Semua Bab The Billionaire's Aggressive Maid: Bab 91 - Bab 100

Chapter 89 Calista POVTahimik kami ni Levi habang hinihintay ang inorder niyang pagkain. Pero hindi ito ‘yung klase ng katahimikan na nakakailang—ito ‘yung tahimik na parang hinog na ang damdamin, pero pareho pa kaming di alam kung paano sisimulan.Pigil ang kabog ng dibdib ko habang pinagmamasdan siya. Ang ganda ng ilaw sa mukha niya. Parang mas kalmado siya ngayon, mas totoo. Walang suot na pader. Walang suot na galit. Wala na rin ‘yung Levi na takot ipakita ang nararamdaman.“Thank you… for coming,” siya ang unang nagsalita. Maingat, marahan.“Thank you rin… sa invitation. At sa dress. At sa card,” sagot ko, pilit na ngumingiti.Napatingin siya sa akin, parang gusto niyang basahin ang lahat ng laman ng isip ko. “Sana lang hindi ka na-pressure.”Umiling ako. “Hindi. Pero natakot ako.”“Bakit?” tanong niya agad.“Dahil kapag sumobra na sa totoo ang lahat… mas masakit kapag nawala.”Tumahimik siya

Chapter 91 Calista POVMag-aalas kuwatro na ng hapon, pero ang veranda ng mansion ay puno pa rin ng tawanan. Ang dating tahimik at malinis na paligid, ngayon ay puno ng tsinelas na nakakalat, chips sa mesa, at makukulit na boses ng mga kapatid kong sina Chrisiah at Criscel, pati na rin si Princess na parang may sariling talk show.“Eh kasi po, ang sabi ni Daddy, kapag daw hindi ko pinakain ‘yung pusa, magagalit daw ang moon!” kuwento ni Princess habang todo acting pa.“Totoo? Grabe naman si Kuya Levi,” tawa ni Criscel.“Siyempre para matuto siyang maging responsable,” sagot ni Levi habang nilalagyan ng juice ang baso ni Princess. Hindi siya galit. Hindi siya bossy. Chill lang siya—at nakangiti pa.Napatingin ako sa kanila. Tapos sa mga kapatid kong parang ang tagal nang hindi tumatawa ng ganito. Sa loob ng ilang minuto, nawala ang bigat ng mga pinagdaanan namin. Parang isang masayang pelikula ang bumubuo sa harapan ko—pero ako ‘yung

Chapter 93Calista POVMaaga pa lang, gising na ako. Hindi dahil kailangan kong maghanda ng almusal o magbantay ng bata—hindi na ako yaya ngayon. Pero siguro dahil hindi ko pa rin sanay na ako na ang ginagawan ng kape, ako na ang sinusundo, ako na ang inaabutan ng mainit na tinapay habang nakatapis pa ng tuwalya si Levi sa kusina.“O,” bungad niya habang iniaabot ang mug. “Gusto ko ikaw ang unang humigop ng kape ngayon.”Ngumiti ako. “Baka naman may nilagay kang pampatulog d’yan para ‘di na ako makaalis.”“Kung ganun lang kadali, ginawa ko na,” sabay tawa niya. “Pero seryoso, Calista... gusto ko lang na bawat araw mo rito magsimula sa ngiti.”Napailing ako, pero hindi ko maitago ang kilig. Ganito pala ‘yong pakiramdam... na may nag-aalaga rin sa’yo.Pagbaba ni Princess, tumakbo agad sa akin. “Nanny—ay! Mommy Calista! Pwede ba kitang tawaging ganon?” tanong niya, sabay yakap sa baywang ko.Halos mapaiyak ako sa tawag

Chapter 95 Calista POV Luhaan akong bumaba ng jeep habang mahigpit na yakap-yakap ang bag na kinalaman ng buong pagkatao ko—mga sulat, larawan, at katotohanang hindi ko kailanman hiniling malaman. Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa mansion. Parang lumilipad ang utak ko, parang hindi ko naririnig ang paligid. Pagkababa ko sa gate, biglang bumukas ang pinto. “Calista!” Si Levi. Nagmamadali siyang lumapit sa akin, halatang galing sa loob. Hindi pa man ako nakakapagsalita, agad na niyang hinawakan ang magkabila kong braso at tinitigan ako—nag-aalala, naguguluhan, handang makinig. “Anong nangyari? Bakit ka umiiyak? Saan ka galing?” sunod-sunod niyang tanong. Gusto kong magsalita, pero nauunahan ako ng hikbi. Nahulog sa lupa ang bag na dala ko, at kasabay noon, ako rin ay halos matumba. Mabuti na lang at sinalo ako ni Levi at agad akong niyakap. “Shhh..

Chapter 97Levi POVPagkauwi namin mula sa hindi inaasahang pagkakadismaya, ramdam kong tahimik at mabigat ang paligid sa loob ng sasakyan. Si Calista, nakatanaw lang sa bintana habang yakap ni Princess ang kanyang braso. Gusto kong sabihin na ayos lang, na hindi pa tapos ang paghahanap, pero alam kong mas makabubuting hayaan ko muna siyang mapag-isa sa mga iniisip niya.Pagdating sa mansion, tahimik pa rin siya. Tumango lang nang magpaalam ako papunta sa office. Hindi na ako nagpilit magsalita. Alam ko—may kanya-kanyang paraan ang tao para maghilom, at kailangan ko ring bigyan ng espasyo si Calista para buuin ang sarili niya sa gitna ng lahat ng natuklasan niya.Sa opisina, sinalubong agad ako ni Daphne.“Sir, ang daming backlog ng documents from last week, pero inayos ko na po ‘yung priority folders,” bungad niya habang sinasabayan ako sa elevator.“Thanks, Daphne. Ako na ang bahala sa mga urgent.”Pagpasok ko sa office, tu