Lahat ng Kabanata ng โอบฟ้ามาห่มดิน: Kabanata 21 - Kabanata 30

ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งบนส้นเท้าเพื่อจะมองลูกแมวตัวนั้นให้ชัดว่าบาดเจ็บตรงไหนอีกบ้าง เขาเห็นมันกลัวจนตัวสั่นและแทบไม่ขยับเขยื้อนไปที่อื่นก็เดาได้ว่ามันน่าจะขาหัก คงปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้ ต้องส่งให้สัตวแพทย์รับไปรักษาและดูแลต่อ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นณวัฒน์ เพื่อนสนิทในหมู่บ้านเดียวกันนี่เอง“น้าจะเรียกให้น้าเกมพามันไปรักษาละกัน” เขาหันไปบอกหลานชายพลางลุกขึ้นยืนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร. ออก เป็นเวลาเดียวกับที่พราวนภาเดินออกมาตรงลานด้านหลังนี้พอดี“อุ๊ย! ลูกแมวที่ไหนน่ะ” หญิงสาวยิ้มแป้นทันทีพร้อมกับปรี่เข้าไปทำท่าเอื้อมมือจะแตะมัน แต่นฤบดินทร์รีบคว้าข้อมือของเธอเอาไว้แล้วดึงห่างออกมาเล็กน้อย ก่อนจะพูดใส่โทรศัพท์“ไอ้เกม มาบ้านพราวหน่อยสิ มีลูกแมวหลงมาว่ะ น่าจะโดนหมากัดมาด้วย ขาหลังมันเหมือนจะเดินไม่ได้เลย” เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่งเพื่อฟังอีกฝ่าย ทว่าสายตากลับจับจ้องแต่หญิงสาวตรงหน้าไม่วางตา และยังไม่ยอมปล่อยมือเธอ“มันกลัวจนตัวสั่นแถมยังขู่ฟ่อ ๆ อยู่เนี่ยไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลย กูเองก็ไม่กล้าแตะเพราะกลัวมันเจ็บ&rdquo

“หนูเรียนม.หกหนึ่งปีกับป.ตรีอีกสี่ปี โห! ตั้งห้าปีเชียวนะคะคุณพ่อ จะไม่ให้หนูพราวมีแฟนกับเขาเลยหรือ แล้วถ้ามีคนมาจีบหนูเยอะแยะเลยล่ะ หนูจะทำยังไง คุณพ่ออย่าลืมสิคะว่าลูกสาวคุณพ่อน่ะหน้าตาดี”พูดจบเจ้าตัวก็หัวเราะร่วนที่แอบเนียนชมตัวเองหน้าตาเฉย ภาวินจึงอดหัวเราะตามไปด้วยไม่ได้“ก็เพราะพ่อรู้ไงว่าลูกสาวพ่อน่ารัก เพราะฉะนั้นพ่อถึงได้หวง ไม่อยากให้หนูมีแฟนเร็วเกินไป มาเร็ว สัญญามาก่อน” ภาวินพูดพลางยกนิ้วก้อยขึ้นมา พราวนภาจึงต้องเอานิ้วไปเกี่ยวก้อยสัญญากับท่านอย่างเสียไม่ได้“แล้วมาบอกให้หนูใช้ชีวิตวัยรุ่นให้คุ้มค่าแต่ไม่ให้มีแฟนซะงั้น คุณพ่อเนี่ย”“การใช้ชีวิตวัยรุ่นให้คุ้มค่ามันคือการกิน เที่ยว เล่น เฮฮากับเพื่อนต่างหากล่ะ ไม่เกี่ยวกับการมีแฟนสักหน่อย” ภาวินยักไหล่พลางเอนหลังอย่างผ่อนคลาย แต่ก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นเมื่อได้ยินประโยคถัดมาจากบุตรสาว“ลุงชินกับลุงปกเล่าให้ฟังว่าตอนคุณพ่อเป็นวัยรุ่นน่ะเจ้าชู้มาก รถไฟชนกันเกือบทุกอาทิตย์เลยจริงรึเปล่าคะ”“พวกนั้นมันก็พูดไปเรื่อย หนูอย่าไปเ

