บทที่ 13 มื้อค่ำกับเราสามคนอีกแล้ว

เมื่อเหม่ยเอ๋อกลับมาแล้ว  ซิ่วอิงให้นางนำเนื้อไปทำความสะอาดและมาแล่เป็นแผ่นขนาดพอดี  เพื่อจะนำไปย่าง  ส่วนซิ่วอิงก็มาผสมน้ำจิ้มที่แจ่วที่นางเตรียมส่วนผสมไว้แล้ว

ขณะนั้นนางนำมะนาวที่เหลือมาทำเป็นน้ำมะนาวเมื่อทำเสร็จแล้วนำหม้อเคลือบที่ใส่น้ำมะนาวไปแช่ในน้ำเย็น เสียดายที่ไม่มีน้ำแข็ง ถ้ามีอาหารมื้อนี้คงอร่อยเหาะยิ่งกว่านี้

เมื่อเตรียมวัตถุดิบทั้งหมดเสร็จแล้ว ก็ทะยอยนำมันออกไปวางไว้ตรงหน้าเรือนและให้เหม่ยเอ๋อยกเตาถ่านเล็กๆออกจากครัวไปวางไว้หน้าเรือน

ท่านรองแม่ทัพลุกมาดูการตระเตรียมการนั้นอย่างนึกสนุก  เขาช่วยก่อไฟในเตาและหยิบถ่านไม้ใส่ลงไปรอจนไฟติดถ่านกระเด็นเป็นสะเก็ดไฟไปรอบ ๆ  ทุกคนกระโดดหลบสะเก็ดไฟนั้นและหัวเราะกันสนุกสนาน

จากนั้นเมื่อถ่านติดไฟแดงและไม่มีสะเก็ดไฟออกมาแล้ว  ท่านรองแม่ทัพจึงนำเนื้อย่างขึ้นบนตระแกรงเหล็กนั้นจนเต็ม เสียงหัวเราะกันสนุกสนามดังไปถึงสวนหน้าเรือนใหญ่ 

ชินอ๋องเพิ่งเดินกลับมาจากข้างนอก เอ่ยถามพ่อบ้านว่ามีใครมาที่จวนหรือเปล่าเสียงหัวเราะดังลั่น หนึ่งในเสียงนั้นเขาจำได้ดีว่ามันคือเสียงพระชายาของเขานั่นเอง  “ ท่านรองแม่ทัพถังมาเยี่ยมพระชายาขอรับ  ”  ชินอ๋องเมื่อได้ยินดังนั้น กรามแกร่งขบเข้าหากัน หนอย!! มาเหยียบจมูกกันถึงที่เลยหรือ

แม่เมียตัวดีนั่นก็เหมือนกันคงจะไปให้ความหวังชายอื่นล่ะสิ  มันถึงได้กล้าเข้ามาถึงตำหนักนี้ ไม่สนใจว่าหญิงที่มันมาเกี้ยวจะมีผัวแล้ว  ถ้าอย่างนั้นเขาต้องแสดงตัวให้มันรู้เสียบ้าง 

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงเดินตรงไปที่เรือนหลังเล็กท้ายตำหนักทันที  เมื่อเดินไปถึงหน้าเรือนเห็นเจ้ารองแม่ทัพนั่งกำลังยืนย่างเนื้ออยู่บนเตา  และแม่เมียตัวดีของเขาก็ยืนอยู่ข้างกัน

ทั้งสองพูดคุยกระเซ้าเย้าหยอกกันพลางส่งยิ้มให้กันหวานหยด  ใบหน้าคมของชินอ๋องบึ้งตึงขึ้นมาทันที  จะลองดีกับเขาใช่ไหม

กล้ามาหาเมียเขาถึงในตำหนัก  แล้วแม่เมียตัวดีนั่นก็เหมือนกันตัวเองมีผัวแล้วยังจะอยากจะทำตัวเป็นดอกซิ่งแดงยื่นออกไปจากกำแพงอีก  เมื่อคิดดังนั้นเขาจึงเดินตรงไปหาทั้งสองทันที   เมื่อเดินไปถึงตัวซิ่วอิงแล้วเขาโอบกอดนางจากด้านหลัง

“เมียจ๋า ทำอะไรกินกันไม่บอกผัวล่วงหน้าจะได้รีบกลับมาให้เร็วกว่านี้ ” จากนั้นใบหน้าคมคายก็หอมแก้มนวลนั้นดังฟอด

“อ๊าย ท่านทำบ้าอะไร ” ซิ่วอิงตกใจที่เห็นชินอ๋องทำอะไรแปลกที่เขาไม่เคยทำ ส่วนท่านแม่ทัพก็ยืนตะลึงงันที่เห็นชินอ๋องหอมแก้มซิ่วอิงอย่างรักใคร่  ไหนว่าเขาไม่รักไม่ได้ชอบซิ่วอิงอย่างไรเล่า  แล้วนี่อะไรกัน

ระหว่างที่ทุกคนตะลังงันอยู่ ชินอ๋องก็เอ่ยขึ้นว่า “ ไหนวันนี้ทำอะไรให้ผัวกินบ้างจ๊ะ  เมื่อก่อนเจ้าทำขนมให้ผัวตั้งหลายอย่างวันนี้จะทำเนื้อย่างทำไมไม่บอกล่วงหน้าเล่า  ไหนเหม่ยเอ๋อเอามาลองชิมดูสิว่าวันนี้ฝีมือเมียเปิ่นหวางจะอร่อยเหมือนอย่างเคยหรือไม่ ”  เขาออกปากเรียกตัวเองว่าผัวและเรียกซิ่วอิงว่าเมียอย่างไม่กระดากเลยสักนิด  ใบหน้าหล่อเหลานั้นยิ้มแย้มอารมณ์ดี  เหมือนสิ่งที่เขาทำนี้เป็นปกติธรรมดาอย่างนั้นแหละ

แม้แต่เหม่ยเอ๋อก็อ้าปากหวอที่เห็นท่าทางของชินอ๋องที่แปลกไป  เมื่อตั้งสติได้นางรีบยกจานที่มีเนื้อย่างร้อนๆนั้นและถ้วยเล็กใส่น้ำจิ้มพร้อมตะเกียบยื่นให้ชินอ๋อง

เขาคีบเนื้อมาจิ้มน้ำจิ้มนั้นพลางใส่ปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย “ วันนี้ฝีมือเจ้ายังดีเหมือนเคยนะเมียรัก เปิ่นหวางต้องกินข้าวคล่องคอแน่เลยค่ำนี้  แล้วคืนนี้เปิ่นหวางจะนอนกับเจ้าที่นี่นะเมียจ๋า ”

ท่านรองแม่ทัพตาค้างตกตะลึงไป  เพราะตั้งตัวไม่ทันกับท่าทางของชินอ๋องนี่มันอะไร ไหนบอกว่าเขาไม่เต็มใจแต่งนางเข้ามา การแสดงออกนี่เรียกว่ายิ่งกว่าเต็มใจเสียด้วยซ้ำ แถมยังบอกว่าคืนนี้จะมานอนด้วยกัน 

รองแม่ทัพหนุ่มจึงได้ตัดสินใจเอ่ยขึ้นว่า  “ ตอนนี้ก็ค่ำมากแล้ว ข้าขอตัวกลับจวนก่อนนะ มีเรื่องราชการจะปรึกษาท่านพ่อด้วย ” จากนั้นทำความเคารพชินอ๋องและหันหลังเดินออกไปจากเรือนเล็กทันที  ด้วยหัวใจที่วูบโหวงลงไปทันทีอย่างหาหลักอันใดมิได้