บทที่ 2 บังคับ

“อะ แฮ่ม!”

เสียงกระแอมดังขึ้นขัดจังหวะ ทำให้ชายหนุ่มสองคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่ต้องหยุดชะงัก แล้วหันมาดูต้นเสียงอย่างช่วยไม่ได้ เอริคกับลูกน้องอีกสองคนเดินมาตามทาง ก็เห็นบาร์เทนเดอร์หนุ่มที่เคยปฏิเสธตัวเองกำลังยืนคุยกับสจ๊วตของเรืออยู่ เขาก็เลยแกล้งส่งเสียงขัดจังหวะออกไป หึหึ นี่คงมาหาเหยื่อลากไปกินที่ห้องคืนนี้สินะ

“เออ...ผมขอตัวก่อนนะครับ”

สจ๊วตหนุ่มที่หันมาเห็นเอริคก็ตกใจ เลยรีบก้มหน้าเดินหนีไปด้วยความกลัว เพราะเขารู้ดีว่าเอริคเป็นใครและมีอิทธิพลมากขนาดไหน เลยทิ้งให้เฟยยืนรับหน้ากับทั้งสามคนเพียงลำพัง

“อุ๊ย! นี่ผมมาขัดจังหวะหรือเปล่าครับ คุณเฟย” เอริคยกยิ้มขึ้นอย่างถูกใจ ก่อนจะแสร้งพูดออกไปอย่างรู้สึกผิด เมื่อรู้ตัวว่าเป็นต้นเหตุ ที่ทำให้เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่กับเฟย เดินหนีไปเพราะรู้สึกกลัวตัวเอง

หลังจากที่เอริคถูกเฟยปฏิเสธกลับไปอีกครั้ง เขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้หรือตัดใจอะไร แต่มันกับทำให้เขารู้สึกสนใจ และต้องการเฟยมากขึ้น เอริคเลยให้ลูกน้องของตัวเองคอยดูเฟยอยู่ห่าง ๆ เพื่อที่จะรอโอกาสเข้าหาอีกครั้ง

แล้วในที่สุดค่ำคืนขอการรอคอยก็สิ้นสุดลง เมื่อลูกน้องของเขาได้เดินมาบอกว่า เฟยกำลังเดินกลับห้องเพื่อไปพักผ่อน หลังจากที่ทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ของคืนนี้เสร็จ เอริคที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบพาลูกน้องเดินตามหาเฟย แล้วก็มาบังเอิญเจอภาพบาดตา ที่เฟยกำลังยืนพูดหยอกล้อกับสจ๊วตหน้าใสอยู่พอดี   

“ก็นิดหน่อยครับ” เฟยที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนเข้ามาขัดจังหวะ ก็หันไปปั้นหน้ายิ้มส่งให้เอริคอย่างช่วยไม่ได้

วันนี้พอเลิกงานเฟยเลยเดินหาเหยื่อที่ตัวเองหมายตาไว้ เพื่อที่จะได้เข้าไปพูดชักชวนหาอะไรสนุก ๆ ทำกัน เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเฟย เขาเลยไม่จำเป็นที่จะต้องรีบพักผ่อนเหมือนทุกวัน แต่เฟยพึ่งพูดคุยกับสจ๊วตหนุ่มได้ไม่กี่คำ เสียงแห่งความวุ่นวายก็ดังแทรกพวกเขาขึ้นมาซักก่อน

…หลังจากที่เฟยพูดปฏิเสธเอริคไปเมื่อสองคืนก่อน เอริคก็ไม่ได้มากวนหรือส่งลูกน้องมาหาอีก เฟยเลยคิดว่าทุกอย่างมันคงจะจบเพียงเท่านั้น แต่ดูจากที่คืนนี้เอริคมายืนอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้ เฟยคิดว่าตัวเองคงจะคิดน้อยไปสินะ...

