Semua Bab The Maid Who Married The Boss: Bab 81 - Bab 90

“Wala akong pakealam sa babaeng ‘yan,” tila walang damdamin niyang sabi. Napakasakit marinig galing sa bibig mismo ni Cy ang mga katagang binangit niya. Pasalamat ako nang marinig muli ang pagbukas ng pinto at mga yapak nilang papaalis sa silid. Nang masigurong wala na sila at nag-iisa na lamang ako sa silid, unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Ang kanina’y pinipigilan kong luha ay umagos na ngayon. Nakatingin ako sa pinto kong saan lumabas ang mga ito. Tama nga ang sabi nila, “Truth hurts.” Ang sakit malaman ang totoo, iniisip ko na baka tulog pa ako at nananagginip lamang pero ilang beses ko ng kinurot ang aking sarili pero ganoon pa rin, gising ako at hindi panaginip ang lahat ng ito. Maya-maya lang ay bumukas ang pinto at iniluwal nito ang isang nurse na babae na may dalang pagkain. Pinakain niya ako, ngayon ay hindi na ako umayaw pa. Kumain ako hanggang sa mabusog ako, ramdam ko ang matinding gutom ko habang kumakain, naalala kong dalawang araw na pala akong walang ka

Pinaalis ko na ito dahil maggagabi na at kailangan niyang bantayan ang anak kong si Pyxier. Nung una ay ayaw niya pang pumayag dahil siya na raw kuno ang magbabantay sa akin pero pinilit ko siyang bumalik kila nanay. Hindi puwede mapuyat si nanay, iyun ang kabilin-bilinan sa kanya ng doctor nang isinugod namin siya sa hospital noong bigla na lamang ito nahimatay, huwag na raw siya ipapapuyat ulit. Masama sa matanda ang kulang sa tulog at pahinga. "Sige ate. Babalik na lang ako rito bukas ng tanghali, daldalhan kita ng pagkain, napapansin ko kasing namamayat ka ate." Aniya, bago tumalikod at umalis. Tinignan ko ang sarili ko. Tama nga siya, medyo namamayat ako, dahil din siguro sa puyat, walang kain at walang pahinga ko. ..... Hindi ko na muling nakita pa sila Azul, Cy at Zulan. Simula nang marinig ko silang nag-uusap noon, hindi ko na muling nakita ang kanilang bulto. Ngayon ako madi-discharge. Hiniram ko muna ang cellphone ng kapatid ko at tinawagan si sir Lue upang ma

Nanlaki ang mga mata niya sa biglaang pagsigaw ko. Gulat na gulat ang kanyang expresyong nakatingin sa akin. "Gusto ko lang mag-sorry dahil-" Hindi niya naituloy ang kanyang sabihin nang sabuyan ko siya ng pera sa mukha. Sumugod ako sa kanyang harapan at sinampal ang libo-libong pera sa pisngi niya. Galit na galit ako sa kanya. Malamin ang paghinga ko matapos kong gawin 'yun sa kanya. Kulang pa. Sa palagay ko'y kulang pa. Hindi sapat sa akin ang simpleng sampal lang. "Hindi ko kailangan ng sorry mo, gag*. Kainin mo 'yang bayad ko sa utang ko sayo, alam kong binayaran mo ang bills ng anak ko. At gusto ko itong bayaran dahil ayaw kong isipin mo nanaman na pera ang habol ko sayo!" Sigaw ko sa kanya. Kinuyom ko ang kamao ko, kulang na lang ay dumugo ito sa sobrang higpit ng pagkakuyom ko. Dinuro ko siya at pinanliksikan ng tingin. "Hayop ka! Kasal ka sa akin noon! Asawa kita, siguro naman ay naaalala mo na kung paano mo 'ko lokohin. Alam ko, Xier! Alam na alam kong nakipa

Pareho kaming natigilan nang biglang may boses na sumigaw na pumukaw sa atensyon ng lahat nang naririto sa loob ng restaurant. Sa boses pa lamang niya ay alam ko na kung sino ito, kahit na nakatalikod ako mula sa kanya, alam na alam ko kung sino ang lalaking ‘yun.Hindi ko inabala ang sariling lumingon sa’king likuran upang makita siya. Nakayuko lamang ako habang nag-aaktong nagbabasa ng menu kahit na wala naman akong naintindihan sa mga binabasa ko dahil nasa ibang dako ang utak ko.“Xier,” rinig kong gulat na saad ni sir Lue. Ramdam ko ang presensya ng isang bulto sa aking tabi, pero kahit na ganoon ay hindi ko pa rin iniangat ang aking ulo, nanatili akong yuko. Wala akong balak na harapin siya, galit pa ako sa kanya. At alam ko sa aking sarili na marupok ako, kaunting paawa at pa-gwapo effect niya ay lalamunin na ako ng pagmamahal ko sa kanya, at ‘yun ang pinaka kinatatakutan kong mangyari.Ramdam ko ang malamig niyang awra mula sa aking tabi. Nakatayo lamang siya sa aking gili

Hindi ko alam kung saan ako dinala ni Rexier. Papalubog na ang araw, nakakatakot tignan ang paligid dahil para itong nasa horror.Bumaling ako kay Rexier, hindi ako nagsasalita pero ang mukha ay puno ng katanungan at kaguluhan na siyang napansin niya naman. “I’m gonna kidnap you for a while habang inaasikaso ko ang gulong aking ginawa. Ayaw kong mangyari muli ang ginawa mong pagtakas sa aking piling kung kaya’t naisipan kong ikulong ka muna sa dati kong tirahan,” saad niya na nagpalaglag sa aking panga.Hindi makapaniwalang tinignan ko siya. Gulat na gulat ang reaksyon ko, na may halong hindi makapaniwalang damdamin. Nauntog ba ulit ang ulo ng lalaking ‘to? Anong nakain niya? Baka naman ay epekto ito ng pagkabalik ng kanyang ala-ala.Baka nakakalimutan niya na may anak pa akong binabantayan at inaalagaan. Si Pyreia na itinago muna pamsamantala ni sir Lue, si Pyxier na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising. “Nahihibang ka na ba?!” Hindi ko na mapigilan pang hindi makaimik sa kan