บทที่ 17 หลิวอี้เฟย

บ่ายวันรุ่งขี้นหลิวอี้เฟยนำน้ำแกงสมุนไพรมาให้ท่านอ๋องลองชิมอีกนางบอกว่าเป็นสูตรที่ได้มาจากญาติทางฝ่ายมารดาของนาง จึงเพิ่งทดลองทำเป็นครั้งแรกและได้เอามาให้ท่านอ๋องลองชิมท่านอ๋อง ชวนนางไปนั่งที่ศาลากลางบึงบัวเหมือนเดิม

ทั้งสองคุยกันปกติแต่นางสังเกตว่าครั้งนี้ท่านอ๋องดูรักษาระยะห่างห่างกับนางมากกว่าทุกครั้งและไม่ค่อยพูดคุยหยอกเย้านางเหมือนเดิมและนัยน์ตาของเขาที่เคยกรุ้มกริ่มเวลามองนางนั้นตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นเฉยชาไม่ค่อยมองนาง อย่างพึงใจเช่นทุกครั้ง

ระหว่างที่ท่านอ๋องเผลอนางสลับโถที่นางใช้ใส่น้ำแกงสมุนไพรนั้นเปลี่ยนเป็นอีกอันนึงให้ท่านอ๋องเมื่อท่านอ๋องยกขึ้นดื่มไปได้ซักครู่หนึ่งก็รู้สึกรุ่มร้อนแปลกๆเหงื่อกาฬไหล และรู้สึกว่ามีกำหนัดมากขึ้นผิดปกติ หันไปมองอี้เฟยรู้สึกต้องการนางขึ้นมาอย่างรุนแรงผิดปกติ เมื่อเห็นยาปลุกกำหนัดออกฤทธิ์แล้ว 

หลิวอี้เฟยลุกขึ้นแล้วลงไปนั่งบนตักของท่านอ๋อง  สองมือของนางโน้มศีรษะของท่านอ๋องลงมาประกบจูบปากจิ้มลิ้มของนางทันทีท่านอ๋องตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก  ลิ้นเล็กของนางก็สอดเข้าไปในปากของท่านอ๋องไม่ให้ทันได้ตั้งตัวทำให้ชินอ๋องทำอะไรไม่ถูก  เหตุด้วยฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดชนิดร้ายแรงนั้น   

จึงทำให้เขาลืมตนว่าตอนนี้นั่งอยู่กลางศาลาในบึงบัวและเป็นตอนกลางวันที่มีบ่าวเดินผ่านไปมาตลอดเวลา เขาซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องของนาง จากนั้นมือหนาแหวกสาปเสื้อของนางอย่างแรงจนขาดวิ่น

จนเห็นตูโต้วตัวบางข้างในที่มียอดอกดุนดันออกมาจนเห็นได้ชัด เขาอ้าปากดูดดึงยอดอกนั้นเสียงดังจนเอี๊ยมตัวบางของนางเปียกเป็นวงกว้าง  นางดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่าน  

จากนั้นมือหนาขยำเนินอวบด้านล่างจากนั้นสอดนิ้วแกร่งเข้าไปจนมิดโคน จากนั้นขยับเข้าออกช้าๆเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จากร่างบางกระตุกเกร็งเสร็จสมไปทัน  

ร่างหนาเห็นดังนั้นจึงปลดผ้าคาดเอวออก สะบัดชุดไปด้านข้าง ดึงกางเกงและนำลำกายแกร่งที่ขยายใหญ่แล้วออกมาสอดเข้าไปในร่องอวบนั้นค่อยๆดันเข้าไปจนสุดลำกาย แล้วขยับโยกเข้าสุดออกสุด

ยกสะโพกอวบนั้นขึ้นลงจนหลิวอี้เฟยเริ่มขยับสะโพกอวบด้วยตนเองขึ้นลงช้าๆจนเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้น “อ๊าก อ๊าก เร่งอีกอี้เฟย เร็วๆเข้า อ๊าก”ร่างหนาครวญครางสำทับให้นางเร่งขย่มเขาแรงๆขึ้นอีก นางทำตามคำสั่งนั้นทนทีโยกขย่มคนใต้ร่างอย่างแรง

“ อ๊าย อ๊าย อ๊ะ” ทั้งสองครวญครางผสานกันเสียงดังขึ้นเรื่อยๆโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น บ่าวชายเดินผ่านมาเห็นเข้าพอดีรีบวิ่งไปแจ้งพ่อบ้านเกาทันที

ด้านพ่อบ้านไม่รู้จะทำอย่างไรจะห้้ามก็ไม่กล้าได้แต่พยายามกันบ่าวไพร่ออกไปจากบริเวณนี้ทันที แต่ห้ามคงไม่ได้เพราะเสียงครวญครางของทั้งคู่ดังมากทำให้ผู้อื่นรู้ได้ว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น 

พ่อบ้านเหลืออบมองไปยังเรือนหลังเล็ก รำพึงในใจขออย่าให้พระชายามาเห็นตอนนี้เลย ตำหนักแตกแน่นอน เขาไม่กล้าคิดถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพระชายามาเห็นภาพนี้เข้าพอดี แต่คำอธิษฐานของพ่อบ้านเกาไม่ศักดิ์สิทธิ์

เมื่อซิ่วอิงเดินมาทางนี้กับเหม่ยเอ๋อพอดี เหมือนนัดคิวกันไว้ พ่อบ้านพยายามจะวิ่งไปกันนางออกไปแต่เนื่องด้วยเสียงครวญครางของชินอ๋องกับอี้เฟยมันดังมากทำให้ซิ่วอิงได้ยินชัดเจน นางจึงไม่ยอมฟังคำห้ามปรามของพ่อบ้าน รีบตรงเข้าไปที่ศาลานั่นทันที

นางเดินเข้าสะพานที่ทอดยาวระหว่างศาลากลางบึงกับพื้นดินตรงเข้าไปทันทีเห็นภาพอี้เฟยกำลังขย่มชินอ๋องทันที สีหน้าของทั้งสองบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน น้ำตาของนางไหลรินลงมาทันที เมื่อมองภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่งนางหันหลังกลับไปทันที และรีบเดินตรงไปที่เรือนหลังเล็ก