เฟยรู้ดีว่าคนตรงหน้าตัวเองมีอิทธิพลมากขนาดไหน เพราะฉะนั้นเวลานี้เขาเลยไม่อยากที่จะมีเรื่องด้วยสักเท่าไหร่ แถมบริเวณรอบ ๆ ที่เขายืนอยู่ตอนนี้ก็ไม่มีคนอื่นเลยด้วย ถึงในใจของเขาจะรู้สึกขุ่นเคืองมากแค่ไหน ตอนนี้ก็คงจะต้องอดทนเก็บไว้ในใจไปก่อนเท่านั้น

“เดี๋ยวก่อนสิ จะรีบไปไหนครับ”

เอริคเห็นว่าเฟยทำท่าเหมือนกำลังจะเดินหนีตัวเองไป เลยรีบเอาตัวเข้าไปขวาง เพื่อให้เฟยอยู่พูดคุยกับตัวเองก่อน หึหึ คิดว่าจะเดินหนีเขาไปได้ง่าย ๆ อย่างงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ

“ผมคิดว่าพวกเราคุยกันรู้เรื่องแล้วซะอีก”

เฟยพูดถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ เมื่อคนตรงหน้าทำเหมือนจะตื้อตัวเองไม่เลิก เขาก็บอกไปหลายครั้งแล้วแท้ ๆ ว่าตัวเองเป็นพวกสายรุกไม่ใช่สายรับ ทำไมถึงไม่เข้าใจกันเลยนะ

“ดูนี่ก่อนไหมครับ เผื่อคุณอาจจะรู้สึกอยากเปลี่ยนใจขึ้นมาบ้างก็ได้นะครับ”

เอริคทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของเฟย เขาก้มหน้าหยิบอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋าตัง แล้วยื่นไปตรงหน้าของเฟย หึหึ รับรองถ้าได้เห็นตัวเลขในนี้แล้ว จะต้องยอมเปลี่ยนใจมาเป็นคู่นอนของเขาอย่างแน่นอน

“อันนี้คือ…?”

ใบหน้าขาวสวยขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ เมื่อเห็นสิ่งที่เอริคยื่นให้ตัวเองแบบชัด ๆ ‘เช็คเงินสด’ ตัวเลขเจ็ดหลักลอยอยู่ตรงหน้าของเฟย

เฟยยืนมองเช็คเงินสดสลับกับหน้าของเอริคอย่างงง ๆ ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่ว่าอยากให้เขานอนด้วยมาก ถึงขั้นใช้เงินเจ็ดหลักมาแลกกับเขาหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างที่เฟยคิดละก็ เอริคคนนี้คงจะอาการหนักมากแล้วจริง ๆ

“ค่าตัวคืนนี้ของคุณไงครับ”

เอริคพูดบอกที่มาของเช็คให้เฟยได้รับรู้ ในเมื่อไม่ยอมวันไนท์กับเขาง่าย ๆ งั้นก็ต้องใช้เงินมาเป็นสื่อกลางซะเลย เอริคไม่เชื่อหรอก ว่าคนอยากเฟย พอเห็นเงินหลักล้านลอยอยู่ตรงหน้า แล้วจะไม่รู้สึกลังเลขึ้นมาบ้างเลย

“ค่าตัว!” เฟยทวนคำพูดของเอริคออกไปอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เพราะเขาไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะยอมใช้เงินมากมายขนาดนี้ กับความสนุกชั่วครั้งชั่วคราวพวกนี้จริง ๆ 

“งานบาร์เทนเดอร์ที่นี่มันจะได้เงินสักเท่าไหร่กันเชียว”

“…”

“สู้คุณยอมตามใจผม เงินหลักล้านจะเข้าบัญชีของคุณทันที น่าสนใจกว่ากันเยอะเลยใช่ไหมครับ”

เอริคเห็นเฟยยืนนิ่งไม่ยอมรับเช็คของตัวเองสักที ก็พูดหว่านล้อมต่อไม่หยุด เพื่อให้เฟยได้ลองคิดตามที่ตัวเองเสนอไปอีกครั้ง บอกเลยงานนี้มีแต่ได้กับได้ทั้งนั้น ถ้าคนตรงหน้ายังคิดจะปฏิเสธเขาอยู่อีกก็โง่สุด ๆ แล้ว

