All Chapters of ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Chapter 21 - Chapter 30

เธอเงยหน้าขึ้น พยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลลงมาอย่างสุดกำลัง สุดท้ายเธอก็หันไปมองฟู่เฉิน “คุณไม่เชื่อใช่ไหม? ตามฉันมา ฉันจะพาคุณไป ฉันอยากให้คุณเห็นด้วยตาตัวเอง แบบนี้คุณคงจะเชื่อแล้วใช่ไหม?” “หนิงหนานเสว่ ถ้าคุณกล้าหลอกผม ผมจะไม่ปล่อยคุณกับหนิงไห่เทาไปแน่!” หนิงไห่เทาเป็นญาติคนสุดท้ายของหนิงหนานเสว่ที่เหลืออยู่ในโลกใบนี้ และเป็นจุดอ่อนเดียวของเธอ ฟู่เฉินฉลาดแกมโกงเสมอ เขารู้ดีว่าจะควบคุมคนยังไง แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เขายังไม่ได้ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงของหนิงหนานเสว่ ลุงบ้าบออะไรนั่น หนิงหนานเสว่ไม่สนใจตั้งนานแล้ว เธออยากให้หนิงไห่เทาตายไปตอนนี้เลยด้วยซ้ำ!หนิงหนานเสว่ไม่ได้มองฟู่เฉินอีกเลย เธอพาเขาตรงไปยังโรงเรียนของสุยสุย ไปห้องศิลปะของสุยสุย และแม้กระทั่งไปร้านขนมหวานที่สุยสุยชอบที่สุด รวมถึงสวนสนุกที่สุยสุยชอบ สุดท้ายก็กลับมาที่สวนสาธารณะของวิลล่า แต่ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่มีร่องรอยของสุยสุยเลยแม้แต่น้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ฟู่เฉินได้ใกล้ชิดกับชีวิตของสุยสุย เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาในชีวิตของสุยสุย แต่ในสถานที่ที่สุยสุยปรากฏตัวบ่อยที่สุดเหล่านี้ กลับไม่มีใครรู้จักฟู่เฉินเลย

แม้ในใจของสวีจือหรูจะมีความคิดที่บิดเบี้ยว แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา เธอเพียงแค่ถอนหายใจเบา ๆ “อาเฉิน ขอโทษ ฉันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้จริง ๆ จะว่าไปก็เป็นฉันที่ไม่ดีเอง ถ้าฉันรักคุณน้อยลงสักนิด คุณหนิงก็คงไม่เป็นแบบนี้”“อย่าพูดโง่ ๆ สิ”ดวงตาของฟู่เฉินอ่อนโยนลง มองหญิงสาวในอ้อมกอดด้วยความสงสารแต่เขาก็ยังรู้สึกได้อย่างฉับไวว่าในใจมีความหงุดหงิดแทรกขึ้นมา เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าหงุดหงิดเพราะใคร ดังนั้นจึงทำได้แค่ระงับมันไว้ชั่วคราวเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรหาผู้ช่วยพิเศษหวางหัวทันที “ไปสืบดูหน่อยว่าฟู่สุยสุยอยู่ที่ไหน”“ครับ”สีหน้าของสวีจือหรูเปลี่ยนไป ฟู่สุยสุยตายแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าฟู่เฉินยังไม่เชื่อดูเหมือนว่าเธอควรรีบทำให้เขารู้ความจริงข้อนี้ให้เร็วที่สุด ตราบใดที่ไม่มีตัวถ่วงนั้น ฟู่เฉินกับหนิงหนานเสว่ก็จะไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีก ถึงตอนนั้น เธอก็จะสามารถก้าวขึ้นเป็นคุณนายตระกูลฟู่ได้อย่างถูกต้องแต่ตอนนี้หนิงหนานเสว่โอหังเหลือเกิน ดังนั้นสวีจือหรูจึงรู้สึกว่าควรสั่งสอนเธอให้รู้สำนึกเสียบ้างเดิมทีหนิงหนานเสว่ต้องการจะจากไป แต่ตอนนี้จำเป็นต้องเปลี่ยนเที่ยวบิน เธอกลับมาที่

