All Chapters of The Maid Who Married The Boss: Chapter 131 - Chapter 139

Nagising ako na nasa isang madilim na silid, wala akong ibang nakikita kundi kadiliman lamang. Malamig ang paligid at pakiramdam ko ay nakagapos ako ngayon. “Gising na siya boss,” rinig kong saad ng kung sino na sa aking palagay ay nasa aking harapan lamang.Napapikit ako ng biglang nagkaroon ng ilaw sa paligid, na shock ang mata ko sa silaw kaya napapikit ako, kinurao-kurap ko ang aking mata, nag-aajust sa silaw ng silid.Nang naging maayos na ang paningin ko naging malinaw sa akin kung sino ang nasa aking harapan. May tatlong kalalakihan ang nasa aking harapan at biglang naging matalim ang aking tingin nang maaninag ko ang nakangising si Lue sa gilid.“T*ngina mo!” singhal ko sa kanya ngunit ngisi lamang ang itinugon niya sa akin. “Bakit ba ako ang parati niyong kinukuha!! Wala naman akong atraso sa inyo! Kung may galit kayo kay Rexier, edi siya ang kunin niyo!”Nananahimik ako ih, parang kahapon lang, isang maid lang ako na nagsisilbi para magkapera at may maipadala sa pamilya ko

Rexier P.O.V Before Py collapse……Pinaharurot ko ang kotse, binilisan ko ang pag-drive upang mahabol namin si Xyle, ang dati kong asawa na binilog ang utak ko. Nang dahil sa kanya, nawalay ako kay Py-my baby, gusto kong mawala ang bisa nang aming pagpapakasal, pero kailangan ko nang perma niya, and I tell you, hindi madaling makuha ang perma niya. Baliw pa naman ang babaeng ‘yun.“Hindi ba kataka-taka boss? Masama talaga ang kutob ko ih, hindi dapat natin iniwan sila Cy at Py doon,” kabadong saad ni Azulan sa aking tabi. Umiling ako, diterminadong mahuli si Xyle. “Magiging maayos din naman sila roon, mahigpit ang mga bantay ko at hindi agad-agad napapasukan nang kung sino-sino.”Nagpatuloy kami sa aming beyahe, batay sa nakuha naming impormansyon, nasa airport na ngayon si Xyle. Nakarating kami sa airpot kaagad nang walang pulis na nakasunod sa amin, why? Tinawagan ko na agad kanina ang chef na kailangan kong mag-fast drive at importante ito. Bumaba kami sa kotse nila Zulan at

Hindi naman inabot ng isang minuto, agad na dumating ang mga nurse at may kasamang doctor ang mga ito. Pinagilid muna nila si Rexier at inasikaso nila ako. Inalis ko muna ang tingin ko kay Rexier nang tutukan ako nang maliwanag na bagay ng doctor. Inalis nila ang tube nang oxygen sa aking bibig. Madami silang ginawa sa akin, nakatulala lamang ako sa kisame habang ginagawa nila ito. Ni hindi ko nga namalayan na tapos na pala sila sa mga pinaggagawa nila. Ngayon ay tinatanong na lamang nila ako nang kung ano-ano na agad ko namang sinasagot."Mahigit dalawang buwan kang walang malay, misis. Mabuti na lamang at malakas ang kapit nang baby, hanggang ngayon ay nasa sinapupunan mo pa rin siya, aalis muna ako, kailangan ko pang i-examine ang dugo mo sa lab," nakangiting saad nang doctor saka umalis na sa silid. At sumunod naman ang mga nurse sa kanya matapos nilang ikabit sa akin ang dextrose.Tanging ako na lamang at si Rexier ang naiwan ngayon sa silid.Nanghihina pa rin ang katawan ko,

Mahigit isang linggo na simula nang makaalis ako nang hospital. Wala akong ibang ginawa sa buong linggo ko kundi ang sumuka at kumain. Na para bang ang lahat nang kinakain ko ay naisusuka ko lang. Mukhang bumabawi ngayon ang baby ko sa isang buwan na tulog ako, naging behave siya sa isang buwan na 'yun tapos ngayon ay gaganti na siya sa lahat ng araw na nakaligtaan niya. "Py, let's go on a date?" Saad sa akin ni Rexier mula sa aking likuran. Hindi ko alam kung nagtatanong ba siya o nag-aaya. Inayos ko ang buhok ko dahil nagluluto ako ngayon nang cookies na kini-crave ko, parang linta naman si Rexier na sunod nang sunod lang sa bawat galaw ko. Nababahala raw kasi siya at baka kung ano ang mangyari sa akin at sa baby namin. Gusto ko na lang siyang sabunutan sana, apaka oa niya. Maayos naman ako saka tatawagin ko naman siya kapag may mangyari sa akin, ih ngayon kasi kung saan ako pupunta at dadako, nasa likuran ko lang siya sumusunod na parang pato. "Nagtatanong ka ba

Nalabas na kami sa aming pagsisiping. Papikit na sana ko ngunit hinalikan ni Rexier ang aking labi saka bumulong sa aking tenga. "Asawa ko, gusto ko lang sabihin kung gaano kita kamahal. Hindi lang dahil asawa kita, kundi dahil ikaw ang naging sandigan ko sa lahat ng panahon. Simula noong dumating ka sa buhay ko, nag-iba ang lahat — mas naging makulay, mas naging totoo, mas naging masaya. Kahit madaming hamon ang dumaan sa atin, hindi mo ako iniwan. Sa halip, pinili mong manatili, umunawa, at iparamdam sa akin na kaya natin basta’t magkasama. Maraming beses na tayong napagod, nasaktan, at muntik nang sumuko, pero sa dulo, lagi pa rin nating pinipili ang isa’t isa. Iyon ang tunay na pagmamahal para sa akin — ‘yung hindi perpekto, pero totoo. ‘Yung kaya tayong buuin kahit ilang beses pa tayong mabasag. Salamat sa pag-aalaga mo, sa pag-unawa mo sa mga pagkukulang ko, at sa hindi mo pagbitaw sa ating dalawa. Walang araw na lumilipas na hindi ko ipinagpapasalamat na ikaw ang asawa ko