Semua Bab ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Bab 31 - Bab 40

“คุณพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เด็กคนนี้มาเอง คุณเองที่ไม่ได้เรื่อง คลอดลูกที่ไม่แข็งแรงออกมา แล้วจะมาโทษผมทำไม?”ฟู่เฉินเบื้อนหน้าหนี แต่ยังคงไร้ซึ่งความอ่อนโยน แม้แต่ตอนที่มองหนิงหนานเสว่ แววตายังคงแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย“คุณคงไม่ได้ลืมหรอกนะว่าตอนนั้นคุณปีนขึ้นเตียงผมอย่างไร้ยางอายยังไง แล้วก็วางแผนสารพัดที่จะให้กำเนิดลูกคนนี้ยังไง”“ในเมื่อคุณชอบเด็กขนาดนั้น งั้นก็ได้ ผมจะให้คุณอีกคนหนึ่งก็แล้วกัน”พูดจบ ฟู่เฉินก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ดึงคางของหนิงหนานเสว่ขึ้นแล้วก็จูบลงไปแบบนั้นน่ารังเกียจ น่ารังเกียจที่สุด!หนิงหนานเสว่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะรู้สึกรังเกียจได้ถึงขนาดนี้ เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักฟู่เฉินออกไปอย่างสุดแรง“เราหย่ากันแล้วนะ ฟู่เฉิน คุณช่วยละอายใจหน่อยได้ไหม!”ฟู่เฉินไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าการที่เขาเป็นฝ่ายจูบก่อนจะถูกปฏิเสธด้วยผลักออกดวงตาของเขาฉายแววโกรธเคืองเล็กน้อย “หนิงหนานเสว่ เรายังไม่ได้จดทะเบียนหย่า ตอนนี้ก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ คุณจะทำอิดออด เสแสร้งไปทำไมกัน?”ทั้ง ๆ ที่เธอต้องการสิ่งนี้ชัด ๆ แต่ทำไมพอเขาให้แล้วกลับไม่พอใจล่ะ?“คุณมันสารเลว!”“ส

“ฉันไม่เป็นไรแล้ว!”หนิงหนานเสว่ค่อนข้างรีบร้อน ก็แค่กระดูกร้าวนิดหน่อยเท่านั้น จะพักผ่อนอะไรอีก?แต่เจียงเหยียนเชินกลับเมินเฉยคำพูดของเธอ อุ้มเธอขึ้นมา แล้ววางลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง“พักรักษาตัวให้ดี”ถึงแม้ว่าเขาจะแข็งกร้าว แต่ก็ไม่ขาดความอ่อนโยน เหมือนกับเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เหมือนไปเสียทั้งหมดไม่รู้ทำไม ทั้ง ๆ ที่พวกเขาแยกจากกันตั้งหลายปี แต่กลับไม่มีความรู้สึกห่างเหินเลยแม้แต่น้อย ความเข้าใจกันนั้นช่างเข้ากันได้อย่างบอกไม่ถูก“คุณพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวผมไปหาอะไรให้คุณทาน”เจียงเหยียนเชินยิ้มจาง ๆ แล้วหันหลังเดินออกไปขณะที่หนิงหนานเสว่มองตามแผ่นหลังของเขา ความอบอุ่นก็ค่อย ๆ แผ่ซ่านในใจทีละน้อยในเวลานั้นเอง สวีจ้าวก็เปิดประตูเข้ามาเขายืนอยู่ตรงหน้าหนิงหนานเสว่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจที่ไม่อาจปกปิดได้เลย“หนิงหนานเสว่ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนต่ำทรามเท่าเธอมาก่อนเลย เธอขาดผู้ชายมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ฉันจะบอกให้นะ พี่เขยฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าลูกสาวที่เธอคลอดออกมาป่วย เขารู้สึกว่าเธอไม่ได้เรื่องและเป็นตัวซวยก็เลยไม่สนใจอะไรเลย”“ยีนด้อยแบบนี้ไม่ควรมีชีว

เจียงเหยียนเชินไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการที่เขาแค่ไปศึกษาต่อต่างประเทศเพียงครั้งเดียว จะทำให้เขาพลาดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ตอนนั้นเขาอยู่ต่างประเทศ พอได้ยินว่าเธอแต่งงานและมีลูก เขาก็เมามายไม่เป็นผู้เป็นคนไปพักใหญ่ เดิมทีคิดว่าตอนนั้นตัวเองคิดไปเองฝ่ายเดียว แต่ตอนนี้พอได้ฟังไปเรื่อย ๆ กลับรู้สึกเหมือนจะได้ยินความหมายอื่นซ่อนอยู่“ช่างมันเถอะ ตอนนี้คุณเหนื่อยมาก กลับบ้านไปพักผ่อนสักสองสามวันก่อนดีกว่า พอคุณปรับตัวได้แล้วค่อยมาหาผม ผมจะพาคุณไปทำงานที่บริษัทด้วยตัวเอง”เจียงเหยียนเชินลูบศีรษะของเธอเบา ๆ พลางกล่าวเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของเจียงเหยียนเชิน หนิงหนานเสว่ก็รู้สึกเหมือนมีเปลวไฟเล็ก ๆ ลุกโชนขึ้นในใจ นั่นคือประกายไฟแห่งความหวังแต่ไม่นาน เหลวไฟนั้นก็ถูกดับลงในทันที เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ที่จะไปวุ่นวายอะไร จึงทำได้เพียงแค่ยิ้มให้เจียงเหยียนเชินแล้วหันหลังเดินเข้าบ้านเก่าซอมซ่อของตัวเองหนิงหนานเสว่นั่งลงบนโซฟาแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน เดิมทีเธอเป็นคนในโลกนี้ ไม่ใช่คนในโลกเดียวกับฟู่เฉิน ยิ่งไม่ใช่คนในโลกเดียวกับเจียงเหยียนเชินก่อนหน้านี้เธอจับพลัดจับผลูแต่งงานกับ

