All Chapters of ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Chapter 321 - Chapter 330

หนิงหนานเสว่ฟังออกถึงความหมายแฝงในคำพูดของคุณนายสวี เธอรู้ คุณนายสวีกำลังบอกเธอว่า การไปจากฟู่เฉินเป็นเรื่องที่ดี เธอไม่ได้พูดตรง ๆ เพียงกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ “ขอบคุณค่ะคุณนายสวี คุณช่างดีเหลือเกิน”“หนานเสว่ คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ก็ได้” คุณนายสวียิ้มพลางพูดขึ้น “ต่อไปเราก็เป็นเป็นพาร์ตเนอร์กันแล้ว ควรจะไปมาหาสู่กันบ่อย ๆ ”“ค่ะ คุณพูดถูกแล้ว” หนิงหนานเสว่พยักหน้า ในใจเต็มไปด้วยความซาบซึ้งทั้งสองยังเดินต่อกันอีกพักหนึ่ง คุณนายสวีเห็นว่าได้เวลาแล้ว จึงเอ่ยขึ้นว่า “หนานเสว่ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ ฉันยังมีเรื่องต้องไปจัดการ”“ได้ค่ะ คุณนายสวี” หนิงหนานเสว่กล่าว “งั้นฉันจะไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ”“อืม” คุณนายสวีพยักหน้ า“จริงสิ เรื่องความร่วมมือ หลังจากฉันกลับไปจะให้คนร่างสัญญาแบบละเอียดไว้ ถึงตอนนั้นคุณก็ลองดู ถ้ามีปัญหาอะไรเราค่อยมาคุยกันใหม่อีกที”“ได้ค่ะ คุณนายสวี” หนิงหนานเสว่กล่าว “ฉันเฝ้ารอที่จะได้ร่วมงานกับคุณนะคะ”“ฉันเองก็รอคอยเหมือนกัน” คุณนายสวียิ้มพลางพูดขึ้น “หนานเสว่ คุณเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถ ฉันเชื่อว่าเราจะร่วมงานกันได้อย่างราบรื่นแน่นอน”“ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ คุณนา

“เจียงเหยียนเชินงั้นเหรอ?” คุณสวีถามขึ้น “ใช่เด็กหนุ่มตระกูลเจียงคนนั้นหรือเปล่า?”“ใช่ค่ะ” คุณนายสวีตอบ “ดูเหมือนพวกเขาสองคนจะสนิทกันมากทีเดียว”“เด็กหนุ่มคนนี้สายตาไม่เลวเลย” คุณสวีหัวเราะเบา ๆ “ผู้หญิงอย่างหนิงหนานเสว่ คู่ควรทะนุถนอมจริง ๆ”“ใช่แล้ว” คุณนายสวีกล่าว “แต่ฉันมองว่า ถึงแม่หนูหนานเสว่จะฉลาดหลักแหลมในทางธุรกิจ แต่ก็ดูจะซื่อไปหน่อย ยังไม่รู้ตัวเลยว่าเจียงเหยียนเฉินมีใจให้”“ฮ่า ๆ เรื่องนี้คุณไม่เข้าใจหรอก” คุณสวีพูดขึ้น “นี่เรียกว่าคนในมักมองไม่เห็น คนข้างนอกสิถึงจะชัด’”“คุณนี่นะ เลิกอ้อมค้อมได้แล้ว” คุณนายสวีเอ่ยอย่างหยอกล้อ “ฉันว่าคุณก็แค่อยากดูเรื่องสนุกเท่านั้นแหละ”“ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย” คุณสวีตอบ “ผมแค่คิดว่า เด็กสองคนนี้ดูเหมาะสมกันดี”ใช่น่ะสิ ฉันก็รู้สึกว่าพวกเขาเหมาะสมกัน” คุณนายสวีพูดขึ้น “ถ้าพวกเขาลงเอยกันจริง ๆ ก็คงจะดีไม่น้อยเลย”“เรื่องแบบนี้ รีบร้อนไม่ได้หรอก” คุณสวีกล่าวขึ้น “ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ”หลังจากหนิงหนานเสว่กับเจียงเหยียนเชินกินอาหารเสร็จ ก็กลับขึ้นรถด้วยกันภายในรถ แสงไฟอ่อน ๆ สาดลงบนใบหน้าด้านข้างของหนิงหนานเสว่ แต่งเต

