Share

บทที่ 16 ทักษะพิเศษหมดอายุ

last update Last Updated: 2025-06-22 12:00:40

งานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้น มู่ชิงถิงส่งเมิ่งเหยียนซินไปพบกับเมิ่งเว่ยเป็นที่เรียบร้อย บุรุษบางรายยังไม่ละสายตาจากคุณหนูรองด้วยซ้ำ เมิ่งเหยียนซินกลับมิได้แยแส เมิ่งเหยียนซินเหลือบมองสตรีและบุรุษฝั่งตรงข้ามไม่ห่างจากที่นั่งของจวนสกุลมู่เท่าใดนัก ก็พบเข้ากับคุณหนูลี่นางเอกของเรื่อง ใบหน้าของลี่หลินช่างงดงามขาวสวยประหนึ่งนางเซียน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะล่วงรู้ว่าเมิ่งเหยียนซินมองอยู่ คุณหนูลี่ประสานสายตากับเมิ่งเหยียนซิน จากนั้นแย้มยิ้มด้วยท่าทีเป็นมิตร 

นั่น...นางยิ้มให้เราเหรอ

เมิ่งเหยียนซินหันซ้ายหันขวา จากนั้นหันหน้ากลับไปทิศเดิม นางเอกคนนี้คงไม่ได้ยิ้มให้ใครนอกจากนางเป็นแน่ เดิมคุณหนูเมิ่งผู้นี้ก็เป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น เมิ่งเหยียนซินไม่คิดว่าตัวละครหลักจะต้องให้ความสนใจกับนางด้วยซ้ำ 

หรือนางจะสนใจอาภรณ์ของเรา ได้นางเอกมาเป็นพรีเซนเตอร์ก็ดีเหมือนกัน ราคาจะได้อัปขึ้นอีกเท่าตัว บางทีอาจต้องตีสนิทเข้าไว้ 

เมิ่งเหยียนซินลอบกระหยิ่มยิ้มย่อง นางฉีกรอยยิ้มตอบกลับคุณหนูลี่อวดฟันเรียงสวยไม่ประสา ลี่

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 18 ผู้มาเยือนยามวิกาล (1)

    ถ้วยชาต้องสงสัยหลิวซือเหว่ยลอบเก็บเอาไว้ จากนั้นเมิ่งเหยียนซินก็แสร้งทำทุกอย่างตกเกลื่อนพื้นเสียจนป้านชาและถ้วยที่หลงเหลือแตกยับผู้คนในงานแตกตื่น พ่อบ้านหม่าเกรงว่าหลิวซือเหว่ยจะบังเกิดโทสะ เขารุดเข้ามาไล่ตะเพิดสาวใช้จอมปลอมออกไปทันควันก่อนถอยห่างเมิ่งเหยียนซินไม่ลืมหันมาขยิบตาให้กับเขาริมฝีปากได้รูปพลันกระตุกแผ่วคุณหนูรองเมิ่งผู้นี้ใจกล้าไม่เบาเหตุการณ์ลอบวางยากั๋วกงครานี้ล้มเหลวไม่เป็นท่า ชายผู้นั้นมองดูเหตุการณ์ชุลมุนบริเวณโต๊ะของกั๋วกงด้วยความหงุดหงิด มือหยาบระคายลอบกำหมัดแน่นเสียจนเส้นโลหิตบนหลังมือปูดโปนงานเลี้ยงน้ำชาจบลงเป็นที่เรียบร้อย บรรดาแขกเหรื่อจึงแยกย้ายกลับก่อนเดินทางเมิ่งเหยียนซินไม่ลืมแวะเจรจานัดหมายคุณหนูใหญ่มู่เพื่อพบกันอีก กระทั่งบิดามาตาม เมิ่งเหยียนซินจึงจำใจต้องผละจากแหล่งขุมทรัพย์ด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ครั้นเมิ่งเว่ยกำลังเอ่ยปากถาม เมิ่งเหยียนซินก็ระเห็จหายขึ้นรถม้าคันเล็กประหนึ่งพายุณ จวนกั๋วกง"นายท่าน ขอบถ้วยมียากล่อมประสาทขอรับ"&

