Semua Bab ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Bab 41 - Bab 50

ถูกต้อง ก่อนที่หนิงหนานเสว่จะได้พบกับฟู่เฉิน เธอก็เป็นหนิงหนานเสว่ที่เปล่งประกาย ไม่ใช่คุณนายตระกูลฟู่ที่ไร้ความสามารถเพราะฟู่เฉินไม่รักเธอและไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นฟู่เฉินจึงไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยในสายตาของฟู่เฉิน หนิงหนานเสว่เป็นแค่คนไร้ประโยชน์ที่เกาะตระกูลฟู่กินการดูถูกความสามารถของผู้หญิงคนหนึ่ง ย่อมนำมาซึ่งหายนะหนิงหนานเสว่ฟังเกียรติยศเหล่านี้แล้วก็รู้สึกราวกับเป็นเรื่องของชาติที่แล้ว เธอมองเจียงเหยียนเชินด้วยความซาบซึ้งใจ“รุ่นพี่คะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ยังจำหนิงหนานเสว่ที่เปล่งประกายคนนั้นได้”เธอเองยังเกือบจะลืมไปแล้ว แต่ก็ยังมีคนจำได้“คุณดีมาตลอด ตราบใดที่คุณต้องการ คุณก็จะเปล่งประกายอยู่เสมอ”“เสี่ยวเสว่ ผมเชื่อคุณมาตลอด”เจียงเหยียนเชินจับมือเธอด้วยสายตาที่เปล่งประกายร้อนแรงเธอเป็นแม่คนแล้ว แววตาและน้ำเสียงแบบนี้หมายความว่ายังไง เธอรู้ดีแก่ใจแต่หนิงหนานเสว่ยังคงดึงมือกลับ เธอจ้องมองเจียงเหยียนเชินด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อยแม้ในใจจะหวั่นไหวเพียงใด แต่หนิงหนานเสว่ก็ต้องใจเย็น เพราะสถานการณ์ของเธอในตอนนี้ไม่เหมาะที่จะพูดเรื่องความสัมพั

“พี่ครับ แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี?” สวีจ้าวนั่งอยู่ข้าง ๆ อย่างไม่ใส่ใจพลางพูดขึ้นว่า “แม้ว่าจะรวยแต่เปลือก แต่ถึงอย่างนั้น อูฐที่ผอมตายแล้วก็ยังใหญ่กว่าม้าอยู่ดี พี่ ผมว่ายังไงพี่ก็ต้องรักษาตำแหน่งคุณนายตระกูลฟู่ไว้ให้ได้นะ”ถึงแม้จะมีแค่หุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ แต่ก็เพียงพอให้ทั้งครอบครัวพวกเขาสบายไปทั้งชาติแล้วเมื่อได้ยินดังนั้น สวีจือหรูก็หงุดหงิดทันทีและพูดอย่างไม่พอใจว่า “นายหุบปากไปเลย! นายดูสภาพนายตอนนี้สิ ไม่เอาไหนเลย ฉันพึ่งพานายไม่ได้เลยจริง ๆ!”“พี่ พี่เองต่างหากที่ไม่มีความสามารถมองคนไม่ขาด ยังจะมาโทษผมอีก?”“อีกอย่าง ถ้าไม่ใช่เพราะผมช่วยพี่ ให้คำแนะนำพี่ พี่จะมีชีวิตที่ดีอย่างวันนี้ไหม?”สวีจ้าวพูดเสียงอย่างดูแคลนแล้วก็กลอกตาใส่ทันที“พี่อย่าลืมนะ ฟู่เฉินคือทางออกเดียวของเราตอนนี้ ถ้าพี่ไม่ได้เป็นคุณนายตระกูลฟู่ ครอบครัวของเราจะเป็นยังไง พี่น่าจะรู้ดีกว่าผมไม่ใช่เหรอ?” คำพูดของสวีจ้าวไม่ได้เป็นการแนะนำที่ดีเลย แต่มันคือการข่มขู่สวีจือหรูโมโหไม่น้อยที่เธอต้องกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะถูกครอบครัวถ่วงลงมานั่นแหละ!แล้วตอนนี้ยังมีหน้ามานั่งพูดเรื่องพวกนี้ที่นี่อีก?“สวีจ้าว

