Semua Bab อัศวินพ่ายรัก: Bab 1 - Bab 10

เสียงรถแล่นเข้ามาจอดยังคฤหาสน์หลังงาม ก่อนที่ร่างอรชรจะลงจากรถมา เธอมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเพราะได้กลับบ้านอีกครั้ง หญิงสาววิ่งเข้าไปในบ้านที่แสนคุ้นเคยเพราะอยู่มาตั้งแต่เด็ก ก่อนที่จะพบกับใบหน้าที่คิดถึงอย่างมากมาย นายกิตติภพ เรืองเดชสกุล บิดาเพียงคนเดียว ผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวและคนที่เธอรักคนเดียวที่เหลืออยู่ ร่างบางอ้าแขนออกแล้วเร่งฝีเท้าเข้าสู่อ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ สองพ่อลูกกอดกันด้วยความรู้สึกอบอุ่นหัวใจ หญิงสาวไปจากบ้านหลังนี้นานเหลือเกิน หลังจากกลับมาเธอก็พักอยู่ข้างนอกเพื่อหาสิ่งอำนวยความสะดวกให้ตัวเอง ก่อนที่จะกลับมาที่นี่ตามคำสั่งของผู้เป็นพ่อ เนื่องจากไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศเสียนานจนคุ้นชินกับวัฒนธรรมที่นู่นไปเสียแล้ว เธอจึงวิ่งเข้ามากอดแทนที่จะยกมือไหว้แบบไทย ๆ ทำให้ศจีผู้เป็นแม่เลี้ยงมองด้วยสายตาไม่ค่อยจะพอใจและกึ่งดูถูก “คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ หนูไม่อยู่หลายปีได้ไปตรวจสุขภาพประจำปีตามที่ลุงหมอบอกบ้างหรือเปล่า” “พ่อปกติดี ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกลูกรัก” กิตติภพพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น แต่กลับมีใบหน้าที่เคร่งเครียดราวกับกำลังหนักใจกับอะไรบางอย่างอยู่ และพอเธอมอ

หลังจากที่ได้สติแล้วยันกายลุกขึ้นยืนได้ตามปกติ ชายหนุ่มยังคงโอบประคองเธอเอาไว้เพราะเกรงว่าหญิงสาวจะล้มลงไปอีก อัศวินไม่แน่ใจว่าร่างเล็กเจ็บที่ขาหรือตรงไหนหรือเปล่าอาจจะยืนไม่มั่นคงจึงยังไม่ปล่อยมือ แต่เพราะว่าเขายังคงไม่ละมือจากเอวคอดนั่นแหละทำให้พิมภารู้สึกว่ามีความขัดเขินแปลก ๆในความรู้สึกของเธอรับรู้ได้ว่าตัวเองคงจะหน้าแดงมาก ความเขินอายส่งผลให้หญิงสาวผลักอีกฝ่ายออกอย่างแรง แล้วก็ตบเขาแก้เขินความรู้สึกทั้งเขินทั้งอายทั้งโมโหและหงุดหงิดหลาย ๆ อย่างปะปนรวมกัน ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์กับอารมณ์ที่คุกรุ่น ทำให้เธอไม่สามารถตรึกตรองได้ว่าอะไรควรไม่ควร จึงเผลอลงมือทำร้ายอีกคนลงไป ทั้ง ๆ ที่ตัวหญิงสาวเองเมื่อลุกขึ้นมาแล้วมองหน้าเขาก็รู้สึกอึ้งไปเล็กน้อยความรู้สึกแปลกที่ตีขึ้นมาในอก มันบ่งบอกชัดในความรู้สึกแรกว่าเธอกำลังพึงพอใจกับผู้ชายที่หน้าตาดีคนนี้ เขาค่อนข้างหล่อไม่น้อย มองดูแล้วก็เหมือนจะตรงสเปกเธอด้วยซ้ำ แต่ทำอย่างไรได้ พิมภาตบเขาไปแล้วทำได้แค่เดินหนีต่อไป พยายามรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองด้วยการทำเป็นเมินเฉยแต่ในความเป็นจริงคือเขินอายมาก อัศวินถึงกับหน้าเหวอเพราะอยู่ดี ๆ ก็โดนตบทั้ง ๆ ที่เข

