Semua Bab เชลยรัก ท่านอ๋องแฝดนรก: Bab 1 - Bab 10

ยามเช้าของวันรุ่งขึ้น หลัวเยี่ยนเจ๋อและหลัวเทียนเฉิง ต่างมุ่งหน้าเข้าวังหลวงไปพร้อมกันแต่เช้า เนื่องจากเขาต้องเข้าประชุมเช้าร่วมกับหลัวม่อเยียนที่วังหลวงในยามเช้าทุกวัน ระหว่างทางหลัวเยี่ยนเจ๋อก็เอ่ยบางอย่างกับหลัวเทียนเฉิง"หากท่านพี่มอบนางให้ข้ากับเจ้า อย่างไรเสียข้าก็ไม่มีวันยกย่องนางเป็นชายาเอก บิดาของนางคิดก่อกบฏ พอถูกจับได้จึงส่งนางมาที่ไท่หยาง สตรีเช่นนี้ข้าไม่ไว้ใจ อย่างไรเสียก็ได้ชื่อว่าเป็นเชลยศึก""ข้าก็เห็นด้วยกับเจ้า หากต้องรับนางเข้าจวนมาจริง ๆ ให้นางเป็นเพียงนางบำเรออุ่นเตียงก็พอ""เจ้าว่าอย่างไรข้าก็ว่าตามนั้น"เมื่อตกลงกันตามนี้แล้ว ทั้งสองจึงรีบมุ่งหน้าไปวังหลวงเพื่อร่วมประชุมยามเช้าทันทีแม้ยามนี้บ้านเมืองจะสงบสุขกว่าแต่ก่อน แต่ทว่าไท่หยางก็ยังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาเหมือนเช่นเคย กองกำลังทหารทั้งหมด ขึ้นตรงอยู่กับหลัวเยี่ยนเจ๋อ เนื่องจากเขาได้ชื่อว่าเป็นเทพแห่งสงคราม แคว้นใดที่คิดต่อกรกับเขาย่อมพังพินาศไม่เหลือชิ้นดี ด้านหลัวเทียนเฉิงนั้น เขาเป็นคนที่เถรตรงและเกลียดคนที่ใช้อำนาจในทางที่ไม่ถูกต้องที่สุด หลัวม่อเยียนจึงให้เขาทำหน้าที่ดูแลควบคุมอยู่ที่หน่วยสืบสวนพิเศ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น โจวอวี้หลันจึงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากเล็กน้อย แต่ไหนแต่ไรมา นางเองก็มีนิสัยชอบเอาชนะอยู่แล้ว หากนางอยากได้สิ่งใด หรือหมายตาสิ่งนั้นเอาไว้แล้ว นางย่อมจะต้องหาทางเอามาเป็นของตนให้ได้ อย่างเช่นยามนี้ที่นางอยากมีสามีแฝดอย่างไรเล่า!!!หลายวันมานี้โจวอวี้หลันเริ่มปรับตัวให้เข้ากับจวนอ๋องได้บ้างแล้ว วันทั้งวันนอกจากกวาดใบไม้ที่พื้น และเข้าครัวบ้างเป็นบางครา นางก็ต้องหาเวลาว่างไปแอบดูหลัวเยี่ยนเจ๋อและหลัวเทียนเฉิงที่เรือนใหญ่ เพื่อเฝ้ามองความเป็นไปของเขาในทุก ๆ วันเหมือนอย่างเช่นเช้าวันหนึ่ง ในขณะที่นางกำลังจะเดินกลับโรงครัว เนื่องจากได้เก็บกวาดใบไม้ที่สวนด้านหลังจวนเสร็จเรียบร้อยแล้ว นางก็ได้พบกับเรื่องราวที่ทำให้ตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง หลัวเยี่ยนเจ๋อและหลัวเทียนเฉิง กำลังยืนอยู่ที่หน้าต่าง พลางใช้มือสาวชักลำแท่งเอ็นร้อนเข้าออกแข่งกันอย่างเมามัน เสียงครวญครางด้วยความสุขสมดังเป็นระยะ ๆ โจวอวี้หลันแอบหลบอยู่ที่หลังต้นไม้ใหญ่ พลางจ้องมองไปยังลำแท่งเอ็นร้อนของพวกเขาด้วยแววตาเป็นประกาย โอ๊ยย!!! ใหญ่ยาวกว่าหัวไชเท้าที่นางเก็บมาจากสวนท้ายจวนเสียอีก!!!ยิ่งคิดนางก็ยิ่งเสียวท้อ