เขาได้แต่กัดฟันกรามแน่นพลางมองหนิงหนานเสว่ “หุบปาก!” “ทำไมฉันต้องหุบปาก?” “คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันหุบปาก คุณคิดว่าตอนนี้ยังเป็นสังคมยุคเก่าอยู่เหรอ? ผู้หญิงได้รับการปลดปล่อยมานานแล้ว ไปตายซะเถอะ!” หนิงหนานเสว่สาดกาแฟที่เหลือใส่เขาทันที แล้วหันหลังเดินจากไปด้วยท่าทางที่พลิ้วไหวดั่งสายน้ำวินาทีที่หันหลังกลับ เธอมองเห็นเจียงเหยียนเชินยืนอยู่นอกประตูผ่านกระจกหน้าต่าง ไม่รู้ทำไม เมื่อกี้ยังกล้าหาญอยู่ แต่พอสบตากับดวงตาของเจียงเหยียนเชิน เธอกลับรู้สึกอายขึ้นมาอย่างประหลาด เธอเร่งฝีเท้าเดินออกไปแล้วขมวดคิ้วมองเขา “คุณมาได้ยังไง?” “ทีแรกตั้งใจว่าจะมาปกป้องคุณ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าผมไม่จำเป็นแล้ว” เจียงเหยียนเชินพูดตามตรง “คุณยังติดหม้อไฟผมอยู่นะ” ไอ้หมอนี่ บอกว่าจะมาปกป้อง แต่จริง ๆ แล้วมาทวงหนี้ใช่ไหม? หนิงหนานเสว่หน้าเจื่อน พยักหน้าทันที โดยไม่แม้แต่จะหันไปมองด้านหลังเลยสักนิด “ได้สิ ไปกินตอนนี้เลย” เธอขึ้นรถของเขาอย่างเป็นธรรมชาติมาก แล้วนั่งลงที่เบาะหน้าข้างคนขับเหมือนเป็นเรื่องปกติ คนที่ไม่รู้คงคิดว่าเขาสองคนต่างหากที่เป็นสามีภรรยากัน “เจ็บจัง” สวีจือหรูรู้สึกเ

เขารู้ว่าหนิงหนานเสว่เป็นคนเก่ง แต่เขาก็รู้ดีกว่าว่าหนิงหนานเสว่ไร้ที่พึ่ง เพราะก่อนหน้านี้เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกมาตลอด จึงไม่เข้าใจเรื่องต่าง ๆ มากมายในการทำงาน“ยามศึกเรารบ ยามสงบเราก็อยู่ ความแค้นนี้ ฉันจะต้องสะสางให้ได้” หนิงหนานเสว่กำหมัดแน่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เดิมทีเธอไม่ถือสาเรื่องพวกนี้ได้ และเธอก็ไม่สนใจของของตระกูลฟู่ แต่ฟู่เฉินเห็นแก่ตัว เขาปล่อยให้ลูกของพวกเขาตายไปต่อหน้าต่อตาเพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง ปล่อยให้สุยสุยต้องตายแบบนั้น! ความแค้นนี้ เธอไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้ง่าย ๆ ถ้ายังไม่ลุกขึ้นสู้แบบนี้ เธอก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่คน! เขาห่วงผลประโยชน์ของตัวเองมากที่สุดใช่ไหม? งั้นก็ได้ เธอจะค่อย ๆ แย่งสิ่งที่เขาห่วงมากที่สุดมาทีละนิด เธออยากจะรู้จริง ๆ ว่าเมื่อไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว ฟู่เฉินจะเหลืออะไร เมื่อเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของหนิงหนานเสว่ เจียงเหยียนเชินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนหน้านี้เขายังคงกังวลว่าหนิงหนานเสว่จะใจอ่อน “งั้นก็ดี คุณระวังตัวด้วยนะ ผมจะกลับก่อน ที่บริษัทมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย” เจียงเหยียนเชินเหลือบมองโทรศัพท์มือถือแวบหนึ่ง ได้เวลาที่เขาจะต้องก

“ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของฟู่ซื่อกรุ๊ป และก็จะไม่ยุ่งเรื่องบนอินเทอร์เน็ตเหมือนกัน ส่วนเรื่องการชี้แจงบ้า ๆ ที่คุณพูดถึงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!” “ในเมื่อคุณทำเรื่องแบบนี้ลงไปแล้ว คุณก็ควรยอมรับผลที่ตามมา! ยอมรับความพ่ายแพ้ และคุณก็ควรจะชดใช้ให้กับความรักและความหลงระเริงของคุณด้วย!” หนิงหนานเสว่เอ่ยแต่ละคำอย่างหนักแน่น ไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ มีแต่อารมณ์เสีย ๆ ที่พรั่งพรูออกมา เธอสิ้นหวังและรังเกียจผู้ชายคนนี้อย่างที่สุด ครั้งหนึ่ง เธอถึงกับยอมทำทุกอย่างเพื่อรักษาหน้าของฟู่เฉิน ถึงขั้นยอมแสดงเป็นสามีภรรยาที่รักกันดี แต่ตอนนี้เมื่อนึกย้อนกลับไปก็รู้สึกน่าสมเพชจริง ๆ! “หนิงหนานเสว่ คุณอย่าเสียใจทีหลังก็แล้วกัน” ฟู่เฉินยืนอยู่ที่นั่น ท่าทางยังคงหยิ่งยโส ในสายตาของเขา หนิงหนานเสว่รักเขาอย่างสุดหัวใจ ทุกสิ่งที่เธอทำในตอนนี้เพียงเพื่อเรียกหัวใจของเขาให้กลับคืนมาเท่านั้น “ตราบใดที่คุณให้ความร่วมมือ เรื่องหย่าก็สามารถพักไว้ก่อนได้” ฟู่เฉินก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แต่คำพูดที่ออกมากลับถอยหลังไปหนึ่งก้าว แต่หนิงหนานเสว่ไม่ใช่เด็กสาวน่าโง่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอมองฟู่เฉินที่ทำตัวสู