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 17 หยกพิชิตใจ

    เลี่ยงหรงเดินก้มหน้าพร้อมกับมีแพรผืนบางปกปิดครึ่งใบหน้า ยามนี้นางและเมิ่งเหยียนซิน เปลี่ยนอาภรณ์กันใส่ ความหวาดกลัวเป็นเหตุให้เลี่ยงหรงเผยพิรุธเสียจนเมิ่งเว่ยจับได้ หลิวซือเหว่ยซึ่งนั่งห่างออกไปก็สังเกตเห็นความผิดปกติเช่นกัน สีผมไม่สม่ำเสมอ ซ้ำยังท่าเดินงก ๆ เงิ่น ๆ นั่น คิดเล่นตบตาใครกัน"นายท่าน คุณหนูรองนาง..." โจวฉีโน้มกระซิบหลิวซือเหว่ยได้ฟังก็รู้สึกว่ากายงุ่นง่านวางมือวางไม้แทบไม่ถูก เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าเมิ่งเหยียนซินต้องมีแผนการบางอย่าง นางไม่ใช่สตรีใสซื่อเช่นผู้อื่นคาดคิดอีกด้านของงานเลี้ยงน้ำชา เมิ่งเหยียนซินก็ตามชายปริศนามาจนถึงห้องครัว นางสังเกตเห็นว่าชาถูกจัดเป็นหมวดหมู่ เรียงไว้ตามชื่อตระกูลและผู้เข้าร่วม ส่วนสาวรับใช้ก็ยืนประจำที่เรียงรายกันอย่างเป็นระบบระเบียบ ดูเหมือนว่าน้ำชาเลิศรสกำลังจะถูกยกออกไปแล้ว หางตาของเมิ่งเหยียนซินก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งนั่นอะไรน่ะหน้าจอโปร่งใส่โผล่ขึ้นอีกครั้ง[หยกแขวนพิชิตใจ ท่านต้องช่วงชิงมาให้ได้]“...เดี๋ยวนะ เสี่ยวทู่จื่อไห

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 16 ทักษะพิเศษหมดอายุ

    งานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้น มู่ชิงถิงส่งเมิ่งเหยียนซินไปพบกับเมิ่งเว่ยเป็นที่เรียบร้อย บุรุษบางรายยังไม่ละสายตาจากคุณหนูรองด้วยซ้ำ เมิ่งเหยียนซินกลับมิได้แยแส เมิ่งเหยียนซินเหลือบมองสตรีและบุรุษฝั่งตรงข้ามไม่ห่างจากที่นั่งของจวนสกุลมู่เท่าใดนัก ก็พบเข้ากับคุณหนูลี่นางเอกของเรื่อง ใบหน้าของลี่หลินช่างงดงามขาวสวยประหนึ่งนางเซียน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะล่วงรู้ว่าเมิ่งเหยียนซินมองอยู่ คุณหนูลี่ประสานสายตากับเมิ่งเหยียนซิน จากนั้นแย้มยิ้มด้วยท่าทีเป็นมิตรนั่น...นางยิ้มให้เราเหรอเมิ่งเหยียนซินหันซ้ายหันขวา จากนั้นหันหน้ากลับไปทิศเดิม นางเอกคนนี้คงไม่ได้ยิ้มให้ใครนอกจากนางเป็นแน่ เดิมคุณหนูเมิ่งผู้นี้ก็เป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น เมิ่งเหยียนซินไม่คิดว่าตัวละครหลักจะต้องให้ความสนใจกับนางด้วยซ้ำหรือนางจะสนใจอาภรณ์ของเรา ได้นางเอกมาเป็นพรีเซนเตอร์ก็ดีเหมือนกัน ราคาจะได้อัปขึ้นอีกเท่าตัว บางทีอาจต้องตีสนิทเข้าไว้เมิ่งเหยียนซินลอบกระหยิ่มยิ้มย่อง นางฉีกรอยยิ้มตอบกลับคุณหนูลี่อวดฟันเรียงสวยไม่ประสา ลี่

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 15 เล่นพิเรนทร์

    รถม้าของจวนสกุลเมิ่งเคลื่อนมาถึงหน้าจวนสกุลมู่ ยามนี้บรรดาแขกเหรื่อหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย คุณหนูใหญ่มู่ยืนต้อนรับแขกผู้มาเยือนด้วยสีหน้าแย้มยิ้มเมิ่งเว่ยลงจากรถม้าเป็นคนแรกจากนั้นจึงยื่นมือรับฮูหยินของตนเพื่อให้เกียรติ แม้ทั้งสองยังคงเคืองขุ่นกัน กระนั้นเริ่นอี้หร่านกลับเก็บอาการไว้อย่างดียิ่ง สำหรับฮูหยินใหญ่แห่งสกุลเมิ่งแล้วหน้าตาของวงศ์ตระกูลย่อมสำคัญที่สุด"ใต้เท้าเมิ่ง ฮูหยินเมิ่ง" คุณหนูมู่หรือมู่ชิงถิงยอบกายด้วยความนอบน้อม พลางเหลือบมองคุณหนูใหญ่ที่ลงจากรถม้าตามหลัง นางค้อมศีรษะน้อย ๆ "คุณหนูใหญ่เมิ่ง"เพราะเมิ่งลี่น่ามักคิดว่าบิดาของตนบรรดาศักดิ์ใหญ่กว่าบิดาของมู่ชิงถิง นางจึงเลือกเมินอย่างเสียมารยาท มู่ชิงถิงหน้าชาพลางกัดฟันกรอด กระนั้นยังกดข่มอารมณ์และแสร้งฉีกยิ้มผายมือเชื้อเชิญ"เชิญด้านในเจ้าค่ะ"สองแม่ลูกกำลังจะสาวเท้าเข้าไปด้านใน ทว่าเสียงทุ้มกลับดังขึ้นเสียก่อน "เดี๋ยว"เริ่นอี้หร่านขมวดคิ้ว "อะไรเจ้าคะ""ซินเอ๋อร์ยังไม่ถึงเลย จะเข้าไปก่อนได้อย่างไร"มู่ชิงถิงได้ยินก็รู้

