Kabanata 7

Umuulan nang malakas habang dumaraan ang sasakyan sa madulas na kalsada. Sa loob ng sasakyan, mabilis na pinindot ni Damon ang kanyang cellphone habang sinisimulan ang Salvatore Group's newly developed security system—isang teknolohiya na kayang pasukin ang anumang konektadong network.

“Twenty minutes left,” sabi ni Zeus, pawisan ang noo. “We can’t make it!”

Hindi sumagot si Damon. Sa halip, mabilis na ginuhit ng daliri niya ang screen. Makalipas ang tatlong segundo, lahat ng traffic lights sa harapan ay sabay-sabay na naging berde. Mismong mga traffic enforcer ay nagsimulang magbigay-daan sa kanilang sasakyan.

“Fuck!” gulat na bulalas ni Zeus. “Paano mo ginawa ’yon?”

“Focus on driving,” malamig na utos ni Damon habang ina-activate remotely ang drone fleet mula sa rooftop ng Salvatore Building. Labinlimang drone, na may high-definition cameras at thermal imagers, ang sabay-sabay na lumipad patungo sa western suburbs.

Biglang huminto ang sasakyan sa harapan ng isang abandonadong chemical plant. May tatlong minuto pa bago ang itinakdang oras ni Jordan. Akmang lalabas na si Damon nang pigilan siya ni Zeus.

“Wait! Papasok ka nang ganyan? That psycho probably has a gun!”

Mula sa glove box, kinuha ni Damon ang isang mukhang ordinaryong panulat. “This isn’t just a pen.”

“Pen?” napalaking tanong ni Zeus.

“No,” sagot niya habang pinipindot ang takip. “It’s a signal transmitter. Kaya nitong i-interfere lahat ng electronics within 500 meters.” Binuksan niya ang pinto. “Wait here for the police.”

Sa mismong pagpasok ni Damon sa gate, tumunog ang cellphone niya—isang bagong video mula kay Jordan.

Makikita roon si Lilly, inilagay na sa ibabaw ng isang pool na puno ng chemical reagents.

“Very punctual, Mr. Salvatore,” ani Jordan, sabay tawa. “Now, throw away all electronics, hands on your head, at sundan ang red arrow. Don’t try anything stupid. My men have sniper rifles on your dear wife.”

Sumunod si Damon. Tahimik siyang naglakad sa kahabaan ng kalawangin at tuyot na mga tubo, hanggang sa marating niya ang isang reactor kung saan nakatali si Lilly.

“Welcome to the party!” sabay buka ng mga bisig ni Jordan. Nasa likod niya ang apat na armadong lalaki. “Do you know what this is? This can blow the whole factory sky high!”

Kalmado lang si Damon habang tumingin-tingin sa paligid. “What do you want? Money? Power?”

“I want you to kneel down and beg me!” sigaw ni Jordan, biglang nagalit. “Just like my sister begged that fucking delivery guy!" Itinutok niya ang baril sa sentido ni Lilly. “Come on, Mr. Salvatore. Show me!”

Mahina ang pag-iling ni Lilly. “Don’t… Damon…”

Dahan-dahang lumuhod si Damon. Hinayaan niyang dampian ng ulan ang kanyang mukha. “Let her go,” mahina ngunit matatag ang boses niya. “I’ll let you do whatever you want to me.”

Tumawa si Jordan, ang tawa niyang baliw na tumatalbog sa loob ng abandonadong pabrika.

“Look! The head of the Salvatore family… kneels!”

Lumapit siya kay Damon at malakas na hinampas ang mukha nito gamit ang baril. “This one’s for my sister!”

Lumabas ang dugo sa labi ni Damon, pero nanatiling matatag ang mga mata niya. “I’m sorry for your sister… but Lilly is innocent.”

“Innocent?” sigaw ni Jordan sabay sipa sa tiyan ni Damon. “She could’ve saved her! You could’ve saved her!”

Bigla niyang inilabas ang isang remote control.

“You know what? I just wanted to scare you. But now, I’ve changed my mind… Let’s die together.”

Biglang bumilis ang countdown ng bomba.

“No!” sigaw ni Lilly, umiiyak. “Jordan, you’re insane!”

“That’s right! I am crazy!” sabay tawa niya, halos wala na sa sarili. “I’ve been crazy since I saw her lifeless body!”

“Do you know why I stayed hidden for five years?” pabulong na tanong ni Damon kay Jordan.

Naguluhan si Jordan. “What?”

