Semua Bab นางร้ายขอพลิกบทบาท: Bab 1 - Bab 10

หยางซิ่วอิงบุตรสาวของท่านราชครูหยาง ผู้เป็นอาจารย์ของทั้งฮ่องเต้และสมาชิกราชวงศ์ทุกคน แม้จะไม่อำนาจไม่เท่าเหล่าเสนาบดีทั้งหลายแต่ท่านราชครูเป็นที่เคารพและเกรงใจจากทั้งฮ่องเต้เอง รวมถึงเหล่าราชวงศ์ทั้งหลาย จึงพลอยเป็นที่เกรงอกเกรงใจของเหล่าขุนนางทั้งหลายไปด้วยหยางซิ่วอิงจึงใช้สิ่งเหล่านี้ขอร้องท่านพ่อให้ขอพระราชทานสมรสให้นางกับชินอ๋อง นางเห็นชินอ๋องครั้งแรกในงานเลี้ยงในวังหลวง นางตกหลุมรักเขาทันที ชินอ๋องมีใบหน้าหล่อเหลา ผิวพรรณขาวละเอียดเช่นเหล่าชนชั้นสูงทั่วไป รูปร่างองอาจผึ่งผาย สง่างามเป็นที่หมายปองของเหล่าคุณหนูในห้องหอทั้งหลายแต่มีอยู่ผู้หนึ่งที่ดูชินอ๋องจะพึงพอใจอยู่ไม่น้อย นางคือ หลิวอี้เฟย บุตรีเสนาบดีหลิว นางเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของเมือง แม้หยางซิ่วอิงจะมีใบหน้างามปานล้มเมือง รูปร่างอวบอิ่มกระทัดรัดน่ารัก ผิวพรรณนวลผ่อง ใครเห็นก็ชวนตะลึง แต่นางมีชื่อเสียงเล่าลือกันไว้ ร้ายกาจนักเป็นหญิงที่เอาแต่ใจ เพราะบิดาตามใจนางยิ่ง ด้วยเป็นบุตรีคนเดียว มารดาเสียชีวิตไปตั้งแต่นางยังเป็นเด็ก จึงทำให้นางเคยชินว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้ ตามใจตนแม้มาหลงรักชินอ๋องก็ทำทุกวิถีทาง เพื่อจะให้ได้

ซิ่วอิงเดินสำรวจดูเรือนเล็กท้ายจวนหลังที่นางต้องมาอยู่นี้ มันก็ไม่ได้แย่จนเกินไป หากทำความสะอาดเสียหน่อย น่าจะพออยู่ได้ เรือนนี้มีห้องว่างสองห้อง มีโถงกลางหนึ่งห้อง เปิดหน้าต่างบานยาวได้สองข้างของตัวเรือนมองไปด้านขวามือมีบึงบัวขนาดไม่ใหญ่มากมีบัวสีชมพูสลับขาวบานเต็มบึง มีนกกระยางหาจับปลาอยู่หลายตัว เมื่อเปิดหน้าต่างทุกบานแล้วมีลมโชยเข้ามาเย็นสดชื่นเพราะเรือนอยู่ริมน้ำนางสั่งให้เหม่ยเอ๋อไปตามบ่าวชายมาช่วยขนสินเดิมของนางและข้าวของที่ขนมาจากจวนท่านราชครูแล้วแต่ยังไม่มีใครเดินกลับมา ระหว่างรอนางเดินไปนั่งที่ริมเตียงที่ยังไม่ได้ปูฟูกอะไรเลย เพียงเช็ดทำความสะอาดฝุ่นให้พอนั่งได้ นางยังเดินกระเผลกอยู่เลยเพราะยังเจ็บที่กลางกายมาก ชินอ๋องไม่ได้ถนอมนางเลย เขาเหมือนคนคลั่งไปแล้ว สาดความใคร่ใส่นางดังเช่นหญิงคณิกาที่เขาซื้อหามาบำเรอ ไม่ได้ถนอมนางเช่นพระชายาของเขาเลย นางครุ่นคิดมาถึงตรงนี้น้ำตานางไหลออกมาเป็นทางโดยไม่รู้ตัว นางรู้ว่าสิ่งที่นางทำมันไม่ถูกต้อง แต่นางรักชินอ๋องเหลือเกิน หากว่าเขาไปตบแต่งกับผู้อื่นนางคงจะเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อมาถึงตอนนี้นางใคร่ครวญดูแล้ว มีเสี้ยวหนึ่งในคว

