Lahat ng Kabanata ng นางร้ายขอพลิกบทบาท: Kabanata 11 - Kabanata 20

ซิ่วอิงทรุดนั่งลงข้างหลิวอี้เฟยแทนที่จะไปนั่งอีกด้านของชินอ๋อง เพราะนางอยากจะอยู่ห่างๆเขาดีกว่า เขาแปลกใจมากที่นางไปนั่งเสียห่างไกลเช่นนั้น ปกติแล้วนางต้องเข้ามาแสดงความเป็นเจ้าของ มานั่งใกล้เขาเพื่อแสดงให้หญิงอื่นรู้ว่านางเป็นเจ้าของเขา แต่เมื่อนางเป็นพระชายาเต็มตัวแล้วนางกลับไปนั่งข้างหลิวอี้เฟยแถมพยักเพยิดคุยกับอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร ไม่เหมือนอดีตที่ผ่านมาเลย " ทานได้เลยไหมเพคะ หม่อมฉันหิวมากแล้ว " ท่านอ๋องพยักหน้าให้นาง แม้ในใจของเขายังแอบงงงันเล็กน้อย แต่ก็รักษาสีหน้าให้เป็นปกติซิ่วอิงจึงลงมือคีบอาหารกินทีละคำ และชิมแทบทุกอย่างบนโต๊ะนั้น อาหารที่ตำหนักท่านอ๋องอร่อยใช้ได้เลย รสชาติดีกว่าภัตตาคารที่นางไปกินเมื่อวานเสียอีกนางคีบกินอาหารจานที่นางถูกใจไปเรื่อยๆ พลางเคี้ยวตุ้ยๆไม่ได้สนใจใครในโต๊ะเลย ปล่อยให้สองคนนั้นจองมองนางแล้วทำหน้าแปลกใจที่นางเปลี่ยนไปดูเป็นคนละคน " เหม่ยเอ๋อเอาข้าวมาเติมให้ข้าหน่อย ขอเยอะหน่อยนะ "นางร้องสั่งเหม่ยเอ๋อ ทำเอาคิ้วท่านอ๋องกระตุกเล็กน้อย นางสนใจแต่อาหารบนโต๊ะเหมือนม้นอร่อยเสียมากมาย ไม่ได้เหลือบแลเขาแม้แต่น้อย ไม่ได้เอาใจเขาเช่นภรรยาควรทำเมื่อ

เมื่อเหม่ยเอ๋อกลับมาแล้ว ซิ่วอิงให้นางนำเนื้อไปทำความสะอาดและมาแล่เป็นแผ่นขนาดพอดี เพื่อจะนำไปย่าง ส่วนซิ่วอิงก็มาผสมน้ำจิ้มที่แจ่วที่นางเตรียมส่วนผสมไว้แล้วขณะนั้นนางนำมะนาวที่เหลือมาทำเป็นน้ำมะนาวเมื่อทำเสร็จแล้วนำหม้อเคลือบที่ใส่น้ำมะนาวไปแช่ในน้ำเย็น เสียดายที่ไม่มีน้ำแข็ง ถ้ามีอาหารมื้อนี้คงอร่อยเหาะยิ่งกว่านี้เมื่อเตรียมวัตถุดิบทั้งหมดเสร็จแล้ว ก็ทะยอยนำมันออกไปวางไว้ตรงหน้าเรือนและให้เหม่ยเอ๋อยกเตาถ่านเล็กๆออกจากครัวไปวางไว้หน้าเรือนท่านรองแม่ทัพลุกมาดูการตระเตรียมการนั้นอย่างนึกสนุก เขาช่วยก่อไฟในเตาและหยิบถ่านไม้ใส่ลงไปรอจนไฟติดถ่านกระเด็นเป็นสะเก็ดไฟไปรอบ ๆ ทุกคนกระโดดหลบสะเก็ดไฟนั้นและหัวเราะกันสนุกสนานจากนั้นเมื่อถ่านติดไฟแดงและไม่มีสะเก็ดไฟออกมาแล้ว ท่านรองแม่ทัพจึงนำเนื้อย่างขึ้นบนตระแกรงเหล็กนั้นจนเต็ม เสียงหัวเราะกันสนุกสนามดังไปถึงสวนหน้าเรือนใหญ่ ชินอ๋องเพิ่งเดินกลับมาจากข้างนอก เอ่ยถามพ่อบ้านว่ามีใครมาที่จวนหรือเปล่าเสียงหัวเราะดังลั่น หนึ่งในเสียงนั้นเขาจำได้ดีว่ามันคือเสียงพระชายาของเขานั่นเอง “ ท่านรองแม่ทัพถังมาเยี่ยมพระชายาขอรับ ” ชินอ๋องเมื่อได้ย