หลัวม่อเยียนเดินทางกลับมาที่วังหลวงด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นและกังวลเป็นอย่างยิ่ง ทันทีที่ได้รับรู้ถึงวิธีการของนักพรตชราผู้นั้น เขาก็รู้สึกกังวลใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเขามิอาจปกครองไท่หยางได้อย่างสงบสุข เพราะเขามีดวงชะตาที่เหล่าเทพมิยอมรับ ต่อให้เขาจะกราบไหว้ฟ้าดินอย่างถูกต้องตามหลักสักกี่ครา ก็มิอาจลบล้างดวงชะตาบัดซบเช่นนี้ออกไปได้!!! มีเพียงวิธีการเดียว นั่นก็คือ? สังเวยคนเป็นบูชายัญปีศาจมังกรเพียงเท่านั้น!!!พิธีการนี้ออกจะโหดเหี้ยมอำมหิตในความคิดของเขาเป็นอย่างมาก นักพรตบอกว่าดวงชะตาของเขาเปลี่ยนแปลงได้ยากยิ่ง แต่ก็มิใช่ว่าจะอับจนหนทางเสียทีเดียว ฮ่องเต้เปรียบเสมือนมังกร มีทางเดียวที่จะช่วยให้เขาได้สมใจปรารถนา นั่นก็คือการบูชาปีศาจมังกร ใช้เลือดของสตรีเซ่นสังเวยปีศาจมังกรในคืนที่แสงจันทร์สว่างที่สุด เพื่อให้พลังของปีศาจมังกรช่วยหนุนนำดวงชะตาของเขาให้แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น อีกทั้งยังลดทอนพลังของธิดาเทพและเหล่าเทพที่คุ้มครองไท่หยางให้อ่อนแรงลง ไม่ให้มีพลังอยู่เหนือดวงชะตาของเขาได้ นักพรตชราเรียกพิธีกรรมนี้ว่า พิธีโกงชะตาดวงเมือง!!!พิธีนี้มิค่อยมีผู้ใดทำกันมากนัก เพราะมันเป็นการท้าทายอ

#หมายเหตุ เนื้อหาในตอนนี้มีฉากเกี่ยวกับเลือด การฆ่า และการบูชายัญ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอบคุณค่ะกว่าที่หลัวเยี่ยนเจ๋อและหลัวเทียนเฉิงจะเดินทางมาถึงที่นาทางทิศเหนือของพวกเขา ตะวันก็เคลื่อนคล้อยพ้นศีรษะไปแล้ว และเนื่องจากคืนนี้พวกเขาต้องค้างแรมที่นี่ หลัวเยี่ยนเจ๋อจึงสั่งให้เหล่าทหารช่วยกันขนเสบียงส่วนหนึ่งนำกลับไปที่ไท่หยาง ขณะที่พวกเขาทั้งสองคนออกเดินทางสำรวจพื้นที่โดยรอบบริเวณที่นาของตนเพื่อค้นหาแหล่งน้ำใช้เวลาอยู่ร่วมหนึ่งชั่วยามก็พบแม่น้ำสายหนึ่ง ทว่ายามที่พวกเขามองเห็นปริมาณน้ำในแม่น้ำ ดวงตาคมก็หันมาสบตากันด้วยความกังวล แม้แหล่งน้ำนี้จะอยู่ไม่ไกลจากที่นาของพวกเขา แต่ดูจากปริมาณน้ำที่เหลืออยู่นี้เกรงว่าแค่พื้นที่เกษตรโดยรอบก็คงไม่พอใช้แล้วเมื่อเห็นว่าไร้หนทางจะแก้ไขแล้ว พวกเขาก็ได้แต่ถอนหายใจยาวตัดสินใจไม่ค้างแรม และเร่งเดินทางขนเสบียงกลับไปยังไท่หยาง เพื่อนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับหลัวม่อเยียนอีกคราเข้าสู่วันที่สามนับจากที่นักพรตชราได้บอกลักษณะหญิงสาวที่เหมาะสมแก่การเป็นเครื่องสังเวยให้แก่หลัวม่อเยียน ในที่สุดเขาก็ค้นพบสตรีที่มีลักษณะตรงตามที่เขาต้องการได้แล้ว"นางเป็นนางกำนั

หลัวเยี่ยนเจ๋อรีบเร่งเดินทางเข้าวังหลวงทันที เพื่อกราบทูลเรื่องนี้ต่อหลัวม่อเยียน เมื่อมาถึง ก็พบว่าหลัวม่อเยียน กำลังให้อาหารปลาอยู่ที่สระบัวอย่างเพลิดเพลินใจ เมื่อเห็นว่าหลัวเยี่ยนเจ๋อมาขอเข้าเฝ้า เขาก็ส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน "อาเยี่ยน มีสิ่งใดหรือ?""เสด็จพี่ เมื่อครู่มีชาวบ้านมาแจ้งว่าพบศพของสตรีถูกสังหารและทิ้งเอาไว้ในป่าไผ่ท้ายหุบเขาพ่ะย่ะค่ะ" หลัวม่อเยียนชะงักมือที่กำลังให้อาหารปลาทันที พลางขมวดคิ้วมุ่น แต่เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น สีหน้าของเขาก็กลับมาเป็นปกติดังเดิม "มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ?""พ่ะย่ะค่ะ""ส่งคนไปตรวจสอบแล้วหรือยัง?""อาเฉิงมุ่งหน้าไปที่เกิดเหตุแล้วพ่ะย่ะค่ะ""อืม เจ้าจงรีบเร่งไปช่วยเขาตรวจดูศพเถิด แล้วรีบกลับมารายงานข้า จงตรวจสอบให้ชัดเจนด้วยเล่า""พ่ะย่ะค่ะ"หลัวเยี่ยนเจ๋อเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินจากไป หลัวม่อเยียนมองตามแผ่นหลังของน้องชายตนคราหนึ่ง ในแววตาฉายแววกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาเย็นชาของหลัวม่อเยียนฉายแววหวั่นวิตก ก่อนจะหยิบอาหารปลาโยนลงไปในสระบัวอีกครา ภาพจากในน้ำสะท้อนใบหน้าของเขา ที่ในยามนี้ดูหล่อเหลาและน่าเกรงขามมากกว่าแต่ก่อนยิ่งนัก หึ!