มายู และโอกิยืนอยู่เบื้องหน้าสิ่งที่ดูคล้ายประตูมิติที่เรืองแสงสีม่วงหม่น แสงนั้นสั่นระริกราวกับลมหายใจของสิ่งมีชีวิตโบราณ บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัดจนได้ยินเพียงเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นรัวระดมอยู่ในอก ไอเย็นยะเยือกแผ่ออกมาจากช่องว่างบิดเบี้ยวตรงหน้า ราวกับกำลังเชิญชวนให้ก้าวเข้าสู่ห้วงแห่งความลึกลับ“พร้อมนะโอกิ?” มายู หันไปมองเพื่อนชาย ดวงตาของเธอฉายแววตื่นเต้นผสมกับความกังวลเล็กน้อย แสงสะท้อนจากประตูมิติทำให้ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวแต่ก็ยังคงความมุ่งมั่นโอกิพยักหน้า สีหน้าของเขาจริงจังกว่าที่เคย เขาเอื้อมมือไปจับมือของมายูที่เย็นเฉียบ “พร้อมเสมอ… ไปกันเถอะ”มือทั้งสองประสานกันแน่น ราวกับยึดเหนี่ยวซึ่งกันและกันไว้ท่ามกลางความไม่แน่นอน พวกเขาก้าวเท้าพร้อมกันเข้าไปในห้วงแห่งแสงสีม่วงนั้น เพียงชั่วพริบตาเดียว ภาพตรงหน้าก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงจากลานโล่งที่เคยยืนอยู่ พวกเขาพลันมาปรากฏตัวอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง กลิ่นดินชื้นและพืชพรรณที่แปลกประหลาดตีเข้าจมูก บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความดิบชื้นและความพิศวง ต้นไม้สูงใหญ่เสียดฟ้าที่มองไม่เห็นยอดปกคลุมด้วยเถาวัลย์หนาทึบจนแสงอา
Terakhir Diperbarui : 2025-05-27
