Semua Bab นางร้ายขอพลิกบทบาท: Bab 11 - Bab 16

สายๆวันต่อมาหลิวอี้เฟยทำขนมมาให้ชินอ๋องลองชิมอีก ทั้งสองพากันไปนั่งที่ศาลากลางบึงบัว เมื่อนั่งลงบ่าวรับใช้เอาน้ำชามาวางให้แล้วกลับออกไป ท่านอ๋องเอ่ยถามบ่าวนั้นขึ้นว่า " พระชายาอยู่ที่เรือนเล็กหรือไม่" บ่าวชายนั้นตอบว่า " พระชายาเดินเล่นที่หน้าเรือนเล็กขอรับ " ท่านอ๋องพยักหน้าให้เป็นเชิงว่าให้บ่าวไปได้ เขายิ้มกริ่มในใจอีกสักพักนางจะต้องเดินมาทางนี้แน่นอนแล้วจะเห็นว่าเขากำลังนั่งอยู่กับหลิวอี้เฟยจะดูสิว่าคราวนี้นางจะทำอย่างไร เวลาผ่านไปสักพักใหญ่นางเดินลัดเลาะมากับเหม่ยเอ๋อสาวใช้ของนางเขาเห็นนางตั้งแต่เดินลัดเลาะมาจากทางเรือนเล็กแล้ว แต่เมื่อมาถึงเส้นทางที่ผ่านหน้าศาลากลางสระนางกลับไม่หันมามองสักนิด แม้เขาจะแกล้งหัวเราะเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจของนาง แต่นางกลับเดินผ่านไปเหมือนไม่เห็นเขากับหลิวอี้เฟยเช่นนั้นแล้วนางก็เดินออกประตูจวนไป โดยที่เขาไม่รู้ว่านางไปไหนกับใคร เขาเพิ่งจะนึกออกว่าเขาเป็นสวามีทำไมไม่รู้เวลานางไปไหนมาไหนทำไมไม่เคยบอกเขาเลยสักครั้ง อย่างนี้เวลานางออกไปพบบุรุษอื่นเขาจะทำอย่างไร ยิ่งมานึกถึงเจ้าแม่ทัพนั่นก็ดูแววตาน่าจะชอบพอนางอยู่ด้วยเขาไม่คิดว่าสองคนนั้นจะเป็น

บ่ายวันต่อมา ท่านรองแม่ทัพถังมาขอพบพระชายาหยาง บ่าวในจวนจึงพาท่านรองแม่ทัพเดินลัดเลาะผ่านเรือนใหญ่ไปทางด้านหลังตำหนักจนถึงสุดมุมรั้วที่แสดงอาณาเขตของตำหนักชินอ๋อง เขารู้สึกแปลกใจมากที่พระชายามาอยู่ที่เรือนหลังเล็กท้ายตำหนักเช่นนี้คิ้วเข้มของเขาขมวดมุ่น เฝ้าครุ่นคิดว่าชีวิตในตำหนักของซิ่วอิงจะลำบากยากแค้นหรือไม่ เมื่อเดินไปถึงหน้าเรือนหลังเล็ก บ่าวชายเข้าไปเคาะประตูเรือนและแจ้งว่าท่านรองแม่ทัพมาขอพบพระชายาเหม่ยเอ๋อเดินออกเปิดประตูเรือน “ คารวะท่านรองแม่ทัพถังเจ้าค่ะ อีกสักครู่พระชายาจะออกมาพบท่านเจ้าค่ะ เชิญท่านนั่งรอที่ม้านั่งตรงนี้ก่อนนะเจ้าค่ะ บ่าวจะไปยกน้ำชามาให้”รองแม่ทัพถังส่งยิ้มให้เหม่ยเอ๋ออย่างคุ้นเคย และทรุดนั่งลงตามที่นางบอกหันมองไปรอบๆบริเวณเรือนหลังเล็กนี้ มันก็ร่มรื่นน่าอยู่ดีอยู่หรอกสวนหน้าเรือนก็สวยงาม ลมพัดเย็นสบายแต่มันจะสมศักดิ์ศรีของพระชายาชินอ๋องอย่างนั้นหรือ เขาครุ่นคิดอย่างข้องใจ สักพักซิ่วอิงก็เดินออกมา ตามด้วยเหม่ยเอ๋อที่นำป้านน้ำชามาวางบนโต๊ะตัวเล็กข้างหน้าทั้งสองและรินน้ำชาใส่จอกวางตรงหน้าของทั้งคู่ จากนั้นจึงถอยออกไป “ เจ้าอยู่ที่นี่สบายดีอย่างนั

“ ท่านทำบ้าอะไร เห็นไหมแขกของหม่อมฉันกลับไปแล้ว เขายังไม่ทานอะไรเลย เนื้อย่างนี่ข้าทำให้เขาลองชิมดูเขายังไม่ได้ลองชิมดูสักคำเลย ” ซิ่วอิงหันไปเอ็ดชินอ๋อง “ เปิ่นหวางทำอะไรผิดก็เจ้าเป็นเมียเปิ่นหวาง เมื่อเจ้ามีแขกมาเยี่ยมในตำหนักเปิ่นหวางก็ต้องมาช่วยเจ้ารับแขกก็ถูกต้องแล้ว ส่วนเนื้อย่างแสนอร่อยนี้ เปิ่นหวางเป็นสวามีของเจ้า ปกติแล้วเจ้าก็ทำอาหารมาให้เปิ่นหวางชิมอยู่บ่อยๆ เมื่อแขกกลับไปแล้วเราก็มานั่งทานเนื้อย่างกันสองคนเถอะนะเมียจ๋า ” ชินอ๋องพูดพร้อมกับโอบกอดนางอีกครั้งและก้มใบหน้าหล่อคมของเขาดอมดมและซุกไซร้แถวซอกคอของนางอีกด้วย เหม่ยเอ๋อตาค้างแล้วก็ค่อยๆถอยออกไปจากตรงบริเวณนั้นทันที ซิ่วอิงตีแขนแกร่งเบาๆ “ ท่านอ๋องจะบ้าหรือไง ใครเป็นเมียท่านกัน อย่ามาพูดซี้ซั้วนะ ผู้อื่นได้ยิน เข้าใจผิดเลยเห็นไหม อีกไม่นานเราจะหย่าขาดจากกันแล้ว ท่านก็อดทนรอหน่อยก็แล้วกัน หรือจะแต่งหลิวอี้เฟยเข้ามาเลยก็ได้ หม่อมฉันไม่ได้ว่าอะไรเพราะอีกหน่อยหม่อมฉันก็จะย้ายกลับจวนของท่านพ่อแล้ว ” ชินอ๋องตะลึงค้างนางคิดจะหย่าจากเขาอย่างนั้นหรือ แถมบอกให้เขาแต่งหลิวอี้เฟยเข้ามาอีกด้วย แสดงว่านางคิดจะหย่าจ