“อาเฉิน คุณยังกลุ้มใจเรื่องบริษัทอยู่อีกหรือเปล่า?” สวีจือหรูเอนตัวซบอยู่ในอ้อมกอดของฟู่เฉิน เอ่ยถามเบา ๆ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความห่วงใย“อืม” ฟู่เฉินตอบรับอย่างเหม่อลอย สายตากลับจดจ้องอยู่ที่เอกสารในมือ อ่านไม่เข้าหัวเลยสักตัว“ทั้งหมดเป็นเพราะฉันไม่ดีฉันเอง” น้ำเสียงของสวีจือหรูแฝงไปด้วยความรู้สึกผิด “ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณก็คงไม่ต้องกลุ้มใจในตอนนี้ ขอโทษนะ ทั้งหมดเป็นเพราะฉันที่ทำให้คุณนายสวีผิดหวัง”“อย่าคิดมากไปเลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ” ฟู่เฉินขัดขึ้น น้ำเสียงแข็งกระด้างเล็กน้อยเขาไม่อยากให้สวีจือหรู้รู้ถึงสถานการณ์ลำบากของเขาตอนนี้ ยิ่งไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขากำลังกลุ้มใจเรื่องของหนิงหนานเสว่“แต่ฉันได้ยินมาว่า ตอนนี้หนิงหนานเสว่สนิทกับเจียงเหยียนเชินมาก” สวีจือหรูพูดขึ้นอย่างระมัดระวัง พลางแอบสังเกตสีหน้าของฟู่เฉินอยู่เงียบ ๆ“พวกเขาสองคนคงไม่ได้จะร่วมมือกันเล่นงานคุณหรอกนะ?”สีหน้าของฟู่เฉินมืดลงทันที เขาวางเอกสารในมือลง แล้วเอ่ยเสียงเย็น “เธอกล้า!”“อาเฉิน อย่าโกรธเลยนะ” สวีจือหรูรีบเอ่ยขึ้น “ฉันก็แค่เป็นห่วงคุณเท่านั้นเอง อย่างไรเสีย อิทธิพลของตระกูลเจียงในวงการธุรกิจ

สีหน้าของฟู่เฉินมืดครึ้มจนน่ากลัว เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่กอดสวีจือหรูไว้แน่น ราวกับจะบีบเธอให้หลอมรวมเข้ามาในร่างกายของตัวเอง“อาเฉิน คุณอย่าโกรธเลยนะ” สวีจือหรูเห็นฟู่เฉินไม่พูดอะไรจึงแอบดีใจ พูดต่อว่า “จริง ๆ แล้ว หนิงหนานเสว่ก็น่าสงสารเหมือนกัน เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ยังต้องบริหารบริษัทอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”“ฮึ เธอน่าสงสารงั้นเหรอ?” ฟู่เฉินหัวเราะฮึเย็นชาออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูแคลน “ถ้าเธอน่าสงสารจริง ก็คงไม่ทำเรื่องเลวร้ายไร้มนุษยธรรมมากมายขนาดนั้นหรอก!”“อาเฉิน คุณอย่าพูดแบบนั้นสิ” สวีจือหรูเอ่ยขึ้น “หนิงหนานเสว่อาจจะแค่เลอะเลือนไปชั่วขณะ อย่างน้อยเธอก็ยังเป็นแม่ของสุยสุย ฉันเชื่อว่าเธอคงไม่ใจดำถึงขนาดนั้นหรอก”ฟู่เฉินตัดสินใจใช้วิธีที่รุนแรงยิ่งกว่าเดิมเพื่อจัดการกับหนิงหนานเสว่“จือหรู คุณเคยอยากให้ผมช่วยแก้แค้นมาตลอดไม่ใช่เหรอ?” ฟู่เฉินพูดขึ้นกะทันหัน น้ำเสียงเย็นเยียบ “ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว”“อาเฉิน คุณคิดจะทำอะไรคะ?” สวีจือหรูถามขึ้น น้ำเสียงแฝงด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย“ผมจะทำให้หนิงหนานเสว่เสียพังพินาศย่อยยับ ไม่เหลืออะไรเลย” ฟู่เฉินพูดขึ้น แววตาฉายความโหดเหี้ย

สวีซือหรูรู้ว่าแผนของตัวเองล้มเหลว ก็โกรธจนทำเสียเรื่องเธอไม่คิดเลยว่าเจียงเหยียนเชินจะปรากฏตัวขึ้นช่วยหนิงหนานเสว่กะทันหันผู้ชายคนนี้รักมันมากถึงขนาดยอมตายแทนเลยงั้นหรือ?!“นังสารเลวนี่ ดวงแข็งจริง ๆ!” สวีจือหรูพูดอย่างเกรี้ยวกราด “โดนรถชนแบบนี้มันยังไม่ตายอีก!”“พี่ อย่าเพิ่งโกรธไปเลย” สวีจ้าวพูดปลอบ “เรายังมีโอกาสอยู่”“มีโอกาสอะไร?” สวีจือหรูกล่าว “ตอนนี้เจียงเจียงเหยียนเชินต้องปกป้องหนิงหนานเสว่มากกว่าเดิม พวกเราแทบไม่มีโอกาสจะลงมือแล้ว!”“งั้นจะทำยังไงดีล่ะ?” สวีจ้าวถามขึ้น “หรือว่าเราจะยอมจบแบบนี้ล่ะ?”“ยอมจบงั้นเหรอ? ไม่มีทาง!” สวีจือหรูกล่าว “ฉันจะต้องทำให้หนิงหนานเสว่ชดใช้ให้ได้!”ฟู่เฉินเห็นหนิงหนานเสว่อยู่กับเจียงเหยียนเชิน ในใจก็เต็มไปด้วยความหึงหวงและโกรธแค้นภายในโรงพยาบาล กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ ทำให้คนรู้สึกอึดอัด“สวีจือหรูนั่งอยู่บนม้านั่งยาวหน้าห้องผู้ป่วย ใบหน้าแสดงความห่วงใยที่เสแสร้งจอมปลอม ในใจกลับเต็มไปด้วยความกระหยิ่มใจ”“อาเฉิน…คุณว่าเราจะทำยังไงกันดีคะ?” สวีจือหรูเอนกายซบลงบนอกของฟู่เฉิน ถามออกมาเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อ