“หึหึ…ไม่น่าสนใจครับ ขอตัวก่อนนะครับ”

เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังออกมาจากลำคอบาร์เทนเดอร์หนุ่ม เมื่อถูกอีกฝ่ายพูดและแสดงท่าทางดูหมิ่นตัวเอง เฟยพยายามปรับอารมณ์ให้นิ่ง แล้วพูดปฏิเสธกลับอย่างแทบไม่ต้องคิด เขาไม่ได้มีรสนิยมแบบนั้น ถึงคนตรงหน้าจะให้เงินมากเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันเปลี่ยนความชอบของตัวเองอย่างแน่นอน

พอเฟยพูดจบเขาก็เตรียมตัวจะหันหลัง เดินหนีพวกเอริคไปอีกทาง แต่อยู่ ๆ ลูกน้องที่ตามเอริคมา เหมือนจะรู้ทันความคิดของเขา เลยรีบเดินมาปิดทางด้านหลังของเฟยเอาไว้ ทำให้เฟยตกอยู่กลางวงล้อมของพวกเอริคอย่างช่วยไม่ได้

“แค่คืนเดียวได้เงินมากกว่าคุณยืนเป็นบาร์เทนเดอร์เป็นปีเลยนะ ไม่สนใจจริง ๆ เหรอครับ คุณเฟย”

เอริคฉีกยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะพูดเปรียบเทียบให้เฟยฟังอีกครั้ง พร้อมจับมือข้างหนึ่งของเฟยขึ้นมา แล้วยัดเช็คเงินสดใส่มือไป มาถึงขั้นนี้แล้วเขาไม่ยอมให้เรื่องจบง่าย ๆ เหมือนกับทุกครั้งหรอกนะ ยังงั้นคืนนี้เขาก็จะต้องลากคนตรงหน้าขึ้นเตียงด้วยให้ได้!!

“ไม่สนใจครับ ช่วยหลีกทางให้ผมด้วย”

เฟยพูดปฏิเสธกลับไปเสียงแข็ง โดยไม่มีทีท่าจะสนใจเช็คในมือเลยสักนิด พร้อมกับยัดเช็คเงินสดใส่มือของเอริคกลับคืน คนอยากเขาพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว 

...อีกอย่างถ้าเกิดเขาเป็นคนเห็นแก่เงินพวกนี้จริง ๆ ปานนี้เขาคงไปเป็นเมียของผู้ชายคนนั้นนานแล้ว ไม่มาทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์อยู่บนเรือแบบนี้หรอก... 

ถึงงานบาร์เทนเดอร์จะได้เงินไม่มากเท่าที่เอริคเสนอให้ แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกเสียดายเลยสักนิด เห็นเขาเป็นแบบนี้ก็ไม่ได้บ้าเงิน จนยอมทำทุกอย่างที่เสนอมาหรอกนะ

“แต่ผมสนใจคุณมากเลย ทำไงดีละครับ”

เอริคนิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อถูกเฟยพูดเสียงแข็งใส่ ก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายออกมา แล้วค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้เฟย จากนั้นก็พูดกระซิบความต้องการของตัวเองออกไปด้วยน้ำเสียงยียวน พร้อมกับจับเสื้อสูทของตัวเองเปิดออก เพื่อให้เฟยได้เห็นสิ่งที่อยู่ในเสื้อของตัวเองชัด ๆ ในเมื่อพูดดีด้วยก็แล้ว เสนอเงินก้อนใหญ่ให้ก็แล้ว แต่อีกฝ่ายก็ยังเล่นตัวไม่เลิก งั้นก็ต้องใช้วิธีนี้แทนแล้ว หึหึ

…เอริคไม่สนใจอีกแล้วว่าเฟยจะยอมนอนกับตัวเองหรือเปล่า เวลานี้เขารู้แค่ว่าคืนนี้เฟยจะต้องเป็นของเขาเท่านั้น…