All Chapters of Win Me Back, My CEO Husband!: Chapter 201 - Chapter 210

Masayang nagtaas ng kanilang mga baso ang pamilya Garcia at sabay-sabay na sumimsim ng alak. Ang mga ngiti ay kumikinang sa kanilang mga mukha, tila walang alalahanin sa gabing iyon.Ngunit sa tabi ni Monica, tahimik lamang na nakaupo si Shawn. Buong gabi ay hindi man lamang siya nakisali sa usapan ng pamilya Garcia. Wala siyang ipinakitang interes, at nanatiling mababa ang kanyang presensya na para bang isa lamang siyang aninong nakasama sa hapag.Mula nang umalis si Maxine kanina, hindi na umalis ang mga mata ni Shawn sa direksyong tinahak nito. Para bang ang kanyang isip ay naiwang nakasunod sa pigura ng babaeng iyon, at kahit ilang pag-uusap at tawanan pa ang umalingawngaw sa paligid, wala siyang narinig ni isa.Hindi na nakatiis si Monica at siya ang unang nagsalita.“Shawn, may problema ba? Iniisip mo bang hindi nararapat ang pag-iinvest natin sa medical team ni Surgery Master?”Mabigat na tumingin si Shawn sa direksyon niya, dahan-dahang iminulat ang kanyang mahahabang pili

Huminto sa paglalakad si Shawn at dahan-dahang lumingon upang tingnan si Monica sa kanyang direksyon.Pati si Monica ay nakalanghap din ng usok mula sa vanilla scented candle na may ibang halo. Ang init na dulot nito ay dumaloy sa bawat himaymay ng kanyang marupok na katawan, dahilan upang mamula ang kanyang maputlang mukha na wari bang nilalagnat sa apoy ng pagnanasa. Kinagat niya ang kanyang malambot na labi habang nakatitig kay Shawn, at sa kanyang mga mata ay nangingibabaw ang damdaming hindi niya kayang pigilin.Sa banayad ngunit mapang-udyok na tinig, nagsalita bigla si Nora.“Mr. Velasco, sa mga oras na ito ay si Monica ang higit na nangangailangan sa ’yo. Hindi mo naman siya kayang talikuran, hindi ba?”Tahimik lamang na tumitig si Shawn kay Monica nang sabihin iyon ni Nora. Walang salita ang lumabas sa kanyang bibig, ngunit malinaw ang bigat ng kanyang tingin.Sa sandaling iyon, marahan na inangat ni Monica ang kumot, bumaba mula sa kama, at walang pag-aalinlangan na sumu

Mariing tumanggi si Maxine.“Hindi!”Habang binibigkas niya iyon, itinulak niya si Shawn gamit ang lahat ng kanyang lakas. Ngunit sa ginawa niya, aksidenteng napisil ng kanyang palad ang kaliwang kamay nito.Biglang napasinghap si Shawn, pilit na pinipigil ang pag-ungol ng sakit.Napatigil si Maxine, habang nanlaki ang kanyang mga mata.“Ano ba ang problema mo?” tanong ni Maxine.Tinitigan naman siya ni Shawn, ang kanyang mga mata ay puno ng bigat.“Maxine, masakit ang kamay ko.”Itinaas niya ang kanyang kaliwang kamay sa harap ni Maxine.Alam ni Maxine na minsan na nitong nasugatan ang kamay, ngunit hindi niya batid na umabot pala ito sa halos sampung tahi. Kahit natanggal na ang mga sinulid, nanatili pa rin ang isang malalim at pangit na peklat sa gitna ng kanyang palad, parang uod na gumagapang.Sa malabong liwanag ng hagdan, ang dilaw na ilaw mula sa bombilya ay nagbuhos ng malambot na anino sa paligid. Sa sobrang lapit nila sa isa’t-isa, halos marinig na nila ang tibok n

Itinaas ni Shawn ang kanyang paningin at nasilayan ang isang payat at marubdob na pigura. Dumating si Maxine.Mariing pinagdikit ng lalaki ang kanyang maninipis na labi, malamig ang boses na bumungad kay Maxine.“Ano'ng ginagawa mo rito? Sino ang nag-utos sa ’yo na pumunta?”Tahimik na pumasok si Maxine sa sala at humarap sa kanya. Walang bakas ng takot, ngunit ramdam ang bigat ng kanyang presensya.“Mike!” malakas na tawag ni Shawn sa kanyang tauhan. “Nasaan na ang mga taong pinapahanda ko? Bakit wala pa sila?”Ngunit walang tugon. Tahimik lamang ang paligid, tila nilamon ng katahimikan ang buong bahay. Ni si Maxine ay hindi rin nagsalita.Inabot ni Shawn ang isa sa mga butones ng kanyang damit at hinila iyon pababa, bago malamig na nagsalita. “Lumabas ka.”Bahagyang ibinaba ni Maxine ang kanyang mahahabang pilik-mata, pinanood siya nang may kabog sa dibdib. “Kung gano'n, aalis na talaga ako,” seryosong sambit ni Maxine.Humakbang siya palayo, handang iwanan ang lalakin

Mahimbing pa ring natutulog si Shawn at tila itinakda ng tadhana na wala siyang magiging kasagutan sa tanong ni Maxine kagabi.Sa mismong sandaling iyon, umilaw ang cellphone ni Maxine. May dumating na tawag.Pagtingin niya, si Arriana iyon.Agad niya itong sinagot, at halos mabingi siya sa kaba at pagmamadali sa tinig ng kabilang linya.“Maxine! Nasaan ka ngayon? Bumalik ka kaagad sa dormitoryo. May problema si Jessica!”Napasinghap si Maxine sa kanyang narinig.'Ano? May problema si Jessica?' takang sambit niya sa isip.Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras. Agad niyang ibinaba ang tawag. Maingat siyang kumawala mula sa mga bisig ni Shawn, pinulot ang mga damit na nagkalat sa carpet, mabilis na nagbihis, at tumakbo palabas ng mansyon.At pagkaalis ni Maxine ay siya naman ang biglang pagbukas ng malaking tarangkahan. May tahimik na pumasok sa loob at walang nakapansin.Si Arriana.Agad niyang nakita si Shawn na mahimbing pa ring natutulog sa sofa. Nakakalat sa sahig ang mga da