เมื่อการเจรจาต่อรองไม่เป็นผล พิมภาจึงตรงกลับบ้านด้วยความกลัดกลุ้มใจ ขณะเดียวกันกิตติภพเองก็ลำบากใจมากเหมือนกัน เขาคิดแล้วคิดอีกถึงเรื่องนี้การบังคับลูกให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักไม่ต่างอะไรจากการที่ขายลูกกิน เธอเป็นลูกสาวที่รักมากเพราะเกิดจากผู้หญิงที่เขารักมากด้วยเช่นกัน ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะต้องทำแบบนี้กับลูก ที่ผ่านมาเฝ้าทะนุถนอมตั้งแต่เล็กจนโต แล้วนี่หรือคือสิ่งที่ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาจะต้องเจอ การทรมานชั่วชีวิต แต่งกับคนที่ไม่ได้รักมันช่างทุกข์ทรมาน ขนาดตนเองแต่งกับศจีหลังจากที่สูญเสียภรรยาที่รักไป วันนี้ชายวัยกลางคนยังรู้สึกทรมานแทบขาดใจ ทั้ง ๆ ที่เลือกมาเองแท้ ๆ ตอนนั้นก็เลือกด้วยความรู้สึกที่รักอยู่เหมือนกัน นี่คนที่ไม่ได้รักกันเลยจะแต่งกันได้อย่างไรนะ เขาคิดจนหัวแทบแตกและรู้สึกปวดหัวมากขึ้น กิตติภพนั่งดื่มอยู่ที่บาร์ภายในบ้านจนกระทั่งลูกสาวเดินเข้ามานั่งลงเคียงข้าง “พ่อคะ… หนู…” “พ่อตัดสินใจแล้วบริษัทจะเป็นยังไงก็ช่างมัน ถ้าลูกไม่อยากแต่งงานจริง ๆ พ่อก็จะไม่บังคับ พ่อไม่อยากขายลูกกิน ยกโทษให้พ่อเถอะนะ” เท่านั้นเองพิมภาก็ปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจ มันอัดอั้นตันใจจนไม่รู

อัศวินยื่นแขนให้เจ้าสาวของตนได้ควงแขนเพื่อที่จะเดินอวดคนทั้งงาน เขาพาพิมภาไปแนะนำกับคนใหญ่คนโตมากมายว่าเธอคือลูกสาวของนายกิตติภพ ซึ่งเป็นนักธุรกิจชื่อดังเหมือนกัน หญิงสาวเจอคนคุ้นหน้าคุ้นตาที่เป็นเพื่อนเก่าพ่อของตนมากมาย ด้วยไหวพริบทันคนทำให้เธอดูฉลาดเฉลียวมาก แม้จะเป็นในวงสนทนาของคนชั้นสูงหรือพวกนักธุรกิจระดับสูงซึ่งพูดคุยกันด้วยภาษาที่ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับคนทั่วไป แต่ว่าพิมภาสามารถตอบโต้และสนทนาได้อย่างราบรื่นเป็นธรรมชาติ ทำให้อัศวินค่อนข้างรู้สึกทึ่งแล้วก็ภาคภูมิใจเป็นอย่างมากก่อนหน้านี้เขาดูลักษณะท่าทางของพิมภาก็ค่อนข้างรู้สึกดีอยู่บ้าง แต่พอเห็นทักษะการเอาตัวรอดและเข้าสังคมของเธอแล้ว อัศวินก็รู้ว่าหญิงสาวเป็นคนที่เก่งพอตัวเมื่อเดินทักทายแขกเหรื่อในงานที่มีจำนวนค่อนข้างเยอะพอสมควร พิมภาสะกิดอัศวินแล้วเอ่ยขอตัวว่าอยากจะไปหาน้ำดื่มเย็น ๆ สักหน่อยและเริ่มรู้สึกเจ็บเท้า เนื่องจากเดินค่อนข้างมาก ชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรบอกให้เธอไปหาอะไรดื่มก่อนส่วนเขาจะขอต้อนรับแขกผู้ใหญ่ต่อพิมภาจึงเดินแยกออกมาเพื่อหาเครื่องดื่มมาจิบเพื่อดับกระหาย เธอมองไปที่อัศวินซึ่งก่อนหน้านี้หญิงสาวค่อนข้างอคติแล

ทั้งคู่ยังคงสอดประสานแนบแน่น ท่อนร้อนอ่อนแรงลง ตัวเขาเองก็เอนตัวไปซบและกอดเธอเอาไว้ การปลดปล่อยความปรารถนาที่อยู่ในห้วงลึกจบลงไปราวกับภาพฝันหญิงสาวหลับตาพริ้ม ยิ้มอย่างพึงใจ กอดร่างหนาเอาไว้แน่น และซุกอกกว้างอย่างอบอุ่นใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างบอบบางขยับตัวด้วยความเมื่อยล้า เพราะเธอนอนหดตัวอยู่ในท่าเดียวมาทั้งคืน อีกทั้งร่างกายที่ผ่านศึกหนักมาเป็นครั้งแรกทำให้ปวดเมื่อยไปหมด ท้ายที่สุดแล้วก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ขณะที่ขยับตัวก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกาย เมื่อพลิกกายนอนหงายความทรงจำเมื่อคืนเหมือนจะเริ่มปะติดปะต่อกำลังไหลเข้าสู่สมอง ภาพตัวเองกำลังล่อนจ้อนเริงรักเร่าร้อนอยู่บนตัวของชายหนุ่มที่เป็นเจ้าบ่าวของตนฉายชัดขึ้นในความรู้สึก หญิงสาวยังคงตราตรึงและร้อนผ่าวไปทั้งตัว ขาเรียวบิดเล็กน้อยด้วยความรู้สึกถึงความต้องการ พิมภารู้สึกดีมากถึงที่สุด ถึงแม้จะน่าอับอายแต่คิดว่านี่เป็นฝันที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอเท่าที่เคยรู้สึกมาเลยก็ว่าได้เมื่อสติกลับมาก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา ใบหน้าสวยยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย นึกถึงใบหน้าที่แสนเซ็กซี่กับหุ่นที่มีกล้ามเป็นลอน ๆ ตอนที่เธอขึ้นขย่มในห้วงฝันก็ยิ่ง