น้องหญิงกำลังท้องกำลังไส้อยู่นะ หากเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะทนได้อย่างไรเล่า การเดินทางครั้งนี้ไม่รู้ว่าจะยากลำบากเพียงใด พี่ไม่อยากให้เจ้ากับลูกเป็นอันตราย ไปรอพี่ที่เมืองหลวงดีกว่านะ” อู๋อ๋องพยายามเกลี้ยกล่อม“ฮึ! ไม่เอา!! หม่อมฉันจะตามไปด้วย หากมีใครวางแผนล่อลวงพระองค์เข้าจะทำอย่างไร หม่อมฉันไม่ยอมให้พระองค์มีบ่าวอุ่นเตียงหรอกนะเพคะ”ด้วยความดื้อดึงของซินเมี่ยวตามประสาคนกำลังท้อง อู๋อ๋องจึงได้แต่ต้องพยักหน้ารับปากซินเมี่ยวไปก่อนซินเมี่ยวเมื่อได้รับเงินจากอู๋อ๋องมาก็สั่งให้เย่กวนไปหาซื้อจวนสักหลังเพื่อเอาไว้พักผ่อนเวลามาตรวจที่ดินของพระองค์ในภายภาคหน้า ส่วนเมล็ดพันธุ์ที่พระองค์ต้องการก็ถูกแ

กลางดึกคืนนั้น องครักษ์หลวงทั้งสิบคนที่ได้รับยาสลบจากพระชายาออกจากโรงเตี๊ยมไปด้วยชุดอำพรางใบหน้าอย่างรวดเร็ว ส่วนอู๋อ๋องก็พาซินเมี่ยวเข้านอนหลังจากมอบยาให้ซุนเหยาไปก่อนหน้านี้แล้ว อย่างไรตอนนี้ซินเมี่ยวก็กำลังท้องอยู่ นางจึงต้องการพักผ่อนให้มากเพื่อลูกในท้องด้วยผงยาสลบของซินเมี่ยว ทำให้เหล่าองครักษ์ไม่ต้องเปลืองแรงมากนักในการค้นหาหลักฐานในห้องทำงานของเจ้าเมืองติ่งกุย พวกเขาพบสมุดบัญชีหลายเล่มที่เรียงลำดับปีเอาไว้อย่างเป็นระเบียบบนชั้นวางหนังสือ เมื่อตรวจสอบดูก็พบว่าเป็นบัญชียึดทรัพย์สินชาวเมืองจริง และยังมีบัญชีที่ชั้นวางอีกส่วนที่เป็นบัญชีปลอมสำหรับใช้ส่งมอบให้ราชสำนักตรวจสอบ พวกเขาหากล่องเปล่ามาเก็บสมุดบัญชีทั้งหมดและยกออกจากจวนเจ้าเมืองไปอย่างรวดเร็ว เพราะอู๋อ๋องสั่งการพวกเขาก่อนแล้วว่าไม่ต้องสนใจว่าเจ้าเมืองจะทำอย่างไรหลังจากสมุดบัญชีหายไป เรื่องหลังจากนี้พระองค์จะจัดการเอง พวกเขาจึงรีบกลับก่อนที่ยาสลบจะหมดฤทธิ์ก่อนเวลาอาหารเช้าวันต่อมา ซุนเหยาเข้าไปรายงานทุกอย่างให้อู๋อ๋องทราบตามจริงว่าเมื่อคืนพวกเขาพ

สามวันต่อมาซู่เวยที่จัดการเรื่องทหารเลวที่เคยรับใช้เจ้าเมืองคนก่อนและรับทหารใหม่เข้ามาทำงาน รวมทั้งเรื่องทรัพย์สินทั้งหมดของเจ้าเมืองคนก่อนจำนวนมาก รายงานเรื่องทุกอย่างและแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกิดในเมืองก่อนหน้านี้ต่ออู๋อ๋อง“กราบทูลท่านอ๋อง พระชายา ทรัพย์สินที่ยึดมาได้นั้นน่าจะเพียงพอต่อการคืนที่ดินและเงินทองให้แก่ราษฎรพะย่ะค่ะ หลังจากนี้กระหม่อมจะติดรายชื่อชาวบ้านที่เคยถูกยึดทรัพย์มารับที่ดินและทรัพย์สินคืนตามบัญชีที่เติ้งเหยียนเขียนเอาไว้พะย่ะค่ะ”“เจ้าแน่ใจหรือว่าเงินจะเพียงพอ ข้าคิดว่าหลายปีมานี้เติ้งเหยียนน่าจะใช้เงินไปไม่น้อยแล้ว เจ้าลองประมาณการมาดูว่าต้องใช้เงินเพิ่มอีกเท่าใด ข้าจะได้มอบเงินเอาไว้ให้เจ้าพัฒนาเมืองต่อไปในภายหน้าด้วย ตามพระประสงค์ของฝ่าบาท”“กระหม่อมขอใช้เงินพระราชทานหนึ่งหมื่นตำลึงเพื่อพัฒนาเมืองและชดเชยให้ราษฎรพะย่ะค่ะ เงินเท่านี้น่าจะเพียงพอให้ใช้ได้ทั้งปีพะย่ะค่ะ”