“ลุงเธอติดหนี้ฉันสิบล้าน เขาบอกว่าจะใช้เธอชดใช้หนี้!”สายตาของพี่หกเต็มไปด้วยความโลภ และรุนรานอย่างมาก เขายื่นมือออกไปบีบคางของเธอมองอย่างละเอียด แล้วส่ายหน้า “ถึงจะผอมไปหน่อย แต่หน้าตาก็ใช้ได้ สิบล้าน ออกจะขาดทุนไปหน่อย!”“ไม่ ไม่ใช่ คุณอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ ฉันให้เงินคุณได้ สิบล้าน ฉันจ่ายเอง!”“คุณอย่าทำอะไรเลยนะ”หนิงหนานเสว่เอ่ยเสียงสั่นเครือ น้ำตาไหลพรากลงมาในทันทีเธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยสัญญาตญาณ กดปุ่มมั่วไปหมดแม้จะเปลี่ยนโทรศัพท์แล้ว แต่การตั้งค่าระบบยังคงเหมือนเดิม ฟู่เฉินคือผู้ติดต่อฉุกเฉินของเธอโทรศัพท์โทรออกไปโดยอัตโนมัติ ติดต่อกันสามถึงห้าครั้ง แต่ทุกครั้งก็ขึ้นว่าไม่มีคนรับสายพี่หกย่อมมองออกว่าหนิงหนานเสว่กำลังโทรขอความช่วยเหลือ แต่เมื่อได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ เขาก็หัวเราะออกมา “นังหนูเอย ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครมาช่วยเธอได้นะ!”ก่อนที่หนิงหนานเสว่จะได้พูดอะไร พี่หกก็หมดความอดทน เขากระชากคอเสื้อของหนิงหนานเสว่ แล้วเหวี่ยงเธอลงบนโต๊ะอย่างแรงชามและตะเกียบที่อยู่บนโต๊ะตกกระจายเต็มพื้น หนิงหนานเสว่เจ็บมาก แต่ไม่สามารถสนใจสิ่งเหล่านั้นได้ เธอรีบปีนข

แต่ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หนิงหนานเสว่ก็สลัดมันทิ้ง เพราะเธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้น เธอมีสิทธิ์อะไรกอดเขาร้องไห้?เจียงเหยียนเชินวางเธอลงบนที่นั่งข้างคนขับอย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นเธอร้องไห้อย่างเจ็บปวดก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “อย่าร้องไห้เลย เดี๋ยวจะพาคุณไปโรงพยาบาล”“ฉันดูน่าสมเพชมากเลยใช่ไหม?”หนิงหนานเสว่ถามทั้งที่รู้คำตอบ เธอหัวเราะเบา ๆ เยาะเย้ยตัวเองถึงขีดสุด แต่เจียงเหยียนเชินกลับพูดแทงใจดำว่า “ไม่ต้องฝืนรักษาหน้าหรอก อยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ”ทันทีที่พูดจบ เจียงเหยียนเชินก็เปิดเครื่องเสียงอย่างใส่ใจ แถมยังเร่งเสียงให้ดังที่สุดด้วย“ฮือๆๆ!”หนิงหนานเสว่นั่งขดตัวอยู่บนเบาะ ร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดเสียงดวงตาของเจียงเหยียนเชินเต็มไปด้วยความสงสาร แต่ไม่พูดอะไร เพียงขับรถตรงไปยังโรงพยาบาลแม้ว่าเสียงเพลงจะดังสนั่น แต่เจียงเหยียนเชินก็ยังคงได้ยินเสียงร้องไห้ที่สิ้นหวังและเจ็บปวดของผู้หญิงคนนี้ในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและกัดฟันแน่น ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก เขาควรจะกลับมาให้เร็วกว่านี้ ถ้าเขากลับมาเร็วกว่านี้ เธอก็คงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานขนาดนี้ไม่นานก็

“ตอนนั้นจากไป ผมถึงรุ้สึกเสียใจภายหลัง ตอนนี้ ผมแค่อยากอยู่ข้าง ๆ คุณ” “เสี่ยวเสว่ คุณไม่ตอบก็ได้ แต่อย่าไล่ผมไป” ตอนนั้นเพราะเขาหวงศักดิ์ศรีมากเกินไป ไม่กล้าพูดออกมา จึงทำให้เสียคนที่ตัวเองรักไป ตอนนี้ผ่านมาหลายปีแล้ว ในใจเขาก็ยังคงเฝ้าคิดถึงแค่คนคนนี้ ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาจะไม่มีวันยอมพลาดอีกครั้งเด็ดขาดอาจเป็นเพราะเขาพูดอย่างจริงจังเกินไป หรืออาจเป็นเพราะความรู้สึกของวัยหนุ่มสาวถูกปลุกขึ้นมา มันทำให้หัวใจของหนิงหนานเสว่ค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น เธอเคยคิดว่าชีวิตนี้ก็คงเป็นแบบนี้ไปตลอด แต่ไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะพลิกผัน ถึงกับได้พบคนที่เธอเคยชอบตอนวัยหนุ่มสาวอีกครั้ง“หนิงหนานเสว่ ลูกตายไปแล้ว แต่เธอในฐานะแม่กลับใช้ชีวิตอย่างสุขสบายดีเหลือเกิน แถมยังยั่วยวนผู้ชายคนใหม่?” เสียงที่เก็บกดความโกรธไว้ของฟู่เฉินดังขึ้นมา เขายืนกอดอกอยู่หน้าประตูพลางมองสองคนนั้นด้วยสายตาเย็นชา ใครก็ตามที่ไม่ใช่คนโง่ ก็สามารถมองออกว่าทั้งสองคนกำลังส่งสายตาหวานใส่กันอยู่เสียงอันเย็นชาและโหดร้ายนี้ทำลายบรรยากาศโรแมนติกในห้องทันที สองคนเกือบจะ หันไปมองที่ประตูพร้อม เมื่อเห็นใบหน้าอันหล่อเหลา แต่