ชินอ๋องชักรูดลำกายแกร่งสองสามครั้งจากนั้นสอดลำกายใหญ่นั้นเข้าไปที่ร่องอวบ ค่อยผลักดันมันเข้าไปจนสุด “อ๊าย อ๊าย อ๊ะ”สะโพกอวบสั่นกระตุกอีกครั้ง จากนั้นเขาค่อยๆขยับโยกลำกายแกร่งเข้าสุดออกสุดช้าๆ ค่อยเร่งความเร็วขึ้น ควงบั้นเอวเป็นวงกลมกดกระแทกตอกเข้าไปแรงขึ้นเรื่อยๆ ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ชินอ๋องขย่มคนใต้ร่างจนเตียงสั่นไหว หัวเตียงกระทบผนังดังกึกๆ ทั้งสองร้องครวญครางประสานกันดังลั่นจนออกไปหน้าเรือนนอน เหม่ยเอ๋อที่นั่งอยู่หน้าเรือน ค่อยๆถอยออกไปจากบริเวณนี้ ใบหน้าแดงก่ำ “อ๊าย อ๊ะ อ๊ะ ท่านอ๋องแรงขึ้นอีกเพคะ อ๊าย อ๊าก อ๊าก” ร่างหนาขย่มโยกร่างอวบอย่างรุนแรง ส่วนคนใต้ร่างก็ไม่ยอมแพ้ร่อนสะโพกผายรับกายแกร่งเป็นจังหวะเดียวกัน สองแขนเรียวยกโอบลำคอหนา สองขาเรียวงามก็เกี่ยวรัดบั้นเอวหนาไว้แน่น ตับ ตับตับ ตับ ชินอ่องกระแทกลำกายแกร่งเข้าออกสุดแรงจนนางแทบจะจมไปกับเตียงอ๋องหนุ่มปลดปล่อยสายธารรักเข้าไปในร่องรักของชายาจนหมดทุกหยาดหยด ชินอ๋องหมดแรงลงนอนกอดชายารักแน่น หอมแก้มนวลดังฟอดใหญ่“ เมียจ๋า เมียรักของพี่ พี่ไม่ยอมให้เจ้าเป็นของผู้อื่นง่ายๆหรอก พี่จะไม่ยอมหย่าให้เจ้า

บ่ายวันรุ่งขี้นหลิวอี้เฟยนำน้ำแกงสมุนไพรมาให้ท่านอ๋องลองชิมอีกนางบอกว่าเป็นสูตรที่ได้มาจากญาติทางฝ่ายมารดาของนาง จึงเพิ่งทดลองทำเป็นครั้งแรกและได้เอามาให้ท่านอ๋องลองชิมท่านอ๋อง ชวนนางไปนั่งที่ศาลากลางบึงบัวเหมือนเดิมทั้งสองคุยกันปกติแต่นางสังเกตว่าครั้งนี้ท่านอ๋องดูรักษาระยะห่างห่างกับนางมากกว่าทุกครั้งและไม่ค่อยพูดคุยหยอกเย้านางเหมือนเดิมและนัยน์ตาของเขาที่เคยกรุ้มกริ่มเวลามองนางนั้นตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นเฉยชาไม่ค่อยมองนาง อย่างพึงใจเช่นทุกครั้งระหว่างที่ท่านอ๋องเผลอนางสลับโถที่นางใช้ใส่น้ำแกงสมุนไพรนั้นเปลี่ยนเป็นอีกอันนึงให้ท่านอ๋องเมื่อท่านอ๋องยกขึ้นดื่มไปได้ซักครู่หนึ่งก็รู้สึกรุ่มร้อนแปลกๆเหงื่อกาฬไหล และรู้สึกว่ามีกำหนัดมากขึ้นผิดปกติ หันไปมองอี้เฟยรู้สึกต้องการนางขึ้นมาอย่างรุนแรงผิดปกติ เมื่อเห็นยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์แล้ว หลิวอี้เฟยลุกขึ้นแล้วลงไปนั่งบนตักของท่านอ๋อง สองมือของนางโน้มศีรษะของท่านอ๋องลงมาประกบจูบปากจิ้มลิ้มของนางทันทีท่านอ๋องตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ลิ้นเล็กของนางก็สอดเข้าไปในปากของท่านอ๋องไม่ให้ทันได้ตั้งตัวทำให้ชินอ๋องทำอะไรไม่ถูก เหตุด้วยฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดชนิดร

หลายวันต่อมา ท่านราชครูมาบอกเรื่องจะต้องไปงานเลี้ยงฉลองยศของขุนนางใหม่่ในอีกสามวัน ขุนนางทั้งหมดทั้งใหม่และเก่าต้องไปร่วมฉลองงานนี้กันรวมถึงครอบครัวด้วย ท่านราชครูถามบุตรสาวว่า " เจ้าอยากจะไปเปิดหูเปิดตาในงานเลี้ยงนี้ไหมดูไหม จะได้สดชื่นขึ้น " ซิ่วอิงสนใจทันที " ไปเจ้าค่ะ " นางอยากไปเพราะอยากไปเห็นบรรยากาศงานเลี้ยงในวังหลวง ซิ่วอิงเตรียมตัวที่จะไปงานและออกไปซื้อหาชุดใหม่ที่จะใส่ไปงานเลี้ยงในวังนางรื้อค้นเครื่องประดับที่จะใส่ให้เข้ากับชุดใหม่ เช้าวันงานนางลุกขึ้นอาบน้ำอย่างพิถีพิถันจนเสร็จเรียบร้อย เปลี่ยนเครื่องแต่งกายเป็นชุดใหม่ที่เตรียมไว้และให้เหม่ยเอ๋อทำผมให้ นางเลือกใช้ปิ่นที่นางซื้อมาใหม่และไม่ต้องใส่เครื่องประดับให้มากจนเกินไปและแต่งหน้าแบบสมัยใหม่ที่นางชำนาญจนเหม่ยเอ๋อตกตะลึงถึงกับเอ่ยว่า " วันนี้คุณหนูของบ่าวงามเหลือเกินเจ้าคะ "เมื่อเสร็จแล้วทั้งสองรีบเดินออกไปหาท่านพ่อที่รออยู่ที่รถม้าหน้าจวน จากนั้นทั้งสองพ่อลูกก็ขึ้นรถม้าเพื่อตรงไปยังงานที่วังหลวงเมื่อไปถึงหน้างานขันทีขานชื่อท่านราชครูและบุตรสาวคืออย่างซิ่วอิ่งมาถึงแล้วจากนั้นทั้งสองเดินตรงเข้าไปในงานสายตาหล