สวีจือหรูกอดคอเขาไว้และพูดเสียงเบาว่า “ฉันก็ทำไปเพื่อคุณไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอเล่นตุกติกไม่ยอมไปจดทะเบียนหย่ากับคุณล่ะ จะทำยังไง?”“อาเฉิน กว่าเราจะมาถึงวันนี้ได้ ฉันทนเห็นคุณลำบากไม่ได้จริง ๆ” สวีจือหรูพูดไปก็ร้องไห้ออกมาอีก “จริง ๆ ฉันเองก็รู้ว่าฉันทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง แต่ฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ ฉันไม่อยากไปจากคุณ และฉันก็ตัดใจจากคุณไม่ได้”ร้องไห้ไปได้สักพัก สวีจือหรูก็เริ่มชักเกร็ง ตัวแข็งทื่อและสั่นเทา นี่คืออาการทางกายภาพของโรคซึมเศร้า ฟู่เฉินรู้สึกวิตกขึ้นมาทันที รีบเร่งฝีเท้าไปยังโรงพยาบาลด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดเขาเรียกผู้เชี่ยวชาญที่เก่งที่สุดมาตรวจอาการของสวีจือหรูทันที “คุณฟู่ครับ ช่วงนี้อารมณ์ของคุณสวีไม่คงที่มาก ๆ เกรงว่าโรคซึมเศร้าจะกำเริบอีกครับ” “ตอนนี้มีอาการทางกายภาพแล้วด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก รบกวนคุณฟู่ช่วยหาวิธีทำให้คุณสวีอาการคงที่ด้วยครับ” หมอมองฟู่เฉินด้วยความกังวลเมื่อได้ยินหมอพูดเช่นนั้น สีหน้าของฟู่เฉินก็เปลี่ยนไป ไม่มีใครรู้ว่าทำไมอารมณ์ของสวีจือหรูจึงไม่คงที่ได้ดีไปกว่าฟู่เฉิน เขาสั่งให้ผู้ช่วยพิเศษเฉินเรียกหนิงห

เดิมทีเธอคิดว่าพอแต่งงานกับฟู่เฉินแล้ว ชีวิตจะสุขสบาย ไม่ต้องกังวลอะไร แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นระหว่างทาง? นี่... สวีจือหรูรู้สึกกระวนกระวายในใจทันที ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าฟู่ซื่อกรุ๊ปไม่ได้อยู่ในมือของฟู่เฉิน เธอน่าจะไปอ่อยหนิงหนานเสว่ซะยังดีกว่า! ตอนนี้เป็นไงล่ะ อุตส่าห์ทุ่มเทความพยายามทั้งหมด สุดท้ายสิ่งที่ได้มากลับเป็นแค่เปลือกเปล่าเท่านั้น? ฟู่เฉินเลิกคิ้วขึ้นแล้วหันไปมองสวีจือหรู “หรูเอ๋อร์ ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง?” แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะอ่อนโยน แต่แววตากลับแฝงไปด้วยความสงสัยแม้ในใจจะมีความคิดมากมาย แต่สวีจือหรูก็ยังคงมีความเป็นมืออาชีพมาก เธอรีบดึงความคิดทั้งหมดกลับมาทันที มองฟู่เฉินด้วยสายตาน่าสงสาร และพูดเสียงเบาว่า “อาเฉิน ฉันไม่เป็นไร คุณอย่าทะเลาะกับคุณหนิงอีกเลยนะ เธอ... เธอพูดคำไหนคำนั้นมาตลอด ฉันไม่อยากให้คุณต้องสูญเสียมากเกินไปเพราะฉัน” เมื่อฟู่เฉินได้ยินดังนี้ แววตาของเขาก็อ่อนโยนลงทันที มองหญิงสาวที่ทั้งอ่อนโยนและเข้าใจอะไรได้ง่ายตรงหน้าแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นทันทีเขาชอบความรู้สึกแบบนี้ ชอบผู้หญิงที่เชื่อฟังและอ่อนโยนเวลาอยู่ต่อหน้าเขา