เมื่อบ่าวอุ้มตัวพระชายาหยางเข้าไปวางบนเตียงในห้องแล้ว เหม่ยเอ๋อที่ร้องไห้อยู่นั้นรีบเปลี่ยนเครื่องแต่งกายให้นาง จับดูชีพจรของนาง เอามืออังลมหายใจของนางพบว่ามีลมออกมาเล็กน้อย ท่านอ๋องหนุ่มวิ่งตรงเข้าไปในห้องมอง มองเห็นพชายาของตนเองนอนนิ่งเงียบอยู่บนเตียงอาภรณ์ของนางถูกผลัดเปลี่ยนแล้ว โดยมีเหม่ยเอ๋อนั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ข้างๆ “ เดี๋ยวหมอคงจะมาถึงนางเป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกตัวหรือยัง ” ท่านอ๋องถามเหม่ยเอ๋อขึ้นเบาๆ เหม่ยเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองชินอ๋องในใจนางเกลียดชังชายคนนี้เหลือเกิน เกลียดที่เขาทำร้ายคุณหนูของนางจนเกือบตาย วันนี้นางไม่แน่ใจว่าจะได้คุณหนูคืนมาหรือเปล่า แต่นางเป็นเพียงบ่าวตัวเล็กๆไม่อาจทำอะไรได้้มากนัก จึงตอบเบาๆว่าคุณหนูหายใจรวยรินเจ้าค่ะ บ่าวให้คนไปตามท่านราชครูแล้ว สักพักคงจะมาพร้อมท่านหมอ ท่านอ๋องเดินตรงไปก้มลงมองชายาของตนเอง หน้าของนางซีดเผือดดูไร้ชีวิตจิตใจ หัวใจเขาเศร้าหมองแม้เขาไม่เคยรักนางเลย แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ ภาพที่นางยืนน้ำตาไหลมองเขาหัวเราะระรื่นกับหลิวอี้เฟยนั้นยังติดตาเขาอยู่หากนางเป็นอะไรไปเขาก็คงรู้สึกผิดที่ไม่รู้ว่านางจะรักเขามากจนถึงกับเสียอกเสียใ

ช่วงสายๆ วันต่อมาซิ่วอิงชวนเหม่ยเอ๋อไปเที่ยวตลาดกัน จากนั้นจึงเรียกบ่าวชายที่ผ่านไปมาบริเวณนั้นให้ไปแจ้งพ่อบ้านให้เตรียมรถม้าให้นางจะไปตลาด สักพักก็พากันเดินออกไปขึ้นรถม้าหน้าตำหนักขณะที่ซิ่วอิงเดินลัดเลาะไปตามทางเดินเล็กๆ ผ่านสวนสวยงามภายในจวนจนกระทั่งผ่านหน้าเรือนของชินอ๋อง ซิ่วอิงเหลือบเห็นเจ้าตัวเขากำลังยืนคุยกับพ่อบ้านเหมือนกำลังเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก แต่นางแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเขา เดินผ่านเลยไปกับเหม่ยเอ๋อ เมื่อเหม่ยเอ๋อเห็นพระชายาไม่ทักทายหรือทำความเคารพท่านอ๋องนั้นนางก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นไปด้วย พากันเดินออกไปหน้าประตูตำหนักเพื่อขึ้นรถม้าไปตลาด ชินอ๋องนั้นเห็นนางตั้งแต่เดินลัดเลาะออกมาจากเรือนเล็กของนางนั้น เขาจึงแกล้งทำเป็นยืนอยู่ตรงหน้าเรือนเพื่อนางผ่านมาจะได้เห็นเขาชัดๆ แต่นางกลับมองไม่เห็นเขาผ่านเลยไปเหมือนไม่มีใครยืนอยู่บริเวณนั้นชินอ๋องเลยหันไปมองทั้งซ้ายและขวาก็เห็นว่าข้างตัวเขาไม่มีต้นไม้หรืออะไรบังตัวเขาทำให้นางไม่เห็น แต่ทำไมนางเดินเลยผ่านไปเช่นนั้นเล่า เขางุนงุงยิ่งนักด้านซิ่วอิงกับเหม่ยเอ๋อเมื่อรถม้าถึงหน้าตลาดก็บอกให้คนขับไปหาที่จอดรอ หากนางเสร็จธุระแล้วจะมาร

บ่ายวันต่อมา ซิ่วอิงรู้สึกเบื่อๆเล็กน้อยและอากาศวันนี้ค่อนข้างร้อนนางจึงเข้าครัวให้เหม่ยเอ๋อนำมะม่วงไปล้างปอกเปลือกให้เรียบร้อยแล้วสอนหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ จากนั้นนางก็ลงมือทำน้ำปลาหวาน โดยใช้ปลาตากแห้งเมื่อวานมาทุบและตำให้ละเอียดนำไปเคี่ยวใส่เกลือและน้ำตาลลงไปเล็กน้อย ทุบพริกที่ซื้อมาเมื่อวานลงไป ชิมรสดูพอกินได้ แก้ขัดเพราะสมัยนี้ไม่มีน้ำปลาวันหลังจะลองทำปลาร้าหมักดูเห็นมีไหที่ใช้ดองผักอยู่ที่ครัวหลักหลายใบ จะขอมาสักสองใบเอามาใช้หมักปลาร้า กลิ่นคงแรงน่าดู ขณะนี้คิดก็หัวเราะคิกคักคนเดียว เหม่ยเอ๋อหันมามองพระชายาดูแจ่มใสอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากนางก็พลอยยิ้มมีความสุขไปด้วยเมื่อมะม่วงและน้ำปลาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองก็ออกไปนั่งหน้าชานเรือนเล็ก นั่งลงกินมะม่วงน้ำปลาหวานกัน ขณะนั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งใส่ชุดสีขาวรูปร่างผึ่งผายใบหน้าก็หล่อเหลาปรากฏที่ตรงหน้าซิ่วอิง นางเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเขายิ้มให้นางจึงยิ้มตอบไป" พระชายาทำอะไรกันน่าสนุกนะ ข้ามาเยี่ยมเสด็จพี่จึงเดินเลยชมสวนในตำหนักนี้เห็นสวนสวยงาม จึงเดินเลยมาถึงเรือนนี้ " ซิ่วอิงเอ่ยขึ้นยิ้มว่า " หม่อมฉันกับเหม่ยเอ๋อกำลังจะกินมะม่วงน้ำป