“Because the Salvatore family isn’t just rich,” bumagsik ang tingin ni Damon, “we also have—”

Biglang nabasag ang salamin mula sa taas. Sabay-sabay na bumulusok pababa ang mahigit dalawang dosenang drones, bitbit ang nakakabulag na ilaw at nakakabinging tunog. Nataranta ang mga tao ni Jordan.

Parang cheetah na tumalon si Damon, mabilis na tinamaan ang pulso ni Jordan gamit ang isang matalim na hand strike.

Pumutok ang mga baril— pero sa reactor lang tumama. Agad na gumulong si Damon sa tabi ni Lilly, at ginamit ang blade mula sa manggas para putulin ang tali.

“Can you walk?” tanong ni Damon.

Mahinang tumango si Lilly. 

Hinila siya ni Damon, sabay takbo palabas. Ngunit mula sa likod biglang sumigaw si Jordan.

“DON’T EVEN THINK OF RUNNING!” sigaw ni Jordan. “LET’S DIE TOGETHER!”

Pinindot niya ang red button.

Agad na itinapon ni Damon ang sarili sa ibabaw ni Lilly— ngunit walang sumabog.

Sa halip, may sumiklab na kuryente mula sa hawak ni Jordan. Napasigaw siya sa sakit habang tumilapon sa lupa.

“I forgot to tell you,” sabi ni Damon habang itinayo si Lilly, “that pen? It doesn’t just interfere with signals… It controls all electronic devices within 500 meters—including your bomb trigger.”

Mas lalong lumalakas ang sirena ng paparating na pulisya. Duguan at nanginginig, pilit tumatayo si Jordan.

“You…”

Dahan-dahang tumayo si Damon. “Five years ago… I betrayed a girl’s trust. But today… I won’t betray anyone again.”

Pagdating ng mga pulis, nakahandusay na si Jordan. Ang mga tauhan niya ay bagsak na sa epekto ng drone-fired tranquilizers. Nawalan na ng malay si Lilly dahil sa matinding pagdurugo.

Buong lakas siyang binuhat ni Damon palabas, eksaktong sa pagdating ng ambulansya.

“Save her!” sigaw ni Damon, halos mapatid ang boses. “At any cost!”

***

Three days later, nagising si Lilly sa ICU ng Salvatore Private Hospital. Dumaan ang sinag ng araw sa bintana, tumama sa kanyang mukha. Pagdilat niya, nakita niya si Damon—nakatulog habang hawak ang isang dokumento.

Kumilos siya ng kaunti. Agad nagmulat si Damon.

“You’re awake?”

Tumango si Lilly, napatingin sa mga pasa sa mukha niya. “Does it hurt?”

“It doesn’t.” Pinindot ni Damon ang call button. “The doctor said you lost a lot of blood… but no serious injuries.”

Mahinang ngumiti si Lilly. “About the child…”

“I know,” sabay hawak niya sa kamay nito. “Why didn’t you tell me earlier?”

Tumingin si Lilly kay Damon, naluluha. “What’s the point? Should I let you stay with a barren woman just because you feel responsible?”

Tahimik lang si Damon. Tapos ay may inilabas sa bulsa—isang silver-plated wedding ring… worth 500 pesos.

“I found it in our old house,” bulong niya. “Do you remember our vows? For richer or poorer… in sickness and in health…”

Napaiyak si Lilly. “But I betrayed those vows…”

“No,” mahinang sagot ni Damon habang isinusuksok muli ang singsing. “I did. I pretended to be poor to test you. But love… doesn’t survive tests.”

Biglang bumukas ang pinto.

“Damon,” ani Uncle Felipe. “Mr. Whiteford is here… kasama ang asawa niya. They want to apologize.”

Hindi man lang tumingin si Damon. “Let them go.”

“Wait,” bulong ni Lilly. “Let them in.”

Napakunot-noo si Damon. “Are you sure?”

Tahimik na tumango ni Lilly. “Jordan is a bastard… but his parents… they lost a child. And I understand that pain."

Nang pumasok ang mag-asawang Whiteford, wala na ang dignidad sa kanilang mga mukha. Lumuhod sa harap ng kama, umiiyak. Nakiusap si Mrs. Whiteford na bigyan ng letter of forgiveness si Jordan. Kung hindi, tiyak na death penalty.

“I can understand,” ani Lilly, kalmado ang boses. “But there’s one condition.”

“Anything!” halos gumapang sa sahig si Mrs. Whiteford.

“Let him serve ten years as a volunteer in Hope Haven Children’s Center. Let him spend those years making up for his sister’s regrets.”