Все главы The Maid Who Married The Boss: Глава 111 - Глава 120

Kahit paika-ika at inaasar na ni Zulan, pinilit ko pa rin ang sarili na magluto, hindi pa kasi nakapagluto si Zulan, mas inuna pa nila ang paglalaro keysa sa kanilang mga bituka. Nakakaramdam na rin kasi ako ng matinding kagutuman, lahat kasi ng energy ko kagabi ay na drain dahil sa bombaya namin ni Rexier. Speaking of Rexier, kumusta na kaya siya ngayon? Siguro naman alam niya na na wala na ako sa hotel room. May iniwan naman akong letter, sana naman mabasa niya yun para hindi na niya isipin pang sumugod dito kung sakali man na balakin niya. Hindi nagtagal ay natapos na rin ako sa pagluluto, hindi naman kasi matagalan ang niluto ko, tinapa itlog lang naman kasi 'yun, maganda para pang agahan saka tipid pa. Pasalamat na lang ako at may sinaing silang ginawa kaya hindi ko na kailangan pang maghintay ng kanin sa saingan. Nang matapos ay inayos ko na ang table. Naglagay ako roon ng mga plato at iba pa, pagkatapos ay tinawag ko sila upang sabay-sabay kaming kumain. Dali-dali na

Binitawan naman ako ni Rexier, napalakas ata ang pagsapak ko sa kanyang balikat, napansin ko kasi ang bahagyang pagngiwi niya.Nag-aalalang nilapitan ko si Alex na ngayon ay umiiyak na, niyakap ko ang bata para kahit papaano ay kumalma na ito at tumigil na sa pag-iiyak. Sumiksik si Alex sa leeg ko, kahit kinukulangan na ako sa hininga dahil parang sinasakal niya ako ay tiniis ko na lamang para mapatahan siya.Lihim kong minura si Rexier sa isipan ko. Kung ano-ano na ang namumura ko sa kanya gamit ang aking isipan, siya naman kasi ang dahilan kung bakit iyak nang iyak ngayon si Alex. Ramdam kong may ibang presensya sa likuran ko, at alam kong si Zulan ito na nananahimik lamang habang nakatingin sa kaguluhang nangyayari sa amin nila Rexier at Alex.Tumahan na si Alex at maya-maya lang ay naramdaman kong nakatulog na ito kaya kinarga ko siya patungo sa kama at pinahiga roon. Pagkatapos ko siyang mailapag sa kama, lumingo ako kung nasaan si Rexier, hindi siya nag-iisa roon. Magkaharap si

Kasama ko ngayon si Alex na naghahanap ng trabaho, mahigit isang oras na kaming naglilibot sa paligid pero lahat sila ay hindi ako tinatanggap dahil hindi raw puwede magsama ng bata sa trabaho, kahit na sinabi ko na sa kanila na pagsamantala lang naman, kahit isang linggo lang. Hindi pa kasi ako nakahanap ng mag-aalaga kay Alex, hindi ko rin siya ma enroll kahit gustuhin ko man dahil wala naman akong hawak na dukomento sa kanya.Huminto muna kami sa may calenderyahan, kakain muna, nagugutom na rin kasi ako kahit na ang dami ko ng nakain kanina, ewan ko ba sa sarili ko kung bakit gutom na gutom ako ngayon. Gusto ko ng sandamakmak na kanin at maanghang na toyo na may sili at isda. Lahat ng gusto ko ay inorder ko, habang si Alex naman ang pumili ng kakainin niya, matiwasay kaming kumakain, ang init-init sa labas kaya nakakadama rin ako ng kaunting pagkahilo. Hindi ko inaalala ang sarili ko, mas inaalala ko si Alex, baka kasi mapano ito, sobrang bata niya pa para ma expose sa ganito ka

I was too stunned to speak. Hindi ako makapaniwala sa binalita sa akin ni Doctora.“Talaga, doc? Paano?” Walang pag-iisip na lumabas sa aking bibig.“Obvious naman, Py. Nakipagbembangan ka kaya ayan buntis ka,” sarkastikong saad ni Azulan na para bang ang tanong ko ang pinaka walang kwentang tanong sa buong mundo.May point naman siya, tama siya, nakipagchuchu ako kaya eto buntis ako, bakit ko pa nga ba tinatanong? Binigyan ko lamang ng matalim na tingin si Azulan na siyang ikinatahimik niya, nag-guesture siya na sini-zip ang kanyang bibig. “Yah, that’s partially true.” Natatawang saad ni Doctora. “You’re about 4 weeks pregrant, missis.” Ginawaran niya ako ng ngiti.4 weeks? Last month naalala ko, nakipagchuchu ako kay Rexier noong hindi pa niya ako nakikilala, wala rin naman akong ibang lalaki na pinagalaw sa akin, kaya 100 percent na sa kanya ito. Tuwang-tuwa ako ngayon nang malaman na buntis ako, sa sobrang tuwa ko gusto kong ibalita ito kay Rexier at sa kambal kong anak ngunit

Bakit huwag muna? Ayaw niya ba akong kausap? Hindi ako nakaimik kay Zulan, lumilipad kasi ang utak ko sa kung ano-ano. Dumagdag pa si Rexier na mukhang ayaw akong kausapin. Gusto ko sana siyang kausapin, itanong sa kanya kung kumusta na siya, kung maayos nga ba ang kalagayan niya at itanong sa kanya kung nasaan sila Pyxier at Pyreia kaso ayaw niya akong kausapin ih. Hindi ko alam kung dahil pa sa buntis ako, pero feeling ko naiiyak ako, na para bang nasasaktan ako ng sobra nang maisip na hindi ako gustong makausap ni Rexier. Ramdam na ramdam ko ang pangingilid ng aking luha na kahit anong gawin kong pagpipigil ay hindi ko magawa, sadyang may sariling isip ang mga ito para tumulo ng tuluyan. Nanlaki ang mga mata nila Zulan at Azulan ng makita akong umiiyak. Nakayuko lamang ako, parang batang pinaglalaruan ang mga daliri habang himihikbi. Para akong batang umiiyak dahil pinagalitan. "Py...." Umiling ako, umiling nang umiling ako kahit na wala namang rason para umili