Lahat ng Kabanata ng The Poor Husband Returns as a Billionaire: Kabanata 1 - Kabanata 10

"Notify all department heads to hold a meeting in one hour." Malamig ang tinig ni Damon habang isa-isang tinatanggal ang butones ng kanyang suit bago naupo sa executive leather chair. "In addition, I want all the information about Lilly and Zeus—the more detailed, the better."Nag-alinlangan si Uncle Felipe, halatang may gustong sabihin pero pinili na lang tumango at tahimik na lumabas ng opisina.Pagkasarado ng pinto, para bang may bumalot na bigat sa buong silid. Dumapa ang katahimikan kasabay ng pagdampi ni Damon sa upuan—pagod, bugbog, pero matatag pa rin ang anyo. Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at binuksan ang photo album. Nandoon pa rin ang isang larawang matagal na niyang hindi binubura—ang kasal nila ni Lilly, limang taon na ang nakalipas.Sa larawan, naka-ngiti si Lilly, tila isang bulaklak sa gitna ng araw. Suot niya ang simpleng puting bestida habang nakahawak sa braso ni Damon sa harap ng Regional Trial Court. "I don’t care whether you have money or not," aniya noon, a

Sa isang pribadong nursing home sa Hong Kong, nakatayo si Damon sa harap ng kwarto ng kanyang ina. Nakatigil ang kanyang mga daliri sa ere, tila ba nag-aalangan kung kakatok ba o hindi. Limang taon na ang lumipas—at sa dami ng beses niyang inisip ang muling pagkikita nila, ni minsan ay hindi niya naisip na ganito ang magiging tagpo.Biglang bumukas ang pinto mula sa loob. Isang nurse ang lumabas, tulak-tulak ang isang medicine cart. Sandaling natigilan ito nang makita siya.“You are…” tanong nito, bahagyang naguguluhan.“My son.” Isang mahina pero malinaw na boses ng babae ang nagmula sa loob ng silid. “Let him in.”Huminga nang malalim si Damon bago tuluyang pumasok. Ang babaeng nakahiga sa kama ay tila mas tumanda at lalong nangayayat, pero ang mga mata nito’y nanatiling matalim, parang agila. Nasa kamay nito ang isang financial newspaper—naka-front page ang litrato ni Damon sa harap ng Regional Trial Court.“Mom…” bahagyang paos ang kanyang boses.Ibinaling ng kanyang ina ang tingi

Bumubulusok ang ulan sa bintana ng kotse, at tahimik na nakatingin si Damon sa malabong tanawin sa labas. Ang makikitid na eskinita, kupas na pader, at mga taong nagmamadaling tumakbo sa ilalim ng ulan—ito ang mundong pinagmulan niya. Isang mundong malayo na sa marangyang buhay na tinatamasa niya ngayon bilang chairman ng Salvatore International. Para bang dalawang magkaibang planeta—ang mundo ng kahirapan, at ang mundo ng kapangyarihan."Damon, we're here," wika ni Uncle Felipe habang huminto sa tapat ng isang lumang gusali. "Do you want me to come with you upstairs?"Umiling si Damon. Tahimik siyang bumaba ng kotse, binuksan ang itim na payong, at sumuong sa ulan. Pagpasok sa gusali, sinalubong siya ng dilim—sirado ang voice-activated na ilaw sa pasilyo. Umaalingawngaw ang tunog ng kanyang hakbang habang paakyat siya sa ikalimang palapag.May kalawang ang tunog ng susi nang isuksok niya ito sa lock. Pagbukas ng pinto, agad sumalubong ang amoy ng lumang alikabok at agiw. Ngunit sa gi

Dumampi ang banayad na sinag ng araw sa loob ng silid mula sa manipis na kurtinang gauze. Dahan-dahang iminulat ni Lilly ang kanyang mga mata, at ang unang bumungad sa kanya ay ang kumikislap na singsing sa kanyang palasingsingan—pilak ang kulay, simple, pero may bigat na alaalang dala.Isang buwan na ang nakalipas mula nang muntik na siyang mamatay sa Chemical Plant. Ngayon, narito siya sa top VIP ward ng Salvatore Private Hospital, iniikutan ng tatlong nurse na palitan kung mag-alaga sa kanya."Ms. Ybañez, it's time to change your dressing," bati ng nurse habang maingat na itinutulak ang nursing cart, sabay ngiti ng propesyonal.Inilahad ni Lilly ang kanyang kamay, balot pa rin ng gasa. Nang alisin ng nurse ang benda, hindi niya napigilang mapatingin sa mukha nito—parang may kinakalabit sa alaala niya. Ang peklat ay nanatiling paalala ng bangungot ng gabing maulan."It's recovering well," sabi ng nurse habang maingat na inaaplayan ng ointment ang sugat. "Yung scar removal cream na p

Sa loob ng private rehabilitation wing ng Salvatore Hospital, amoy–disinfectant na humahalo sa mamahaling pabango ang bumabalot sa hangin, nagbibigay ng malamig na pakiramdam na parang tumatagos hanggang buto. Nakaupo si Lilly Ybañez sa harap ng floor-to-ceiling window. Tahimik niyang hinihimas ang mumurahing silver-plated ring sa kaniyang palasingsingan—gaya ng pag-alala sa isang pangakong hirap bigkasin pero hindi malimot. Sa bawat dampi ng liwanag ng araw sa kaniyang pisngi, lumilitaw ang mapupungay na mata at ang naninilaw pang pasa sa gilid ng kanyang mga mata—alaala ng gabi ng kidnapping na halos bura-in ang hininga niya.“Ms. Ybañez, here’s your psychological assessment report.” Maingat na iniabot ng psychiatrist ang folder, bakas sa mukha ang professional na pag-aalala. “Your PTSD symptoms have improved significantly.”Kinuha iyon ni Lilly, mabagal na binuklat hanggang sa huling pahina kung saan malinaw na nakasulat ‘Recommended: gradual reintegration into social settings; avoi