Lahat ng Kabanata ng The Maid Who Married The Boss: Kabanata 91 - Kabanata 100

"Hayaan mo na ang daddy mo, anak. Matanda na 'yan, kaya niya nang yakapin ang sarili niya," sabat ko sa anak ko upang makaiwas sa inuutos niya. "Matanda ka rin naman, mommy bakit yumayakap ka sa akin?" Inosenteng tanong ng anak ko. Nakanguso ang namamasa niyang labi. Napangiwi ang mukha ko dahil sa kanyang sinabi. Hindi ka marunong makiramdam anak? Ayaw ni mommy na makayakap ang walang hiyang ama mo ih. Plastic na nginitian ko ang anak ko. "Kasi anak, babae ako. Lalaki ang daddy mo," wala na akong maisip na mairason pa sa kanya kundi 'yan na lamang. Kumunot ang noo ni Pyreia. "Ano naman ang kinalaman nito sa yakap, mommy?" Ang sarap i-tape ng bunganga ng anak ko. Oo, anak ko ito pero minsan naiisip kong i tape na lang muna ang maingay niyang bunganga. Bakit ba hindi siya nagmana sa akin? Mahinhin naman ako, tahimik din....kunti. "Pumayag ka na sa gusto ng anak natin-" Hindi niya natapos ang sasabihin niya nang itapon ko sa direksyon niya ang aking chinelas. Nanlaki ang mga m

Napakagat ako ng labi nang unti-unting tumataas ang kamay niya sa loob ng damit ko. Pataas nang pataas ito hanggang sa dumako ang kamay niya sa d*bdib ko at pinisil-pisil ito. Mahina akong napadaing dahil sa ginawa niya, bumaling ang tingin ko sa anak kong mahimbing na natutulog. Natatakot ako na baka magising ‘to dahil sa ingay ko kaya tinakpan ko ang bibig ko gamit ang aking palad.Napaawang ang labi ko at kumawala rito ang isang napakasarap na ungol nang paglaruan ni Rexier ang dalawa kong namumukol na bulubundukin. Ang sarap shemay. Gusto ko siyang pigilan, nalala ko kasing galit pa ako sa kanya, na kailangang magalit muna ako sa kanya pero hindi ko siya kayang pigilan dahil kung tutuusin, gusto ko ang ginagawa niya sa akin, gusto ko ang bawat haplos ng kanyang kamay sa aking balat. “Ahh..” Munting halinghing ko.Binalinga ko si Rexier, hindi na ako nagulat ng makita siyang nakadilat na. Nakadilat siya habang puno ang pagnanasa ang mga matang nakatingin sa akin. Awang ang lab

Buti na lang at natapos ko ang niluluto ko habang nasa likuran ko si Rexier na walang ginawa kundi ang yumakap. Tumulong naman siya, tumulong mang distorbo. Hinahanda ko na ngayon ang mga plato sa mesa. At ang mokong, hindi man lang lumayo sa akin, nanatili pa rin siyang nakayakap. Para siyang linta na nakadikit sa akin. Hindi naman ako naiinis. Medyo lang, naiinis lamang ako kung kikilitiin niya ang leeg ko. Habang nag-aayos sa mesa biglang may bubwit na batang dumating. Namumungay pa ang mga mata niya, kinukuha niya pa ang kanyang muta sa mata niya. "Mommy?" Inaantok na boses na tawag niya sa akin. Lumingon ako sa kanya, nasa bandang pinto siya ng kusina, nakakapit ang kamay niya sa door knob ng pinto. Sa sobrang pagkataranta ko na baka makita o mapansin kami ni Pyreia ay naitulak ko si Rexier, napalakas ang tulak ko sa kanya mula sa likuran kaya napalayo siya sa akin. Nang lingunin ko siya, nakanguso siya, mukhang nagtatampo dahil sa ginawa kong pagtulak. Pinandilatan ko

Napadaing ako ng itapon nila ako sa kung saan na siyang dahilan na tumama ako sa bakal. Ang sakit ng likod ko, lalo na ang tagiliran ko na tumama dahil sa paghagis nila sa akin. Ni hindi man lang naisip nila na magdahan-dahan. Sa palagay ko ay nasa loob ako ng kotse. Naramdaman ko kasi ang pagharurot nito, medyo pa bumpy din ang daan na tinatahak namin base sa galaw ng kotse na aking nadadama. “Ano ba ang plano mo sa kanya, sis?” Rinig ko ang boses ni Azul ng tanungin niya si Xyle… ang kanyang kapatid.Taman ga ako, siya ang kapatid nila Azul. Noong una ay agam-agam ko lamang ‘yun pero ngayon na narinig ko na ito mula sa kanilang bibig, alam ko na ang totoo. Batid ko na ang rason kung bakit ganoon na lamang kadali sa kanila na traydorin ako. Isang hamak na kaibigan lamang nila ako noon na inaakala nilang nawawala nilang kapatid, anong laban ko sa tunay nilang kapatid? Magkadugo sila, kababata rin ni Cy. Lingid na mas mahal nila ito kaysa sa akin. “Usap kayo nang usap, naririnig

Iyak lamang ako nang iyak. Gusto kong itaboy ang kamay ni Zulan na may hawak na panyo at pinupunasan ang mga luhang dumadaloy sa mga mata ko pero sa kasamaang palad, nakagapos nga pala ang mga kamay ko.Iniiwas ko ang mukha ko sa panyong hawak niya, mukhang naramdaman niyang ayaw ko sa kanyang ginagawa kaya tumigil siya. Malalim pa rin ang paghinga ko, patuloy pa ring umaagos ang tubig mula sa aking mga mata, gusto ko itong patigilin pero ang bigat-bigat talaga ng puso ko, kahit anong pilit ko na pigilan ang sariling umiyak, hindi ko magawa. Na para bang may sariling mga utak ang mga luha ko. Tahimik siya, nakayuko at pinaglalaruan ang kanyang mga darili. Walang salita, walang tunog sa aming paligid maliban sa aking munting paghihikbi. Hindi siya sumabat sa mga singhal ko sa kanya, nanatili lamang siya tahimik, naramdaman niya rin siguro ang tension na namamagitan sa amin, dama niya ang galit na dinadama ko ngayon, ang pighati ko sa kanila. Ilang minutong katahimikan ang bumalot sa