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 14 จอมวายร้ายขนานแท้ (2)

    เช้าวันรุ่งขึ้นเมิ่งเหยียนซินยังคงแต่งกายเฉิ่มเฉยตามแบบฉบับคุณหนูรองปกติ ส่วนเมิ่งลี่น่าประโคมฉาบใบหน้าจนแทบมองไม่เห็นผิวพรรณแท้จริง"จืดชืดจริงเชียว ต่อให้หายบ้าแล้วก็ยังขี้ริ้วขี้เหร่เช่นเดิม" พัดในมือถูกยกขึ้นป้องปากพร้อมเสียงยิ้มเยาะเมิ่งเหยียนซินลอบขบขัน กล้าหยามผู้อื่นโดยไม่มองตนสักนิด "พี่หญิงท่านงามมากเลยเจ้าค่ะ" เมิ่งเหยียนซินแสร้งเยินยอเมิ่งลี่น่าได้ใจก็ยิ่งฉีกยิ้มกว้าง "แน่นอน ข้างามกว่าเจ้ามาแต่ไหนแต่ไร"เมิ่งเหยียนซินอยากอาเจียนลม ต่อให้คุณหนูรองเมิ่งไม่ได้งามประหนึ่งยอดหญิง แต่เรือนร่างระหงและใบหน้าเกลี้ยงเกลา ก็นับเป็นโฉมสะคราญผู้หนึ่งได้เช่นกัน เพียงแต่คุณหนูรองในเมื่อก่อนนั้นเฉิ่มเฉยจืดชืดเฉกเช่นที่เมิ่งลี่น่ากล่าวมาจริงนั่นล่ะ เดี๋ยวเมิ่งเหยียนซินผู้นี้จะปฏิวัติใหม่เอง"ท่านงามมากเจ้าค่ะ งามดั่งนางเอกละครงิ้วเลย"ริมฝีปากแดงฉ่ำวาวระยับหุบฉับลงเดี๋ยวนั้น "นี่! นังเด็กบ้า เจ้าว่าใครเป็นงิ้วหรือ"เมิ่งลี่น่ากระทืบเท้าเร้า ๆ กระทั่งฮูหยินใหญ่และเมิ่งเว่ยเข้ามา"อะไรกันอีก พวกเจ้าสองคน" เริ่นอี้หร่านถอนหายใจ

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณหนูตัวประกอบพ่วงระบบหลีกหนีกั๋วกงตัวร้าย   บทที่ 14 จอมวายร้ายขนานแท้ (1)

    แสงจากเชิงเทียนวูบไหว สะท้อนเงาร่างระหงซึ่งกำลังง่วนอยู่กับการเย็บปักถักร้อย"โอ๊ย! เจ็บ ๆ"เมิ่งเหยียนซินยกนิ้วที่มีเลือดซิบขึ้นแตะริมฝีปากพลางดูดดึงเล็กน้อยเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด"คุณหนู ให้บ่าวทำเถิดเจ้าค่ะ" เลี่ยงหรงเห็นคุณหนูของตนถูกเข็มทิ่มตำเฉกเช่นเม่นน้อยก็นึกเวทนา"ได้อย่างไร ข้าอยากทำเอง เรื่องแค่นี้เล็กน้อยนา""เหตุใดคุณหนูจึงไม่ไปเลือกซื้อเอาสักชุดเช่นคุณหนูใหญ่เล่าเจ้าคะ มานั่งทำเองเช่นนี้เหนื่อยเปล่า"เมิ่งเหยียนซินยู่หน้า "ข้าจะบอกให้นะอาหรง ข้ากำลังจะทำอาภรณ์รุ่นลิมิเต็ด""หะ...หา มิ อะไรนะเจ้าคะ""ฮ่า ฮ่า ดูเจ้าทำหน้าสิ น่าเอ็นดูจริง ๆ" เมิ่งเหยียนซินใช้มือยืดแก้มทั้งสองด้านของสาวใช้คนสนิทด้วยความมันเขี้ยว"ข้าจะทำอาภรณ์ที่คนเห็นแล้วต้องตะลึงค้าง หากไปเลือกซื้อหรือสั่งตัดง่าย ๆ อาภรณ์พวกนี้ก็คล้ายสตรีทั่วไป ในเมื่อผู้คนต่างโจษจันว่าคุณหนูรองเป็นบ้า ท่านพ่อก็จ้องจะจับข้าแต่งงาน ข้าก็จะทำให้บุรุษเหล่านั้นหนีเตลิดจนเก็บเอาชื่อตนกลับจวนไม่ทันเลยล่ะ" 

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status