All Chapters of โอบฟ้ามาห่มดิน: Chapter 11 - Chapter 20

“ความจริงเกรซคิดมาแล้วละว่าจะขายบ้าน แต่ต้องรอแม่ออกจากไอซียูก่อน ดินก็รู้ว่าจะขายบ้านสักหลังไม่ใช่ว่าจะได้เงินวันนี้พรุ่งนี้ แต่เงินสามแสนนี่เกรซจำเป็นต้องใช้ตอนนี้จริง ๆ เพราะไม่อย่างนั้นแม่ก็จะไม่ได้ผ่าตัด เกรซมีแม่แค่คนเดียว” พูดจบเธอก็เม้มปากแน่นราวกับสะกดกลั้นก้อนสะอื้นที่ขึ้นมาจุกอยู่ตรงคอนฤบดินทร์ลอบกลอกตามองไปทางอื่นอย่างแนบเนียน แม้ผู้หญิงคนนี้จะเคยคบหากับเขามาช่วงหนึ่งถึงขั้นลึกซึ้งมีอะไรกันด้วยซ้ำ แต่เจ้าหล่อนกลับไม่รู้จักนิสัยของเขาเอาเสียเลยว่าการใช้น้ำตาของผู้หญิงนั้นไม่มีผลกับเขา และที่สำคัญ เขาไม่ใช่สุภาพบุรุษแสนดีที่เห็นคนเดือดร้อนแล้วจะต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ“เมื่อกี้เกรซเห็นดินซื้อของให้แฟนเป็นหมื่น ๆ เลย แฟนดินยังดูเด็กอยู่เลยเนอะเห็นเดินเลือกของอยู่ตั้งนานแถมยังเลือกตั้งเยอะแน่ะ แต่เกรซก็รู้ว่าดินคงใจดีจ่ายให้ทุกบาทเหมือนเดิมเพราะตอนเราคบกันดินก็เป็นแบบนี้ ไม่ว่าเกรซอยากได้อะไรดินก็ซื้อให้ทุกอย่าง...ความจริงเกรซยังรักดินอยู่นะ ถ้าดินไม่รังเกียจ ดินจะมาหาเกรซบ้างก็ได้”การที่หญิงสาวเชิญชวนให้เขาไปนอนด้วยนั้นไม่เคยอยู่ในความคิดเลยแม้แต่น

ในห้องชุดขนาดกลางของคอนโดมิเนียมย่านใจกลางเมือง มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งแบ่งสรรปันส่วนสิ่งของบางอย่างที่วางกองอยู่บนโต๊ะกลางในห้องรับแขกถุงซิปล็อกหลายสิบถุงหลายขนาด มีปากกาเคมีเขียนตัวเลขและอักษรย่อไว้แล้วเรียบร้อยถูกวางเรียงบนโต๊ะ ส่วนถุงที่ยังไม่เขียนนั้นฝ่ายชายเป็นคนนับแล้วเก็บรวบรวมลงในถุงซิปล็อกขนาดใหญ่อีกทีหนึ่ง จากนั้นชายหนุ่มก็ถือถุงนั้นไปห้องน้ำ เปิดฝาถังพักน้ำของชักโครกแล้วหย่อนถุงซิปล็อกลงไปและใช้อิฐมอญที่อยู่ในนั้นกดทับไว้อีกที เมื่อมั่นใจว่ามันไม่ลอยขึ้นมาแล้วจึงปิดฝาไว้ตามเดิม“ตกลงไอ้เพื่อนของเธอคนนั้นจะมาที่นี่แน่นอนใช่ไหมเกรซ” ชายหนุ่มเปิดปากถามพลางหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว“คิดว่ามาแน่นอน เพราะเท่าที่รู้จักเขามา เขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นไม่เคยรับปากส่ง ๆ” เกรซยิ้มมุมปาก“แน่ใจนะว่าไอ้นี่มันไม่ปากโป้ง” ชายหนุ่มยังไม่ค่อยวางใจผู้ชายที่แฟนสาวของตนนัดมาคืนนี้เท่าไรนัก“แน่ใจสิ ดินเขาเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเท่าไร อะไรที่ไม่เดือดร้อนมาถึงตัวเขา เขาก็จะไม่ยุ่งเด็ดขาด พวกเด็กเนิร์ดไม่สนโ

หญิงสาวทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วเอาหน้าซุกหมอนอย่างทำอะไรไม่ถูก ภาพสิ่งนั้นยังติดตาทั้งที่เห็นแค่แว้บเดียวราวกับต้องการตามมาหลอกหลอนโทษฐานที่เธอบังอาจไปลองดีกับเขาเธอเห็นของพี่ดินแล้ว! เธอเห็นไอ้นั่นของเขาแล้ว!แล้วต่อไปนี้จะทำอย่างไรดี จะกล้ามองหน้าเขาตรง ๆ หรือ เกรงแต่ว่าสายตาไม่รักดีของเธอจะหลุบต่ำลงมองแต่ตรงนั้นของเขามากกว่า“โอ๊ย...ออกไปจากหัวฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” หญิงสาวสะบัดหน้าไปมากับหมอนราวกับต้องการให้มันช่วยลบภาพนั้นออกไปจากหัว แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรใช่ว่าตนจะไม่เคยเห็นไอ้นั่นของผู้ชายมาก่อน เพราะในอินเทอร์เน็ตก็มีพวกชอบโชว์เยอะแยะ ภัทรวียังเคยเปิดคลิปการช่วยตัวเองของผู้ชายคนหนึ่งที่ส่งมาให้เจ้าตัวทางกล่องแชตให้เธอกับเพื่อนในกลุ่มดูด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่เห็นจะติดตาเหมือนอย่างวันนี้หรือเพราะเป็นนฤบดินทร์ เธอถึงได้รู้สึกหวิว ๆ ในใจและเขินเขาอย่างบอกไม่ถูก หากรู้แต่แรกว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น เธอคงไม่ขึ้นไปป่วนเขาบนห้องแน่นอนครั้นพอคิดถึงอุบัติเหตุเมื่อครู่ พราวนภาก็ลุกพรวดขึ้นนั่งบนเตียงพลางเบิกตากว้างเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ริม

“ทำไมมึงไม่บอกน้องเขาให้เคลียร์ไปเลยวะไอ้ดินว่ามึงรู้สึกยังไง ถ้าเป็นกูนะเรียบร้อยไปแล้ว” จิตตินันท์ถามไปตามตรงเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมนฤบดินทร์ต้องปิดปากเงียบเอาไว้ อีกทั้งเขาค่อนข้างมั่นใจว่าพราวนภาก็ชอบอีกฝ่ายเช่นกัน แต่เพื่อนตัวดีของเขากลับท่ามาก ปากแข็งไม่ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง“เรียบร้อยอะไรของมึง แล้วทำไมกูต้องพูดให้เคลียร์ด้วย” นฤบดินทร์พูดทั้งที่ยังมีข้าวเต็มปาก“กูอยากหาอะไรมาง้างปากมึงจริง ๆ เลยไอ้ดิน ไอ้คนปากแข็ง ระวังไว้เถอะมึง ปล่อยเอาไว้แบบนี้เดี๋ยวหมาก็คาบไปแดกจนได้ ตั้งสามสี่ปีเชียวนะเว้ยที่มึงไปอเมริกา กลับมาอีกทีถ้าเขามีแฟนแล้วจะร้องไม่ออก” ตอนที่พูดคำว่าหมา จิตตินันท์บุ้ยหน้าไปทางภราดรเพราะอีกฝ่ายก็กำลังเล็งจะจีบพราวนภาเช่นกัน“แล้วมึงจะไปเตือนมันทำไมวะไอ้เจ มันไม่พูดก็ปล่อยมันไปดิ พอมันไปแล้วกูจะได้ทำคะแนนกับน้องเขา” ภราดรยิ้มร่า ส่งผลให้นฤบดินทร์ยกเท้าถีบขาด้วยความหมั่นไส้“บอกพวกมึงไปก็ไม่เข้าใจหรอก ขี้เกียจอธิบาย”นฤบดินทร์เข้าใจความหวังดีขอ

“เหม็นเหล้า!” ทันทีที่พูดจบ พราวนภาก็รู้สึกเหมือนโลกพลิกกลับ กว่าจะรู้ตัวอีกครั้งหญิงสาวก็พบว่าตนนอนอยู่ใต้ร่างเขาเสียแล้ว“พี่ดิน!” เธอตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมด ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นกระหน่ำรัวเร็วจนแทบกระดอนออกมาข้างนอก สมองเริ่มทำงานอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรต่อไปดีถึงจะพ้นไปจากสถานการณ์ล่อแหลมนี้ได้ทว่ายังไม่ทันได้ใช้ความคิดอะไร พราวนภาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนกอีกครั้งเมื่อจู่ ๆ ก็มีมือร้อนผ่าวข้างหนึ่งสอดเข้ามาในเสื้อแล้วเข้าเกาะกุมหน้าอกอย่างถือวิสาสะ“พี่ดินบ้า!” ด้วยความตกใจจึงทำให้พราวนภาใช้เท้าถีบชายหนุ่มไปอย่างแรงจนนฤบดินทร์หงายหลังตกโซฟา จากนั้นก็ตาลีตาเหลือกลุกขึ้นแล้ววิ่งไปยืนอยู่ให้ห่างจากคนเมาแล้วหื่นนฤบดินทร์คลำศีรษะตัวเองพลางทำหน้านิ่วคิ้วขมวดราวกับคนเพิ่งตื่นนอน เขามีท่าทางงุนงงเล็กน้อยขณะที่เงยหน้าขึ้นมองเธอ“อ้าว พราวเองหรือ มาทำอะไร บอกว่าไม่ให้มาไม่ใช่หรือ” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากพื้นแล้วเอนตัวนอนบนโซฟาตามเดิม เขาหันไปมองบนโต๊ะแล้วก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย“ใคร