“คุณพ่อขา ไปอเมริกานี่บินกี่ชั่วโมงคะ” พราวนภาถามบิดาเพราะท่านเคยเป็นนักบินมาก่อน“มันก็แล้วแต่รัฐที่เราจะไปนะ อย่างดินนี่เขาไปบอสตันก็จะใช้เวลาเดินทางประมาณหนึ่งวันรวมเปลี่ยนเครื่องด้วย ถ้าจำไม่ผิด พ่อรู้สึกว่าเที่ยวบินที่ดินเขาเลือกใช้จะเปลี่ยนเครื่องแค่ครั้งเดียวมั้งที่โดฮา แต่ก็ต้องจ่ายแพงกว่าหน่อยเพราะโดยส่วนใหญ่จะเปลี่ยนเครื่องสองครั้ง” ภาวินตอบไปตามความจริง“โห นานมาก ต้องอยู่บนเครื่องเป็นวันเลยหรือเนี่ยน่าเบื่อตายเลย” พราวนภาเบ้ปากเล็กน้อย เธอเคยไปญี่ปุ่นกับครอบครัวซึ่งใช้เวลาบนเครื่องประมาณหกชั่วโมงยังอึดอัดแทบแย่“ก็ต้องหาอะไรทำฆ่าเวลานั่นแหละ บางคนก็นอนเอาแรง บางคนก็หาหนังสือมาอ่านจะได้ไม่เบื่อ” พูดจบภาวินก็หรี่ตาลงแล้วมองไปทางที่นฤบดินทร์ยืนอยู่ จากนั้นก็เอื้อมไปสะกิดมัลลิกาที่นั่งอยู่อีกด้านแล้วพูดว่า“มะลิ นั่นแฟนเจ้าดินหรือ”ทั้งมัลลิกาและพราวนภาหันขวับไปทางนั้นทันที จึงเห็นว่านฤบดินทร์กำลังยืนคุยกับหญิงสาวคนหนึ่งด้วยท่าทางเป็นกันเองราวกับรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว“

เมื่อกลับถึงบ้าน แม้จะดึกมากแล้วแต่พราวนภาก็ไม่รู้สึกง่วงแต่อย่างใด หญิงสาวลากเก้าอี้มานั่งริมหน้าต่างห้องเพื่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีเพียงความมืดมิดปกคลุมทั้งผืนจนมองไม่เห็นอะไรแล้วก็ได้แต่นึกไปถึงคนที่กำลังเดินทางอยู่บนฟ้า เขาต้องอยู่กับที่อย่างนั้นถึงหนึ่งวันกว่า ๆ คงเบื่อแย่แล้วกระมัง“ป่านนี้นั่งหน้าบูดอยู่แน่ ๆ” เธอหัวเราะเบา ๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของนฤบดินทร์ที่กำลังขมวดคิ้วมุ่นจนหัวคิ้วแทบชนกัน สีหน้าและแววตาก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่สบอารมณ์ ราวกับต้องการบอกคนทั้งโลกว่ากำลังอารมณ์ไม่ดี ห้ามเข้าใกล้อย่างเด็ดขาด พราวนภาคาดเดาไว้ไม่ผิด เพราะเวลานี้นฤบดินทร์กำลังลอบถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดเนื่องจากหญิงสาวที่นั่งข้างกายเอนศีรษะมาซบไหล่เขาอีกแล้ว สองครั้งแรกเขายังเห็นแก่หน้าเธอบ้างจึงทำทีเป็นขยับแขนเพื่อให้เธอรู้สึกตัวแล้วกลับไปนั่งท่าเดิม แต่พอครั้งที่สาม เขาจึงคิดว่าตนไม่ควรอดทนอีกต่อไปชายหนุ่มดันตัวอันธิกาออกห่างจากไหล่ตนแล้วถือวิสาสะปรับเบาะของหญิงสาวให้เอนลงทันที ในเมื่อเธออยากนอนนักเขาก็จัดให้ โชคดีที่แถวที่นั่งของเขาอ

“สมกับเป็นพ่อหนุ่มลึกลับ” พราวนภาพูดไปยิ้มไปเพราะสมญานามนี้แพม ภัทรวีเพื่อนของเธอเป็นคนตั้งให้ สาเหตุก็เพราะนฤบดินทร์แทบไม่โพสต์อะไรที่เกี่ยวกับตัวเองและครอบครัวเลย หากเป็นผู้ชายคนอื่นก็มักโพสต์รูปตอนทำกิจกรรมต่าง ๆ บางคนโพสต์รูปรถคันโปรด หรืออวดของสะสมที่ตนรักในเมื่อเข้าหน้าเฟซบุ๊กของนฤบดินทร์ไม่ได้ พราวนภาจึงเลื่อนดูโพสต์ของเพื่อนคนอื่นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเห็นโพสต์ของเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่เรียนโรงเรียนเดียวกัน เป็นรูปที่เพื่อนจูบกับแฟนหนุ่มที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย เธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้เพียงผ่านตาตอนเขามารับเพื่อนของเธอตอนเลิกเรียน แต่ไม่เคยคุยด้วยจึงไม่รู้จักนิสัยใจคอของอีกฝ่ายเท่าไรนัก“โห! จูบออกสื่อเลยหรือเนี่ยนังเปิ้ล ช่างกล้า”ตอนอยู่โรงเรียน พราวนภาจะมีเพื่อนสนิทสามคนคือเปิ้ล ปวันรัตน์ เหมียว มนัสนันท์ และแพม ภัทรวี เปิ้ลจะเป็นคนที่เรียบร้อยและเรียนเก่งที่สุดในกลุ่ม ทว่าตั้งแต่อีกฝ่ายมีแฟนเป็นหนุ่มวิศวะ มหาวิทยาลัยชื่อดัง เปิ้ลก็ใจกล้าและเปรี้ยวมากขึ้น แต่กลุ่มของเธอก็ยังรักกันเหนียวแน่นเหมือนเดิมเสียงเคาะประตูห้องทำให้พราวน